โซโรคินหายตัวไปและการล่มสลายของกลุ่มการเงินไร้ขีดจำกัดก็ทำให้เกิดผลกระทบบางอย่างต่อเศรษฐกิจจักรวาล แต่ทว่า บริษัทหนึ่งล้มหมายความว่าหลายฝ่ายจะเข้ายึด หลายองค์กรดูดซับกลุ่มการเงินไรขีดจำกัดและดำเนินการส่งมอบ ชดเชยส่วนขาดที่เกิดจากการล่มสลายของกลุ่มการเงินไร้ขีดจำกัด
ในการต่อสู้แย่งเค้กก้อนโต โดยอาศัยตัวตนของแบล็คสตาร์ในฐานะผู้ถือหุ้นและอำนาจกองทัพ กลุ่มการเงินต้นกำเนิดจึงสืบทอดธุรกิจมากมาย และผู้มีพรสวรรค์ของกลุ่มการเงินไร้ขีดจำกัด ขนาดของมันขยับขยาย และราคาหุ้นก็พุ่งสูง
หลังเหตุการณ์นี้ แม้กลุ่มการเงินไร้ขีดจำกัดจะได้รับความปลอดภัยและอยู่รอด มันก็เสียหายหนัก มีแค่ลูกหลานของโซโรคินถึงอยู่เพื่อปกป้องธุรกิจครอบครัว
แต่ทว่า แม้กลุ่มการเงินไร้ขีดจำกัดจะเสียหายหนัก มันก็แค่ร่วงจากตำแหน่งกลุ่มการเงินชั้นนำและยังเป็นยักษ์ใหญ่ในทุ่งดาว เห็นได้ชัดว่าทรัพย์สินมากมายที่โซโรคินสะสมมามีมากแค่ไหน ในแง่ของการทำงานอย่างถูกกฏหมาย อาจไม่มีใครในหมู่ผู้อยู่เหนือเทียบเขาติด
ถ้าไม่ใช่เพราะมันไม่สะดวกที่จะให้โซโรคินปรากฏตัวต่อสาธารณะ หานเวี่ยวคงอยากให้เขาดูแลการค้าของกองทัพไปแล้ว หานเซี่ยวได้ยืนยันแล้วว่าการทำงานเป็นงานอดิเรกไม่กี่อย่างของโซโรคิน
ในคำพูดของโซโรคินเอง การเพิ่มขึ้นของเงินที่เขามีนั้นมองเห็นได้ง่าย และยิ่งง่ายต่อการเพิ่มอำนาจ เขาชอบกลไกแบบนี้ การเพิ่มขึ้นของทรัพย์สินทำให้เขามีความสุข
แต่ทว่า หานเซี่ยวไม่วางแผนที่จะปล่อยโซโรคินไปเปล่าๆ เขาตัดสินใจให้โซโรคินดูแลธุรกิจอยู่หลังฉาก
ชายคนนี้ชอบหาเงิน การปล่อยให้เขามีความสุขกับงานอดิเรกยังเป็นความบันเทิงรูปแบบหนึ่งสหำรับเขา เขาสามารถมอบเงินปันผลให้อีกฝ่ายไดด้วย..เขาไม่มีที่ให้ใช้จ่ายอยู่แล้ว
จากที่หานเซี่ยวมอง ผู้เล่นของกลุ่มการเงินไร้ขีดจำกัดโชคร้ายสุด เมื่อพวกเขากลับมา ปฏิกิริยาของพวกเขาจะเหมือนกัน
กองกำลังฉันไปไหน?มันเป็นกองกำลังใหญ่ เกิดอะไรขึ้น?!
แค่คิด หานเซี่ยวก็รู้สึกเห็นใจ
ดูเหมือนฉันจะต้องรับเอากระเทียมจรจัดเหล่านี้มาในอ้อมแขนฉัน และแสดงให้พวกเขาเห็นถึงความรักแท้จริงในโลกนี้
หลังจักรวรรดิคริมสันประกาศหมายจับโซโรคิน คดีของกอดด์ก็ดูเหมือนจะยุติ จักรวรรดิไม่ทำอะไรอีกและทุกอย่างก็กลับเป็นปกติ
จุดสนใจของสังคมกาแล็กซี่เบี่ยงไปจากมันและกลับไปเป็นการพัฒนาของโลกริบหรี่ การสำรวจระยะสี่จบลงแล้ว สิ้นสุดด้วยการถอนตัวของพันธมิตรกลุ่มดาวชั้นยอด ยังมีระยะห้า ระยะหก และอื่นๆ ทั้งหมดจะเป็นการพัฒนาอย่างสันติ การพัฒนาหลังจากนี้จะไม่เกี่ยวข้องกับพันธมิตรผู้อยู่เหนือนัก
ไม่กี่เดือนต่อมา ในที่สุดกลุ่มการเงินต้นกำเนิดก็ได้ย่อย’มรดก’ของกลุ่มการเงินไร้ขีดจำกัดและส่งรายงานให้แก่หานเซี่ยว
…
ในห้องทำงานเขา หานเซี่ยวอ่านรายงานบนหน้าจอ หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พยักหน้าด้วยความพอใจและมองภาพฉายของซิลเวียกับเลพตัสด้านหน้า
ทำได้ดีมาก กองทัพได้ดำเนินการก้าวสำคัญในการขยายเสาขาในทุ่งดาวต่างๆ สิง่นี้จะช่วยประหยัดเวลาได้ถึงยี่สิบปี
มันต้องขอบคุณคำแนะนำของอาจารย์ อาจารย์คือประภาคารของกองทัพ แสดงเส้นทางให้เราเห็น
หานเซี่ยวลูบหลังมือ ฉันยังเห็นรายงานที่ว่าเราจะรับสมัครลูกหลานบางคนของโซโรคิน บางคนยังเลือกเข้าร่วมกับเรา..
นั่นเพราะไม่มีใครต้านทานเสน่ห์ของอาจารย์ได้
หานเซี่ยวมองเธอแปลกๆ
วันนี้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?นิสัยเธอเปลี่ยนไป?..
หานเซี่ยวไม่สนใจเธอ เขาหันไปมองเลพตัส นายมีแผนทำอะไรกับลูกหลานของโซโรคิน?
เลพตัสลูบหนวดเคราของเขา แม้โซโรคินจะหลบหนีไป ลูกหลานของเขาก็บริสุทธิ์ บางคนยังเป็นพวกหัวกะทิและมีตำแหน่งสูงในกลุ่มการเงินไร้ขีดจำกัด พวกเขามีความสามารถ ดังนั้นการรับคนเหล่านี้เข้าจึงเป็นเรื่องดีสำหรับกลุ่มการเงินต้นกำเนิด แน่นอน ผมจะทดสอบพวกเขาก่อนมอบตำแหน่งให้พวกเขา จำกัดอำนาจพวกเขา และค่อยแบกพวกเขาเป็นตำแหน่งบริหารต่างๆ. อืม ทำตามที่นายว่า
แม้หานเซี่ยวรู้สึกว่ามันอาจผิดศีลธรรมต่อพวกเขาที่ต้องเข้าร่วมกับคนที่ทำให้โซโรคินหายตัวไป เขารู้สึกว่าจากนิสัยของโซโรคิน การให้กำเนิดลูกหลานอาจเพราะเขาแค่อยากได้ผู้ช่วย เขาคงไม่มีอารมณ์ยึดติดนัก
ผู้อยู่เหนือที่สร้างลูกหลานเพื่อผู้ช่วยปกติมาก คนส่วนใหญ่จะทำกิจกรรมกลุ่มเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ บรรพชนอสูรคือคนเดียวในยุคนี้ที่คลั่งไคล้มันมาก
ลูกหลานเป็นเรื่องดี พวกเขาสามารถเลี้ยงดูอย่างเป็นระบบได้ตั้งแต่อายุยังน้อย บางทีฉันควรเริ่มเลี้ยงลูกบ้าง หานเซี่ยวพึมพำ
ดวงตาของซิลเวียสว่างวาบ ฉันจะทำมันเอง!ลาคลอดก็ยังเป็นการลางาน ฉันไม่สนใจ!
หานเซี่ยวแทบหงายลง
อะไร เธอหมดหวังถึงขนาดนี้แล้ว?
ไม่เพียงแต่อยากออกงาน แต่เธอยังอยากหลับนอนกับเจ้านาย!เธอคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นหรือไง?
เลพตัสกระแอมและกระซิบ ถ้าเธออยากลาคลอด ฉันช่วยได้…:
ซิลเวียจ้องเขา ฝันไปเถอะ!
สีหน้าเลพตัสเปลี่ยนไป เมื่อเจอกับสายตาลึกซึ้งของหานเซี่ยว เขาก็เลือกเดินออกไปอย่างฉลาด
มีแค่สองคนในห้อง ซิลเวียพลันยิ้มอย่างหื่นกระหาย ส่ายเอวซ้ายขวา เดินมาหาหานเซี่ยว กดแขนบนโต๊ะ โน้มตัวมาข้างหน้า กดริมฝีปากใกล้หูหานเซี่ยวแล้วกระซิบว่า ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ อาจารย์คิดยังไงกับฉัน?
วันนี้รอบเดือนเธอมาเหรอ?ดูเหมือนฉันต้องจดวันนี้ไว้และคำนวณรอบของเธอ
ใบหน้าซิลเวียกระตุก รอยยิ้มเธอแข็งไป เธอพยายามเต็มที่ที่จะไม่ขึ้นเสียงและพูดด้วยน้ำเสียงเย้ายวน อาจารย์ไม่รู้จริงเหรอว่าตัวเองมีเสน่ห์แค่ไหน?ความชื่นชมของฉันที่มีต่ออาจารย์ท่วมท้นมานานแล้ว อาจารย์จะปฏิบัติกับฉันแบบนี้จริงเหรอ?’
พอ มันไม่มีประโยชน์ต่อฉัน พูดสิ่งที่เธออยากพูดมา
หานเซี่ยวไม่สะทกสะท้าน เขากดหน้าผากซิลเวีย ผลักหัวเธออกไป
ขอโทษ ฉันเป็นคนชอบธรรม ฉันไม่เคยฝึกว่า’ถ้ามีอะไรต้องทำ ก็ปล่อยให้เลขาทำ’
โดยปกติ เธอมักไม่สนใจฉัน แต่จู่ๆวันนี้กลับกลายเป็นมาชมเชยฉัน ต้องมีอะไรที่เธออยากได้จากฉันแน่
สีหน้าของซิลเวียเปลี่ยนไป เธอเตะขาหานเซี่ยวอย่างแรง จากนั้นก็ลูบเท้าตัวเองขณะกัดฟัน ฉันเป็นหัวหน้าฝ่ายบริการมาหลายสิบปี แต่อาจารย์มักทำเหมือนฉันเป็นเครื่องมือ!ฉันพอแล้ว ฉันอยากเปลี่ยนตำแหน่ง!
หานเซี่ยวคิดว่ามันสมเหตุสมผล แม้ซิลเวียจะภักดีมาก เธอก็ไม่มีความสุขกับการเป็นเครื่องมือ โดยเฉพาะอายุขับของภัยพิบัติที่สั้นกว่าผู้อยู่เหนือ เธอได้มอบความเยาว์วัยให้กับกองทัพมานานแล้ว
เขามักพูดเสมอว่าเส้นผมเป็นความอดทนของเจ้าหน้าที่ แต่หานเซี่ยวคิดว่าตัวเองมีความยืดหยุ่นมาก ตราบเท่าที่คำขอสมเหตุสมผล เขาจะไม่ทำเหมือนคนของเขาเป็นเครื่องมือ
แล้วเธออยากทำอะไร?
ฉันอยากให้อาจารย์สอนให้ฉันเป็นผู้อยู่เหนือ!
ฮะ? หานเซี่ยวคิดว่าหูฝาดไป
ฉันได้มอบหัวใจกับวิญญาณฉันให้กองทัพแล้ว แต่อาจารย์กลับไม่เต็มใจสอนฉันเลย! ซิลเวียโกรธ
ไม่ ไม่ นั่นไม่จริง มันแค่ว่าการเป็นผู้อยู่เหนือขึ้นอยู่กับพรสวรรค์ ต่อให้ฉันสอนเธอ เธอก็มีโอกาสไม่สูง… หานเซี่ยวถอนหายใจ
ฉันไม่สน ฉันอยากให้อาจารย์สอน! ซิลเวียดึงแขนหานเซี่ยว เขย่ามันเหมือนเธอกำลังอ้อนเขา ต่อหน้าคนอื่น เธอเด็ดขาด มีความสามารถและเป็นคนฉลาด แต่ต่อหน้าหานเซี่ยว เธอยังเป็นเด็กสาว
เอาล่ะ เอาล่ะ หลังเธอส่งมอบงานเธอเสร็จ ก็กลับมาเป็นศิษย์ฉัน หานเซี่ยวตกลง
เมื่อได้ยิน ในที่สุดซิลเวียก็ฉีกยิ้มสดใส เธอจูบแก้มหานเซี่ยวและวิ่งออกไปเหมือนหัวขโมย
ที่ประตู ซิลเวียหยุด หมุนตัวและยิ้มเหมือนนางฟ้าตัวน้อยที่หน้าแดง เธอพูดด้วยน้ำเสียงขี้เล่น ฉันไม่ได้ล้อเล่นเรื่องที่พูดก่อนหน้านะ
จากนั้นก่อนหานเซี่ยจะตอบ เธอก็วิ่งไป
จิ๊ ราวกับฉันจะเชื่อ หานเซี่ยวส่ายหัวและลบรอยลิปสติกบนหน้า
ในชีวิตก่อนหน้าเขา หลังพ่อของซิลเวียถูกส่งเข้าคุก ซิลเวียก็ทำได้แค่เร่ร่อนในจักรวาลอย่างไร้เป้าหมาย ตอนนี้ กองทัพได้มอบบ้านให้เธอและเป้าหมายที่เธอทำงานเพื่อ
โดยที่เขาไม่รู้ ชะตากรรมของหลายคนได้เปลี่ยนไปเพราะเขา
ศักยภาพของซิลเวียไม่ควรพอจะไปถึงระดับผู้อยู่เหนือ แต่ไม่มีอะไรแน่แท้ แม้กระทั่งขยะอย่างโคเลอร์และเบโยนี่ก็สามารถเป็นผู้อยู่เหนือได้ เหนือสิ่งอื่นใด ด้วยการสอนของฉัน ซิลเวียอาจไม่ไร้ความหวัง..ฉันควรสอนเธอด้วยความรู้จากเจซ
หานเซี่ยวพยักหน้า
ปี้บ ปี้บ ปี้บ!
ครั้งนี้ อุปกรณ์สื่อสารเขาดัง เขาหยิบมันออกมาและด้วยความแปลกใจ มันเป็นสายจากเอเมส
ซิลเวียเพิ่งออกไปและเอเมสก็โทรมาแล้ว?
บังเอิญจริง นี่คือสัมผัสที่หกของผู้หญิงงั้นเหรอ?
หานเซี่ยวตัวสั่น เขาตั้งสติและรับสาย
เอเมสปรากฏบนจอ เธอกำลังนั่งเท้าคางและยิ้มอย่างมีเสน่ห์
เราไม่เจอกันสักพักแล้ว นายอยากมาหาฉันหน่อยไหม?อีซอปได้บ่มไวน์ชั้นดีชุดใหม่ไว้
อันนั้น?ไม่ ไม่!
นอกจากนี้..ฉันยังคิดถึงนายเล็กน้อย เอเมสกะพริบตา
จะไปเดี๋ยวนี้แหละ
โดยไม่ลังเล หานเซี่ยวสวมชุดราชาทันที
ในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา นอกจากงาน เขาไม่ได้พบเอเมสมากนัก เขายุ่งกับการวางแผนและศึกษาเครื่องจักร เขารู้สึกเสียใจเล็กน้อยกับมัน นอกจากนี้ เขาเพิ่งจัดการกับเรื่องใหญ่ เขายังต้องการผ่อนคลายอีกด้วย
