“อสูรกับภูติผีพวกมัน พวกมันกำลังสู้กัน!”
ทุกคนที่ได้เห็นคิดแบบเดียวกัน
เผ่าอันโหดร้ายน่ากลัวทั้งสองนั้นมีเรื่องเล่าขานอันเป็นที่น่าหวั่นเกรงต่อคนจิวโจวอยู่แล้ว
แต่จู่ๆ ทั้งสองเผ่าก็ปรากฏตัวในเขตกลาง เข้าห้ำหั่นกันเอง!
มองดูจากผลของการปะทะเผ่าผีดูจะเป็นรอง
“ตายซะ!”
ราชาเขตกลางร้องคำรามและซัดพลังอีกครั้ง
พลังนี้เข้าใกล้เทพจักรพรรดิผีที่เสียมุกบาดาลจะป้องกันตัวได้อย่างไร? เขาตะโกนทันที
“ทัพผีอยู่ที่ไหน?” ฟึ่บ!
จากใต้ซากเมืองเมฆาทมิฬก้อนใหญ่ผุดขึ้นมา มีเสียงกรีดร้องของภูติผีในเมฆาทมิฬเหล่านั้น
“ฆ่ามัน!”
ปี้หลิงเทียนที่เป็นผู้นำทัพชี้ไปที่ราชาเขตกลาง
ทัพผีขนาดใหญ่พุ่งตรงไปหาราชาเขตกลาง
พร้อมกันนั้นผีแต่ละตนในเมฆาทมิฬยังมีชิ้นส่วนโซรทมิฬที่เชื่อมต่อกันอย่างแน่นหนา
เสียงโหยหวนของภูติผีร่ำร้องปกคลุมทั้งเขตกลางตามด้วยเสียงปะทะของโซ่
ทัพผีเข้าปิดล้อมราชาเขตกลางราวกับว่าจะกักขังราชาเขตกลางไว้ภายใน
โซ่เหล่านี้ทำจากวัตถุดิบพิเศษจากโลกผีพวกมันคือวัตถุดิบจากเทพไม้ในโลกผี มันแข็งแกร่งและมิอาจถูกทำลายได้
เมื่อเห็นโซ่ราชาเขตกลางโกรธแค้น “จักร!พรรดิ! ผี! โซ่นี้สร้างมาเพื่อข้าโดยเฉพาะเรอะ!”
โซ่นี้เตรียมไว้เพื่อพันธนาการเซียนอย่างชัดเจน
ราชาเขตกลางแอบช่วยทัพผีมาหลายร้อยปีแต่สุดท้าย สิ่งที่เขาได้กลับคืนก็คือการลอบกัด
ราชาเขตกลางโกรธแค้นเมื่อคิดว่าถูกทรยศมาหลายร้อยปีโดยที่ตัวเองไม่ทันรู้ตัวและเขากลับเป็นฝ่ายเต็มใจเข้าช่วยเหลือ
“พวกเจ้าทุกคนต้องตาย!”
ราชาเขตกลางร้องคำรามเขาซัดนภาด้วยฝ่ามือทั้งสอง
ทัพผีถูกพัดปลิวออกไปผีหลายตนตาย
ทัพผีมากกว่าครึ่งถูกสังหาร
จักรพรรดิผีเจ็บปวดอย่างมากผีที่ตายล้วนเป็นทหารระดับสูงในเผ่าผี ทุกตนตายเพราะราชาเขตกลาง
โชคดีที่โซ่สามารถมัดรอบราชาเขตกลางได้สำเร็จมือของเขาถูกมัดเอาไว้
“ฆ่ามัน!”
เสียงสั่งการของปี้หลิงเทียนดังขึ้นอีกครั้ง
หอกพลังผีก่อตัวขึ้นมันมีพลังที่แข็งแกร่ง
ซือหยูจดจำพลังนี้ได้ทันทีนี่ไม่ใช่จิตวิญญาณชั่วร้ายจากร่างกายม่อเทียนฉวนรึ?
มันคือจิตวิญญาณชั่วร้ายของจักรพรรดิผีหรือก็คือ พลังเหล่านี้สามารถติดตัวอยู่ได้หลายสิบปี
เพื่อที่จะสังหารราชาเขตกลางเผ่าผียอมแลกกับทุกอย่าง
โฮก!!
เสียงคำรามน่าสยดสยองหอกพลังหลายพันเล่มแทงไปยังราชาเขตกลาง
เมื่อแทงทะลุเข้าไปแล้วจิตวิญญาณในพลังกลายเป็นสิ่งชั่วร้ายที่บ่อนทำลายทุกส่วนของราชาเขตกลาง แม้ว่าราชาเขตกลางจะแปลงร่างมาแล้วเขาก็ทนความเจ็บปวดไม่ไหว
เพราะความเจ็บปวดนี้เองที่ทำให้ราชาเขตกลางโกรธยิ่งขึ้นดวงตาของเขาแดงก่ำและดุร้าย เขามองท้องนภาและตะโกนเสียงดังไปทั่วทั้งจิวโจว
“พวกเจ้าทุกคนสมควรตาย!”
ตู้ม!!
เสียงระเบิดอันน่าตกใจดังลั่น
แขนของราชาเขตกลางปะทะกับบางอย่างจนใบหน้าบิดเบี้ยวหลังจากพยายามต้านทาน โซ่ได้ขาดกลายเป็นเศษโซ่มากมายกระจายไปทั่วฟ้า
อ๊ากกกก….อ๊ากกก….
เสียงกรีดร้องดังก้องนภาเหล่าผีถูกเศษโซ่กระแทก แรงกระแทกจากโซ่รวดเร็วจนแม้แต่ดวงวิญญาณก็หนีไม่รอด
เพียงไม่กี่ลมหายใจทัพผีที่อยู่บนท้องนภาก็เหลือจำนวนเพียงหนึ่งในสิบ! กำลังเก้าในสิบส่วนตายไปราวกับเรื่องล้อเล่น
จักรพรรดิผีไม่มีเวลาให้โศกเศร้าจักรพรรดิผีหันไปคว้าตัวซือหยูกับเซี่ยนเอ๋อและเลือกที่จะหนีในทันที
แผนของเขาไม่ได้ผล
ไม่มีใครรู้ว่าราชาเขตกลางปกปิดตัวตนที่เป็นกึ่งมนุษย์กึ่งอสูรเอาไว้มันทำให้การเตรียมการหลายสิบปีล้มเหลว
แต่ราชาเขตกลางก็เกลียดที่ถูกจักรพรรดิผีทรยศเขาจะปล่อยให้หนีรึ?
“คลื่นกำเนิดอสูร!”
ราชาเขตกลางตะโกนอย่างบ้าคลั่งเขายื่นฝ่ามือไปข้างหน้าชี้ไปที่จักรพรรดิผี
มีโพรงมืดเกิดขึ้นที่ฝ่ามือของราชาเขตกลางมีพลังไหลออกมาจากฝ่ามือนั้น
พลังได้พุ่งเข้าใส่จักรพรรดิผีที่กำลังเคลื่อนไหว
จักรพรรดิผีตกใจเขาสัมผัสได้ว่าพลังนี้มากพอที่จะฆ่าเขา
“ม่อเทียนฉวนเจ้ารออะไรอยู่?”
จักรพรรดิผีตะโกนเสียงดัง
ซือหยูไม่แปลกใจเขาถอนหายใจ
“นางวางแผนมาอย่างดีจริงๆ”
ฟึ่บ!
ที่ชั้นล่างของวังหลวงเขตกลางเกิดลำแสงสว่างฟุ้งกระจายมันหนาหลายร้อยศอก!
ลำแสงนี้อยู่ที่เท้าของราชาเขตกลางพอดี!
ภายในลำแสงมีพลังอันแข็งแกร่งของเซียนและมีพลังเซียนที่มากกว่าหนึ่ง
ถ้าหากระวังตัวแม้จะเป็นเซียนทั้งหมดบนจิวโจว มันก็ไม่พอที่จะต่อกรกับราชาเขตกลาง
แต่การจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัวนี้ทำให้ราชาเขตกลางป้องกันตัวไม่ทัน ร่างอสูรขนาดยักษ์แตกสลายไปทุกหนแห่งแขน ขา กระดูก คราบเลือดแดงฉานฟุ้งกระจาย อวัยวะภายในแหลกเหลวออกมาภายนอก
กะโหลกครึ่งส่วนหายไปใบหน้าครึ่งใบหายไปกับกะโหลก
เส้นผมยุ่งเหยิงปิดบังอีกครึ่งหนึ่งของใบหน้าเนตรอสูรแดงก่ำทะลวงผ่านเส้นผมที่บดบังจนน่ากลัว
ราชาเขตกลางไม่ดูเหมือนมนุษย์อีกต่อไปเขาเป็นเพียงหัวของอสูรเท่านั้น
“ม่อเทียนฉวน!”
ราชาเขตกลางตะโกนเสียงดัง
ครืน…
เสียงสั่นสะเทือนดังมาจากพื้นทั้งเขตกลางสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนนี้
ใต้เท้าของเขามีเมืองเขตกลางกลายเป็นซากปรักหักพังเมื่อถูกพลังนี้ เหล่าซากถูกกวาดหายไปเป็นคลื่นทุกทิศทางโดยมีเท้าขวาของราชาเขตกลางเป็นต้นกำเนิดพลัง พลังแผ่ออกไปถึงแสนลี้
พื้นดินแบ่งแยกตัวออกมา
เท้าขวาของราชาเขตกลางเต็มไปด้วยพลังดำมืด…
ทุกคนที่เคยไปตำหนักโลหิตเพื่อมองดูการมาของเผ่าผีเห็นได้อย่างชัดเจนว่าหลุมลึกที่ตำหนักโลหิตกับหลุมที่เขตกลางครั้งนี้เหมือนกันมากเท่าใด
หรือก็คือ…ทั้งสองหลุมนี้เหมือนกัน
ทุกคนในตำหนักโลหิตต่างหายไปไร้ซึ่งร่องรอยความสูญเสีย แต่ไม่ใช่ว่าพวกเขาหายไปไหน พวกเขาได้เข้าผ่านรูขนาดยักษ์รูนี้
ตลอดทางในถ้ำใต้ดินนั้นเชื่อมจากเขตกลางไปจนถึงตำหนักโลหิตและมันพร้อมที่จะคร่าชีวิตราชาเขตกลางทุกเมื่อ!
ฟึ่บ!
สตรีในชุดทมิฬบินออกมาด้วยสีหน้าอวดดีหากไม่ใช่ม่อเทียนฉวนแล้วจะเป็นใครอื่นได้?
“เจ้าร่วมมือกับพวกผีเรอะ!”
ราชาเขตกลางไม่รู้เลยว่าจะหัวเราะหรือโกรธแค้น…เขาเพียงแค่ใช้เนตรสีแดงก่ำจ้องมองม่อเทียนฉวนอย่างเยือกเย็น
ม่อเทียนฉวนไม่สนใจ
“ลูกหลานอสูรที่กำลังจะขายจิวโจวอย่างเจ้ามีสิทธิ์พูดแบบนั้นกับข้าเรอะ?”
เหล่ามนุษย์ที่ฟังได้ต่างสับสน
ตำหนักโลหิตแห่งดินแดนพรสวรรค์ร่วมมือกับเผ่าผีหรือ?
เซี่ยนเอ๋อไม่อยากจะเชื่อ
“ข้าสับสนไปหมดแล้วตำหนักโลหิตเป็นพันธมิตรกับพวกผีตั้งแต่เมื่อไหร่…?”
ซือหยูยิ้มเบาๆ
“มันคือพันธมิตรที่ก่อตั้งตั้งแต่ร้อยปีก่อน”
“หา?ร้อยปีก่อนรึ? ร้อยปีก่อน นั่นไม่ใช่เวลาที่มนุษย์กับผีบาดหมางกันที่สุดหรือ?”
เซี่ยนเอ๋อไม่เข้าใจ
ซือหยูบอก
“มันเป็นอย่างที่เจ้าคิดจริงๆ แต่เพราะว่ามันเลวร้าย จึงไม่มีใครคิดว่ามันจะเป็นไปได้ แม้แต่ราชาเขตกลางก็ไม่คิดว่าจะเกิดกบฏจากจักรพรรดิผี”
“แต่ก็เป็นเรื่องจริงที่ราชาเขตกลางจับมือกับจักรพรรดิผีเมื่อร้อยปีก่อนเพื่อสังหารจักรพรรดิจิวโจวต้องเสียสละมากมายเช่นนี้เพื่อให้ราชาเขตกลางเชื่อใจเลยรึ? ตอนนั้น มนุษย์แทบจะตายกันหมด!”
เซี่ยนเอ๋อสับสน
ซือหยูแตะมุกวิญญาณเก้าหยกในแขนกระดูกสุนัขที่มีข้อความร้อยคำกับลูกแก้วปรากฏออกมาในมือ
ซือหยูใส่กระดูกสุนัขลงในลูกแก้วลูกแก้วแตกเป็นชิ้น ๆ มีสายลมอ่อน ๆ ไหลออกมาจากลูกแก้ว มันคือบรรยากาศที่คุ้นเคย
“ให้เทพกิเลนอธิบายเจ้าเถอะ”
ซือหยูยิ้ม
เฉินอี้เจิง?เทพกิเลน? เซี่ยนเอ๋ออ้าปากค้างเมื่อได้ฟัง นั่นก็เพราะว่าเฉินอี้เจิงตายไปเมื่อร้อยปีก่อน และเทพกิเลนก็ตายไปราวหมื่นปีแล้ว
“อะแฮ่ม…”
แต่เซี่ยนเอ๋อก็ต้องตกใจกลัวเมื่อมีเสียงในลูกแก้วดังขึ้นมา
“เรื่องนี้น่ะซือหยูเจ้าฉลาดจนข้าหมดสนุกอยู่เรื่อย เทพกิเลนผู้นี้จะทำให้เจ้าตกใจอยู่แล้วเชียว”
ลูกแก้วแตกออกมาดั่งเปลือกไข่กิเลนชมพูตัวน้อยออกมาจากลูกแก้ว มันมีขนาดเท่าฝ่ามือ งดงามและน่ารัก ไม่เหมือนกับในกระโจมเทพสวรค์
แต่รังสีพลังนี้เป็นของเทพกิเลนจริง
ซือหยูที่ดูดซับสายโลหิตเทพบ่มเพาะยิ้มออกมา
“เจ้ามันหมากิเลนเฒ่าเจ้าเล่ห์ต่อให้เจ้าตาย เจ้าก็ยังทิ้งตัวเองเอาไว้ เหลือแหล่งพลังเทพในลูกแก้วนั้น เจ้ายังโกหกข้าอีกว่าในลูกแก้วมีอาวุธที่จะสุ่มให้ข้า มันน่านัก!”
ตอนที่เทพกิเลนให้ลูกแก้วกับซือหยูแค่คนเดียวเขารู้สึกว่ามันแปลก เขาเลยไม่ได้เปิดมันมานาน
ใครจะไปรู้เล่าว่าเทพกิเลนที่ควรจะอยู่ในชั้นที่ร้อยของหอคอยนั้นยังไม่ตาย?
ในลูกแก้วมีแหล่งพลังเทพทิ้งเอาไว้
มันคือเสี้ยววิญญาณที่เทพกิเลนทิ้งไว้บนโลกจิวโจวหากเติบโตขึ้น มันอาจกลับไปเป็นเทพกิเลนที่ยิ่งใหญ่ดังครั้งอดีต มันทิ้งความเป็นไปได้ที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ
“เฮ้ยพูดอะไรของเจ้า? ถ้าเจ้าบอกว่ามันเป็นลูกแก้วไร้ประโยชน์ เจ้าก็คงจะโยนมันทิ้งไปแล้ว”
เทพกิเลนแสยะยิ้มอย่างหน้าไม่อาย ซือหยูกลอกตา
“แต่ข้าก็ไม่ได้เรียกเจ้าผิดเวลาจิวโจวกำลังจะถูกขายแล้ว ถ้าข้าไม่เรียกเจ้าตอนนี้ อนาคตก็ไม่มีโอกาสให้เจ้าอีกแล้ว”
เทพกิเลนนั่งลงบนเปลือกไข่ที่แตกและมองราชาเขตกลางผ่านสันจมูกมันดูเหยียดหยาม
“เจ้าครึ่งมนุษย์ครึ่งอสูรคิดอยากจะขายบ้านข้ารึ?เจ้าพยายามมาเป็นร้อยปี ถึงเวลาที่เจ้าจะเก็บเกี่ยวกำไรแล้วสินะ!”
จักรพรรดิผีที่กำลังแย่ดีใจมากที่ได้เห็นเทพกิเลน
“เฉินอี้เจิงไม่สิ นั่นมันเทพกิเลน โปรดช่วยข้าด้วย!”
เฉินอี้เจิงรึ?ซือหยูถลึงตา
ทุกคนที่ได้เห็นคิดแบบเดียวกัน
เผ่าอันโหดร้ายน่ากลัวทั้งสองนั้นมีเรื่องเล่าขานอันเป็นที่น่าหวั่นเกรงต่อคนจิวโจวอยู่แล้ว
แต่จู่ๆ ทั้งสองเผ่าก็ปรากฏตัวในเขตกลาง เข้าห้ำหั่นกันเอง!
มองดูจากผลของการปะทะเผ่าผีดูจะเป็นรอง
“ตายซะ!”
ราชาเขตกลางร้องคำรามและซัดพลังอีกครั้ง
พลังนี้เข้าใกล้เทพจักรพรรดิผีที่เสียมุกบาดาลจะป้องกันตัวได้อย่างไร? เขาตะโกนทันที
“ทัพผีอยู่ที่ไหน?” ฟึ่บ!
จากใต้ซากเมืองเมฆาทมิฬก้อนใหญ่ผุดขึ้นมา มีเสียงกรีดร้องของภูติผีในเมฆาทมิฬเหล่านั้น
“ฆ่ามัน!”
ปี้หลิงเทียนที่เป็นผู้นำทัพชี้ไปที่ราชาเขตกลาง
ทัพผีขนาดใหญ่พุ่งตรงไปหาราชาเขตกลาง
พร้อมกันนั้นผีแต่ละตนในเมฆาทมิฬยังมีชิ้นส่วนโซรทมิฬที่เชื่อมต่อกันอย่างแน่นหนา
เสียงโหยหวนของภูติผีร่ำร้องปกคลุมทั้งเขตกลางตามด้วยเสียงปะทะของโซ่
ทัพผีเข้าปิดล้อมราชาเขตกลางราวกับว่าจะกักขังราชาเขตกลางไว้ภายใน
โซ่เหล่านี้ทำจากวัตถุดิบพิเศษจากโลกผีพวกมันคือวัตถุดิบจากเทพไม้ในโลกผี มันแข็งแกร่งและมิอาจถูกทำลายได้
เมื่อเห็นโซ่ราชาเขตกลางโกรธแค้น “จักร!พรรดิ! ผี! โซ่นี้สร้างมาเพื่อข้าโดยเฉพาะเรอะ!”
โซ่นี้เตรียมไว้เพื่อพันธนาการเซียนอย่างชัดเจน
ราชาเขตกลางแอบช่วยทัพผีมาหลายร้อยปีแต่สุดท้าย สิ่งที่เขาได้กลับคืนก็คือการลอบกัด
ราชาเขตกลางโกรธแค้นเมื่อคิดว่าถูกทรยศมาหลายร้อยปีโดยที่ตัวเองไม่ทันรู้ตัวและเขากลับเป็นฝ่ายเต็มใจเข้าช่วยเหลือ
“พวกเจ้าทุกคนต้องตาย!”
ราชาเขตกลางร้องคำรามเขาซัดนภาด้วยฝ่ามือทั้งสอง
ทัพผีถูกพัดปลิวออกไปผีหลายตนตาย
ทัพผีมากกว่าครึ่งถูกสังหาร
จักรพรรดิผีเจ็บปวดอย่างมากผีที่ตายล้วนเป็นทหารระดับสูงในเผ่าผี ทุกตนตายเพราะราชาเขตกลาง
โชคดีที่โซ่สามารถมัดรอบราชาเขตกลางได้สำเร็จมือของเขาถูกมัดเอาไว้
“ฆ่ามัน!”
เสียงสั่งการของปี้หลิงเทียนดังขึ้นอีกครั้ง
หอกพลังผีก่อตัวขึ้นมันมีพลังที่แข็งแกร่ง
ซือหยูจดจำพลังนี้ได้ทันทีนี่ไม่ใช่จิตวิญญาณชั่วร้ายจากร่างกายม่อเทียนฉวนรึ?
มันคือจิตวิญญาณชั่วร้ายของจักรพรรดิผีหรือก็คือ พลังเหล่านี้สามารถติดตัวอยู่ได้หลายสิบปี
เพื่อที่จะสังหารราชาเขตกลางเผ่าผียอมแลกกับทุกอย่าง
โฮก!!
เสียงคำรามน่าสยดสยองหอกพลังหลายพันเล่มแทงไปยังราชาเขตกลาง
เมื่อแทงทะลุเข้าไปแล้วจิตวิญญาณในพลังกลายเป็นสิ่งชั่วร้ายที่บ่อนทำลายทุกส่วนของราชาเขตกลาง แม้ว่าราชาเขตกลางจะแปลงร่างมาแล้วเขาก็ทนความเจ็บปวดไม่ไหว
เพราะความเจ็บปวดนี้เองที่ทำให้ราชาเขตกลางโกรธยิ่งขึ้นดวงตาของเขาแดงก่ำและดุร้าย เขามองท้องนภาและตะโกนเสียงดังไปทั่วทั้งจิวโจว
“พวกเจ้าทุกคนสมควรตาย!”
ตู้ม!!
เสียงระเบิดอันน่าตกใจดังลั่น
แขนของราชาเขตกลางปะทะกับบางอย่างจนใบหน้าบิดเบี้ยวหลังจากพยายามต้านทาน โซ่ได้ขาดกลายเป็นเศษโซ่มากมายกระจายไปทั่วฟ้า
อ๊ากกกก….อ๊ากกก….
เสียงกรีดร้องดังก้องนภาเหล่าผีถูกเศษโซ่กระแทก แรงกระแทกจากโซ่รวดเร็วจนแม้แต่ดวงวิญญาณก็หนีไม่รอด
เพียงไม่กี่ลมหายใจทัพผีที่อยู่บนท้องนภาก็เหลือจำนวนเพียงหนึ่งในสิบ! กำลังเก้าในสิบส่วนตายไปราวกับเรื่องล้อเล่น
จักรพรรดิผีไม่มีเวลาให้โศกเศร้าจักรพรรดิผีหันไปคว้าตัวซือหยูกับเซี่ยนเอ๋อและเลือกที่จะหนีในทันที
แผนของเขาไม่ได้ผล
ไม่มีใครรู้ว่าราชาเขตกลางปกปิดตัวตนที่เป็นกึ่งมนุษย์กึ่งอสูรเอาไว้มันทำให้การเตรียมการหลายสิบปีล้มเหลว
แต่ราชาเขตกลางก็เกลียดที่ถูกจักรพรรดิผีทรยศเขาจะปล่อยให้หนีรึ?
“คลื่นกำเนิดอสูร!”
ราชาเขตกลางตะโกนอย่างบ้าคลั่งเขายื่นฝ่ามือไปข้างหน้าชี้ไปที่จักรพรรดิผี
มีโพรงมืดเกิดขึ้นที่ฝ่ามือของราชาเขตกลางมีพลังไหลออกมาจากฝ่ามือนั้น
พลังได้พุ่งเข้าใส่จักรพรรดิผีที่กำลังเคลื่อนไหว
จักรพรรดิผีตกใจเขาสัมผัสได้ว่าพลังนี้มากพอที่จะฆ่าเขา
“ม่อเทียนฉวนเจ้ารออะไรอยู่?”
จักรพรรดิผีตะโกนเสียงดัง
ซือหยูไม่แปลกใจเขาถอนหายใจ
“นางวางแผนมาอย่างดีจริงๆ”
ฟึ่บ!
ที่ชั้นล่างของวังหลวงเขตกลางเกิดลำแสงสว่างฟุ้งกระจายมันหนาหลายร้อยศอก!
ลำแสงนี้อยู่ที่เท้าของราชาเขตกลางพอดี!
ภายในลำแสงมีพลังอันแข็งแกร่งของเซียนและมีพลังเซียนที่มากกว่าหนึ่ง
ถ้าหากระวังตัวแม้จะเป็นเซียนทั้งหมดบนจิวโจว มันก็ไม่พอที่จะต่อกรกับราชาเขตกลาง
แต่การจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัวนี้ทำให้ราชาเขตกลางป้องกันตัวไม่ทัน ร่างอสูรขนาดยักษ์แตกสลายไปทุกหนแห่งแขน ขา กระดูก คราบเลือดแดงฉานฟุ้งกระจาย อวัยวะภายในแหลกเหลวออกมาภายนอก
กะโหลกครึ่งส่วนหายไปใบหน้าครึ่งใบหายไปกับกะโหลก
เส้นผมยุ่งเหยิงปิดบังอีกครึ่งหนึ่งของใบหน้าเนตรอสูรแดงก่ำทะลวงผ่านเส้นผมที่บดบังจนน่ากลัว
ราชาเขตกลางไม่ดูเหมือนมนุษย์อีกต่อไปเขาเป็นเพียงหัวของอสูรเท่านั้น
“ม่อเทียนฉวน!”
ราชาเขตกลางตะโกนเสียงดัง
ครืน…
เสียงสั่นสะเทือนดังมาจากพื้นทั้งเขตกลางสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนนี้
ใต้เท้าของเขามีเมืองเขตกลางกลายเป็นซากปรักหักพังเมื่อถูกพลังนี้ เหล่าซากถูกกวาดหายไปเป็นคลื่นทุกทิศทางโดยมีเท้าขวาของราชาเขตกลางเป็นต้นกำเนิดพลัง พลังแผ่ออกไปถึงแสนลี้
พื้นดินแบ่งแยกตัวออกมา
เท้าขวาของราชาเขตกลางเต็มไปด้วยพลังดำมืด…
ทุกคนที่เคยไปตำหนักโลหิตเพื่อมองดูการมาของเผ่าผีเห็นได้อย่างชัดเจนว่าหลุมลึกที่ตำหนักโลหิตกับหลุมที่เขตกลางครั้งนี้เหมือนกันมากเท่าใด
หรือก็คือ…ทั้งสองหลุมนี้เหมือนกัน
ทุกคนในตำหนักโลหิตต่างหายไปไร้ซึ่งร่องรอยความสูญเสีย แต่ไม่ใช่ว่าพวกเขาหายไปไหน พวกเขาได้เข้าผ่านรูขนาดยักษ์รูนี้
ตลอดทางในถ้ำใต้ดินนั้นเชื่อมจากเขตกลางไปจนถึงตำหนักโลหิตและมันพร้อมที่จะคร่าชีวิตราชาเขตกลางทุกเมื่อ!
ฟึ่บ!
สตรีในชุดทมิฬบินออกมาด้วยสีหน้าอวดดีหากไม่ใช่ม่อเทียนฉวนแล้วจะเป็นใครอื่นได้?
“เจ้าร่วมมือกับพวกผีเรอะ!”
ราชาเขตกลางไม่รู้เลยว่าจะหัวเราะหรือโกรธแค้น…เขาเพียงแค่ใช้เนตรสีแดงก่ำจ้องมองม่อเทียนฉวนอย่างเยือกเย็น
ม่อเทียนฉวนไม่สนใจ
“ลูกหลานอสูรที่กำลังจะขายจิวโจวอย่างเจ้ามีสิทธิ์พูดแบบนั้นกับข้าเรอะ?”
เหล่ามนุษย์ที่ฟังได้ต่างสับสน
ตำหนักโลหิตแห่งดินแดนพรสวรรค์ร่วมมือกับเผ่าผีหรือ?
เซี่ยนเอ๋อไม่อยากจะเชื่อ
“ข้าสับสนไปหมดแล้วตำหนักโลหิตเป็นพันธมิตรกับพวกผีตั้งแต่เมื่อไหร่…?”
ซือหยูยิ้มเบาๆ
“มันคือพันธมิตรที่ก่อตั้งตั้งแต่ร้อยปีก่อน”
“หา?ร้อยปีก่อนรึ? ร้อยปีก่อน นั่นไม่ใช่เวลาที่มนุษย์กับผีบาดหมางกันที่สุดหรือ?”
เซี่ยนเอ๋อไม่เข้าใจ
ซือหยูบอก
“มันเป็นอย่างที่เจ้าคิดจริงๆ แต่เพราะว่ามันเลวร้าย จึงไม่มีใครคิดว่ามันจะเป็นไปได้ แม้แต่ราชาเขตกลางก็ไม่คิดว่าจะเกิดกบฏจากจักรพรรดิผี”
“แต่ก็เป็นเรื่องจริงที่ราชาเขตกลางจับมือกับจักรพรรดิผีเมื่อร้อยปีก่อนเพื่อสังหารจักรพรรดิจิวโจวต้องเสียสละมากมายเช่นนี้เพื่อให้ราชาเขตกลางเชื่อใจเลยรึ? ตอนนั้น มนุษย์แทบจะตายกันหมด!”
เซี่ยนเอ๋อสับสน
ซือหยูแตะมุกวิญญาณเก้าหยกในแขนกระดูกสุนัขที่มีข้อความร้อยคำกับลูกแก้วปรากฏออกมาในมือ
ซือหยูใส่กระดูกสุนัขลงในลูกแก้วลูกแก้วแตกเป็นชิ้น ๆ มีสายลมอ่อน ๆ ไหลออกมาจากลูกแก้ว มันคือบรรยากาศที่คุ้นเคย
“ให้เทพกิเลนอธิบายเจ้าเถอะ”
ซือหยูยิ้ม
เฉินอี้เจิง?เทพกิเลน? เซี่ยนเอ๋ออ้าปากค้างเมื่อได้ฟัง นั่นก็เพราะว่าเฉินอี้เจิงตายไปเมื่อร้อยปีก่อน และเทพกิเลนก็ตายไปราวหมื่นปีแล้ว
“อะแฮ่ม…”
แต่เซี่ยนเอ๋อก็ต้องตกใจกลัวเมื่อมีเสียงในลูกแก้วดังขึ้นมา
“เรื่องนี้น่ะซือหยูเจ้าฉลาดจนข้าหมดสนุกอยู่เรื่อย เทพกิเลนผู้นี้จะทำให้เจ้าตกใจอยู่แล้วเชียว”
ลูกแก้วแตกออกมาดั่งเปลือกไข่กิเลนชมพูตัวน้อยออกมาจากลูกแก้ว มันมีขนาดเท่าฝ่ามือ งดงามและน่ารัก ไม่เหมือนกับในกระโจมเทพสวรค์
แต่รังสีพลังนี้เป็นของเทพกิเลนจริง
ซือหยูที่ดูดซับสายโลหิตเทพบ่มเพาะยิ้มออกมา
“เจ้ามันหมากิเลนเฒ่าเจ้าเล่ห์ต่อให้เจ้าตาย เจ้าก็ยังทิ้งตัวเองเอาไว้ เหลือแหล่งพลังเทพในลูกแก้วนั้น เจ้ายังโกหกข้าอีกว่าในลูกแก้วมีอาวุธที่จะสุ่มให้ข้า มันน่านัก!”
ตอนที่เทพกิเลนให้ลูกแก้วกับซือหยูแค่คนเดียวเขารู้สึกว่ามันแปลก เขาเลยไม่ได้เปิดมันมานาน
ใครจะไปรู้เล่าว่าเทพกิเลนที่ควรจะอยู่ในชั้นที่ร้อยของหอคอยนั้นยังไม่ตาย?
ในลูกแก้วมีแหล่งพลังเทพทิ้งเอาไว้
มันคือเสี้ยววิญญาณที่เทพกิเลนทิ้งไว้บนโลกจิวโจวหากเติบโตขึ้น มันอาจกลับไปเป็นเทพกิเลนที่ยิ่งใหญ่ดังครั้งอดีต มันทิ้งความเป็นไปได้ที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ
“เฮ้ยพูดอะไรของเจ้า? ถ้าเจ้าบอกว่ามันเป็นลูกแก้วไร้ประโยชน์ เจ้าก็คงจะโยนมันทิ้งไปแล้ว”
เทพกิเลนแสยะยิ้มอย่างหน้าไม่อาย ซือหยูกลอกตา
“แต่ข้าก็ไม่ได้เรียกเจ้าผิดเวลาจิวโจวกำลังจะถูกขายแล้ว ถ้าข้าไม่เรียกเจ้าตอนนี้ อนาคตก็ไม่มีโอกาสให้เจ้าอีกแล้ว”
เทพกิเลนนั่งลงบนเปลือกไข่ที่แตกและมองราชาเขตกลางผ่านสันจมูกมันดูเหยียดหยาม
“เจ้าครึ่งมนุษย์ครึ่งอสูรคิดอยากจะขายบ้านข้ารึ?เจ้าพยายามมาเป็นร้อยปี ถึงเวลาที่เจ้าจะเก็บเกี่ยวกำไรแล้วสินะ!”
จักรพรรดิผีที่กำลังแย่ดีใจมากที่ได้เห็นเทพกิเลน
“เฉินอี้เจิงไม่สิ นั่นมันเทพกิเลน โปรดช่วยข้าด้วย!”
เฉินอี้เจิงรึ?ซือหยูถลึงตา
