The Rise of The White Lotus – ตอนที่ 57 นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย?

ตอนที่57 นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย?

อีธานนิ่งอยู่ท่านั้นเป็นเวลานาน มีแต่พระเจ้าที่รู้ดีว่านานแค่ไหน จนกระทั่งเขาหลับไปโดยไม่รู้ตัว เมื่อเขาตื่นขึ้นอีธานเหลือบมองนาฬิกาแขวนและด้วยความประหลาดใจ เขาหลับไปหนึ่งชั่วโมงครึ่ง ร่างกายของเขาคงเหนื่อยล้าเนื่องจากเพิ่งฟื้นตัวจากการบาดเจ็บเมื่อหลายวันก่อน

เมื่อมองไปรอบๆเพื่อมองหาสิ่งที่น่าสนใจ ด้วยลางสังหรณ์ของเขา อีธานเอื้อมมือไปหาโทรศัพท์เพื่อตรวจดูว่าเล็กซี่ส่งข้อความมาหรือเปล่า อย่างไรก็ตามเมื่อเห็นว่าในบรรดาข้อความที่ยังไม่ได้อ่านจํานวนมากในโทรศัพท์ของเขา ไม่มีข้อความจากเล็กซี่เลยแม้แต่ข้อความเดียว

เขาไม่รู้ว่าทําไม แต่หลังจากตรวจดูหลายครั้งแล้วเขาก็ขมวดคิ้ว เมื่อเห็นว่าเล็กซี่ไม่ได้ยืนยันว่าเธอกลับถึงบ้านหรือยัง

“ชิ เธอไม่รู้หรือไงว่าโทรศัพท์ใช้อะไรได้บ้าง ? “ อีธานพึมพําอย่างไม่พอใจ อย่างน้อยเธอก็ควรบอกให้เขารู้ว่าเธอกลับถึงบ้านแล้ว เพื่อไม่ให้เขากังวล

อีธานเคาะนิ้วบนสมาร์ทโฟนรุ่นล่าสุดอย่างไม่พอใจและค้นหาหมายเลขติดต่อของเล็กซี่ทันที

[ถึง: เล็กซี่หยาง

ถึงบ้านหรือยัง? ปลอดภัยดีใช่ไหม?]

เมื่ออีธานกําลังจะแตะส่ง นิ้วโป้งของเขาหยุดกลางคันขณะที่คิ้วของเขาขมวด แทนที่จะกดปุ่มส่งอีธานกลับลบข้อความของเขาและโยนโทรศัพท์ทิ้งไว้ด้านข้าง

ทําไมเขาถึงต้องส่งข้อความหาเธอ? เขาไม่เคยตอบกลับผู้หญิงคนไหนที่เขาเดทและเขาไม่เคยกังวลเกี่ยวกับผู้หญิงเหล่านั้นเลย ดังนั้นทําไมเขาถึงรู้สึกขัดใจที่เล็กที่ไม่ส่งข้อความมาหาเขา?

เป็นเพราะพวกเขาเป็นเพื่อนกันเหรอ? เขาเป็นพี่ใหญ่ใช่มั้ย? เขาล้างสมองตัวเองด้วยความคิดแบบนั้น อีธานเชื่อมั่นว่าเขาแค่ทําตามหน้าที่ของเพื่อนที่ดี นอกจากนี้พ่อแม่ของเธอยังมอบความไว้วางใจให้เขา

เมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง อีธานเขียนข้อความก่อนหน้านี้ แต่นิ้วโป้งของเขาหยุดกลางคันขณะที่เขากําลังจะส่งข้อความอีกครั้ง

” อ้ากกก! นี่มันน่าหงุดหงิดจริงๆ!” อีธานบ่นในขณะที่เขาใช้มือขยี้เส้นผมสีอ่อนของเขาอย่างโมโห เขาแค่ต้องการส่งข้อความถึงเธอใช่ไหม? ทําไมเขาถึงลังเลที่จะแตะปุ่มส่งนั้นกัน?

“ ลืมมันซะ!” หลังจากทําซ้ําวงจรเดิมนับครั้งไม่ถ้วน อีธานตัดสินใจที่จะไม่ถามสถานะของเธออีก เขาพาดแขนลงโดยที่โทรศัพท์ยังอยู่ในมือด้วยความหงุดหงิด โดยที่ขาไม่รู้ตัว เขาบังเอิญกดปุ่มส่งอย่างแรงในเสี้ยววินาทีมันแสดงสัญญาณส่งที่บ่งบอกว่าข้อความของเขาถูกส่งไปแล้ว

“ ให้ตายสิ! นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย? ” อีธานถอนหายใจหนักขณะจ้องมองเพดานที่ออกแบบมาอย่างดี เมื่อนึกถึงฉากก่อนหน้านี้ อีธานรู้สึกถึงความไม่พอใจของมอริสหลิวต่อเล็กซี่ ยิ่งไปกว่านั้นเขายังรู้สึกว่ามอริสหลิวกําลังจะทําอะไรบางอย่างที่เล็กซีและอีธานไม่ต้องการให้เกิดขึ้น

ดังนั้นเขาจึงหยุดมือของเพื่อนทันที ก่อนที่มันจะไปถึงตัวเล็กซี่ ชั่ววินาทีหนึ่งอีธานรู้สึกถึงความโกรธในระดับที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา จากนั้นเมื่อเล็กขี้เกือบสะดุดและถูกเขารับไว้ได้ เขาก็รู้สึกไม่พอใจเมื่อเธอมองไปที่ทิศทางของมอริส

เขาไม่เคยมีภาวะอารมณ์แบบนี้มาก่อน และผลกระทบของเล็กซีที่มีต่อเขา พวกเขาเป็นแค่เพื่อนกัน แต่ทําไมเขาถึงอ่อนไหวมากเกินไปเมื่อพูดถึงเธอ?

” มันอาจจะเป็นเพราะหัวกระทบกระเทือน… ใช่แล้ว นั่นแหละเหตุผล “ อีธานลู่พบคําอธิบายที่เป็นเหตุเป็นผลเกี่ยวกับความรู้สึกของมนุษย์ต่างดาวที่เขาเพิ่งค้นพบ เขาพูดซ้ําเพื่อให้เขาสามารถโน้มน้าวตัวเองได้อย่างเต็มที่ ว่านั่นคือเหตุผลที่แท้จริงไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น

เช่นเดียวกับที่อีธานมองไม่เห็นเหตุผลเบื้องหลังการกระทําที่ “เข้าใจได้” ของเขา ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ของเขาส่งเสียง “ติ๊ง” บ่งบอกถึงข้อความใหม่ เขายกมือขึ้นเพื่อดูว่าเป็นใคร ดวงตาของเขาก็พลันขยายออกเมื่อเห็นชื่อของเล็กซี่บนหน้าจอ

สิ่งที่ทําให้เขาตกใจยิ่งกว่านั้นคือข้อความของเขาก่อนหน้านี้ถูกส่งไปแล้ว และเล็กซี่ก็ตอบกลับ! อีธานอ้าปากค้างด้วยความไม่เชื่อในขณะที่เขาอ่านคําตอบสั้นๆ ของเล็กว่า

จาก : เล็กซี่หยาง

ใช่ ขอบคุณนะ

อย่างน้อยก็ควรถามว่าฉันกําลังทําอะไรอยู่หรือเปล่า? หรือถามว่าฉันยังมีชีวิตหรือเปล่า หลังจากการเผชิญหน้ากับมอริส? ฮะ! เล็กซ์” เมื่อเห็นคําตอบสั้นๆแต่ได้ใจความของเธอ อีธานบ่นออกมาด้วยน้ําเสียงไม่พอใจ แต่ในขณะที่เขากําลังบ่นอยู่นั้น เขาก็ตระหนักได้ว่าตอนนี้เขาดูเหมือนเด็กเอามากๆ ราวกับโดนน้ําเย็นสาดใส่หนึ่งถัง เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่านี่จะเป็นสิ่งที่หลุดออกมาจากปากของเขา

“เมื่อกี้ฉันพูดอะไรไป?” อีธานเสยผมอีกครั้งด้วยความรําคาญ นี่มันไม่ใช่เขาเลย เขาไม่ใช่ผู้หญิงบ้าน่ารําคาญที่คอยตามรังควานหลังจากเลิกกันซะหน่อย!

” แค่นั้นแหละ! ฉันจะไปปาร์ตี้ ผู้หญิงคนนี้กําลังทําให้ฉันกลายเป็นบ้า….ให้ตายเถอะ!” หลังจากกล่าวจบ อีธานก็กระโดดออกจากโซฟาและเตรียมที่จะเสียเวลาทั้งคืนไปกับปาร์ตี้ เขาต้องลืมทุกสิ่งที่เขาต้องการเพื่อลืม เขากลัวว่าถ้าเขาอยู่คนเดียวอีกต่อไปเขาอาจตายจากความผิดหวังได้

อันที่จริงเขาเชื่อว่าถ้าเขาไปสนุกสนานเหมือนเมื่อก่อน เขาอาจจะกลับมาเป็นตัวของตัวเองได้

ไม่มีหน้าที่ของพี่ใหญ่หรืออะไรทั้งนั้น และเป็นตัวของตัวเอง เขาจะเป็นคนง่ายๆ! อย่างไรก็ตามอีธานไม่ค่อยรู้ว่าความคาดหวังของเขาจะทําให้เขาผิดหวังเสียแล้ว