DND.
ฮ่าๆ พระเอกมาแล้ว!
ซือหยูหัวเราะร่าแม้จะเป็นระยะไกล เขาก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นเป้าหมายของสัตว์ประหลาดที่อยู่ในวายุนั้น
ในขณะเดียวกันสัมผัสอันตรายที่เขารู้สึกมานานก็ได้ชัดเจนขึ้นในเวลานี้ สิ่งที่เล็งเป้าเขาตั้งแต่สวนบุพผาได้มาถึงแล้ว
เจ้ามาถูกเวลาพอดี!
ซือหยูกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ม่านน้ำแข็งรอบกายปิงหวูชิงที่นางใช้ปิดตัวจากโลกภายนอกสลายไปนางเข้ามาที่ข้างซือหยูพร้อมขมวดคิ้วพูด
เจ้านี่ก่อเรื่องได้ทั้งจิวโจวเลยนะ
ทีแรกเขาได้ทำให้พวกมีดสวรรค์โกรธแค้น จากนั้นเขายังทำให้ฮั่นเฟยไม่พอใจ ตอนนี้เสี้ยววิญญาณที่มีพลังมหาศาลยังเข้ามาหาเขาอีก
ซือหยูรู้สึกว่าถูกมองผิด
เจ้าแน่ใจรึว่าเป็นข้า?บางทีเจ้าเสี้ยววิญญาณนั่นอาจจะเข้าใจว่าข้าเป็นคนอื่นก็ได้ ใช่ไหม?
ปั้ง…ปั้ง…
โลกสีเขียวที่เกิดขึ้นทำให้บรรยากาศน่าสยดสยอง
เสียงสายลมสีเทาร้องคำรามเสียงที่มีเสียงหยดเลือดปะปนดังสะท้อนออกมา
สำนักอสูรสวรรค์อยู่ที่นี่หรือไม่?
ซือหยูหัวเราะ
เห็นไหมข้าบอกเจ้าแล้ว ชายหนุ่มรูปหล่ออนาคตสดใสอย่างข้าที่เอาแต่ทำดีให้โลกจนผู้ชนชื่นชอบจะมีศัตรูมากมายได้ยังไง?
ปิงหวูชิงหัวเราะด้วยความโกรธหากพูดเรื่องการก่อเรื่อง ไม่ใช่ว่าซือหยูคือปรมาจารย์แห่งตำหนักโลหิตรึ?
สำนักอสูรสวรรค์?ฮั่นเฟยเลิกคิ้ว
ตามหาข้ารึ?
เจ้าเป็นศิษย์สำนักอสูรสวรรค์สินะส่งซือหยูเซี่ยนจากสำนักเจ้ามาให้ข้า แล้วเจ้าจะรอดตาย
เสี้ยววิญญาณยังคงพุ่งเข้ามาในวายุ
ปิงหวูชิงแสยะยิ้ม
ดูเหมือนคนรูปหล่ออย่างเจ้าจะไม่ได้เป็นที่ชื่นชอบเลยนะ!
มีแค่คนทั่วไปเท่านั้นแหละที่คนอื่นจะไม่อิจฉา…
ซือหยูพูดย้อนเขาตั้งใจจะยั่วปิงหวูชิง
ปิงหวูชิงเหลือบมองเขา
ครั้งนี้เจ้าไปก่อเรื่องให้ใครอีก?ข้าว่าน่าจะเป็นสำนักใหญ่
เจ้าถามข้าหรือ?แล้วข้าจะไปถามใครต่อเล่า?
ซือหยูทำหน้าไร้เดียงสาและดูงุนงง
ฮื่มเจ้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไปก่อเรื่องใส่ใครมาสินะ?
ปิงหวูชิงกลอกตา
ซือหยูยักไหล่
เจ้าก็ถามดูสิ!ข้าจะไปรู้ได้ยังไง?
…
ซือหยูเซี่ยนหรือ?สายตานับไม่ถ้วนหันมองซือหยูราวสายฟ้า
ซือหยูได้แต่พูดเบาๆ
ถ้าคนพวกนั้นไม่มองข้ามันจะตายใช่ไหม?เจ้าพวกทารกขี้สงสัยในร่างหนุ่มสาว!
เจ้าน่าจะพูดว่ามนุษย์กลัวชื่อเสียงเหมือนกับหมูที่กลัวการเติบโตแข็งแรงไม่ใช่รึ?
ปิงหวูชิงพูดอย่างพอใจพร้อมหัวเราะ
ซือหยูจ้องมองนางอย่างถมึงทึงนางกล้าดียังไงมาหัวเราะตอนนี้! นางยังอยากจะเป็นมิตรกับเขาอยู่หรือไม่?
เจ้าเองรึ?
วายุเขียวหายไปพื้นสั่นสะเทือนอย่างแรง
กระทิงทองแดงสูงเท่ามนุษย์ก้าวขาออกมาเมื่อกีบเท้าสัมผัสพื้น แรงสั่นสะเทือนได้แผ่ลงไปไม่จบสิ้น
ข้าเองอะไรอีกล่ะ? เจ้าผุดขึ้นจากนรกมาตามหาญาติที่ยังมีชีวิตอยู่รึ?
ซือหยูแสยะยิ้ม
กระทิงทองแดงส่งบรรยากาศอันยิ่งใหญ่ออกมา
ข้าคือกระทิงเทพช่างสวรค์ไม่ใช่วิญญาณร้ายจากนรก!
แล้วเจ้าเห็นข้าหน้าตาเหมือนกระทิงโง่ๆ รึ?
ซือหยูถาม
ข้าคือกระทิงเทพช่างสวรรค์ไม่ใช่…
กระทิงทองแดงพูดซ้ำ
ขออภัยแต่เจ้ามาหาผิดคนแล้ว ถ้าเจ้ามีวิชาสุดยอดอะไรจะส่งต่อให้ลูกหลานแม้จะตายไปแล้วก็บอกข้าได้ ข้าจะช่วยส่งต่อวิชาให้คนรุ่นหลังเอง
ข้าคือกระทิงเทพช่างสวรรค์….
กระทิงทองแดงเริ่มหงุดหงิด
หรือเจ้ามีสมบัติที่ลืมไว้ว่าจะทิ้งให้ลูกหลานล่ะเจ้าบอกข้าได้นะ ข้าซื่อสัตย์ทั้งยังมีศักดิ์ศรี ข้าสัญญาว่าจะไม่ขโมยสมบัติเจ้า
กระทิงทองแดงเปล่งแสงเขียวทั้งร่างหัวจรดเท้ามันตะโกนเสียงดังลั่น
ไอ้บัดซบเอ้ย!ให้ข้าพูดจบก่อน!
เหล่าผู้คนเหลือบมองกันด้วยความสับสนเมื่อเห็นกระทิงทองแดงระเบิดความโกรธ
บัดซบฝีปากซือหยูเซี่ยนมันมาจากโลกไหน มันทำให้เสี้ยววิญญาณเซียนถึงกับสาปแช่งด้วยความแค้น!
ก็ได้!จะพูดอะไรก็พูดมา แต่เร็ว ๆ ล่ะ!
ซือหยูผายมือ
ฟู่ว!
กระทิงทองแดงถอนหายใจยาวและจ้องมองซือหยูอย่างรำคาญและโมโห
เจ้ามันเด็กหยาบคาย!ด้วยตัวตนของข้า แม้แต่อาจารย์เจ้ายังต้องเรียกข้าเป็นผู้อาวุโสและอาจารย์
กระทิงทองแดงตะโกนออกมาด้วยความโกรธ
ซือหยูพยักหน้า
ตกลงเจ้ามาตามหาอะไรกันแน่?เจ้ามาหาข้าหรืออาจารย์ข้า?
เจ้า!เจ้า! ย่อมได้ ข้าจะไม่เสียเวลากับเด็กไม่รู้จักโตอย่างเจ้า เจ้าทำร้ายศิษย์สำนักช่างสวรรค์ในยุคนี้ของพวกเรา ในฐานะผู้ปกป้องสำนักช่างสวรรค์ ข้าจะทำให้เจ้าต้องชดใช้!
กระทิงทองแดงถอนหายใจแรงมันโกรธซือหยูจัด
ซือหยูแปลกใจ
อ้อเป็นเจ้าพวกโง่จากสำนักช่างสวรรค์นั่นเอง! พวกมันอยากใส่ร้ายข้าแต่กลับไปหลอกพวกเดียวกันเองเสียได้ พวกมันยังหน้าด้านไม่พออีกเรอะ? แล้วตอนนี้ยังขอให้ผู้ปกปักษ์รักษาสำนักต้องมาล้างแค้นให้อีก? พอข้าตีเด็ก คนแก่ก็มาแก้แค้นข้า!
กระทิงทองแดงตัวแข็งทื่อไปครู่หนึ่ง
เจ้าพูดให้ชัดเจ้าหมายความว่ายังไงที่พวกมันอยากใส่ร้ายเจ้าแล้วหลอกพวกเดียวกันเอง? เจ้าอย่าได้บังอาจทำให้นามแห่งช่างสวรรค์ต้องแปดเปื้อน!
ฮ่า!ข้าต้องทำเองด้วยเรอะ?
ซือหยูบอกเล่าประสบการณ์ที่ได้เจอกับสำนักช่างสวรรค์อย่างเปิดเผยและบอกเรื่องจริงทั้งหมด
เขาอธิบายตอนที่เขาช่วยศิษย์พี่ใหญ่จากมือตงฟางเถียนเฟิงแต่ยู่เหลียงก็อยากจะตอบแทนน้ำใจของเขาด้วยความชั่วช้า ศิษย์พี่ใหญ่ตัดสินใจให้เขาเป็นหมากในแผนการ วางแผนให้ซือหยูล่อจ้าวสวนบุพผาออกมา
ตงฟางเถียนเฟิงเข้ามาพูดบ้าง
ใช่แล้วนี่เป็นเรื่องจริง พวกช่างสวรรค์ไม่ใช่คนดี พวกนั้นเห็นข้าเดินทางตามลำพังเลยพยายามเอาอมยิ้มมาหลอกข้าแล้วให้ข้าเป่าขลุ่ยให้ฟัง ข้าไม่รู้เรื่องเครื่องดนตรีเลยอยากจะปลีกตัวออกมา แต่พวกมันก็หยุดข้า ข้าต้องทำร้ายพวกมันแล้วฆ่าบางคนทิ้งไป พวกมันคือพวกบัดซบ พวกมันกล้าดียังไงมาบังคับให้ข้าเป่าขลุ่ย? พวกพิลึก!
ผู้คนตกตะลึงเมื่อได้ฟังตงฟางเถียนเฟิง
คนสำนักช่างสวรรค์ไม่รู้จักตงฟางเถียนเฟิงและให้นางเป่าขลุ่ย…นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน
หึ!ไม่แปลกใจเลย พวกสำนักช่างสวรรค์มีบุรุษมากกว่าสตรี อัตราร้อยต่อหนึ่งเห็นจะได้ เจ้าพวกนี้เอาแต่ขลุกตัวทำหุ่นเชิดทั้งวันจนกลายเป็นพวกเคร่งตำราไร้ค่า
พอสุดท้ายพวกลิงได้โอกาสลงเขาเจอสตรีพวกมันก็เลือดร้อนจนกลายเป็นสัตว์ป่า
ใช่ข้าได้ยินอยู่ตลอดว่าพวกศิษย์ช่างสวรรค์ละโมบแค่ไหน ข้าคิดอยู่ตลอดว่ามันเป็นเรื่องจริง! พวกมันไม่ใช่แค่โลภ แต่พวกมันคือปืนยิงยานบินในคราบมนุษย์! พวกมันสอยทุกอย่างที่ลอยได้ที่ได้เจอ!
ถ้าหากเป็นการใส่ความจากซือหยูคนเดียวกระทิงทองแดงจะไม่เชื่อข่าวลือเหล่านั้นอย่างแน่นอน มันจะปล่อยให้ซือหยูคนเดียวทำลายเกียรติยศของสำนักช่างสวรรค์ได้ยังไง?
แต่ยังมีพยานจากตงฟางเถียนเฟิงและคำพูดคำจาจากหลายๆ คนโดยรอบมาด้วย
ข่าวลือหลายเรื่องมักจะกลายเป็นเรื่องจริงกระทิงทองแดงที่มักคิดถึงแต่ศักดิ์ศรีจำต้องตกใจ
ตอนนี้มันถึงได้ตระหนักว่ายอดฝีมือจากสำนักตัวเองกำลังใส่ความซือหยูอีกทั้งยังลอบวางอุบายใส่ซือหยูอีก ใครจะไปคิดเล่าว่าพวกช่างสวรรค์คือกลุ่มที่โหดร้ายป่าเถื่อนตั้งแต่แรกแล้วโยนความผิดให้ซือหยูเพียงลำพัง?
ถ้าหากมันทำให้ซือหยูต้องลำบากชื่อเสียงของสำนักช่างสวรรค์จะแปดเปื้อน ความสัมพันธ์ระหว่างสำนักช่างสวรรค์กับสำนักอสูรสวรรค์ก็จะถูกทำลายเช่นกัน
นี่มันเป็นเรื่องยากซะแล้ว!
เฮ้ไอ้หัวกระทิง เจ้าเป็นใครกันแน่? เจ้าเกี่ยวข้องอย่างไรกับไอ้พวกชั่วที่ดีแต่พูด พวกใช้ไม่ได้ที่ดีแต่ใส่ร้ายคนอื่นบ้าง? เจ้าสบคบคิดกับพวกมันรึ?
ซือหยูมองหยาม
กระทิงทองแดงตัวแข็งทื่อ
อืมมข้า ข้าเป็นกระทิงช่า…อะแฮ่ม ข้าหมายถึง ข้าก็แค่ผ่านทางมา
ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ไม่มีอะไรเกี่ยวกับสำนักช่างสวรรค์สินะ?
ซือหยูขมวดคิ้วถาม
กระทิงทองแดงยืดอกกล่าว
แน่นอนผู้มีเกียรติอย่างข้าจะไปจับกลุ่มสมคบกับพวกคนน่าขยะแขยงเช่นนั้นรึ? ข้าไม่รู้จักพวกมันเลย!
ซือหยูถอนหายใจแรง
เช่นนั้นแล้วเจ้าจะมาที่นี่เพื่ออะไรกันเจ้าแค่มาปากพล่อยเรอะ?
ฮ่าๆๆๆๆ ข้าก็แค่มาปรับอารมณ์ให้ดีขึ้นเท่านั้น ข้าได้เห็นพวกคนมีพรสวรรค์อย่างเจ้าต่อสู้กันแล้วก็ดีใจ
กระทิงทองแดงหัวเราะอย่างโง่เง่า
ซือหยูตำหนิด้วยความรำคาญเมื่อมองเงาแสงเขียวรอบๆ ที่เหมือนกับฉากหนังสยองขวัญ
เอาไอ้แสงเขียวบัดซบของเจ้าออกไปได้แล้ว!พวกผียังต้องกลัวเจ้าเลย!
กระทิงทองแดงพูดไม่ออกแล้วตัวมันเองไม่ใช่ผีหรอกรึ?
