S.P.P: บทที่ 220: ดาบเจ็ดดาว!
เป็นดาบพลังชี่ที่สุดยอดมาก มันยังคงทิ้งเงาเอาไว้ในความว่างเปล่าและหลังจากนั้นไม่นานมันก็ได้จางหายไป
ทหารเรือทุกคนนั้นต่างก็กําลังรู้สึกเจ็บปวด,พวกเขานั้นไม่สามารถยอมรับได้ว่าชายหนุ่มคนนี้นั้นสามารถทําอะไรแบบนี้ได้
น่ากลัว,มันจะน่ากลัวเกินไปแล้ว!
นี่แค่การโจมตีแรกเท่านั้นนะ!
“ ทําไมเขาถึงได้มีพลังมากขนาดนี้กัน?”
พลเรือโททั้งห้านั้นต่างก็มีใบหน้าที่ขาวซีด,ถึงแม้พวกเขานั้นจะไม่ได้รับความเสียหายจากพลังดาบของโรแกนแต่กับ พวกทหารเรือที่เหลือนั้นไม่ใช่
“ ไปจับตัวเขากัน!”
พลเรือโททั้งห้าคนนั้นไม่ได้รู้สึกกลัวแต่อย่างใดแถมพวกเขายังเตรียมตัวที่จะโจมตีโรแกนอีกด้วย,พวกเขาเชื่อว่าพวกเขานั้นสามารถรับมือกับโรแกนได้
พลังของพวกเขานั้นแข็งแกร่งมาก,พวกเขานั้นสามารถพู่งตัวออกมานับ 100 เมตรได้ในพริบตาเดียว
โรแกนนั้นได้เอาดาบของเขากลับมาและยืนอยู่นิ่งๆพร้อมกับหัวเราะออกมา
เมื่อเขาเห็นพลเรือโททั้งห้าที่กําลังพุ่งเข้ามาโรแกนก็ได้ยิ้มเยาะออกมาอย่างเย็นชา
“ตาย!”
“ แกจะต้องทนทุกข์ทรมาน!”
“ ฉันจะฆ่าแกเอง!”
ทั้งห้านั้นได้ปลดปล่อยการโจมตีของพวกเขาออกมาในทันที,มีพวกเขาคนหนึ่งที่โจมตีมาที่โรแกนด้วยเท้าของเขาส่วนที่เหลือนั้นต่างก็ใช้ดาบในการโจมตีโรแกนการโจ มตีของพวกเขานั้นเร็วมาก เป็นเรื่องยากมากที่จะมองตามการโจมตีของพวกเขาได้ทันนอกจากนี้แล้วเหล่าพลเรือโทนั้นก็ยังไม่ลืมว่าชายหนุ่มคนนี้นั้นคือคนที่สามารถสู้กับ พลเรือเอกและสามารถจัดการกับพวกเขาได้ดังนั้นพวกเขาจึงระมัดระวังตัวเป็นอย่างมาก
ในตอนนี้โรแกนนั้นทําเพียงแค่เหลือบตามองไปที่พวกเขา
“ หือ!!”
การแสดงออกของพลเรือโททั้งห้านั้นได้เปลี่ยนไปในทันที,พวกเขานั้นรู้สึกได้ถึงพลังกดขี่ที่ทรงพลังที่สามารถทําลายพวกเขาได้,ทันใดนั้นเองพวกเขาก็ได้หยุดและถอยกลับไปในทันที
หลังจากนั้นแรงกดดันที่มองไม่เห็นก็ได้แผ่กระ จายออกไปและกวาดผ่านออกไปที่เหล่าทหารเรือที่อยู่ข้างหลังของพวกเขาทั้งห้า
“!”
หลังจากนั้นไม่นานเหล่าทหารเรือที่อยู่ข้างหลังพวกนั้นก็ได้ถูกโจมตีโดยพลังอันเย่อหยิ่งนี้ ดวงตาของพวกเขานั้น ได้เปลี่ยนเป็นสีขาวและล้มตัวลงไปนอนบนพื้น
ราวกับผลไม้ที่ร่วงลงมาจากต้น,เหล่าทหารเรือพวกนั้นล้มลงไปบนพื้นที่ละคน,ภายในไม่กี่วินาทีพวกเขาทุกคนก็ได้ล้มลงไปนอนอยู่บนพื้นจนหมด,เหลือเพียงแต่พวกพลเรือโททั้งห้าคน
“ ฮาคิแห่งราชันย์!”
พลเรือโททั้งห้านั้นต่างก็กําลังรู้สึกตกตะลึง,พวกเขานั้นไม่คิดเลยว่าจะได้มาเจอมันที่นี่
ในเวลานี้โรแกนได้จ้องมองไปที่พวกเขาและพูดออกมาว่า
“ ฉันจะบอกอะไรให้ฟัง,ฉันน่ะมีกําแพงป้องกันที่แข็งแกร่งล้อมรอบร่างกายของฉันเอาไว้อยู่เพราะฉะนั้นมันไม่มีอะไรที่สามารถทําอันตรายฉันได้หรอก!”
ในขณะที่เขากล่าวออกมานั้นพลังอํานาจที่ลึกลับก็ได้ขยายตัวขึ้นมาก่อนที่จะมีกําแพงสีดําปรากฏขึ้นในพริบตาและล้อมรอบร่างกายของโรแกนเอาไว้
“ ปัง!”
“ ฉันจะฉีกแกให้เป็นชิ้น!”
ทั้งห้าคนนั้นต่างก็ปลดปล่อยการโจมตีมาที่โรแกนด้วยความโกรธ,ฮาคิของโรแกนนั้นไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรต่อพวกเขาแต่ถึงอย่างงั้นพวกเขาก็ยังไม่สามารถทําอะไรกับกําแพงป้องกันของโรแกนได้อยู่ดี
มันแปลกมาก,พวกเขานั้นไม่อยากจะเชื่อเลยว่าการป้องกันของโรแกนนั้นจะแข็งแกร่งขนาดนี้
หลังจากที่รับการโจมตีของพวกเขามาหลายครั้งกําแพงป้องกันของโรแกนก็ได้จางหายไปก่อนที่โรแกนจะปรากฏตัวขึ้นมาอีกครั้ง
เมื่อเห็นอย่างงั้นพลเรือโททั้งห้าก็ได้โจมตีมาที่โรแกนด้วยความโกรธอีกครั้ง
โรแกนนั้นได้ก้าวเดินออกไปทีละก้าวและในพริบตาเดียว ร่างของเขาก็ได้หายตัวไปและไปปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งที่ข้างหลังของพวกเขา
โรแกนนั้นดูไม่ได้สนใจพวกเขาเลยแม้แต่น้อย
“ โรแกนหยุดวิ่งหนีไปรอบๆแล้วมาเผชิญหน้ากับพวกเรา ซะ!”
พวกเขานั้นรู้สึกโมโหมากในตอนที่พวกเขาได้เห็นท่าทาง ที่ไม่แยแสของโรแกน
ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้ยกนิ้วของเขาขึ้นมา
“ ฉันจะบอกอะไรให้ฟัง,พวกนายจะถูกขังอยู่ในกรงและพวกนายก็จะไม่สามารถออกไปไหนได้ อีกเลยในวันนี้!”
หลังจากที่เขาพูดจบ, พลังลึกลับบางอย่างก็ได้โผล่ขึ้น มาก่อนที่กรงจะปรากฏขึ้นมาจากบนพื้นและขังพลเรือโททั้งห้าเอาไว้ในทันที
“ ทําลายมันเร็วเข้า!”
หนึ่งในนั้นได้ตะโกนและตวัดดาบของเขาออกไปในทันที
“ พระเจ้าช่วย, มันไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนเลย!”
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับกรงราวกับว่ามันถูกสร้างขึ้นมาจากโลหะชนิดพิเศษ, การโจมตีของเขานั้นไม่สามารถสร้างรอยขีดข่วนได้เลยแม้แต่น้อย
“ หรือว่ามันจะเป็นหินไคโร!”
เหล่าพลเรือโททั้งห้านั้นต่างก็กําลังรู้สึกช็อค, พวกเขานั้นได้มองมาที่โรแกนด้วยความตกตะลึง
มันเป็นไปได้ยังไงกัน? เด็กนี้มันมีพลังอะไรกันแน่?
ทัพยากรอย่างหินไคโรนั้นมีจํานวนที่น้อยมาก แล้วไอ้กรงประหลาดนี้มันมาจากไหนกัน?
พลเรือโททั้งห้านั้นยังคงไม่ยอมแพ้,พวกเขาได้ตวัดดาบไป ที่กรงอย่างรุนแรงแต่ถึงอย่างงั้นพวกเขาก็ยังไม่สามารถสร้างรอยขีดข่วนให้กับมันได้อยู่ดี
หลังจากมองดูพวกหนูที่กําลังดิ้นรนอยู่ ในกรงจนพอใจ,โรแกนก็ได้หมุนตัวแล้วเดินจากไปอย่างช้าๆในตอนนี้เป้าหมายของโรแกนนั้นคือการตามหาตัวเซเฟอร์และสู้กับเขา
ด้วยวิญญาณของตึกยูยานนั้นมันทําให้พลังจิตของเขาพัฒนาขึ้นมามากในตอนนี้เขานั้นสามารถใช้พลังผลไม้ ปีศาจของเขาในการสู้กับพลเรือเอกได้แล้ว,ด้วยคําพูดของ เขาในตอนนี้นั้นมันสามารถก่อให้เกิดพลังทําลายล้างที่แข็งแกร่งขึ้นมาได้
อย่างไรก็ตามผลไม้ปีศาจของเขานั้นก็ยังกินพลังจิตเป็นจํานวนมากอยู่ดี.เขานั้นกลัวว่าถ้าเขาใช้มันหลายๆที่เข้าเขาอาจจะตายได้
พลเรือโททั้งห้าคนนั้นไม่เคยอยู่ในสายตาของเขาเลยแม้ แต่น้อย
ที่หน้าประตูของฐานทัพในตอนนี้ได้มีกลุ่มของทหารเรือยืนออกันอยู่แถมที่เบื้องหน้าของพวกเขานั้นก็มีร่างของชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่มีผมสีม่วงยืนอยู่และชาย คนนั้นก็คือพลเรือเอกเซเฟอร์
” เข้ามา!”
โรแกนได้จ้องมองไปที่เซเฟอร์และกล่าวออกมาด้วยน้ําเสียงที่ไม่แยแสและจากนั้นเขาก็ได้เอามือขวาไปไว้ที่ด้านหลังของเขา
“ชวิ้งง!”
ทันใดนั้นเองดาบสีดําก็ได้ปรากฏขึ้นมาที่ด้านหลังของเขา ราวกับมังกร,มันได้เปล่งประกายแสงสีฟ้าขึ้นมาเต็มท้องฟ้า และแพร่กระจายออกไปไกลกว่า 30 เมตรก่อนที่มันจะควบรวมกันและพุ่งเข้าไปหาเซเฟอร์ในทันที
“ ดาบเล่มนี้มีชื่อ “ดาบเจ็ดดาว” ขอให้สนุกกับมันล่ะเซเฟอร์”
น้ําเสียงของเขานั้นสงบเป็นอย่างมากแต่แรงกดดันที่แพร่ออกมานั้นมันคนละเรื่องเลย
โรแกนนั้นอยู่ห่างจากเซเฟอร์ประมาณ 300 เมตร,แต่การ โจมตีของเขานั้นกลับไปโผล่อยู่ตรงหน้าของเซเฟอร์ได้ภายในพริบตาเดียว
ดาบแห่งราชันย์
“พลเรือเอกเซเฟอร์!”
ที่หน้าประตูฐานทัพเหล่าทหารเรือนั้นต่างก็ตะโกนออกมาด้วยความหวาดกลัว
และในตอนนั้นเองแสงสีฟ้าประหลาดๆนั้นก็ได้พุ่งเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว
“ โรแกน!”
เซเฟอร์นั้นได้มองมาที่โรแกนด้วยแววตาที่ซับซ้อน
เขานั้นสามารถบอกได้เลยว่าแรงกดดันของโรแกนนั้นแตกต่างไปจากเดิม
เขาต้องการตรวจสอบโรแกนอีกครั้ง แต่แสงสีฟ้าที่ก็มาบดบังวิสัยทัศน์ของเขา แต่ในเวลาเดียวกันนั้นเองเขาก็รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างเขาได้ปลดลปล่อยฮาคิสังเกตุออก มาในทันทีและสิ่งที่เขาสัมผัสได้นั้นก็คือพลังขี่ที่กําลังพุ่งเข้า มาที่ลําคอของเขาอย่างรวดเร็ว
“ ฮาคิเกราะ!”
“ กายาเหล็ก!”
เซเฟอร์นั้นได้ปล่อยหมัดออกไปที่แสงสีฟ้านั้นในทันที
“บูม!”
หลังจากนั้นไม่นานพลังทั้งสองก็ได้เข้าปะทะกัน
แสงสีฟ้านั้นได้ฉวัดเฉวียนไปมา
ดวงตาของเซเฟอร์นั้นได้หดแคบลงพร้อมกับการแสดงออกที่เปลี่ยนไปของเขา
ดาบนั้นทั้งรวดเร็วและทรงพลัง,เซเฟอร์นั้นเชื่อว่าถ้าเขาโดนมันเข้าไปละก็เขาคงจะถูกฉีกออกเป็นชิ้น
นี่มันเป็นคนเดียวกันกับที่เขาสู้ด้วยเมื่อสองสามวันก่อนจริงๆงั้นหรอ?
.
