The Soul Purchasing Pirate บทที่276:โลกจําเป็นต้องการคําอธิบาย?!
S.P.P: บทที่ 276: โลกจําเป็นต้องการคําอธิบาย?!
แมรีจัวส์ด้านนอกตระกูลไอนซ์แบร์นที่มืดมิด
เสียงฝีเท้าที่หนาแน่นได้ดังขึ้นมาอย่างรวดเร็วก่อนที่จะหยุดลง
“เกิดอะไรขึ้นกับที่นี่?”
ใบหน้าของคองนั้นได้เปลี่ยนไปเป็นน่าเกลียดในทันที และที่สําคัญก็คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าเขานั้นมันดันมาเกิดขึ้นที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของเผ่ามังกรฟ้า
ด้านหน้าของเขานอกเหนือจากซากปรักหักพังของตระกูลไอนซ์แบร์นแล้วมันก็มีเพียงแค่พวกผู้คุ้มกันจํานวนหนึ่งและชายวัยกลางคนที่ดูเหมือนว่าจะเป็นหัวหน้า
“คุณจอมพลของกองทัพเรือทุกอย่างที่เกิดขึ้นในที่แห่งนี้นั้นมีสาเหตุมาจากการบุกรุกของพวกโจรสลัด”
ชายวัยกลางคนได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม
“ในตอนที่พวกเรามาถึงที่นี่มันก็มีสภาพแบบนี้แล้ว”
เมื่อได้ยินคําพูดของชายตรงหน้าใบหน้าของคองก็ได้เปลี่ยนไปในทันที
“นายคิดว่าฉันโง่หรือไง? ฉันขอเตือนนายเอาไว้เลยนะการที่นายทําให้คนอื่นดูเหมือนคนโง่ มันเป็นอะไรที่โง่เง่าที่สุด,นายมาจากตระกูลไหน?”
ชายวัยกลางคนนั้นไม่ได้สนใจคําพูดข่มขู่ของคองแม้แต่น้อย
การที่เขากล้าที่จะลงมือนั้นก็เพราะว่าเขาเองก็มีผู้หนุนหลังอยู่ในตอนนี้เขาสามารถขึ้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้ได้เลยทีเดียว อย่าว่าแต่กองทัพเรือเลย แม้แต่รัฐบาลโลกก็ยังไม่สามารถทําอะไรเขาได้ในตอนนี้
คองได้กําหมัดของเขาแน่น
ทุกสิ่งในที่แห่งนี้เกิดจากฝีมือของพวกโรแกน?,เขาไม่มีทางเชื่อมันอย่างแน่นอน ในตอนนี้ที่แห่งนี้นั้นได้ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นเถ้าถ่านแถมยังมีควันและรอยยุบอยู่เป็นจํานวนมาก มันชัดเจนมากว่าร่องรอยพวกนี้นั้นเกิดขึ้นมาจากปืนใหญ่
ด้วยกําลังคนของพวกโรแกนไม่มีทางที่พวกเขาจะสามารถทําอะไรแบบนี้ได้
แต่สิ่งที่เขากําลังกังวลก็คือเขาจะแก้ไขมันยังไง?
ในตอนนั้นเองจู่ๆก็ได้มีเสียงฝีเท้าของใครบางคนดังขึ้นมา เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้านั้นคองก็ได้หันหัวของเขาไปในทันที
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคอง”
ชายคนนั้นได้กล่าวทักคองด้วยรอยยิ้ม
“ผู้บัญชาการทหารสูงสุด”
ใบหน้าของคองได้เปลี่ยนไปเป็นเคารพ
เขาคือผู้ที่ควรค่าแก่การเคารพเพราะว่าเขานั้นคือผู้ที่มีอํานาจในการสั่งการกองทัพเรือและองค์การต่างๆที่อยู่ภายใต้รัฐบาลโลก
“เด็กพวกนั้นวิ่งเร็วกันจริงๆฉันตามมาจัดการไม่ทันเลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”
ชายคนนั้นได้กล่าวและหัวเราะออกมา แต่คองนั้นรู้ดีว่าถ้าชายตรงหน้าต้องการที่จะจัดการกับพวกโรแกนจริงๆ เขาก็สามารถทํามันได้
แน่นอนว่าถ้าโรแกนไม่แก้ปัญหาที่เกิดขึ้นละก็พวกเขาจบไม่สวยแน่
“ว่าแต่คุณมาที่นี่ทําไม?”
ในตอนนี้เขารู้สึกสงสัยมากว่าเขามาที่นี่ทําไม
“ฉันก็แค่อยากเห็นเรื่องสนุกๆก็เท่านั้น”
แม้ว่าเขาจะไม่ถามอะไรออกมาต่อแต่เขาก็รู้ดีว่ามันไม่มีทางที่คนระดับเขาจะมาเพราะเรื่องแค่นี้อย่างแน่นอนแต่เขาก็ไม่ได้คิดที่จะซักไซ้อะไร
“เด็กพวกนั้นหนีไปได้แล้วงั้นหรอ?”
ในตอนนั้นเองผู้บัญชาการสูงสุดก็ได้กล่าวถามออกมาอีกครั้ง
“ถ้าพวกเขาต้องการที่จะออกไปจากที่นี่พวกเขาก็ต้องผ่านศูนย์ใหญ่ไปให้ได้แต่ในตอนที่ผมออกมาจากศูนย์ใหญ่ก็เห็นว่าพวกเขาได้มาถึงศูนย์ใหญ่แล้วและปานนี้เซนโงคุก็คงจะสามารถจัดการพวกเขาได้แล้ว”
คองได้ตอบกลับอย่างรวดเร็ว
เรดไลน์นั้นไม่ใช่เนินเขาเล็กๆหากต้องการที่จะหนีไปจากที่นี้นั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยแม้แต่น้อย ไม่จําเป็นต้องพูดถึงเรื่องกองกําลังของเผ่ามังกรฟ้าเพียงแค่ระยะทางก็สามารถทําให้สิ้นหวังได้แล้ว
เพราะที่นี่คือผืนแผ่นดินที่สูงที่สุดในโลก!
และแม้ว่าพวกโรแกนจะมีความสามารถในการบินแต่ในโลกใบนี้นั้นก็ยังมีผู้เชี่ยวชาญอีกเป็นจํานวนมากที่สามารถบินได้ แต่พวกเขากลับไม่มีความกล้าพอที่จะบุกเข้ามาในที่แห่งนี้ ก็เพราะว่าพวกเขาเองก็กลัวว่าพวกเขาจะไม่สามารถหนีไปจากที่แห่งนี้ได้
แม้ว่าพวกเขาจะออกจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไปได้ แต่พวกเขาก็ต้องเดินทางผ่านศูนย์ใหญ่กองทัพเรืออยู่ดี
และนั้นก็เป็นเหตุผลที่ทําให้เขาไม่รู้สึกกังวลว่าอีกฝ่ายจะสามารถหลบหนีออกไปได้
แต่ก็ต้องขอยอมรับว่าพวกโรแกนนั้นฉลาดมากที่เลือกลงมือในเวลานี้ ถ้าหากว่าชิกุยังคงสามารถดึงดูดความสนใจให้เขาได้ละก็ เขาจะต้องทําสําเร็จแน่แต่น่าเสียดายที่มันไม่ได้เป็นอย่างนั้น
“ ดูเหมือนว่าเผ่ามังกรฟ้าจะต้องการตัวของพวกเขา”
ผู้บัญชาการสูงสุดนั้นได้หันหน้ามามองที่พวกผู้คุ้มกันและชายวัยกลางคน
รูม่านตาของคองได้หดแคบลง,เขาสามารถเข้าใจคําพูดของผู้บัญชาการสูงสุดได้ในทันที
ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าทําไมผู้บัญชาการสูงสุดถึงมาที่นี่ และทําไมมังกรฟ้าถึงโจมตีมังกรฟ้าด้วยกัน,สิ่งเดียวที่สามารถอธิบายได้ก็คือเบื้องหลังของเรื่องมันลึกลับเกินไป ลึกลับจนกระทั่งตัวเขาเองก็ยังอดที่จะรู้สึกสั่นสะท้านไม่ได้
“ผู้บัญชาการสูงสุดคุณหมายความว่ายังไง?”
คองได้กล่าวถามออกมาพร้อมกับขมวดคิ้ว
“ ฉันกําลังจะเกษียณและฉันก็ตั้งใจที่จะยกตําแหน่งผู้บัญชาการสูงสุดให้กับนาย,แล้วก็นายไม่ต้องอยากรู้ถึงสิ่งที่ฉันพูดหรอก,ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ว่าแต่นายจะเอายังไงกับเหตุการณ์นี้?”
“ ผมจะหาทางจัดการกับมันเอง”
หลังจากได้ยินคําพูดของเขาผู้บัญชาการสูงสุดก็ได้หมุนตัวแล้ วเดินจากไป
แต่หลังจากที่เดินไปได้สามก้าวเขาก็ได้หยุดเดินและกล่าวออกมาว่า
“ แต่มีสิ่งหนึ่งที่นายต้องจําเอาไว้นายไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาหลบหนีไปได้! หากพวกเขาหลบหนีได้สําเร็จนายก็ต้องไปจับตัวพวกเขามาให้ได้!”
“ โลกต้องการคําอธิบาย!”
เสียงฝีเท้าได้ดังขึ้นมาอีกครั้งก่อนที่ร่างของเขาจะหายไป
คองได้มองไปที่แผ่นหลังของเขาด้วยแววตาซับซ้อน,เขารู้ดีถึงสิ่งที่เขาพูด
โลกต้องการคําอธิบายงั้นหรอ? ฮี,เผ่ามังกรฟ้าต้องการพวกเขามากกว่า!
พวกเขาคือใคร? คําตอบนั้นมันชัดเจนอยู่แล้ว!
คองไม่คิดมาก่อนเลยว่าเขาจะต้องมาทําเรื่องอะไรแบบนี้ แม้ว่ากองทัพเรือจะเป็นระบบกองทัพ แต่มันก็ยังไม่สามารถหนีจากเรื่องพวกนี้ได้ถ้าบอกว่าเขาจะไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้เลยมันก็ดูจะไร้ เดียงสาเกินไปหน่อย
คองได้มองไปที่ชายวัยกลางคนที่ยังคงยิ้มและมองมาที่เขาอย่างสุภาพ แต่เขารู้ดีว่าชายคนนี้เจ้าเล่ห์และน่ารังเกียจขนาดไหนใน ตอนนี้คองได้เตรียมตัวที่จะเดินจากไปแล้ว
แต่ในตอนนั้นเองจู่ๆก็ได้มีเสียงของใครบางคนดังขึ้นมาท่ามกลางซากปรักหักพังของตระกูลไอนซ์แบร์น
“ ช่วยด้วย!”
เสียงกรีดร้องที่ดังขึ้นมานั้นทําให้ดวงตาของทุกคนในที่แห่งนี้เบิกกว้าง
* ไปเร็วเข้ายังมีผู้รอดชีวิตเหลืออยู่!”
เหล่าทหารเรือนั้นได้วิ่งเข้าไปและทําการค้นหาเพื่อช่วยเหลือในทันที,ใบหน้าของเหล่าผู้คุ้มกันและชายวัยกลางคนนั้นได้เปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่พวกเขานั้นก็ไม่ได้แสดงท่าที่อะไรออกมาแม้แต่น้อย
ถ้าเกิดว่าที่แห่งนี้มีแค่พวกเขาละก็เสียงกรีดร้องนั้นจะต้องหายไปตลอดกาลอย่างแน่นอน แต่ในตอนนี้พวกเขาไม่สามารถทําอะไรแบบนั้นได้
“ ฉันคือนักบุญอีสต์เรย์,ช่วยฉันด้วย!”
เมื่อได้ยินชื่อของคนที่ร้องขอความช่วยเหลือใบหน้าที่เคยสงบนิ่งของพวกเขาก็ได้เปลี่ยนไปในทันที
สิ่งนี้กลายเป็นปัญหาซะแล้ว!
ในเวลาเดียวกันนั้นเองบนเรือไม้,น้ําเต้านิลกาลนั้นได้ลงจอดบนดาดฟ้าเรืออย่างนิ่มนวล
จากนั้นมันก็ได้พ่นพวกเจสันออกมา
ในตอนนี้น้ําเต้านิลกาลนั้นได้สูญเสียพลังที่โรแกนถ่ายเทเข้ามาไปจนหมด แล้วมันสั่นอยู่สองสามครั้ง ก่อนที่มันจะหดลงมาและ มีขนาดเท่าเดิม
เมื่อเห็นอย่างนั้นเทรนซุก็ได้ก้มลงไปหยิบมันขึ้นมาในทันทีพร้อมกับเหน็บเอาไว้ที่เอว
ในตอนนี้เขามั่นใจแล้วโรแกนถูกจับตัวไปแล้ว!
“ กัปตัน,ฉันจะไปช่วยคุณเอง!”
แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้มีเพียงแค่เขาเท่านั้นที่ตระหนักได้ถึงเรื่องนี้ เพราะดูเหมือนว่าเจสันและคล็อกโคไดล์เองก็จะรู้เหมือนกัน
“ พวกเราไม่สามารถปล่อยเขาเอาไว้ตามลําพังได้”
คล็อกโคไดล์ได้กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา
