The Bloodline System – ตอนที่ 428: ไอดริสเปิดตาของเขา

ตอนที่ 428: ไอดริสเปิดตาของเขา

“เฮ้ ทีมี่ สายเลือดของนายทําอะไรได้กันแน่” อีอีถามด้วยความสงสัยขณะนั่งด้วยกัน มันค่อนข้างยากที่จะเข้าใจความสามารถทางสายเลือดของทีมี่ ซึ่งเป็นหนึ่งในเหตุผลที่คู่ต่อสู้จะไม่ทันตั้งตัว

“อืม จะอธิบายยังไงดี… มันเกี่ยวกับอัตราเร่งและลดความเร็ว” ทีมี่ตอบพร้อมยกมือซ้ายขึ้น ตอนนี้มันเป็นสีแดงเข้ม และเขาก็เลือกกิ่งไม้จากอุปกรณ์จัดเก็บข้อมูลของเขา

ทันทีที่เขาสัมผัสกิ่งไม้ด้วยมือซ้าย มันก็หดและเปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้น “อายุมันเปลี่ยนแปลงตามไปด้วยหรอ?” อีอีถาม

“ใช่… มองดูสิ” ทีมี่ตอบแล้วสัมผัสอีกครั้ง

กรีก!

กิ่งกลับมามีขนาดเริ่มต้นและดูแข็งแรงกว่าเมื่อก่อน อย่างไรก็ตามนั่นไม่ใช่จุดจบ ในเวลาต่อมาไม่นาน ก็เริ่มมีกิ่งก้านเพิ่มขึ้น และในที่สุดก็มีใบสีเขียว 2-3 ใบ

“ว้าว นี่มันบ้าไปแล้ว” อีอีพูดด้วยความประหลาดใจ ฟัลโก้และกุสตาฟรู้เรื่องนี้แล้วเพราะพวกเขารู้จักทีมี่เร็วกว่าที่อีอีรู้

“นอกจากนี้ ทีมี่ยังสามารถดูดซับพลังงานจากสิ่งเหล่านั้นและเก็บไว้ได้อีกด้วย ถูกไหม?” ฟัลโก้ถาม

“หึม ฉันไม่สามารถทําอย่างนั้นได้เสมอ… พลังงานส่วนหนึ่งสูญเสียไป มันยากที่จะอธิบาย” ทีมี่พูดขณะทิ้งกิ่งไม้ ฝ่ามือของเขากลับมาเป็นปกติ

“ดีมาก… ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว” อีอีกล่าวก่อนจะหันไปมองที่ไอดริส

“ไอดริส… ฉันยังไม่เข้าใจของนายเลย นายบอกว่าสีพูดกับนาย และดวงตาของนายก็ปิดสนิทเสมอ” อีอีพูดด้วยท่าทางอยากรู้อยากเห็น

รอยยิ้มบิดเบี้ยวปรากฏขึ้นบนใบหน้าของไอดริส ขณะที่เขาหันไปหาอีอี “การลืมตาขึ้นจะส่งผลต่อทุกคนที่อยู่รอบข้าง ดังนั้นฉันจะไม่ทําเช่นนั้น” เขาเปล่งเสียงออกมา

“หืม? แค่แอบดูเล็กน้อยก็ได้น่า… เอาเลย” ฟัลโก้พูดขณะโบกมือต่อหน้าไอดริส

“รู้ไหมว่าตอนนี้ฉันกําลังทําอะไรอยู่” ฟัลโก้กล่าว

ไอดริสจับมือของเขาก่อนจะตอบว่า “รู้ มันค่อนข้างน่ารําคาญ” ไอดริสตอบ

ฟัลโก้ลดมือลงพร้อมกับรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวบนใบหน้าของเขา

“ฉันจะลืมตาสักครู่… เตรียมพร้อมสําหรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป” ในที่สุดไอดริสก็ตัดสินใจประนีประนอม

อีอีและฟัลโก้ทําหน้าตื่นเต้นเมื่อได้ยินแบบนั้น กุสตาฟเองก็ค่อนข้างอยากรู้อยากเห็น แม้ว่าเขาจะไม่เคยเปล่งเสียงออกมาก็ตาม ดังนั้นเขาจึงหันไปด้านข้างพร้อมกับทีมี่

เปลือกตาของไอดริสกระตุกซ้ําแล้วซ้ําเล่าในขณะที่เขาค่อยๆ แยกขนตาทั้งสองออกหลังจากนั้นไม่นาน

วั่บบบบบบบบบบบ!

เมื่อไอดริสลืมตาขึ้นสีสันในสิ่งแวดล้อมก็ค่อยๆ หายไป เนื่องจากทุกที่ในบริเวณใกล้เคียงกลายเป็นสีขาวและด่า

กุสตาฟและคนอื่นๆ ประหลาดใจอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาจ้องไปที่ดวงตาของ ไอดริส พวกเขาไม่เคยเห็นดวงตาคู่ไหนสวยขนาดนี้มาก่อนในชีวิต

ทุกสีสามารถมองเห็นได้ในดวงตาเหล่านั้น และพวกมันถูกจัดเรียงในลักษณะที่แม้แต่ความงามของดวงดาวบนอวกาศก็ยังถูกเรียกว่าเป็นขยะ เมื่อเทียบกับดวงตาที่เปล่งประกายสวยงามของเขา

ราวกับว่าทุกสีที่มีอยู่ในจักรวาลอยู่ในดวงตาคู่นั้น ทุกคนรู้สึกอึดอัดมากเมื่ออยู่ในสภาพแวดล้อมที่เป็นภาพขาวดํา พวกเขารู้สึกว่าสายเลือดของพวกเขาได้รับผลกระทบ

“มันเกิดอะไรขึ้นกับโลกนี้…?” นักเรียนชั้นเรียนพิเศษคนหนึ่งในบริเวณใกล้เคียงเปล่งเสียงออกมา ขณะจ้องมองไปในทิศทางของไอดริส เช่นเดียวกับทุกคน พวกเขารู้ดีว่าไอดริสเป็นสาเหตุของปรากฏการณ์ประหลาด หลังจากลืมตาขึ้น

‘ฉันคิดว่าเขาตาบอด’ เกือบทุกคนที่นี่มีความคิดนี้

ไอดริสหลับตาลงหลังจากนั้นครู่หนึ่ง และสีก็กลับคืนสู่สิ่งแวดล้อม ทุกคนรู้สึกถึงแรงกดดันต่อร่างกาย และสายเลือดก็หายไปหลังจากนั้น

“และฉันคิดว่ากุสตาฟเป็นปีศาจผู้มีเสน่ห์เพียงคนเดียวในหมู่พวกเรา” อีอีทําลายความเงียบ

“ฮ่าฮ่า เขาเป็นแบบนั้นสิ… ฉันแค่คนธรรมดาๆ” ไอดริสตอบพร้อมกับหัวเราะเบาๆ นักเรียนที่

เพิ่งเห็นสิ่งนี้ไม่สามารถจินตนาการได้ว่าพลังนั้นควรทําอย่างไร แต่พวกเขารู้ว่าถ้าเขาเคยใช้มันในการต่อสู้ ไม่ว่าคู่ต่อสู้จะเป็นใครจะต้องตกตะลึง
แรงกดดันที่พวกเขารู้สึกแม้ว่าพวกเขาจะเป็นนักเรียนพิเศษก็น่ากลัว ตอนนี้พวกเขาเข้าใจว่า

เขาไม่ได้เป็นที่ 2 โดยเปล่าประโยชน์ แองจี้และสาวๆ ที่เหลือก็นั่งอยู่ที่มุมตะวันตกของห้องรอ “แองจี้ เธอเคยเห็นไอดริสลืมตาหรือเปล่า” มาทิลด้าถาม

“ไม่…” แองจี้ตอบ

“ดวงตาที่มีเสน่ห์เช่นนี้… ฉันสงสัยว่าพวกเขาทําอะไรได้บ้าง?” มาทิลด้าพูดด้วยความอยากรู้

“อืม เขาไม่เคยต่อสู่ในขณะที่ลืมตา… ฉันสงสัยว่าใครแข็งแกร่งกว่ากันระหว่างเขากับกุสตาฟ ในสถานะนั้น” เกลดกล่าวด้วยท่าทางตื่นเต้นเล็กน้อย

“นายทําให้ทัศนวิสัยของสภาพแวดล้อมกลับหัวกลับหาง… แล้วนายทําอะไรได้อีก?” อีอีถาม “ฝ่ายตรงข้ามจะรู้เมื่อต่อสู้กับฉันในสภาพนั้น… อย่างไรก็ตาม ตอนนี้พวกนายเข้าใจแล้วว่า ทําไมฉันไม่ลืมตา” ไอดริสกล่าว

พวกเขาดูมีความเข้าใจบนใบหน้า เมื่อได้ยินเช่นนั้น เพราะท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีใครสามารถเข้าใกล้ไอดริสได้หากอยู่ใกล้ๆตัวเขา หมายความว่าพวกเขาจะมองเห็นแต่สิ่งที่เป็นสีขาวดําเท่านั้น (“เด็กคนนี้ใกล้จะบรรลุ Cosmic Superiority (ความเหนือกว่าจักรวาล) แล้ว”) จู่ๆระบบก็กล่าวออกมาในหัวของกุสตาฟ

‘หืม? เธอบอกได้ไหม?’ ตาของกุสตาฟเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย ขณะที่เขาถาม (“แน่นอน… เหมือนกับว่าเขาเป็นที่ชื่นชอบของจักรวาลมากกว่าลูกพี่ลูกน้องของเขา”) ระบบอธิบายเสริม

‘เธอกําลังบอกว่าเอเลโวร่าจะไม่บรรลุ Cosmic Superiority (ความเหนือกว่าจักรวาล)?’ กุสตาฟถาม

(“เอ่อ นี่นายเป็นคนโง่หรือโง่จริงๆกันแน่ นายลืมไปแล้วหรือเปล่าที่ฉันพูดถึงว่ายากและเป็นไปได้ในทางปฏิบัติที่สิ่งมีชีวิตทั่วทั้งจักรวาลจะบรรลุถึงสิ่งที่เหนือกว่าจักรวาล (CosmicSuperiority)?”)

กุสตาฟ: “… “ๆ

(“ฉันไม่ได้บอกว่าเธอไม่มีโอกาสทําสําเร็จ แต่ไอดริสมีโอกาสสูงกว่าในขณะที่คนอื่น ๆ ที่อยู่ที่นี่นั้น… ฉันไม่เห็นสัญญาณใด ๆ บนตัวของพวกเขา”) ระบบอธิบาย

‘โอ้ ฉันเข้าใจแล้ว… เธอจะบอกได้อย่างไรว่ามันเป็นแบบนั้นล่ะ?’ กุสตาฟถามด้วยน้ําเสียง อยากรู้อยากเห็นภายในใจ

“กุสตาฟ คริมสัน”

“แองจี้ วิลันโดรบาเดีย”

กุสตาฟและแองจี้ได้ยินชื่อของพวกเขาถูกเปล่งออกมาโดย AI ที่ติดตั้งภายในอาคาร

“ไปที่โรงละครเพื่อปฏิบัติการเสริมความแข็งแกร่งของคุณ”