ตอนที่ 213 : สุนัขกับอัศวิน
กองทัพมังกรลับแลที่โอหังที่เคยเป็นฝ่ายได้เปรียบถูกบังคับให้ร่นถอยภายใต้การถูกไล่ล่าอย่างดุดันของผู้เล่น
พวกเขาถึงกับต้องถอยเข้าไปด้านในของบึงมังกรลับแล
แต่ผู้เล่นเป่ยฉีนั้นไม่มีความคิดที่จะปล่อยให้พวกเขาเล็ดรอดไป
เนื่องจากรางวัลในการสังหารมอนสเตอร์ในเกมนั้นสูงมาก การสังหารสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ไม่ได้ให้เพียงแค่เหรียญวิญญาณและค่าป ระสบการณ์กับพวกเขาเพียงเท่านั้น มันยังมอบคะแนนแห่งเกียรติยศที่ไม่สามารถหาซื้อได้อีกด้วย ยศที่ไม่สามารถหาซื้อได้อีกด้วย
ในสายตาของผู้เล่น แม่ทัพมังกรลับแลนั้นก็เป็นเหมือนกับแหล่งทรัพยากรอันมีค่า ในการสังหารมอนสเตอร์นั้น ผู้เล่นจะได้รับ รางวัลสูงถึง 80,000 คะแนนเกียรติยศ
ผู้เล่นของกองทัพเบี้ยนั้นถูกดึงดูดด้วยประโยชน์ที่มากมายเหล่านี้
“อย่าหนีนะ! เจ้าจะถูกฉีกเป็นชิ้นๆหากยังวิ่งหนีต่อไปอีก!”
“เจ้าเกียรติยศ เจ้ากล้าวิ่งหนีพวกเราได้ยังไง? มามอบตัวและยอมเป็นทรัพยากรให้แก่พวกเราซะดีๆ!”
“อย่าให้มันหนีไปได้ พวกเราต้องจับมันเอาไว้ไม่ว่ายังไงก็ตาม!”
เสียงคํารามแห่งความเดือดดาลของผู้เล่นทําให้นักรบของกองทัพมังกรลับแลกลัวตาย
นักรบทุกนายที่ถูกจับเอาไว้นั้นถูกผู้เล่นเขมือบไปในพริบตาราว กับว่าเป็นหมาป่าที่หิวโหย พวกเขากลัวกับภาพที่พวกเขาเห็นเบี้องหน้าจนตัวสั่น
สําหรับพวกเขา สงครามก็คือสงคราม แต่ในเมื่อพวกเขาถอยทัพ แล้วพวกเขาก็ไม่เข้าใจจุดประสงค์ของผู้เล่นที่จะต้องไล่ ล่าพวกเขาถึงขนาดนี้
ในระหว่างการไล่ล่า รูปแบบการโจมตีแบบกลุ่มของเหล่าผู้เล่นก็ เริ่มหละหลวมและเสียขบวนมันจึงทําให้พวกเขาไล่ตามกลุ่มด้านหน้าได้อย่างรวดเร็ว
นักรบมังกรลับแลนั้นเสียขบวนยิ่งกว่าเหล่าผู้เล่น พวกเขาหวังอยากจะมีขาเพิ่มเมื่อให้หนีจากเขี้ยวเล็บของหมาปาพวกหนีไปได้
ผู้เล่นชางสือนั้นต่างโห่ร้องเมื่อได้เห็นฉากนี้ พวกเขาเริ่มวิ่งไปข้างหน้าตามหลังผู้เล่นเป่ยฉีไป
พวกเขาต้องถอยกลับเสมอเมื่อต้องเจอกับกองทัพมังกรลับแล แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่พวกที่เอาชนะกองทัพมังกรลับแลในครั้งนี้ แต่ความรู้สึกในการได้ไล่ล่านั้นเหมือนเป็นการระบายอารมณ์ ทําให้พวกเขาปลดปล่อยความโกรธเกรี้ยวออกมา
แม่ทัพภูตมังกรลับแลนั้นกระอักเมื่อได้เห็นนักรบของเขา ถูกกําจัดโดยผู้เล่น เขารีบหันกลับมาและร่ายเวทย์ ไข่มุกที่อยู่บนปลายคทาส่องแสงออกมาลมกรรโชกสีดําพุ่งไปด้านหลังของเขา
ด้วยลมพวกนี้ ทําให้ความเร็วในการไล่ล่าของผู้เล่นลดลงในทันที
“หน่วยสังหาร พวกเจ้าไปขัดขวางเวทย์ของมันได้ไหม?” หลิวไช่ตะโกนในช่องแชท
“จะลองดู!” อ้าวเจียนยืนขึ้น ดาบวิญญาณทั้งเก้าด้านหลังเขาปรากฏขึ้นบนอากาศก่อนที่จะพุ่งไปด้านหน้า
แต่ระยะห่างระหว่างพวกเขานั้นเกิดหนึ่งร้อยหลา การควบคุมดาบวิญญาณจึงอ่อนลงและเริ่มสั่นไหว มันจึงถูกสวนกลับมาด้วย ลําแสงสีดําเมื่อมันเข้าไปใกล้แม่ทัพภูตมังกรลับแล
“ข้าทําไม่ได้ มันอยู่ไกลเกินไป!” อ้าวเจียนพูดด้วยความเสียใจ
“ให้พวกเราลองดูหน่อย!” เมอร์ฟี่และโพเมโล่น้อยอาสา
ร่างกายของพวกเขาเปลี่ยนเป็นเงามืดและลอยผ่านกองทัพมังกรลับแลไปด้วยความเร็วแสง พวกเขาเข้าไปถึงตัวแม่ทัพภูตอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่โดยลมพวกนั้นทำดาเมจเลยแม้แต่น้อย
แม่ทัพภูตมังกรลับแลเหมือนจะรู้ถึงการปรากฎตัวของทั้งสองคนนี้
ทันทีที่พวกเขาปรากฏตัวออกมาจากเงา พวกเขาก็เห็นลําแสงสีดําจํานวนมากพุ่งเข้าโจมตีพวกเขา
โชคดีที่ทั้งสองคนนี้ว่องไว พวกเขาสลับตําแหน่งแหละร่างกายของพวกเขาเพื่อหลบการโจมตีอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตาม แม่ทัพภูตมังกรลับแลก็ได้ทิ้งระยะระหว่างพวก เขาออกไปอีกครั้ง
หลังจากพยายามอยู่หลายครั้ง สองคนนี้ก็ถอยออกมา
“มันเป็นไปไม่ได้เลย สกิลของแม่ทัพภูตมังกรลับแลนั้นไม่มีคูลดาวน์ เราไม่สามารถเข้าไปใกล้มันได้เลย!”
เมื่อได้เห็นเหล่าผู้เล่นล้มเหลวในการเข้าถึงตัวของแม่ ทัพภูตมังกรลับแล หลิวไช่ก็มองไปที่หมิงและคนอื่นๆเพื่อขอแรง
ทุกคนส่ายหัว
หัวใจของผู้เล่นเป่ยฉีนั้นปวดร้าวเนื่องจากเขากําลังมองแม่ทัพภูตมังกรลับแลนั้นหนีไกลออกไปเรื่อยๆ
คะแนนแห่งเกียรติยศของเราจะหนีไปแบบนั้นได้ยังไง?
“ข้ามีไอเดีย!”
ในตอนนั้น เสียงก็ดังขึ้นในช่องแชท ตามมาด้วยการปรากฏตัวขี้นที่กองกําลังหลัก
เมื่อได้ยิน หลิวใช่และคนอื่นๆก็รีบมองไปที่ไรน์ฮาร์ทที่เพิ่งมาถึง
“รีบบอกมา… ไอเดียของเจ้าคืออะไร? ถ้าเราไม่รีบเร่งความเร็ว พวกเราจะต้องเสียของดีไป!”
“ข้ามีสกิลโจมตีในรูปแบบการป้องกัน มันจะไม่หยุดจนกว่ามัน จะเข้าปะทะกับเป้าหมาย แต่ยานพาหนะของข้าตายไป ระหว่างการต่อสู้และมันยังอยู่ในระหว่างรอคืนชีพ ข้าต้องการยาน พาหนะ!” ไรน์ฮาร์ทพูดอย่างเคร่งเครียดขณะที่มองไปที่กลุ่มผู้ เล่นเป่ยฉี
“ยานพาหนะ? แล้วพวกเราจะไปหาจากไหน? ยานพาหนะของพวกเราเป็นแค่หมาปาซอมบี้ที่ไม่อยู่ในระบบ พวกมันไม่สามารถ” ขณะที่หลิวใช่พูดอยู่นั้น เขาก็มองไปที่ซันฉีไวท์แฟมธ่อม
เมื่อได้เห็น กู่หยูและคนอื่นๆ ก็อึ้งไปพักหนึ่ง จากนั้นพวกเขาก็เหมือนจะเข้าใจและมองไปที่สุนัขตัวนั้นเช่นกัน
“แค่ก… เจ้าหมา เรามาคุยกันหน่อยไหม?” หลิวไช่ถามอายๆ
“ข้าปฏิเสธ! ข้ายอมตายดีกว่าตกลง อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าเจ้าจะทําอะไรกับข้า!” ซันฉีตอบด้วยสายตาที่โหดเหี้ยมขณะที่มองกลับไป
“เจ้าหมา ข้าขอโทษที่เจ้าจะต้องทําเรื่องนี้ แต่เจ้ามีความเร็วที่สูงมาก! บวกกับทักษะการโจมตีของสหายคนนี้ ข้าเชื่อว่าเจ้าจะ สามารถตามแม่ทัพภูตมังกรลับแลได้ทันเวลา ขัดขวางสกิลของ มันเป็นอันดับแรก แล้วเราค่อยมาคุยกัน!” คู่หยุเกลี้ยกล่อม
“ข้าปฏิเสธ! ข้าขอตายดีกว่า!” ซันนี่กัดฟันแน่นขณะที่สีหน้า ของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและเสียใจ
การที่ต้องเป็นสุนัขนั้นก็ทําให้เขาหดหูมากพออยู่แล้ว ตอนนี้เจ้าอยากให้ข้าเป็นยานพาหนะอีก? ฝันไปเถอะ!
“น้องชาย มันเป็นเรื่องที่สําคัญที่จะเสียสละตัวเองเพื่อประโยชน์ส่วนรวม ข้าคิดว่าไอเดียนี้มันอาจจะเป็นไปได้นะ!” ชี้หมิงเองก็พยายามโน้มน้าวเขา
“ข้าปฏิเสธ! ประโยชน์ส่วนรวมบ้าอะไร! ข้ายอมตายดีกว่าเป็นสัตว์ให้พวกเจ้าขี่!”
“เจ้าหมา เอาอย่างงี้ไหม? ในเมื่อมันเป็นการเสียสละที่ยิ่ง ใหญ่ของเจ้า ถ้าพวกเราสังหารแม่ทัพภูตมังกรลับแลได้สิทธิ์ ในการจัดการกับมันจะเป็นของเจ้า!” หลิวไช่ผู้นําทัพดึงดูดเขาด้วยข้อเสนอ
“ข้าปฏิเสธ… เดี๋ยวนะ นี่จะเอาจริงเหรอ!?”
สิทธิ์ในการสังหารแม่ทัพภูตมังกรลับแลนั้นเป็นตัวบอกว่าเขาจะได้คะแนนเกียรติยศมากถึง 80,000 คะแนน มูลค่ามากมายนี้ทําให้ การตัดสินใจที่แน่วแน่ของเขาสั่นคลอน
“ทุกคนจะต้องเห็นด้วยกับสิ่งที่ข้าพูด!” หลิวใช่ยืนยัน
เมื่อได้ยิน ซันฉีก็มองที่คนอื่นๆและได้เห็นคนอื่นๆพยักหน้า
มันทําให้ความแน่วแน่ของเขาพังทลาย ในที่สุดเขาก็เลือกที่จะก้มหัวให้กับผลประโยชน์ที่มากมายมหาศาล
“ข้าจะทําเอง!” สุนัขตัวนั้นกัดฟัน
ทุกคนยิ้มเมื่อเขาตอบตกลง คนที่ยิ้มดีใจมากที่สุดนั้นเป็นไรน์ฮาร์ทอย่างไม่ต้องสงสัย
ในฐานะผู้เล่นที่มีประสบการณ์ เขาเคยได้ยินชื่อเสียงของไวท์แฟนธ่อมมาก่อน มันเป็นการต่อสู้ผสมผสานที่ทรงพลัง การเป็นแฟนธ่อมนั้นเป็นอะไรที่ผู้เล่นระดับต่ําไม่สามารถเอื้อมถึงได้ แต่เขาไม่คิดว่าเขาจะได้ขี่หลังไวท์แฟถ่อมตัวนี้ในชีวิต
“ขึ้นมา!” สุนัขกัดฟันแล้วมองไปที่ไรน์ฮาร์ท
“โอเค!” ด้วยความตื่นเต้น ไรน์ฮาร์ทขึ้นขี่บนหลังสุนัข
ร่างกายของไรน์ฮาร์ทนั้นใหญ่โต ด้วยขนาดของสุนัขที่มีขนาดตัวพอๆกัน เมื่อเขาขึ้นขี่หลัง ร่างกายของสุนัขก็ถูกปกปิดไปด้วยเกราะของไรน์ฮาร์ท
เมื่อได้เห็น สีหน้าของหลิวใช่และคนอื่นๆก็แดงขึ้นมาเนื่องจากพวกเขาพยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้ แต่พวกเขาก็ได้หัวเราะออกมาเหมือนคนบ้าในใจ
“ไปกันเถอะ! สหาย เจ้าวิ่งไปก่อน ข้าจะใช้สกิล!”
เมื่อได้ยิน หัวใจของซันฉีเต็มไปด้วยความอาย แต่เมื่อเขาจะได้ สิทธิ์ในการสังหารแม่ทัพภูตมังกรลับแล เขาก็กัดฟันและเริ่มออกตัว
“ดาร์ค แอสเซาท์!”
ในจังหวะนั้น ไรน์ฮาร์ทได้ใช้สกิล พลังงานห่อหุ้มร่างกายของพวกเขา ทําให้ความเร็วเพิ่มขึ้นในทันที
ภายใต้ผลบักของสกิล สุนัขกลายเป็นแฟนธ่อมตัวจริงและ พุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็ว ทหารของมังกรลับแลถูกซักกระเด็นไปตามทาง ไม่มีอะไรหยุดเขาได้
ไรน์ฮาร์ทที่นั่งอยู่บนหลังเขาก็ตกตะลึง
ความเร็วนี้
คําอธิบายมากมายเกี่ยวกับความเร็วของสายฟ้า เร็วเหมือนกับฝนเมเธโอและทุกๆอย่างวาบเข้ามาในหัวของไรน์ฮาร์ท และเขาก็ได้สรุปบทความเหล่านั้นสั้นๆด้วยคําๆเดียว: สุดยอดมาก!
หลิวไช่และคนอื่นๆหัวเราะอย่างแรงเมื่อได้เห็น ทุกคนขําออกมาอย่างบ้าคลั่ง
ขณะที่พุ่งไปข้างหน้า ไรน์ฮาร์ทที่นั่งอยู่บนหลังซันนี่นั้นดูเหมือนบินไปข้างหน้าบนพื้นด้วยท่านั่งเนื่องจากสุนัขตัวเล็กๆนั้นไม่ สามารถมองเห็นได้ ภาพเหล่านั้นมันทําให้พวกเขาหัวเราะลั่น
ขณะเดียวกัน ความคิดก็ได้แล่นเข้ามาในหัวของไรน์ฮาร์ท
ข้าอยากได้สุนัขตัวนี้มาเป็นยานพาหนะจริงๆ ความเร็วและความแข็งแกร่งของเขามันสุดยอดจริงๆ เขาเป็นตัวเลือกในฝันของอัศวินจริงๆ!
