The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 672

ตอนที่672 รอในขณะที่ซื้อของ และเต็มใจที่จะใช้จ่าย
　　เฟิงหยูเฮงจำได้ว่าเมื่อหลู่เหยาแต่งงานกับคฤหาสน์เหยาในวันนั้นมีของขวัญพร้อมกับเจ้าสาวให้กับคฤหาสน์ตามกฎหลังจากที่พวกเขาดูเหยาซู่พาเจ้าสาวเข้ามาในคฤหาสน์ พวกเขาจะหันหลังกลับโดยทิ้งบ่าวรับใช้ที่จะมากับเจ้าสาว ในเวลานั้นนางมองและนางเห็นบ่าวรับใช้สองสามคนในกลุ่มนั้น คนที่นางเพิ่งเห็นดูเหมือนจะอยู่ในกลุ่มนั้น
　　“มีคนจากตระกูลหลู่”นางเกาคางและพูดกับซวนเทียนหมิง “ดูเหมือนว่าข้าเคยเห็นบ่าวรับใช้คนนั้นมาก่อนเมื่อตระกูลหลู่มาส่งของขวัญระหว่างงานแต่งงาน”
　　ผู้คนในตระกูลหลู่มาซื้อเครื่องประดับเป็นเรื่องปกติแต่ซวนเทียนหมิงรู้สึกงงงวย “เจ้าบอกว่านางมีอาการป่วยซับซ้อน อากรป่วยอะไร ? ข้าไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับคุณหนูตระกูลหลู่ที่มีอาการป่วยซับซ้อน”
　　เฟิงหยูเฮงหัวเราะเยาะเขาว่า“ถ้าทุกคนรู้เรื่องนี้ มันจะเป็นอาการป่วยที่ซับซ้อนได้อย่างไร”
　　ซวนเทียนหมิงยักไหล่“แต่ออกมาแบบนี้นางไม่กลัวที่จะถูกค้นพบหรือ?”
　　นางคิดเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า“บางทีนางอาจรู้สึกกังวลและอยากมาดูเครื่องประดับ นางสวมผ้าคลุมหน้า และข้าก็เป็นคนหนึ่งที่สามารถบอกได้ว่ามีอะไรผิดปกติ บางคนอาจคิดว่านางใช้เครื่องประทินผิวที่มีคุณภาพต่ำ”
　　ซวนเทียนหมิงสนใจเล็กน้อย“อาการป่วยที่ซับซ้อนที่เจ้าพูดถึงมันคืออะไร ? อาการป่วยคืออะไร ? ”
　　เฟิงหยูเฮงคิดเล็กน้อย“อาจเรียกว่ากลิ่นตัวหรือกลิ่นเหงื่อ ถ้าพระราชวังคัดเลือกสนม พวกเขาจะทำการประเมินอย่างแม่นยำเกี่ยวกับปัญหานี้ ข้าได้ยินมาว่ามีคนจำนวนมากตกรอบเพราะปัญหาแบบนี้ พวกเขาจะมีปัญหาในการแต่งงานตลอดชีวิต หลังจากที่ทุกคนต้องมีภรรยาที่มีกลิ่นตัวเหม็น ราชสำนักของราชวงศ์ต้าชุนของเราไม่ได้มีคนเช่นนี้มาเป็นเวลาหลายปี เมื่อคิดถึงเด็ก ๆ ของตระกูลหลู่นั้นไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันเป็นแค่…ข้าไม่รู้ว่าคุณหนูคนไหนของตระกูลหลู่” นางใช้ข้อศอกของนางเพื่อสะกิดซวนเทียนหมิง “มีคุณหนูกี่คนในตระกูลหลู่”
　　ซวนเทียนหมิงคิดอยู่พักหนึ่งแล้วกล่าวว่า”ดูเหมือนว่ามี 3 คน คุณหนูใหญ่เกิดมาจากอนุ และมีคุณหนู 2 คนที่เกิดจากฮูหยินใหญ่ แต่พวกเขาเกิดมาจากมารดาที่แตกต่างกัน ท่านฮูหยินคนปัจจุบันของคฤหาสน์หลู่คือเก้อซื่อ”
　　ในขณะที่พวกเขาพูดกันฉิงหยูได้ออกมาจากศาลานิพพานแล้ว เมื่อเห็นพวกเขานางก็ทักทายแล้วกล่าวว่า “ให้พวกเขากำจัดกลิ่นภายในก่อน องค์ชายและคุณหนูรอสักครู่ก่อนเจ้าค่ะ” ขณะที่นางพูด นางมองไปรอบ ๆ ถนน แต่ผู้หญิงคนนั้นหายไปแล้ว ฉิงหยูขมวดคิ้วและกล่าวว่า “คุณหนูจากตระกูลไหน มันไม่ได้ดูเหมือนว่านางขาดแคลนเงิน แต่เครื่องสำอางที่นางใช้นั้นแย่มากเจ้าค่ะ ! มันเป็นสาเหตุที่ทำให้คนอื่นคลื่นไส้”
　　เฟิงหยูเฮงถามนางว่า“นางสั่งซื้อเครื่องประดับหรือไม่ ? ”
　　ฉิงหยูพยักหน้า“นางสั่งเครื่องประดับ 2 ชุด และทั้งคู่ทำจากวัสดุราคาแพง นอกจากการจ่ายเงินมัดจำส่วนแรก นางยังจ่ายเงินมัดจำสำหรับวัสดุตามกฎของเรา นางค่อนข้างใจดีกับการใช้จ่าย”
　　“ไม่จริง”เฟิงหยูเฮงคิดสักพักแล้วกล่าวว่า “สาวน้อยคนนั้นมีอาการป่วยซับซ้อน ไม่จำเป็นต้องคิดมาก นางเป็นลูกค้า ดังนั้นเพียงปฏิบัติต่อนางเหมือนลูกค้าคนอื่น ในกรณีที่เลวร้ายที่สุดให้เตรียมห้องส่วนตัวในครั้งต่อไปที่นางมา อย่าปล่อยให้มันขัดจังหวะการทำงานของร้าน”
　　ฉิงหยูปฏิบัติตามในเวลานี้พนักงานคนหนึ่งบอกว่ากลิ่นข้างในหายแล้วและเชิญพวกเขาเข้าไปข้างใน ฉิงหยูกล่าวกับเฟิงหยูเฮง “เหมืองหยกได้ส่งวัสดุจำนวนมาก และพวกมันทั้งหมดมีคุณภาพสูงสุด คุณหนูจะขึ้นมาชั้นบนเพื่อดูว่ามีอะไรที่คุณหนูชอบหรือไม่เจ้าคะ หากคุณหนูต้องก็ให้ช่างฝีมือทำเครื่องประดับให้ ข้ารู้สึกว่าวัสดุเหล่านั้นดูดีมากเจ้าค่ะ”
　　ในท้ายที่สุดเฟิงหยูเฮงเป็นผู้หญิงเมื่อได้ยินว่ามีของดี นางวิ่งขึ้นบันไดอย่างมีความสุข
　　ซวนเทียนหมิงอยู่ข้างหลังนางด้วยรอยยิ้มอันขมขื่นแต่เขาก็ขึ้นบันได เฟิงหยูเฮงพูดกับเขาว่าสุภาพบุรุษจะเต็มใจรอผู้หญิงเมื่อพวกนางซื้อของและเต็มใจที่จะจ่ายเงินเมื่อนางต้องการ เขาเห็นด้วยกับประเด็นที่สอง แต่การรอเมื่อผู้หญิงไปซื้อของเป็นการทดสอบความอดทนของเขา
　　แต่มากับชายาของเขาเป็นสิ่งที่เขามีความสุขที่จะทำนอกจากนี้ชายาคนนี้เป็นที่น่าพอใจมาก ทั้งสองจะไม่เบื่ออีกฝ่ายและเฟิงหยูเฮงเป็นขุมสมบัติที่เคลื่อนไหว นางยังมีมิติที่ย้ายไปกับนาง สิ่งนี้ทำให้ซวนเทียนหมิงใส่ใจมากกว่าเดิม
　　กลุ่มของพวกนางขึ้นไปที่ชั้นสามและฉิงหยูก็นำกล่องหยกออกมากลุ่มไม่ได้เข้าไปในห้องส่วนตัว พวกเขานั่งอยู่ในห้องโถงของชั้นสาม กล่องหยกถูกเปิดออกต่อหน้านาง แม้สำหรับคนที่คุ้นเคยกับการดูเครื่องประดับจากยุคสมัยใหม่เช่นเฟิงหยูเฮง นางก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากชม “สวยมาก ! ”
　　หยกขาวบริสุทธิ์มีพื้นผิวที่อบอุ่นมันให้ความรู้สึกว่ามีวิญญาณบางอย่าง มันทำให้ผู้คนรู้สึกราวกับว่าพวกเขารู้สึกถึงมือที่เป็นของคนที่เป็นญาติพี่น้องของพวกเขา มันไม่ได้รู้สึกไม่คุ้นเคยเลยแม้แต่น้อยและนางก็ไม่ต้องการที่จะปล่อย นางต้องการที่จะจับมันไว้ตลอดไป
　　ทันใดนั้นนางก็รู้สึกตกใจเมื่อมองที่ซวนเทียนหมิงกล่าวว่า“หยกนี้มีจิตวิญญาณ”
　　แน่นอนว่าหยกไม่สามารถมีจิตวิญญาณได้อย่างไรก็ตามซวนเทียนหมิงรู้ว่าคำพูดของนางหมายความว่าอย่างไร เขาจึงบอกนางว่า “นี่คือคุณค่าของหยกที่ดี มิฉะนั้นทำไมถึงพูดว่าหยกเลือกคนและคนเลือกหยก เมื่อพวกมันเลือกเจ้าของแล้ว คนผู้นั้นจะต้องดูแลหยกและหยกจะเสริมแต่งบุคคลนั้น ทั้งสองสนับสนุนซึ่งกันและกันเพื่อให้หยกมีความสวยงามยิ่งขึ้น และเพื่อให้บุคคลนั้นเจริญรุ่งเรืองมากยิ่งขึ้น”
　　เขาเอื้อมมือไปแตะชิ้นหยกและหัวใจของเขาก็ถูกจับเช่นกันอย่างไรก็ตามเขาไม่แปลกใจเหมือนกับเฟิงหยูเฮงกล่าวว่า “มันเป็นหยกที่ดีจริง ๆ สิ่งที่สามารถพบได้ทุก ๆ พันปีเท่านั้น” หลังจากที่เขาพูดจบเขาถามฉิงหยู “มีหยกที่มีคุณภาพใกล้เคียงกันกี่ชิ้นที่ถูกส่งมา ? ”
　　ฉิงหยูตอบว่า”ไม่มากเจ้าค่ะ มีเพียงก้อนเดียวเท่านั้น พวกมันทั้งหมดถูกเลือกโดยหัวหน้า แต่วัสดุอื่น ๆ ก็ดีมาก แม้ว่าพวกมันจะไม่สามารถเปรียบเทียบกับชิ้นนี้ได้ แต่พวกมันก็ยังคงเป็นระดับสูงสุดเมื่อวางในร้านนี้ แน่นอนว่าพวกมันไม่ได้เลวร้ายไปกว่าสิ่งที่ส่งเข้ามาในพระราชวังตลอดหลายปีที่ผ่านมาเจ้าค่ะ”
　　เฟิงหยูเฮงมีความสุขมากที่ได้ยินเรื่องนี้นางถือหยกชิ้นใหญ่ไว้ในมือนางถอนหายใจ “หยกชิ้นนี้จะขายได้ราคาเท่าไหร่ ? ”
　　“คุณหนูนี่เป็นสิ่งที่เห็นได้ทุก ๆ พันปี” ฉิงหยูหัวเราะและกล่าวว่า “ท่านคิดว่าจะขายได้เท่าไหร่ ? วัสดุนี้ถูกเก็บไว้เป็นพิเศษสำหรับคุณหนู มันเป็นเครื่องประดับสำหรับตัวเองหรือสำหรับการแกะสลัก นั่นจะดีกว่าการขายให้คนอื่นเจ้าค่ะ”
　　ซวนเทียนหมิงพยักหน้ากล่าวว่า “ถูกต้อง เจ้าขาดเงินหรือ ? มีแต่สิ่งดี ๆ ที่หาได้ยาก หากเจ้าขายมันไป เจ้าจะไม่เห็นชิ้นหยกที่ดีอีกแล้ว”
　　เฟิงหยูเฮงรู้สึกเจ็บปวดมาก“ถ้าเจ้าทำเป็นเครื่องประดับ ข้าไม่ชอบสวมเครื่องประดับ เจ้าเห็นข้าปักปิ่นมากมายบนหัวของข้าหรือไม่ แต่นั่นเป็นเพราะข้าเข้าร่วมงานเลี้ยงของพี่เจ็ดเมื่อวานนี้ นั่นทำให้ข้าต้องสวมเครื่องประดับ มีกี่งานเลี้ยงที่จะข้าจะต้องใส่มัน ! นอกจากนี้สิ่งที่ข้ามีไม่เลว”
　　ซวนเทียนหมิงรู้สึกงงมากนางคนนี้เป็นผู้หญิงจริง ๆ หรือไม่? เขากล้าที่จะรับประกันว่าหากเป็นผู้หญิงคนอื่นที่เผชิญกับสิ่งดี ๆ แบบนี้ ดวงตาของพวกนางจะจ้องมองตรงไปที่มัน ไม่ต้องพูดถึงว่ามันถูกมอบให้นาง แม้ว่าจะไม่ใช่ก็ตาม พวกนางจะต้องหาถึงวิธีที่จะได้มา นอกจากนี้ยังมีบางคนที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มา ทำไมเมื่อมันมาถึงชายาของเขา นางพยายามที่จะผลักดันสิ่งที่ได้รับให้กับนาง ?
　　ดีมากเขาไม่ได้ลืมว่าความตั้งใจของชายาของเขาคือการผลักมันออกไป มันเป็นการขายเพื่อเงิน “เจ้าขาดเงินเท่าไหร่ ? ”
　　เฟิงหยูเฮงเงยหน้าขึ้นมอง“เจ้าคิดว่ามีเงินมากหรือ ? ” หลังจากพูดอย่างนี้นางถามฉิงหยูว่า “ไม่ต้องกังวลว่าข้าจะเก็บไว้หรือไม่ แค่ประมาณราคาก่อน กล่องนี้ราคาเท่าไหร่ ? ”
　　ฉิงหยูเป็นทุกข์มากแต่เมื่อเห็นว่าซวนเทียนหมิงพยักหน้าอย่างไร้ประโยชน์ นางกล่าวว่า “ราคานี้ค่อนข้างยากที่จะประเมินเพราะมีคนน้อยมากที่จะซื้อมัน มันจำเป็นต้องมีเสมอเพื่อให้สามารถใช้งานได้ สิ่งที่ถูกประดิษฐ์ขึ้นสามารถขายเพื่อเงินได้เท่านั้น สำหรับกระบวนการนี้คุณภาพของงานก็จะคำนึงถึงคุณค่าด้วยเช่นกัน ตัวอย่างเช่น หากช่างฝีมือเป่ยถูกขอให้ทำงานชิ้นนี้ เขาจะสามารถเพิ่มมูลค่าของมันได้ จะไม่เป็นการพูดเกินจริง”
　　ซวนเทียนหมิงเลือกหัวข้อนี้“สำหรับสิ่งที่ดีนี้ไม่มีใครในโลกนี้ที่สามารถสัมผัสบางอย่างเช่นนี้ได้ นอกจากช่างฝีมือเป่ย”
　　“ถ้าอย่างนั้นมันก็จะแพงเกินไป”แม้แต่ฉิงหยูก็ถอนหายใจ “ไม่มีทางที่บ่าวรับใช้คนนี้จะประมาณได้ ไม่มีทางเลยจริง ๆ เจ้าค่ะ”
　　เฟิงหยูเฮงคิดแล้วถาม“ถ้าเทียบกับทองคำ 5 ล้านเหรียญทองที่ส่งโดยเฉียนโจว ? ”
　　ซวนเทียนหมิงตอบเรื่องนี้ให้นางฟัง“วัสดุที่ไม่ได้ถูกแตะต้องนี้มีมากกว่าทองคำนั่น”
　　ปัง
　　เฟิงหยูเฮงปิดกล่องอย่างเด็ดขาด“ลืมมันไป เก็บไว้ในที่ปลอดภัย ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้สัมผัสหยกก้อนนี้”
　　ฉิงหยูกล่าวอย่างไร้จุดหมาย“คุณหนู เปลี่ยนเป็นเครื่องประดับเสริมสำหรับตัวเจ้าเอง”
　　ซวนเทียนหมิงแนะนำ“เราไม่ขาดเงิน อย่างไรก็ตามเจ้าต้องการเงินมาก ข้าก็จะมอบเงินให้”
　　“สิ่งที่เจ้าจะให้ก็จะเป็นของข้าในอนาคตหรือไม่ ? ” เฟิงหยูเฮงขมวดคิ้ว “มีจุดใดบ้างในการเคลื่อนย้ายไปมา ? สิ่งนี้จะต้องถูกเก็บไว้อย่างถูกต้องสำหรับข้า ในอนาคตหากข้าต้องการหลอกลวง ข้าจะหลอกลวงคนนอกบางคน ถ้าข้าหลอกลวงพวกเขาดี ข้าจะได้อาณาจักรเล็กๆ”
　　ซวนเทียนหมิงมีความเข้าใจอย่างถ่องแท้เกี่ยวกับความสามารถในการหลอกลวงของนางดังนั้นเขาจึงถือกล่อง “องค์ชายผู้นี้จะเป็นผู้ดูแลเอง”
　　เฟิงหยูเฮงพอใจมาก
　　ในขณะที่พวกเขากำลังพูดอยู่พนักงานคนหนึ่งพาลูกค้าอีกคนไปที่ชั้นสาม เป็นท่านฮูหยินผู้มั่งคั่งอายุอยู่ในช่วงอายุ 30 ต้น ๆ และอยู่ข้าง ๆ พนักงาน นางแต่งตัวดีมาก สวมชุดฤดูใบไม้ร่วงที่เขียวขจี นางดูร่ำรวยและสง่างาม
　　เมื่อเห็นว่ามีลูกค้าสำคัญรายหนึ่งขึ้นมาที่ชั้นสามฉิงหยูขออภัยอย่างรวดเร็วและรีบไปรับนางเป็นการส่วนตัว ต้องบอกว่านี่เป็นครั้งแรกที่เฟิงหยูเฮงใช้เวลานั่งนาน ๆ ในร้านขายเครื่องประดับแห่งนี้ การเฝ้ามองฉิงหยูดูแลลูกค้า นางรู้สึกว่ามันค่อนข้างแปลกใหม่ นางตัดสินใจนั่งดูรอบ ๆ ต่อมาท่านฮูหยินผู้มั่งคั่งพูดขึ้นในเวลานี้ และกล่าวว่า “ครอบครัวของข้าและข้ามาจากทางใต้ เพราะมันอยู่ไกลข้าเลยไม่ได้นำสิ่งที่มีราคาแพงเป็นพิเศษมา อย่างไรก็ตามใครจะรู้ว่าเราจะมาถึงช่วงงานเลี้ยงฉลองกลางฤดูใบไม้ร่วง ดังนั้นข้ามาที่นี่แบบฉุกระหุก นำสินค้าที่ดีที่สุดของเจ้ามาให้ข้าเลือก เรื่องราคาไม่ใช่ปัญหา”
　　ฉิงหยูได้ยินนางพูดแบบนี้นางจะเข้าร่วมงานเลี้ยงในพระราชวัง ดังนั้นนางจึงมองไปที่เฟิงหยูเฮงโดยไม่รู้ตัว เฟิงหยูเฮงเงียบถามซวนเทียนหมิง “ท่านฮูหยินของตระกูลไหน ? เจ้าจำนางได้หรือไม่ ? ”
　　ซวนเทียนหมิงยิ้มอย่างขมขื่น“แม้ว่าข้าจะจำบรรดาขุนนางได้ ข้าจะรู้จักผู้หญิงในครอบครัวของพวกเขาได้อย่างไร ? ”
　　นางคิดเรื่องนี้และคิดแบบเดียวกันดังนั้นนางจึงส่ายหัวไปที่ฉิงหยู ฉิงหยูยังคงดูแลนางอย่างอบอุ่น
　　พนักงานคนหนึ่งนำกล่องเครื่องประดับออกมาและฉิงหยูกล่าวว่า “นี่เป็นเครื่องประดับที่ดีที่สุดของร้าน แน่นอนว่าท่านผู้หญิงยังสามารถเลือกวัสดุและให้บางคนสร้างมันในแบบที่ท่านต้องการ ที่นี่เรามีทุกอย่างตั้งแต่หยกจนถึงผลึกตลอดจนถึงทองคำ เนื้อทองคำมีตั้งแต่ระดับต่ำไปถึงระดับสูงด้วยคุณภาพสูงสุดเท่ากับสิ่งที่ส่งเข้ามาในพระราชวัง” ขณะที่นางแนะนำสิ่งเหล่านี้นางพูดว่า “แต่ถ้าท่านฮูหยินรีบให้เสร็จก่อนงานเลี้ยง ข้ากลัวว่าการสั่งทำให้ตอนนี้จะสายเกินไป ท่านฮูหยินสามารถเลือกที่เครื่องประดับที่ทำเสร็จแล้วได้ เนื่องจากงานเลี้ยงสำหรับเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วงศาลานิพพานของเราได้เตรียมการล่วงหน้า เรามีเครื่องประดับจำนวนมากที่ผลิตขึ้นให้ท่านฮูหยินและคุณหนูเลือกเจ้าค่ะ”
　　ฉิงหยูเป็นคนที่มีความสามารถดีในธุรกิจคำพูดของนางสง่างาม แต่ท่านฮูหยินผู้มั่งคั่งมองดูเครื่องประดับตรงหน้าและส่ายหน้าด้วยท่าทางเหยียดหยาม “ไม่ดี ไม่ดี ทุกคนบอกว่าสถานที่แห่งนี้เป็นร้านขายเครื่องประดับที่ดีที่สุดในเมืองหลวง แต่สิ่งเหล่านี้ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับข้า หากเจ้ามีสิ่งที่มีคุณภาพเท่านี้ มันคือสิ่งที่ดีที่สุดในเมืองหลวงหรือไม่ ? ”