หลังจากได้ยินเช่นนั้นทุกคนก็หัวเราะคิกคัก และเกลดก็ตัดสินใจใส่อะไรพิเศษลงไปด้วย“เดี๋ยวก่อน จนกว่าเขาจะเริ่มอ้าปาก… นายจะถูกกระสุนสีขาวพุ่งกระหน่ําโจมตี
ออมองอย่างไม่เข้าใจ แต่จากสายตาประหลาดๆ และเสียงหัวเราะของทุกคนยกเว้นเรีย เขาเข้าใจได้ว่าเธอหมายถึงอะไร
เรียและเกลดเริ่มโต้เถียงกันอีกครั้ง ในขณะที่กุสตาฟพูดคุยกับอีอี
พวกเขาเริ่มจับประเด็นบางอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ สถานที่แห่งนี้ยังคงมีชีวิตชีวาด้วยการแสดงต่างๆ ที่กลางห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ มาทิลด้โบกมือให้พวกเขาหลายครั้งจากท่านั่งของเธอ วันนี้เธอแต่งตัวเหมือนเจ้าหญิง
เธอคงจะไปพบพวกเขา แต่เธอต้องอยู่ที่นั้นและดูสวยเพราะมีคนมาแสดงความยินดีกัน
มากมาย
หนึ่งในสามโต๊ะทางขวาของกุสตาฟมีคนอีกกลุ่มหนึ่งที่แต่งตัวหรูหรา
ดูเหมือนพวกเขาจะเป็นครอบครัวเดียวกันเพราะมีชายสูงอายุ 2 คนอยู่ในกลุ่มทั้ง 5 คน
เด็กผมสีเขียวคนหนึ่งที่อยู่ท่ามกลางพวกเขาจ้องไปที่โต๊ะของกุสตาฟและพยักหน้า “ตอนนี้ที่ฉันเห็นเขาแล้ว เขาอาจจะแข็งแกร่งพอที่จะต่อสู้กับฉัน” เขาเปล่งเสียงออกมา
“ฮ่าฮ่า เดทริก นายกําลังล้อเล่นอยู่หรือไง ไม่มีทางที่ตัวตลกจะจับคู่ความแข็งแกร่งของคุณได้…” เด็กอีกคนที่อยู่ข้างๆ เขาซึ่งมีผมสีเขียวและสีขาวเปล่งออกมา
“เขาไม่ใช่ตัวตลกคาร์เตอร์…ฉันเข้าใจแล้ว…” ก่อนที่เดทริกจะพูดจบ ชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่อยู่ท่ามกลางพวกเขาก็ขัดจังหวะ
“คุณยังลังเลในระหว่างช่วงการทดสอบ…ถ้าไม่ทํา คุณคงเป็นผู้สมัครเรียนพิเศษไปแล้ว” เขาพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“ถ้าฉันไม่ทํา ฉันจะถูกสอบปากคําและตรวจสอบเหมือนกับตอนที่เขาเข้าไปในค่าย MBO” เดทริกกล่าว ขณะที่จ้องมองไปที่ชายคนนั้น
“คุณอยากให้สิ่งนั้นเกิดขึ้นหรือเปล่าลงคาร์เตอร์” เขาถาม
“หึม! แน่นอน เราไม่ต้องการที่จะดึงความสนใจของพวกเขาและค้นหา… มันจะดีกว่าที่เขาดึงความสนใจทั้งหมดมาที่ตัวเอง” คนที่เรียกลุงคาร์เตอร์ตอบ
พวกเขาทั้งหมดดูคล้ายกันเล็กน้อย ซึ่งเพียงพอที่จะเข้าใจได้ว่าพวกเขาอยู่ภายใต้ร่มเงาของครอบครัวเดียวกัน
“วันนี้เรามาทําข้อตกลงกับเจ้าหญิงแห่งตระกูลไควเอ็นกันเถอะ… ฉันหวังว่าคุณพร้อมแล้ว เดทริกเรามาจากเมืองของเรา และเราเดินทางมาไกลเพื่อสิ่งนี้” ผู้เฒ่าอีกคนที่มีดวงตากลมโตเปล่งเสียงออกมา
“…ใช่” เดทริกตอบ ขณะหันกลับมาจ้องมาทิลด้า ซึ่งขณะนี้กําลังยิ้มขณะจ้องมองไปยังโต๊ะของกุสตาฟและแองจี้
ครอบครัวของมาทิลด้ามีที่นั่งอยู่ด้านหลังเธอ ผู้อาวุโสหลายคนที่มีท่าทางหยิ่งยโสสามารถเห็นได้ในหมู่เด็กคนอื่นๆ ในครอบครัวไควเอิน
พวกเขาทั้งหมดมีผมสีขาวหรือผมสีขาวบางส่วนเหมือนมาทิลด้า
เป็นอีกครั้งที่กสตาฟไม่สามารถออกไปได้ หลังจากผ่านไป 1 ชั่วโมง
การปรากฏตัวของอีอีร่วมกับคนอื่นๆ ทําให้เขาเปลี่ยนใจ เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะพบพวกเขาที่นี่ในวันนี้ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะยังคงใช้เวลาอยู่ที่นี่มากขึ้น
ผ่านไปอีกชั่วโมง เด็กๆถูกเรียกให้ไปเต้นรําที่กลางห้องนั่งเล่น
เด็กจํานวนมากไปหามาทิลด้าเพื่อขอมือเธอเต้นรํา แต่เธอก็ให้ข้อแก้ตัวไม่ข้อใดข้อหนึ่งกับพวกเขา มีคนจากครอบครัวมาหาเธอเพื่อกระซิบบางอย่างที่ข้างหูของเธอว่า “เมื่อเดทริกจากครอบครัวโอดาลี่มาขอให้คุณเต้นรา ยอมรับสิ… นี่คือค่าสั่งจากผู้อาวุโส”
หญิงสาวขยับกลับไปนั่งตําแหน่งเดิมหลังจากพูดข้างหูของมาทิลด้า
การแสดงออกที่สดใสของมาทิลด้ามืดหม่นลงเล็กน้อย เธอฝืนยิ้ม ขณะที่เธอแอบมองไปทางซ้าย ซึ่งเห็นเด็กผมสีเขียวนั่งอยู่ท่ามกลางกลุ่มทั้ง 5 คน
“ไปเถอะ ไปขอมือเธอ… เธอไม่กล้าปฏิเสธหรอก” ลุงของเดทริกกระซิบข้างหูของเขา
เดทริกสังเกตเห็นการจ้องมองสั้นๆ ของมาทิลด้าและลุกขึ้นยืนตามที่อาของเขาสั่งและเริ่มก้าวไปข้างหน้า
นิ้วขวาของมาทิลด้าสั่นเล็กน้อย ขณะที่เธอกลืนน้ําลาย เธอลุกขึ้นยืนและเริ่มก้าวไปข้างหน้า
“โอ้ ดูเหมือนว่าเธอจะค่อนข้างมีเหตุผลพอที่จะมาพบกับเขา” ลุงพึมพําขณะจ้องมองมาทิลด้าที่เดินไปข้างหน้า
ด้วยความประหลาดใจ มาทิลด้าก็หันไปทางขวา โดยห่างจากมือของดีทริกและมาถึงหน้าโต๊ะของกุสตาฟ
“ได้โปรดเต้นรํากับฉันด้วย” เธอเปล่งเสียงออกมาทันทีที่เธอมาถึงหน้าโต๊ะของพวกเขา ขณะที่ยื่นมือไปทางกุสตาฟ
แขกและเด็ก ๆ บนฟลอร์เต้นรํามีใบหน้าที่ประหลาดใจ มาทิลด้าถูกกล่าวขานว่าเป็นคนเย่อหยิ่ง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่คาดหวังว่าเธอจะขอให้กุสตาฟเต้นรําทั้งๆ ที่เขาไม่มีสถานะ
ครอบครัวไควเอินที่อยู่เบื้องหลังทุกคนดูสับสน
“เธอกําลังทําอะไร เธอส่งค่าขอผิดคนหรือเปล่า” ผู้เฒ่าคนหนึ่งถามผู้หญิงที่กระซิบข้างหูเธออีกครั้ง
“ไม่ ฉันบอกเธอถึงการตัดสินใจของผู้อาวุโสแล้ว” หญิงสาวตอบด้วยท่าทางสับสนเช่นกัน
แองจี้ เกลดและคนอื่นๆ บนโต๊ะประหลาดใจกับคําขออย่างกะทันหัน พวกเขาจึงจ้องไปที่กุสตาฟเพื่อรอคําตอบจากเขา
“แย่จัง ฉันไม่ได้ไตร่ตรองเรื่องนี้ กุสตาฟพูดเป็นการภายใน เขาไม่ต้องการที่จะยอมรับเพราะเขาเพียงแค่ดึงความสนใจมาที่ตัวเองมากขึ้น ดังนั้นเขาจึงลังเล
มาทิลด้ายังคงมีรอยยิ้มบนใบหน้า แต่ภายในเธอ เธอกําลังอ้อนวอนและหวังว่ากุสตาฟจะเห็นด้วย
จากหางตาของเธอ เธอยังคงเห็นเดทริกกําลังเข้ามาใกล้ตําแหน่งปัจจุบันของเธอ
“ได้โปรดตอบตกลง กุสตาฟ’ มาทิลด้าได้แต่หวังในใจ แต่กุสตาฟยังไม่ตอบ เขาเงยหน้าขึ้น และจ้องมองไปที่ดวงตาของเธอ
“เธอกําลังเล่นอะไรอยู่ เธอน่าจะรู้ว่าฉันไม่ชอบเรื่องแบบนี้” กุสตาฟกล่าวภายใน โดยไม่รู้ว่ามาทิลด้าไม่สามารถแสดงเจตนาที่แท้จริงของเธอออกมาได้
ในขณะที่เขากําลังจะตอบโต้ เดทริกก็มาถึง ก่อนที่โต๊ะของพวกเขาจะยื่นมือไปหามาทิลด้า
“ฉันขอเชิญคุณในการเต้นรํา” เดทริกเปล่งเสียงออกมา มาทิลด้าหันมาจ้องที่เขาแล้วที่กุสตาฟ
“ฉันขอโทษ แต่ฉันขอ กุสตาฟไปแล้ว ” มาทิลด้าตอบ
“ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจ จับมือฉันแทน” เดทริกพูดด้วยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์บนใบหน้าของเขา
กุสตาฟจ้องไปที่การแสดงออกของมาทิลด้า เพียงครู่เดียวเท่านั้น แต่เขาสังเกตเห็นความไม่พอใจและตัวสั่นเล็กน้อย เมื่อมือที่ยื่นออกมาอย่างช้าๆ
“ฉันยอมรับ” กุสตาฟพูด ขณะเอื้อมมือไปคว่ามือของมาทิลด้า
ความหวังฉายแววในดวงตาของมาทิลด้า ขณะที่เธอหันกลับมาจ้องกุสตาฟด้วยรอยยิ้มที่กว้างกว่าเดิม
