เตาหลอมของตงหั่ว – คฤหาสน์แห่งความตาย, เป่ยฉี
ลู่หวู่พูดอะไรไม่ออกเมื่อเข้ามองตงกั่วนอนลงไปบนเตียง ไม่สนใจว่าเสี่ยวเทียนจะเป็นยังไง จากนั้นเขาก็คำรามออกมาอีกครั้ง ทำให้ตงกั่วตื่นขึ้น
“นี่พวกเขารวบรวมพวกอ่อนแอเหรอ? มันเป็นเรื่องเล็กๆแต่จุกจิกเหลือเกิน ข้าต้องมือเปื้อนอีกแล้ว เห้อ ต้องอดทนสินะถ้าจะอยู่ใต้หลังคาแผ่นเดียวกัน”
ตงกั่วบ่นขณะที่ลุกขึ้นจากเตียง เขาเดินไปหาเสี่ยวเทียนและเตะไปหนึ่งทีก่อนที่จะพูดออกมาว่า “เฮ้ย พูดตามข้านะ”
เสี่ยวเทียนเงียบ
“ข้าสาบานต่อชีวิตนี้” หลังจากพูดจบประโยค ตงกั่วเห็นว่าเสี่ยวเทียนยังเงียบอยู่ เขาจึงเตะไปอีกครั้ง
“เจ้าไม่ได้ยินที่ข้าบอกเจ้าหรือยังไง? นี่เจ้ากวนโอ๊ยข้าด้วยความเงียบใช่ไหม?”
เสี่ยวเทียนสาปแช่งอยู่ในหัว ถ้าเจ้าอยากให้ข้าพูดตาม เจ้าก็เอาผ้าที่ปิดปากข้าออกก่อนสิ ข้ารู้ว่าเจ้าตั้งใจทำเพื่อที่จะมีเหตุผลในการเตะข้าเพื่อความสนุก
เหมือนกับเขาเข้าใจความคิดของเสี่ยวเทียน ตงกั่วถอนหายใจอีกครั้ง เขาตวัดปีกไปที่ปากของเสี่ยวเทียน ผ้าที่ปิดปากเสี่ยวเทียนอยู่จึงขาดอออกทันที
“เจ้าสามารถท่องมันได้แล้วทีนี้…”
“เจ้าป็นใคร? ข้าอยู่ที่ไหน?” เสี่ยวเทียนถามขึ้นมาทันทีที่เขาอ้าปากได้
“ข้าเป็นใคร?” ตงกั่วยื่นหน้าเข้าไปหาเสี่ยวเทียนช้าๆ
“เสี่ยวเทียนน้อย ข้าจับตัวหัวหน้าของเจ้าไม่กี่วันก่อน เจ้าคิดว่าข้าเป็นใครกันล่ะ!”
เมื่อได้ยิน เสี่ยวเทียนก็ตัวแข็งทื่อ เขามองขึ้นไปเมื่อพิจารณาตงกั่วอย่างละเอียด สีหน้าของเขาค่อยๆซีดลง
“เจ้า…เจ้าคือราชาแห่งภูต ตงกั่ว!”
“ฮี่ฮี่ ในเมื่อเจ้ารู้แล้วว่าข้านั้นสุดตีนแค่ไหน เจ้าก็ทำตัวดีๆล่ะ ไม่อย่างนั้นข้ามีอีกหลายพันวิธีที่จะทรมานเจ้าเลยหล่ะ อีกอย่าง ถ้าเจ้าเชื่อฟังเจ้าอาจจะมีโอกาสแก้แค้นด้วยนะ”
“แก้แค้น?” เสี่ยวเทียนตกใจ
“ก็เจ้าได้บาดแผลพวกนี้มาจากราชาแห่งทะเลไม่ใช่หรือ? เจ้าเกลียดมันไม่ใช่หรือยังไง?” ขณะที่เขาพูด ตงกั่วก็หยิบขวดไวน์ขึ้นมากระดก แต่มันก็ว่างเปล่า เขาจึงโยนไปลงไปบนพื้นอีกครั้ง
เมื่อได้ยิน ในใจของเสี่ยวเทียนก็เต็มไปด้วยความโกรธแค้น
เขาทุ่มเททำงานอย่างเต็มใจให้ราชาแห่งทะเลมาชั่วชีวิต ทำให้เขาได้ขึ้นเป็นหัวหน้าแห่งกองทัพเรือของราชาแห่งทะเล แต่ราชาแห่งทะเลก็ได้เมินต่อความสัมพันธ์ที่เขามีให้และเกือบจาฆ่าเขา ถ้าไม่ใช่เพราะผู้ใต้บังคับบัญชามาช่วยเขาเอาไว้ เขาก็คงไม่ได้หายใจในโลกนี้อีกครั้ง
“ข้าตกลง!”
ในเมื่อเขาหักกับราชาแห่งทะเลแล้ว เขาก็ไม่มีอะไรต้องหลบซ่อนอีกต่อไป ดังนั้น เสี่ยวเทียนจึงตอบไปตรงๆ
“แล้ว.. เจ้าอยากแก้แค้นหรือเปล่าล่ะ?”
“ใช่ แต่…” เมื่อเขานึกถึงความแข็งแกร่งของราชาแห่งทะเล เสี่ยวเทียนก็รู้สึกอ่อนแอ
ในฐานะหัวหน้าของกองทัพเรือ เขารู้ดีว่าราชาแห่งทะเลนั้นทรงพลังขนาดไหน
พลังของเขานั้นเหนือกว่าความแข็งแกร่งของราชาแห่งภูตระดับสูงสุดด้วยซ้ำ ยิ่งกว่านั้น เขายังมีกองทัพเรืออีกจำนวนมาก เมื่อพิจารณาความสามารถของตัวเอง มันแทบไม่มีทางเลยที่เขาจะแก้แค้นได้
“ไม่ต้องห่วง ถ้าเจ้าอยากแก้แค้น ข้าจะช่วยเจ้าเอง” ตงกั่วย่อตัวลงด้วยรอยยิ้ม
“เจ้าจะช่วยข้า?” เสี่ยวเทียนตกใจขณะที่มองที่ตงกั่วผู้ที่ยิ้มปากแทบฉีก
ถ้ามันเป็นตงกั่ว เสี่ยวเทียนนั้นเชื่อว่าความแข็งแกร่งของตงกั่วนั้นทัดเทียมกับราชาแห่งทะเล ด้วยข่าวที่ว่าราชาแห่งทะเลนั้นถูกตงกั่วทุบตีจนสาหัสได้แพร่กระจายออกไปในตอนนั้น
แต่เขาก็ไม่เชื่อว่าตงกั่วนั้นจะช่วยเขาโดยที่ไม่หวังอะไรตอบแทน
“บอกข้ามาว่าเจ้าต้องการอะไร ข้าเหลือแค่ชีวิตที่น่าอนาถนี้เท่านั้น ข้าไม่มีอะไรให้เจ้าหรอก”
“นั่นแหละ! ชีวิตที่อดสูของเจ้าคือสิ่งที่ข้าต้องการ จากนี้ไป เจ้าจะต้องซื่อสัตย์กับข้า…กับพวกเรา”
“ได้!” เสี่ยวเทียนตอบตกลงโดยไม่ลังเล มันเป็นเพียงคำสัญญา เขาไม่มีอะไรต้องเสียอยู่แล้ว
“มันไม่ง่ายอย่างที่เจ้าคิดหรอกนะ งั้น พูดตามข้านะ” ตงกั่วตบหัวเสี่ยวเทียนขณะที่เขายืนตรงขึ้น
“เจ้าอยากจะให้ข้าท่องอะไร?” เสี่ยวเทียนรู้สึกอึดอัด
“คำสาบานแห่งจิตวิญญาณที่จงรักภักดี!” ตงกั่วนั้นซื่อตรง แต่ด้วยระดับความเข้าใจของเสี่ยวเทียน เขาสับสนกับคำพูดของตงกั่ว
“อะไรนะ! จิตวิญญาณที่จงรักภักดี!?” เสี่ยวเทียนงง
“หลังจากที่เจ้าท่องมัน ข้าสัญญาว่าบาดแผลของเจ้าจะฟื้นฟูและเจ้าจะปราบราชาแห่งทะเลได้อย่างแน่นอน มันไม่ใช่ความคิดที่แย่เลยใช่ไหมล่ะ? ชีวิตที่อนาถาของเจ้าแลกกับราชาแห่งทะเล” ตงกั่วนั้นไม่กระวนกระวายเลยแม้แต่น้อย กลับกัน เขาพูดด้วยความสงบนิ่งและท่าทางที่ใจเย็น
ลู่หวู่ประทับใจแม้ว่าเขาจะดูอยู่จากโลกภายนอกก็ตาม ตงกั่วนั้นแสดงได้ดีเยี่ยม เสี่ยวเทียนติดกับของตงกั่วอย่างเต็มตัว
“ตกลง! ข้าสัญญา” แม้ว่ามันจะมีความไม่เต็มใจอยู่ แต่เขาก็ตกลง
สิ่งที่ตงกั่วนั้นพูดมันก็จริง ชีวิตของราชาแห่งทะเลแลกกับชีวิตของเขานั้นมันเป็นอะไรที่คุ้มค่า
ยิ่งกว่านั้น ถ้าเขาไม่ได้รับการรักษาในตอนนี้ พลังชีวิตของเขาจะต้องหมดลงแน่นอนและเขาก็ต้องพบกับความตาย บางที การยอมต่อตงกั่วนั้นอาจจะไม่ได้แย่ แม้ว่าอำนาจของตงกั่วนั้นไม่ได้ยิ่งใหญ่เท่ากับราชาแห่งทะเล แต่ความแข็งแกร่งของเขานั้นก็สูงกว่า
เมื่อได้เห็นเสี่ยวเทียนให้คำมั่น ตงกั่วก็พยักหน้าอย่างใจเย็น
“ดีมาก พูดตามข้า…”
หลังจากทำสัญญาแล้ว ร่างของเสี่ยวเทียนก็ถูกดูดเข้าไปในช่องของสิ่งประดิษฐ์ สิ่งประดิษฐ์นั้นทำการแก้ไขเสี่ยวเทียนโดยอัตโนมัติ
ด้วยผลลัพธ์จากความแข็งแกร่งของเสี่ยวเทียน การปรับปรุงก็ดำเนินต่อไปอีกครึ่งชั่วโมง หลังจากการปรับปรุงเสร็จสิ้น ลมที่พัดเข้ามาอย่างแรงแห่งพลังจิตวิญญาณก็ไหลเข้าสู่ร่างกายของเสี่ยวเทียน ฟื้นฟูบาดแผลภายในจนเสร็จสิ้น จากนั้นเสี่ยวเทียนก็ถูกส่งออกมาจากสิ่งประดิษฐ์
เมื่อได้เห็นรูปร่างของเสี่ยวเทียน ตงกั่วก็ตบไหล่ของเขา
“หนุ่ม ลองดูว่าอะไรอยู่ในหัวของเจ้าและเจ้าจะได้รู้ว่าตัวของเจ้านั้นเป็นอย่างไรในตอนนี้ อ้อใช่ ตอนนี้เจ้าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของข้าแล้วนะ เด็กน้อย จากนี้ไปตอนที่ข้าหลอมอาวุธ เจ้าจะต้องสร้างไฟ อีกอย่างเจ้าจะต้องทำความสะอาดห้องแล้วก็ซักผ้า จากนั้นก็ทำอาหาร”
เสี่ยวเทียนกำหมัดแน่น ความประหลาดใจปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา ความบาดเจ็บสาหัสที่เขามีนั้นหายไปหมดเพียงชั่วเวลาสั้นๆ แต่เขาก็หน้าชาเมื่อได้ยินคำพูดที่ออกมาจากของตงกั่ว
ข้า แม่ทัพภูตที่ทรงเกียรติ ต้องสร้างไฟ? ซักผ้า? ทำอาหาร? ทำความสะอาด?
ขณะที่เสี่ยวเทียนกำลังอึ้งอยู่นั้น ข้อความมากมายหลายบรรทัดก็ปรากฏขึ้นในหัวของเขา ในตอนนั้น เขาก็เข้าใจแล้วว่าเขากลายเป็นอะไร
“บอส…ตงกั่ว ท่านเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาเหมือนกันใช่ไหม?” เสี่ยวเทียนชี้ขึ้นข้างบนขณะที่พูด
“ใช่ ข้าได้ขึ้นเรือโจรสลัดมาโดยบังเอิญแล้วก็ไม่สามารถลงไปได้” ตงกั่วบอกใบ้
“ถ้าอย่างนั้น ใครเป็นผู้ที่อยู่เหนือหัวพวกเรา?”
เสี่ยวเทียนไม่เคยเจอกับลู่หวู่และเป่ยลี่มาก่อน เขาจึงถามด้วยความสงสัย
“ไม่ต้องถามอะไรที่เจ้าไม่ควรรู้! ทำงานให้เรียบร้อย… เจ้าไม่เห็นขวดไวน์ที่อยู่บนพื้นนั่นเหรอ ไม่ทำความสะอาดสิ บ้าเอ้ย ข้าจะอาศัยอยู่ในบ้านที่รกรุงรังนี้ได้ยังไง มันเหมือนกับเร้าหมูเลย ไปเก็บกวาดเร็ว!” ขณะที่เขาชี้ไปที่ขวดไวน์บนพื้น ตงกั่วทำได้แค่บ่น
เสี่ยงเทียนพูดอะไรไม่ออก
แม้ว่าเขาจะมีคำถามมากมายเกี่ยวกับผู้ที่อยู่เบื้องหลังของสิ่งประดิษฐ์ แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะถามอะไรไปมากกว่านี้
สำหรับเขา ผู้ที่สร้างสิ่งประดิษฐ์ที่น่ากลัวนี้จะต้องเป็นเทพแห่งอันเดอร์เวิลด์อย่างแน่นอน มันแทบไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆในการจัดการกับแม่ทัพภูตเช่นเขาเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตงกั่วที่เป็นราชาแห่งภูตที่ดื้อด้านก็ยังต้องยอมให้แก่พวกเขา ดูเหมือนว่าเขาไม่มีอะไรให้เอ่ยปากเลย
เหลือบไปมองบ้านที่สกปรก เสี่ยวเทียนถอนหายใจ เขาไม่มีทางเลือกนอกจากเริ่มทำความสะอาด
เขาจะได้เริ่มการแค้นที่หอมหวานในที่สุด แต่ก่อนอื่น เขาต้องไปทำความสะอาดก่อน!
