“เธอมีความรู้สึกต่อฉันไหม” กุสตาฟถามด้วยน้ําเสียงของเวทย์มนต์
“ฮะ?” แองจี้เบิกตากว้าง เมื่อได้ยินเช่นนั้น
“อะ… ฉ ฉัน…” แองจี้ตกใจกับคําถามที่ไม่คาดคิด เธอจึงพูดตะกุกตะกักซ้ําๆ ก่อนจะปิดปากและมองลงไป
กุสตาฟเงียบรอคําตอบของเธอ
หลังจากหายใจเข้าออกอย่างรวดเร็วไม่กี่วินาที ในที่สุดเธอก็ตอบ “ใช่…ฉันมีความรู้สึกดีๆกับนาย” แองจิ้มองขึ้นไปแล้ววางมือขวาของเธอไว้บนหน้าอกของเธอ
“อืม อย่างที่คิด” กุสตาฟพึมพํา
“แองจี้…” กุสตาฟเรียก
“หึม” แองจี้ตอบด้วยสายตาที่โหยหา
“ความจริงก็คือ… ฉันก็รักเธอเหมือนกัน” กุสตาฟพูดออกมา
นัยน์ตาอันขุ่นเคืองตื่นตาด้วยความคาดหมายเมื่อได้ยินเช่นนั้น
“แต่…ฉันจะไม่ยอมรับความรู้สึกนี้ของเธอ” กุสตาฟก็เปล่งเสียงออกมาทันที
“หือ ทําไม?” แองจี้ถามด้วยความสงสัย
“มีหลายสาเหตุ แต่เริ่มด้วยการที่เธอเป็นคนฟังซ่าน ความอ่อนแอที่ฉันไม่ต้องการ และการเรียกร้องล่าสุดของเธอ… แองจี้ เธอเคยฆ่าใครซักคนมาก่อนหรือไม่ กุสตาฟถาม
แองจี้ไม่ต้องตอบด้วยซ้ํา ทั้งสองคนรู้ว่าเธอไม่เคยฆ่าใครมาก่อน
“แองจี้ ตอนนี้ฉันจะบอกเธอถึงการตัดสินใจของฉัน” กุสตาฟเริ่มพูดอีกครั้งหลังจากเงียบในตอนแรก
แองจี้ได้ยินเสียงหัวใจเต้นแรง ขณะที่กุสตาฟพูด “อย่างแรก เราจะไม่เป็นหุ้นส่วนกันใน MBO…”
แองจี้เบิกตากว้าง เมื่อคําพูดแรกของกุสตาฟล่องลอยเข้ามาในหูของเธอ
“เราจะอยู่ห่างๆ กัน EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq เราจะไม่เป็นมิตรหรือเป็นศัตรูกัน… เธอสามารถอยู่และฝึกฝนได้ ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน หลีกเลี่ยงซึ่งกันและกัน” ทุกค่าพูดที่พูด แองจี้รู้สึกเหมือนหัวใจของเธอถูกบีบ
ไม่ ไม่ ยังไง? ทําไม?” น้ําตาเริ่มไหลออกมาจากดวงตาของแองจี้ ขณะที่กุสตาฟพูดต่อไป
กุสตาฟไม่หยุดพูดเมื่อสังเกตเห็นน้ําตาของเธอ กุสตาฟสรุปแผนการของเขาเสร็จ และแองจี้ก็จ้องไปหาเขา ขณะที่เธอเช็ดน้ําตาที่ควบคุมไม่ได้ด้วยแขนเสื้อ
ฉันรู้ว่ามันเป็นความผิดของฉัน ฉันสมควรได้รับสิ่งนี้เพราะฉันอ่อนโยนเกินไป… ความคิดที่แตกต่างของการต่าหนิตัวเองไหลเข้ามาในหัวของเธอ
ความรู้สึกเศร้าลึก ๆ ผุดขึ้นจากภายในของเธอ เธอจําได้ว่ากุสตาฟบอกว่าเขาจะเลือกผู้หญิงที่ดีกว่ามาเป็นคู่หูของเขา
“แองจี้…” กุสตาฟเรียกเธอทันที “มีทางเดียวเท่านั้นที่จะหยุดสิ่งนี้” กุสตาฟกล่าวเสริม
แองจี้เงยหน้าขึ้น ดวงตาเศร้าสร้อยเป็นประกายด้วยความหวัง
“ในที่สุด เมื่อตอนที่เธอฆ่าคนด้วยความแข็งแกร่งและเขตอานาจของเธอเอง ฉันจะยอมรับความรู้สึกของเธอ” กุสตาฟกล่าว
“ฆ่าคน?” แองจี้พูดออกมา
“ใช่…ฉันยังคิดว่าเธอไม่มีความสามารถพอที่จะคร่าชีวิตใครซักคน ดังนั้นนี่คืองานเดียวของฉัน ฉันไม่สามารถให้เธอเป็นคู่หูของฉันได้ หากเธอไร้เดียงสาเกินไป EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq อาจเป็นอันตรายถึงชีวิตได้
ถ้าเธอจัดการได้ ฉันจะยอมรับความรู้สึกของเธอ” กุสตาฟอธิบายและยืนขึ้นทันทีหลังจากนั้น
“มันเป็นการตัดสินใจของเธอในท้ายที่สุด” กุสตาฟกล่าวเสริมก่อนจะหันหลังเดินจากไป
“ฉันกาลังจะไปห้องน้ํา ฉันจะให้เวลาเธอได้คิดเอง”
บนใบหน้าของแองจี้เห็นได้ชัดว่ามีความคิดมากมายเกิดขึ้นในหัวของเธอ ขณะที่เธอนั่งอยู่ที่นั่น
กุสตาฟก่าลังเดินไปห้องน้ํา เขาไปเจอคนที่คุ้นเคย
“…เธอเป็นหลานสาวของมิสเตอร์กอนเหรอ?” กุสตาฟเปล่งเสียงออกมาในขณะที่เขาสังเกตเห็นเด็กผู้หญิงผมสีเขียวและสีขาวกําลังเดินไปตามทางเดินตรงเข้ามาหาเขา
“ใช่ นายจําฉันได้เหรอ กุสตาฟ” เธอเปล่งเสียงออกมาด้วยความยินดี
เธอขยับเข้าไปใกล้กุสตาฟและยืนอยู่ตรงหน้าเขา
ทันใดนั้นเธอก็กระโดดขึ้นไปบนร่างของกุสตาฟ และล็อกขาของเธอไว้รอบเอว และแขนของเธอที่คอของเขา
“เธอทําอะไรอยู่” กุสตาฟเปล่งเสียงออกมา แต่ก่อนที่เขาจะลากเธอออกไป เธอเอนตัวไปที่คอของเขาและให้ความรักแก่เขา
กสตาฟสัมผัสได้ถึงลิ้นที่เย็นชาและริมฝีปากที่อ่อนนุ่มของเธอกดลงที่คอของเขา
ดวงตาของเขาเบิกกว้าง เมื่อเขาเอื้อมมือไปจับที่คอของหญิงสาว ก่อนจะดึงเธอออกจากตัวเขาอย่างแรงวูบบ!
กุสตาฟเหวี่ยงเธอไปทางอีกด้านหนึ่ง และเธอก็ตอบสนองด้วยการพลิกตัวขึ้นไปในอากาศ โดยถอยห่างออกไปหลายฟุต
เขาวางมือบนบริเวณคอขวาและลูบด้วยใบหน้าที่รังเกียจ
เวร่ามีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ ขณะที่เธอเลียริมฝีปากและจ้องไปที่ กุสตาฟ “ฉันรู้ว่านายต้องมีรสหวาน… ตั้งแต่ที่นายเอาชนะฉันพร้อมกับทุกคนที่ควบคุมจิตใจในช่วงการทดสอบครั้งสุดท้ายฉันก็ทําได้” เวร่าพูดและท่าเสียงครางแปลก ๆ ขณะที่เธอวางมือบนหน้าอกขวาของเธอ
“นายโจมตีฉันตรงนี้… ฉันยังคงสัมผัสได้ถึงมือของนายบนหน้าอกของฉันจนถึงตอนนี้” เวร่าพูด ขณะที่บีบหน้าอกข้างขวาด้วยท่าทางดีใจ
ใบหน้าของกุสตาฟเต็มไปด้วยความสับสน ในขณะที่เธอฟังและจ้องมาที่เธอ
“ทําไมเธอถึงดูแตกต่างจากตอนที่ฉันเห็นเธอที่งานปาร์ตี้” กสตาฟสงสัยในขณะที่เขาจําได้ว่าเธอเงียบและดูถูกไปทั่วทั้งปาร์ตี้
โชคดีที่มีคนเพียงคนเดียวที่เดินผ่านทางเดินนี้ตั้งแต่เหตุการณ์ทั้งหมดเริ่มต้นขึ้น ทางเดินนี้เป็นทางเดินเข้าห้องน้ําเลยไม่พลุกพล่านเลยแม้แต่น้อย
คนที่ผ่านไปมาก็เป็นผู้ชายที่ยกนิ้วให้กุสตาฟและขยิบตา เมื่อเห็นเวร่าจุบที่คอ
“ดนี่ ไม่รู้สึอะไรนะ…” ก่อนที่กุสตาฟจะพูดจบ เวร่าก็ขัดขึ้น
“ให้ฉันเป็นของนายเถอะนะ… ผู้หญิงคนนั้นไม่ดีพอสําหรับนาย อย่างที่นายพูด เธออ่อนโยนเกินไป” เวร่าพูดออกมา ขณะที่เธอขยับเข้าไปใกล้กุสตาฟ
“เธอกําาลังแอบฟังบทสนทนาของเราอยู่เหรอ?” กุสตาฟเปล่งเสียงออกมาด้วยท่าทางตระหนักรู้
“เรื่องนั้นสําคัญไฉน? เธอไม่เหมาะกับนาย แต่ฉันน่ะใช่เลย” เวร่ากัดริมฝีปากของเธอ ขณะพูดและเดินไปที่หน้ากุสตาฟอีกครั้ง
“เธอนี่มันประสาทหลอนชัดๆ หลีกทางให้ฉัน” กุสตาฟตัดสินใจว่าเขาพอแล้วผลักเธอออกข้างเพื่อเริ่มก้าวไปข้างหน้า..
