The Soul Purchasing Pirate – บทที่ 280: เลเวล 6 ชั้นนรกนิรันดร์กาล!

The Soul Purchasing Pirate บทที่280:เลเวล 6 ชั้นนรกนิรันดร์กาล!

S.P.P: บทที่ 280: เลเวล 6 ชั้นนรกนิรันดร์กาล!

รูปร่างของโรเบิร์ตนั้นไม่เพียงแต่ใหญ่โตเท่านั้นแต่มันยังเป็นจุดแข็งของเขาอีกด้วย

แค่พละกำลังเพียงเล็กน้อยของเขาก็สามารถบดขยี้ซีโครงของโรแกนได้แล้ว แต่คนที่ดูจะน่าสงสารจริงๆน่าจะเป็นชิกิไม่รู้ว่าตอนนี้กระดูกของเขาถูกบดขยี้ไปมากขนาดไหนแล้ว

การเดินของโรเบิร์ตมันดูยากลำบากมาก

เขาคว้าตัวของโรแกนเอาไว้ในมือซ้ายและชิกิในมือขวาและในทุกๆย่างก้าวของเขานั้นเขาทำท่าจะหลับอยู่ตลอดทาง

“ ไม่,ฉันสัญญากับการ์ปเอาไว้แล้วว่าฉันจะไม่หลับ”

หลังจากงัวเงียอยู่สักพักในที่สุดโรเบิร์ตก็ได้ตื่นขึ้นมาและเดินต่ออีกครั้ง

“ ไอ้เวรนี้มันเพิ่งหลับไปงั้นสินะ!”

“ แถมทุกครั้งที่มันตื่นฉันก็ต้องมารู้สึกทรมานจากการถูกบดขยี้อีก!”

โรแกนนั้นได้กรีดร้องอยู่ภายในใจของเขา

จากประสบการณ์ที่ได้รับดูเหมือนว่าพละกำลังของอีกฝ่ายนั้นดูท่าจะไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าพวกคนยักษ์เลยแม้แต่น้อย

จากเลเวล 1 ถึงเลเวล 6 โรเบิร์ตใช้เวลาไปกว่าหกชั่วโมงและแน่นอนว่าตลอดทางที่ผ่านมาเขาหลับและตื่นขึ้นใหม่อยู่ตลอดทางและเคราะห์ร้ายทั้งหมดก็ตกลงมาที่โรแกนและชิกิ

ทุกครั้งที่โรเบิร์ตหลับพละกำลังของเขาก็จะลดลงแต่พอตื่นขึ้นมามันก็เพิ่มขึ้นมาใหม่อีกครั้งซึ่งไม่รู้ว่าเขาต้องเจอกับเหตุการณ์แบบนี้มากี่ครั้งแล้ว โรเบิร์ตนั้นได้บดขยี้กระดูกของเขาไปเป็นจำนวนมาก

และนี่ก็เป็นอีกเหตุผลที่ทำให้เขาตัดสินว่าไอ้หัวไชเท้าบ้านี่น่าหวาดกลัว

ในตอนที่อีกฝ่ายโยนร่างของพวกเขาเข้ามาในกรงขังโรแกนก็ได้ถอนหายยาวออกมาด้วยความโล่งอก

“ ในที่สุดก็จะได้นอนสักที!”

เมื่อกล่าวจบร่างของโรเบิร์ตก็ได้จางหายไปจากที่แห่งนี้อย่างรวดเร็ว

“ เกือบตายซะแล้วไอ้หัวไชเท้าบ้านั้นเล่นทำลายซี่โครงฉันไปตั้งห้าแถมยังไม่นับรวมกระดูกอีกกว่า 20 ท่อน!”

ตลอดระยะเวลาหกชั่วโมงที่ผ่านมาโรแกนนั้นต้องกดฟันฝืนทนความเจ็บปวดนี้เอาไว้

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้นั่งขัดสมาธิเพื่อบ่มเพาะ

โรแกนนั้นไม่รู้ว่าเวลาได้ผ่านมาเท่าไหร่แต่ความหิวนั้นทำให้เขาต้องลืมตาขึ้นมาและในตอนนั้นเองเขาก็ได้พบกับดวงตาคู่หนึ่งที่จ้องมองมาที่เขา

“ ไอ้หนูแกออกไปจากที่นี่ได้ไหม?”

เสียงนี้เป็นเสียงของชิกิ

โรแกนนั้นไม่ได้กล่าวตอบอะไรออกไปในทันทีเขาขี้เกียจเกินกว่าที่จะตอบคำถามของอีกฝ่าย

ตราบใดที่เขาสามารถฟื้นสภาพร่างกายของเขาให้กลับมาสมบรูณ์ได้ละก็ด้วยระบบของเขามันก็นับว่าเป็นโอกาสที่ดีในการหลบหนีออกไปจากที่แห่งนี้

“ ฉันทำได้! เพียงแค่รอดูก็พอ!”

เมื่อได้ยินคำตอบของโรแกนชิกิก็ได้หัวเราะและยกยิ้มขึ้นมา

4 ว่าแต่กระดูกของนายหักไปท่อน?,และความแข็งแกร่งของนายมันยังเหมือนเดิมใช่มั้ย?”

โรแกนได้กล่าวถามออกมาด้วยความจริงจัง

“ ฮึ,ความแข็งแกร่งของฉันมันไม่ใช่สิ่งที่แกจะสามารถจินตนาการได้หรอกนะไอ้หนู!”

ชิกได้ตอบกลับโรแกนด้วยความเย่อหยิ่ง

สิ่งที่ชิกิทำนั้นก็นับว่าเป็นเรื่องปกติเพราะว่าตัวเขานั้นเป็นถึงโจรสลัดระดับตำนานมันเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะต้องการแสดงท่าทางแบบนั้นออกมาต่อหน้าคนรุ่นหลังอย่างโรแกน

จริงอยู่ที่โรแกนรู้สึกสนใจชิกิแต่เขาเองก็ขี้เกียจเกินกว่าที่จะไปใส่ใจกับอีกฝ่าย

หลังจากที่พูดคุยกันเสร็จโรแกนก็ได้กลับไปบ่มเพาะพลังของเขาต่อ

เลเวล 6 ของอิมเพลดาวน์นั้นนับว่าเป็นสถานที่ที่เลวร้ายที่สุดในที่แห่งนี้แล้ว

มันทั้งมืดมิดไร้สิ้นซึ่งแสงสว่าง,เปียกชื้นอยู่ตลอดเวลาทั้งสามสิ่งนี้คือสิ่งที่สามารถปั่นทอนพลังและจิตใจของผู้คนในที่แห่งนี้ได้เป็นอย่างดี

และสิ่งที่นับว่าน่ากลัวที่สุดในทั้งสามสิ่งนี้นั้นก็คือความมืด

ความเงียบและความมืดนั้นมันสามารถทำให้คนกลายเป็นบ้าได้เลยทีเดียว

และเมื่อไม่มีแสงสว่างมีเพียงแต่ความมืดมันทำให้ผู้คนในที่แห่งนี้ไม่รู้ว่าวันเวลานั้นได้ผ่านมานานขนาดไหนแล้ว

” นี่ผ่านมานานแค่ไหนแล้ว?”

ในที่สุดโรแกนก็ไม่สามารถอดทนต่อความหิวโหยได้

แต่ในตอนนี้ดูเหมือนว่าโรแกนจะสามารถฟื้นฟูร่างกายและลมปราณของเขากลับมาได้อย่างสมบรูณ์แล้ว

” หิวงั้นหรอ?”

ซิกิได้กล่าวถามออกมา

“ กองทัพเรือไม่มีอาหารให้หรือไง?”

โรแกนได้กล่าวถามออกมาพร้อมกับขมวดคิ้ว

การที่พวกเขาขังนักโทษเอาไว้ในที่แห่งนี้พวกเขาก็ควรที่จะมีอะไรให้กินไม่ใช่หรือไม่?

อาหารหน่ะมีแค่เดือนละครั้งเท่านั้นหล่ะ,พวกกองทัพเรือมันต้องการทำให้พวกเราหิวและไม่มีแรงเหลือพอที่จะต่อต้านพวกมันหรือหลบหนีออกไปจากที่แห่งนี้ได้”

ในตอนนั้นเองจู่ๆก็ได้ปรากฏเสียงที่แหบแห้งขึ้นมาท่ามกลางความมืดมิด

4 นี่ไอหนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ฟังจากน้ำเสียงของแกแล้วแกคงจะยังเด็กมาก เฮ้อ,น่าเสียดายจริงๆ”

“ เฮ้ เวิลด์,เรดฟิลด์พวกแกอยู่ที่นี่มานานแค่ไหนแล้ว?”

ดูเหมือนว่าชิกนั้นจะรู้จักอีกฝ่ายเขาจึงได้กล่าวถามออกไปอย่างรวดเร็ว

” นานแค่ไหนงั้นหรอ? ฉันไม่รู้”

เมื่อกล่าวจบเขาก็ได้ถอนหายใจออกมา

4 ชิกิแกพับเก็บสิ่งที่แกคิดเอาไว้ก่อนเถอะเพราะมันไร้ประโยชน์!”

เรดฟิลด์ได้กล่าวออกมาด้วยความดูถูก

“ ฉันไม่ทางยอมอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิตแน่เพราะงั้นฉันต้องออกไปจากไอ้สถานที่เส็งเคร็งนี้ให้ได้!”

ชิกได้ตะโกนออกมาเสียงดัง

4 งั้นหรอ? ถ้าแกต้องการที่จะหลบหนีออกไปจากที่นี่แกก็ต้องเลือกเวลาให้ดี!,ไม่อย่างนั้นถ้าแกถูกพัศดีจับได้ละก็แกตายแน่!”

ในตอนนั้นเองก็ได้มีเสียงของใครบางคนกล่าวเยาะเย้ยออกมา

“ แกเป็นใคร?”

ชิกิได้ตะโกนออกมาด้วยความเกรี้ยวกราด

“ ชิกิอย่าอวดดีให้มากนักคนที่อยู่ในเลเวล 6 แห่งนี้ไม่มีใครที่ยิ่งหย่อนไปกว่าแกนักหรอก!”

เสียงที่เย่อหยิ่งของใครบางคนได้ดังขึ้นมา

“ ฮีเมีแต่พวกขี้ขลาดการที่พวกแกไม่สามารถหนีออกไปจากที่แห่งนี้ได้มันก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะทำไม่ได้จำเอาไว้ซะ!”

ชิกิได้ตะโกนออกมาด้วยความเดือดดาล

โรแกนนั้นทำเพียงแค่นั่งฟังการต่อปากต่อคำของพวกเขาอยู่อย่างเงียบๆแต่ก็มีบางซื่อที่ทำให้เขารู้สึกสั่น

เวิลด์,เรดฟิวด์ตัวตนของพวกเขานั้นนับว่าแข็งแกร่งมากแต่ก็ยังไม่สามารถเทียบกับชิกได้อยู่ดี

นอกจากนี้แล้วในระหว่างการฝึกนั้นเขาก็ได้พบว่าพลังงานธรรมชาติในที่แห่งนี้มันมากกว่าข้างนอกมาก

4 ที่นี่มีพลังงานธรรมชาติเยอะขนาดนี้เลยงั้นหรอ?”

ความสงสัยได้ปรากฏขึ้นมาในใจของโรแกนในตอนนี้เขารู้สึกว่าเขาไม่ค่อยอยากจะออกไปจากที่นี่ซะแล้วสิ

เพราะว่าการฝึกในที่แห่งนี้นั้นมันเร็วกว่าที่เขาฝึกที่โลกภายนอกถึงห้าเท่า!

วันต่อมาในขณะที่เขากำลังฝึกอยู่นั้นการต่อปากต่อคำของชิกิและผู้คนในเลเวล 6 ก็ได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง

“ เวิลด์แกคิดว่าแกแข็งแกร่งกว่าฉันงั้นหรอ?,แกมีฮาคิราชันย์งั้นหรอ?,และพลังผลปีศาจของแกสู้ฉันได้งั้นหรอ? ”

“ ฮาคิราชันย์?”

เวิลด์ได้หัวเราะออกมาเสียงดัง

“ แกรู้จักแต่ฮาคิราชันย์หรือไง?,แล้วฮาคิเกราะกับฮาคิสังเกตุของแกหล่ะมั่นพัฒนาถึงขีดสุดแล้วงั้นหรอ?”

เรดฟิลด์ได้กล่าวเยาะเย้ยออกมา

“ แล้วพลังผลปีศาจของพวกแกสู้ฉันได้มั้ยหล่ะ? ถ้าเกิดอยู่ข้างนอกละก็ฉันสามารถเอาชนะพวกแกทั้งสองคนได้อย่างง่ายดายแน่นอน!”

ในไม่ช้าเลเวล 6 ที่เคยเงียบเหงาก็ได้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง

“ คนที่ไม่มีฮาคิราชันย์อย่างพวกแกไม่มีสิทธิ์พูด,คนที่สามารถครอบครองฮาคิได้ทั้งสามรูปแบบอย่างฉันในโลกใบนี้มันมีน้อยแค่ไหนพวกแกก็รู้ดี!”

“ คนที่เอาแต่พึ่งพาพลังผลปีศาจอย่างแกจะไปมีปัญญาทำให้ฮาคิราชันย์ไปถึงจุดสูงสุดได้ยังไง?”

โรแกนที่ได้ยินพวกเขาเถียงกันนั้นอดไม่ได้ที่จะลืมตาเพื่อมามองดูการกระทำของพวกเขาก่อนที่ทำจะกล่าวออกไปว่า

“ หยุดเถียงกันได้แล้ว ทำไมพวกนายไม่มาบอกกล่าวถึงความเข้าใจเกี่ยวกับฮาคิและผลปีศาจของพวกนายแทนหล่ะจะได้เอามาเทียบกันได้ว่าของใครแข็งแกร่งกว่ากัน”

แม้ว่าคำพูดของโรแกนดูเหมือนจะไม่มีอะไรแต่พวกตาแก่เจ้าเล่ห์พวกนี้ก็สามารถมองออกได้อย่างง่ายดายถึงจุดประสงค์ของเขา

“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า,ไอ้หนูแกคิดว่าพวกฉันโง่หรือไง?,มันจะมีไอ้โง่ที่ไหนกันที่จะยอมบอกกล่าวถึงประสบหารณ์การฝึกฝนของตนออกไปอย่างง่ายดาย!,ดูเหมือนว่าจะแกต้องการเอาประสบการณ์ของพวกเราไปใช้งั้นสินะ? ”

“ แต่วิธีการที่แกพูดมามันก็นับว่าเป็นวิธีตัดสินว่าใครแข็งแกร่งกว่าที่ไม่เลว!”

เมื่อได้ยินคำพูดของเขาดวงตาของโรแกนก็ได้เปล่งประกายขึ้นมาในทันที