ที่ระหว่างคิ้วของซือหยูฉีกเป็นแนวตั้งเนตรสีเงินปรากฏในพริบตา
ความโลภโมโทสันและความดุร้ายหลอมรวมเป็นหนึ่งรังสีของเนตรเริ่มเข้มข้นขึ้น
เทพกาลกิณีมองเพียงครั้งเดียวและชักสีหน้า
เนตรเทาเทียรึ?
ตามตำนานท่ามกลางท้องนภากว้างใหญ่ มีสัตว์ประหลาดที่น่าสะพรึงกลัวถือกำเนิดจากเหล่าเทพ
เนตรอสูรกลืนสวรรค์!
ซือหยูพูดช้าๆ รอยดำที่ระหว่างคิ้วของซือหยูถูกเนตรกลืนกินเข้าไป
ในเนตรมีความพอใจความตื่นเต้น และความโลภที่ยังไม่เติมเต็ม ราวกับว่ามันได้เกิดใหม่มาเพื่อลิ้มรสโลก
เนตรอสูรกลืนสวรรค์กัดกินได้ทุกสิ่งทุกอย่าง!
แม้กระทั่งโชคร้าย!
เทพกาลกิณีพยักหน้า
เป็นเรื่องจริงสินะที่เนตรอสูรกลืนสวรรค์กินได้ทุกสิ่งแม้แต่กาลกิณีก็ถูกกินเข้าไปได้ ไม่แปลกเลยที่เจ้าไม่กลัวข้า…แต่เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าข้าคือเทพ ง่ายดายนักที่ข้าจะฆ่าเจ้า!
ทันทีที่พูดเทพกาลกิณียื่นดัชนีชี้ไปที่ซือหยู
ร่างกายซือหยูรู้สึกถึงความหวาดกลัวร่างของเขากำลังจะสลาย
ในตอนนั้นเองเสียงหัวเราะได้ดังขึ้นขัดขวางพลังเทพของเทพกาลกิณี
ใยเทพกาลกิณีถึงรีบร้อนนักเล่า?
เทพโจรสลัดว่าที่เทพสามคน เซียนเก้าสิบเก้าคน และหน้าไม้สังหารเทพเก้าคันค่อย ๆ ปรากฏออกมาอย่างเงียบเชียบปิดล้อมเทพกาลกิณีเอาไว้ เทพกาลกิณีจ้องเทพโจรสลัดและหน้าไม้สังหารเทพเขาหวาดกลัวหน้าไม้สังหารเทพกว่ามาก
นี่มันหมายความว่ายังไงกันเทพโจรสลัด? ข้าเป็นเทพโลกเสี้ยววิญญาณเหมือนกับเจ้า
เทพกาลกิณีขมวดคิ้ว
เทพโจรสลัดหัวเราะ
เจ้าไม่รู้หรือว่าทุกคนที่นี่คือคนพันธมิตรบูรพาเจ้าไม่คิดถึงเรื่องเปลี่ยนข้างบ้างล่ะ?
ใช่แล้วทำไมเทพพันธมิตรบูรพาถึงไม่ถูกเทพโจรสลัดทำอะไรล่ะ?
หรือว่า…เทพกาลกิณีชักสีหน้า
เป็นอย่างนั้นเองเรอะ!เทพตำราปิงบังเรื่องที่เจ้าทรยศจากข้า! มันต้องการให้ข้ามาตายแทนเหมือนกับเทพรากษสเรอะ?
เทพโจรสลัดไม่พูดอะไรเขายืนอยู่ข้างซือหยู
เทพกาลกิณีตอนนี้เจ้ายังมีโอกาสนะ ซือหยูยิ้มเทพโจรสลัดแอบปล่อยพลัง
เทพกาลกิณีฝืนยิ้ม
เจ้าอยากให้ข้าร่วมฝั่งเจ้ารึ?เหมือนกับเทพโจรสลัดน่ะรึ?
เขาไม่ให้เวลาซือหยูพูดก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ
ขออภัยด้วยข้าแก่เฒ่าไม่สนใจในพันธมิตรบูรพา และความแค้นของเจ้าที่มีต่อเทพ ข้าเองก็ไม่สนใจด้วย
เขาเลือกที่จะเป็นกลาง
ไม่เจ้าพูดผิดแล้ว ข้าไม่เคยคิดถึงเรื่องให้เจ้ามาเป็นฝ่ายเดียวกัน มีทางเดียวเท่านั้นที่รอเจ้าอยู่ นั่นคือความตาย! ต่างกันแค่จะตายตอนนี้หรือตายทีหลัง! โอกาสที่ข้าจะให้เจ้าคือการตายทีหลัง!
ซือหยูพูดอย่างเย็นชาจนเทพโจรสลัดตกใจ
เทพกาลกิณีไม่เคยคิดว่าซือหยูจะพูดเช่นนี้เขาอดยิ้มไม่ได้ เจ้าหนูข้าที่ยินดีถอยก็ดีต่อเจ้ามากพอแล้ว มีคนเดียวเท่านั้นที่จะชี้เป็นชี้ตายข้าตาย นั่นคือเทพแห่งความตาย ไม่มีใครอื่นที่ทำได้!
ซือหยูพูดด้วยความใจเย็น
เจ้าผิดอีกแล้ว!การตัดสินใจไม่เคยอยู่ในมือเจ้า แต่เป็นมือข้า!
ฆ่ามัน!
ซือหยูสั่งอย่างไม่แยแส
เทพกาลกิณียิ้มด้วยความโกรธเขาสงสัยว่าเหตุใดซือหยูจึงพูดเช่นนั้น เขาเป็นเทพกาลกิณี คนธรรมดามักจะเลี่ยงเขา แต่เด็กชายตรงหน้ากลับทำตรงกันข้าม
เจ้ามันก็แค่ลูกวัวที่ไม่รู้จักกลัวพยัคฆ์!
เทพกาลกิณีจ้องซือหยู
เจ้าคิดจริงๆ รึว่าเนตรที่ยังไม่สมบูรณ์นั่นจะช่วยเจ้าได้?
ฮื่ม! เซียนหลังเทพโจรสลัดกรีดร้องพลังเซียนในร่างเอ่อล้นอย่างบ้าคลั่ง
ปั้ง!ปั้ง!
เสียงระเบิดดังลั่นเซียนเกือบเก้าสิบเก้าคนร่างระเบิดด้วยพลังของตัวเอง สิ่งรอบข้างเต็มไปด้วยเลือด
พวกเขาสูญเสียการควบคุมหน้าไม้สังหารเทพไปชั่วขณะ!
เทพโจรสลัดหน้าซีด
อาต้าอาเอ้อ อาซัน เจ้าไปคุมหน้าไม้สามคัน หาโอกาสฆ่าไอ้เฒ่านั่น!
เทพโจรสลัดร้องคำรามบินไปเผชิญหน้ากับเทพกาลกิณี
เทพกาลกิณียิ้มเยาะ
ไม่รู้ยางอาย!
เทพกาลกิณีไม่ทำอะไรและเมื่อเทพโจรสลัดมาถึงตัว หน้าไม้ที่ไม่มีคนควบคุมอยู่กลับเล็งไปหาเทพโจรสลัด! อาต้าที่กำลังควบคุมหน้าไม้อีกคันไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่เขาเห็นพลังของตัวเองอัดลงบนหน้าไม้สังหารเทพคันที่เขาถืออยู่และยิงใส่เทพโจรสลัด!
มันคือพลังของเทพกาลกิณี!
เทพโจรสลัดเหงื่อแตกพลั่กเขาอยากจะสั่งอาต้าให้หยุดแต่เขาก็ต้องตกใจเพราะเขาอ้าปากไม่ได้
เหตุการณ์อันน่ากลัวกำลังเกิดขึ้น
ซือหยูรีบคิดเมื่อเห็นว่าเทพโจรสลัดกำลังตกอยู่ในอันตรายเขาใช้เนตรอสูรกลืนสวรรค์กลืนกินโชคร้ายของเทพกาลกิณีที่อยู่บนตัวเทพโจรสลัดกับอาต้า
อาต้าเงยหน้าขึ้นในทันทีแต่เขาก็ต้องตกใจที่เห็นว่าตัวเองเอนหน้าไม้ไปที่เทพโจรสลัด เขาตกใจมากและรีบหันเป้าหน้าไม้ไปที่เทพกาลกิณีในพริบตา
พลังเทพของเทพโจรสลัดกลับมาใช้ได้ตามปกติเขาจ้องมองเทพกาลกิณีและแอบพูดในใจ
เจ้าสัตว์ประหลาดนี่น่ากลัวยิ่งนัก!
เขาไม่ลังเลและจะไม่ปล่อยให้เทพกาลกิณีมีโอกาสได้ใช้พลังอีกแล้วเทพโจรสลัดเข้าใกล้เทพกาลกิณีและเรียกค้อนดาวตกออกมาหนึ่งคู่
เทพกาลกิณีจ้องซือหยูด้วยความโกรธเกรี้ยวตอนนี้เขาจำเป็นต้องต่อสู้กับเทพโจรสลัดด้วยพลังทั้งหมดที่มีแล้ว
ทั้งสองเทพต่อสู้กันโดยไม่มีใครมองเห็นแม้เทพกาลกิณีจะมีพลังโชคร้าย เมื่อซือหยูล้างพลังโดยการกลืนกิน เทพโจรสลัดก็ไม่ตกเป็นอันตรายและแทบจะสูสีกับเทพกาลกิณี
เทพโจรสลัดตื่นเต้นเป็นอย่างมากกล่าวตามจริง เมื่อก่อนเขาไม่เคยแม้แต่กล้าแตะต้องเทพกาลกิณีเลย
ใครก็ตามที่ไม่เชื่อในพลังของเทพกาลกิณีล้วนตายด้วยความอัปโชค
แต่เมื่อมีซือหยูช่วยเหลือพลังของเทพกาลกิณีก็ถูกสลายไป เทพกาลกิณีในเวลานี้ไม่ต่างกับเทพทั่ว ๆ ไป เขาอาจจะอ่อนแอกว่าเทพโจรสลัดด้วยซ้ำ
ค้อนดาวตกทั้งสองข้างในมือเทพโจสลัดปล่อยพลังเทพทุบไปที่ลำตัวของเทพกาลกิณี
เทพกาลกิณีถูกทุบจนเละเหลือเพียงดวงวิญญาณที่ถือแหล่งพลังเทพของตัวเองเพื่อหนี
ในตอนนั้นเองดวงวิญญาณของเขาสัมผัสได้ถึงสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวสามสิ่งที่กำลังเล็งมาหาเขา
หน้าไม้!
เทพกาลกิณีตัวสั่นเขารู้สึกแล้วว่าตัวเองกำลังจะตาย
ช้าก่อน
เทพกาลกิณีตะโกนเขาจ้องมองซือหยูอีกครั้ง
ข้าจะถอนตัวจากโลกเสี้ยววิญญาณและข้าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับพันธมิตรบูรพาและประจิมอีก
ซือหยูส่ายหน้าทันควัน
ไม่!เจ้าอันตรายยิ่งกว่าเทพรากษส ข้าจะปล่อยเจ้าไปไม่ได้ ต่อให้เจ้าเป็นกลางก็ตาม
ขนาดข้ายอมแพ้ต่อพันธมิตรบูรพาก็ปล่อยข้าไปไม่ได้เรอะ?
เทพกาลกิณีก้าวถอยหลังและถามอีกครั้ง
ซือหยูยังคงส่ายหน้า
ไม่!
แล้วใยเทพโจรสลัดถึงทำได้แต่ข้าทำไม่ได้เล่า?
เทพกาลกิณีถามหาเหตุผล
ซือหยูตอบ
เพราะมีคนเคยปล่อยเจ้าไปแล้วเจ้าเคยยอมจำนนกับพันธมิตรประจิมสองครั้ง แต่เจ้าก็หักหลังถึงสองครั้ง เกิดโลหิตหลั่งดั่งพิรุณทุกครั้งที่เจ้าหักหลัง
โลกเสี้ยววิญญาณนั้นมีเทพที่ไม่ปลอดภัยอยู่มากมาย
สิ่งที่เทพเหล่านั้นเคยทำย่อมไม่มีผู้ใดลืม
ตามข้อมูลที่ได้จากเทพโจรสลัดเทพกาลกิณีนั้นเป็นเทพอสรพิษชั่วร้าย การตายทุกรูปแบบเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าและเกี่ยวข้องกับเขา
คนเช่นนี้ย่อมปล่อยให้มีชีวิตรอดไม่ได้!
เทพกาลกิณีตากระตุกเขาพยายามหรี่ตา
เจ้าหมายความว่ายังไงที่บอกว่าตายก่อนกับตายทีหลัง?
ตายก่อนคือเดี๋ยวนี้ตายทีหลังคือเจ้าจะรอดชีวิตชั่วคราว เจ้าต้องออกมายามที่ข้าต้องการเจ้า และเจ้าจะต้องตายหลังจากนั้น
เทพกาลกิณีหรี่ตายิ่งกว่าเดิม
เจ้าจะต้องการข้าเมื่อใด?
ตอนที่ข้าจะฆ่าเทพตำรา! ซือหยูตอบ
เทพตำราหลอกเจ้าใช้เจ้า และส่งเจ้ามาตายที่นี่เพื่อให้ตัวเองได้หนี เจ้าไม่ชิงชังมันรึ?
เทพกาลกิณีหลับตาช้าๆ แน่นอนว่าเขาชิงชัง แต่เขาเกลียดทุกคน! เขาเกลียดซือหยู เขาเกลียดเทพโจรสลัด และเกลียดเทพตำราที่ส่งเขามาตาย!
เจ้าตายตอนนี้ก็สังหารศัตรูไม่ได้แต่ถ้าเจ้าตายทีหลัง ถึงเจ้าจะไม่ได้ฆ่าข้า เจ้าก็ยังฆ่าเทพตำราได้ เหลือศัตรูอีกกี่คนเจ้าก็จะได้ฆ่าหลังจากนั้น
เทพกาลกิณีถามกลับ
เจ้าจะบอกว่าอย่างไรข้าก็ต้องตายงั้นรึ?
ถูกแล้วเจ้ามีเวลาคิดสามลมหายใจ เจ้าจะตายตอนนี้หรือตายทีหลังไปกับเทพตำรา?
เทพกาลกิณีจ้องซือหยูด้วยความโกรธจิตสังหารของเขาแสดงออกชัดเจน
ก็ได้ข้าสัญญากับเจ้า ข้าจะตายกับเทพตำรา! แล้วเจ้าจะทำอะไรกับข้า?
ฟึ่บ!
ซือหยูที่รอมานานแล้วหยิบตราเก้าสีออกมา
คลายดวงวิญญาณเจ้าตรานี้มีพลังของเทพเก้าคน มันจะตราลงบนดวงวิญญาณเจ้า พลังเจ้ามิอาจนำออกไปได้
ด้วยตรานี้แค่ความคิดเดียวก็สังหารเทพกาลกิณีได้แล้ว
ตกลงข้าสัญญา!
เทพกาลกิณีคลายดวงวิญญาณเขาเปิดอกใหญ่พอดีกับขนาดกำปั้น
เทพโจรสลัดแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกในที่สุดสัตว์ประหลาดเฒ่าก็ยอมก้มหัวแล้ว…
แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้หายใจอีกครั้งมีดทมิฬคมกริบก็แล่นออกมาจากอกของเทพกาลกิณี เทพกาลกิณีเล็งกระบี่ไปที่หน้าผากของซือหยู
ดาวตกเทพวิปโยค!
มีดในดวงวิญญาณของเขาถูกเก็บไว้ใช้ยามที่ศัตรูไม่ทันระวังมันคืออาวุธสุดยอดที่ใช้ในการสังหารเทพ!
เหล่าเทพที่ตายในอดีตต่างก็ถูกดาวตกเทพวิปโยคสังหาร!
ถ้าหากเขาใช้มันกับเทพพลังของเทพจะปะทุและระเบิดในไม่กี่วัน แต่ถ้าหากใช้กับซือหยู ซือหยูจะระเบิดตายในทันที!
ในด้านความอันตายนั้นมันไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าหน้าไม้สังหารเทพเลย!
แย่แล้ว!
เทพโจรสลัดชักสีหน้าเขาไม่เคยคิดเลยว่าเทพกาลกิณีจะเล่นไม่ซื่อเช่นนี้
ซือหยูมิอาจโต้ตอบได้เขาใช้เนตรของตัวเองไม่ทัน
เจ้าเด็กที่มาตายโดยที่ไม่รู้ตัวเจ้าไล่ต้อนข้าถึงเพียงนี้ จงดีใจซะเถอะที่ได้ตายคนแรก!
การสังหารซือหยูจะทำให้เนตรอสูรกลืนสวรรค์สิ้นฤทธิ์ซึ่งเขาจะจัดการกับเทพโจรสลัดและว่าที่เทพอีกสามคนได้อย่างง่ายดาย เขาเพียงแค่ใช้พลังกาลกิณีทำให้ทุกคนฆ่ากันเองเท่านั้น
เขาไม่เคยคิดที่จะยอมแพ้มาตั้งแต่แรก
แต่เทพกาลกิณีก็ต้องอึดอัดใจเมื่อเห็นซือหยูฉีกยิ้ม
