ตอนที่ 363: การเดินทางไปยังค่าย MBO
ไม่กี่นาทีต่อมา ทั้งหกคนถูกส่งไปยังสถานีปลายทาง ซึ่งนักเรียนคนอื่น ๆ ก็ถูกพาไปด้วยเช่นกัน
นี่คือจุดเริ่มต้นของการเดินทางไปยังค่าย MBO แต่มีสิ่งที่ทําให้พวกเขาประหลาดใจก็คือมันเป็นที่ที่พวกเขาควรจะคุ้นเคย นั่นคือการขนส่งโดยเครื่องบินหรือยาน
พาหนะทางบก
พวกเขาสามารถเห็นนักเรียน 2-3 คนยังคงอยู่ที่นี่เพื่อรอการเข้าสู่สิ่งที่ดูเหมือนอุโมงค์ใต้ดิน
20 นาทีแล้ว เหลือนักเรียนอีกประมาณร้อยคน
ภายในอุโมงค์ใต้ดินสามารถมองเห็นได้ มีที่นั่งประมาณ 6 ที่นั่ง และสามารถมองเห็นนักเรียนก่าลังเคลื่อนตัวเข้ามาได้
“ยานพาหนะใต้ดินจะพาคุณไปที่ค่ายฝึก” ผู้บัญชาการชิออนเปล่งเสียงออกมาในขณะที่เขาจ้องมองที่โครงสร้างในอุโมงค์
อีก 3 คนเดินมาข้างหลัง และนักเรียนหลายร้อยคนเข้าไปในอุโมงค์เพื่อเข้าไปในโครงสร้างที่พวกเขาเลือก หลังจากนั่งแล้ว ก็มีสายรัดพันรอบร่างกายของพวกเขาและยึดไว้กับที่นั่งอย่างแน่นหนา และในครู่ต่อมา โครงสร้างโปร่งใสแบบวงกลมก็จมลงสู่พื้นที่เปิดออก
ครึ่งๆๆ!
กุสตาฟและคนอื่นๆดูประหลาดใจ เมื่อมองไปยังอุโมงค์ใต้ดินที่ซึ่งพวกเขาถูกส่งตัวไป
“นี่คือวิธีที่เรารักษาที่ตั้งของค่ายฝึกให้เป็นส่วนตัวจากโลก” ผู้บัญชาการชิออนสัง เกตเห็นใบหน้าของพวกเขาและเปล่งเสียงออกมา
กุสตาฟไม่จําเป็นต้องถามว่าทําไม เขามีทฤษฎีบางอย่างอยู่ในใจอยู่แล้ว “ค่ายฝึกเคยถูกโจมตีมาก่อนหรือเปล่า?” เขาถาม
“อืม ดูเหมือนว่าคุณจะคิดออกแล้ว” ผู้บัญชาการชื่ออนพยักหน้าเล็กน้อย ในขณะที่เขาตอบ
“คุณหลายคนเป็นผู้นําในอนาคตของ MBO ด้วยศักยภาพของคุณ MBO นั้นตั้งใจที่จะแข็งแกร่งยิ่งขึ้นในอนาคต ดังนั้นแน่นอนว่าพวกเขาจะเป็นกองกําลังที่ต้องการทําลายมัน” ผู้บัญชาการชิออนกล่าวเสริม คนอื่นๆ ต่างก็มีสีหน้าที่เข้าใจ ในขณะที่พวกเขาเข้าใจว่าผู้บัญชาการชออนหมายถึงอะไร
เมื่อมีกระเช้ากอนโดล่าใต้ดินเพิ่มขึ้น EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq กลุ่มคนไม่ได้ก้าวไปข้างหน้าตลอดเวลา พวกเขาตัดสินใจที่จะรอถึงตาของพวกเขา
ไม่กี่นาทีต่อมา พื้นที่ทั้งหมดก็ว่างเปล่า และกลุ่มคนหลากหลายคนก็เริ่มเคลื่อนไปข้างหน้าไปยังที่ที่เพิ่งมาถึง
กุสตาฟหยุดการเคลื่อนไหวของเขาชั่วขณะ เมื่อเขาจ่าบางสิ่งได้และกลับ ไปพบผู้บัญชาการชิออน
“จาข้อตกลงของเราไว้ คุณเป็นหนี้บุญคุณฉันอย่างหนึ่ง” กุสตาฟพูดกับเขา
“ใช่แล้ว กุสตาฟ ฉันยังไม่ลืม” ผู้บัญชาการชิออนตอบด้วยรอยยิ้ม
“ดี ฉันจะติดต่อคุณได้อย่างไรในกรณีที่ฉันต้องการโทรขอความช่วยเหลือนั้น” กุสตาฟถาม
“ฮ่าฮ่า ไม่ยอมให้อะไรผ่านไปง่ายๆเลยจริงๆสินะ?” EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq ๆ
เขากําลังพูดถึงความจริงที่ว่ากุสตาฟคิดว่าพวกเขาจะไม่สามารถติดต่อโลกภาย นอกภายในค่ายได้
ถ้ากสตาฟไปแบบนั้น เขาคงไม่สามารถจ่ายเงินช่วยเหลือได้จนกว่าจะสิ้นสุดระยะ เวลาการฝึก ผู้บัญชาการชื่ออันนาสิ่งของขนาดเท่าปุ่มออกมาแล้วมอบให้กุสตาฟ
“ตรวจสอบให้แน่ใจว่าคุณใช้เครื่องมือสื่อสารนั้น เมื่อคุณต้องการให้ฉันจ่ายเงิน เพื่อผลประโยชน์ของคุณ … มันเป็นอุปกรณ์สื่อสารแบบใช้ครั้งเดียวที่มีความสามารถในการส่งข้อความผ่านอวกาศดังนั้นแม้ว่าฉันจะไม่ได้อยู่บนโลกที่เวลาที่คุณใช้มัน คุณจะยังคงสามารถติดต่อฉันได้” ผู้บัญชาการชื่ออนอธิบาย
กสตาฟพยักหน้าอย่างเข้าใจ ในขณะที่เขาได้รับอุปกรณ์และโอนไปยังปุ่มจัดเก็บของเขา
“จําไว้ว่า มันเป็นอุปกรณ์ที่ใช้ครั้งเดียว… หลังจากที่คุณใช้มัน เมื่อนั้นมันจะถูกทําลาย” ผู้บัญชาการชื่ออนเตือน
“ฉันได้ยินที่คุณพูดครั้งแรกนะผู้เฒ่า” กุสตาฟพูด ขณะที่เขาหันหลังกลับไปและเริ่มเดินไปข้างหน้า
เจ้าหน้าที่ในบริเวณใกล้เคียงเบิกตากว้าง เมื่อพวกเขาจ้องไปที่กุสตาฟ โดยคาดหวังว่าผู้บังคับบัญชาผู้ยิ่งใหญ่จะทําอะไรบางอย่างเกี่ยวกับการดูหมิ่นของกุสตาฟ แต่ที่ทําให้พวกเขาประหลาดใจ ผู้บัญชาการชื่ออนทําได้เพียงหัวเราะออกมา
ทําให้หวนคิดถึงจริงๆ ผู้บัญชาการชิออนกล่าวภายใน ขณะที่เขาจ้องมองที่กุสตาฟ พลางเดินไปทางเรือกอนโดล่าใต้ดิน
ในสายตาของเขา ความสูงของกุสตาฟผสานกับร่างผู้หญิงที่คุ้นเคยซึ่งมีผมสีขี้เถ้า
กุสตาฟมาถึงหน้ากระเช้าลอยฟ้าใต้ดินและย้ายไปนั่ง ทั้งห้าคนก่าลังรอกุสตาฟ และตอนนี้เหลือเพียงที่นั่งเดียวเท่านั้นในเรือกอนโดล่า บังเอิญที่นั่งนั้นอยู่ข้างแองจี้
กุสตาฟเดินไปทางซ้ายและนั่งทางขวาของเธอ บรรยากาศดูแปลกไปเล็กน้อย เนื่องจากกุสตาฟเพิ่งนั่งลงโดยไม่พูดอะไรกับใคร โดยเฉพาะแองจี้
ครึ่งๆๆ!
เรือกอนโดล่าใต้ดินทรงกลมที่โปร่งใสปิดตัวลงหลังจากที่ทุกคนถูกมัดไว้พื้นดินด้านล่างเปิดออก เผยให้เห็นรูที่มีแสงสลัวซึ่งทอดยาวออกไปสุดสายตา
วิ่งๆๆๆ!
เรือกอนโดล่าใต้ดินลงไปในหลุมด้วยความเร็วมหาศาล
มันเดินทางผ่านรูใต้ดิน เคลื่อนที่ด้วยความเร็ว 20 มัค นี่เป็นมากกว่าหนึ่งพันไมล์ต่อวินาที ทุกคนรู้สึกวูบวาบ เมื่อสายตาพร่ามัว เนื่องจากความเร็วอันมหาศาล สิ่งที่พวกเขาเห็นคือแสงสีขาวเคลื่อนตัวผ่านรถด้วยความเร็วที่เร็วมากขณะที่พวกเขาลงมา
เมื่อถึงจุดหนึ่ง พวกเขารู้สึกว่าเรือกอนโดล่าใต้ดินก่าลังเลี้ยวเมื่อไปถึงทางแยกใต้ดิน สถานที่นี้สร้างขึ้นอย่างดี โดยมีแท่งโลหะบางอันวางชิดกับผนังของรู
แท่งเหล่านี้เป็นเหมือนรางรถไฟ และพวกมันก็ระบายแรงโน้มถ่วงที่ทําให้การขนส่งเรือกอนโดล่าราบรื่น ดังนั้นจึงป้องกันอุบัติเหตุได้
พวกเขาตกลงมาเพียงประมาณ 30 วินาที แต่รู้สึกเหมือนชั่วชีวิต แม้แต่แองจี้ซึ่งเป็นนักแข่งความเร็วก็ยังได้รับผลกระทบ เพราะนี่มันเกินระดับความเร็วของเธอมาก
ครึ่งๆ!
1 นาทีต่อมา เรือกอนโดล่าใต้ดินเริ่มช้าลง และด้วยเหตุนี้ พวกเขาสังเกตเห็นแสงสว่างในระยะไกล ซึ่งบ่งบอกว่าพวกเขามาถึงที่หมายแล้ว
แสงจ้าส่องเข้ามาที่ทางออก
วิ่งๆๆ!
อีกไม่กี่วินาทีต่อมา เรือกอนโดล่าก็เข้าสู่ช่องทางออกที่สว่างไสว
มันเปิดให้พวกเขาออกไป เมื่อพวกเขามาถึงกลางป่าที่เต็มไปด้วยต้นไม้สีม่วงสูง..
