The Soul Purchasing Pirate – บทที่2:ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้

S.P.Pบทที่2:ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้

ในขณะเดียวกันเมื่อเขาพูดคำเหล่าออกมานี้ในจิตใจของเขานั้นก็ได้ปรากฏวังวนสีแดงที่บานสะพรั่งขึ้นมา

โรแกนมองเห็นชายคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาหาเขาด้วยใบหน้าที่จริงจัง และในวินาทีต่อมาชายคนนั้นก็ได้วิ่งเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว

“บูซซซซ…”

จิตใจของโรแกนตอนนี้นั้นคึกคักมากเขารู้สึกราวกับว่าเขานั้นได้กลายเป็นคนอื่น

ที่จริงแล้วเขาไม่ได้เปลี่ยนเป็นคนอื่นตอนนี้เขารู้เทคนิคศิลปะการต่อสู้ทั้งหมดของชายลึกลับและเขาเห็นชีวิตของชายผู้นั้นที่ส่งผ่านมาถึงเขา

คนๆนั้นเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้มาตั้งแต่เด็กฝึกกับเสาไม้ทุกวันและในตอนกลางคืนเขาก็ได้ฝึกเพลงดาบ,ฝึกยิงปืนและการชกมวย

ปรมาจารย์คนนี้สามารถเอาชนะนายพลชาวญี่ปุ่นหลายคนจากนั้นเขาก็ย้ายไปที่เซี่ยงไฮ้

ปรมาจารย์คนนี้คือปรมจารย์ยิปมันซึ่งเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่มีบุคลิกที่ลึกลับมาก

ต้องใช้เวลาซักพักในการสูดหายใจเข้า การแสดงออกของโรแกนนั้นจริงจังขั้นดวงตาของเขาเฉียบคมขึ้นและมีความประทับใจในความยิ่งใหญ่และความสง่างามปรากฏขึ้น

“เกิดอะไรขึ้นกับเด็กนี้?อยู่ๆเขาก็ดูน่ากลัวขึ้นมา!” ชายคนหนึ่งที่มาจับเขาพูด

“ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมันและเพียงแค่จับเขาจากนั้นเราจะได้รับรางวัลค่าหัวของเขาและมันก็เพียงพอแล้วที่เราจะกลายเป็นเศรษฐี”

“เร็ว! จับมันไว้นี่เป็นโอกาสเดียวที่พวกแกจะรวย!”

เมื่อมาถึงจุดนี้ฝูงชนก็ยิ่งตื่นเต้นพวกเขายกดาบขึ้นและรีบไปที่โรแกน

โรแกนผลักโลลิต้าไว้ข้างหลังเขา เขาดูจริงจังมาก

“หือตามืดบอดด้วยความโลภ พวกแกวางแผนที่จะฆ่าน้องชายชายของผู้มีพระคุณเพื่อเงิน!”

“ครั้งหนึ่งพวกแกบูชาพี่ชายของฉันในฐานะอาจารย์ของพวกแก แต่ตอนนี้พวกแกต้องการฆ่าฉัน ไอ้พวกเนรคุณ”

“ฉันจะไม่แสดงความเมตตาใดๆต่อพวกแกอีกแล้ว!”

เมื่อคำพูดสุดท้ายเหล่านี้ออกจากปากของเขาเขาก้าวไปข้างหน้าและเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ที่กำลังจะเกดขึ้น

“เด็กนี้มันบ้าไปแล้วมันเป็นความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ที่กล้าท้าทายพวกเราทุกคน!”

คนพวกนี้หัวเราะและดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความดูถูก

แต่ในเวลาต่อมาหลังจากที่พวกเขายกดาบของพวกเขาไปยัง โรแกนพวกเขาก็ได้ตะโกนออกมา

โรแกนขยับไปทางด้านซ้ายของกลุ่มนักดาบเขายกข้อศอกของเขาขึ้นและกดลงจมูกของหนึ่งในนั้นโดยตรงทำให้เลือดไหลออกมาจากนั้นเขาขยับข้อศอกลงกระแทกหน้าอกของชายอีกคนหนึ่ง

“พัฟ”

ชายคนนั้นถูกกระแทกโดยตรงและเขาก็สั่นสองครั้งและไม่สามารถเคลื่อนไหวต่อได้

เหตุการณ์ที่ปรากฏอยู่ในตอนนี้ทำให้ทุกคนตกใจและบางคนก็ได้ถอยออกจากบริเวณนั้นไป

ไม่ใช่ว่าเด็กนี้มันอ่อนแอมากและไม่สามารถเอาชนะเด็กสาวตัวเล็ก ๆ ได้ไม่ใช่หรือไง!?

ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อทั้งสองถูกล้มลงอย่างง่ายดาย

ในเวลานี้ โรแกนขยับมือขวาของเขาและตั้งการ์ดขึ้นและพูดว่า“ ต่อไป,ใครเข้ามา!”

“ไอ้เด็กนี้!”

ทุกคนที่เป็นศตรูโกรธและพวกเขาก็รีบพุ่งมาหาเขาด้วยดาบในมือของพวกเขา

อยู่ๆโรแกนก็มาอยู่ต่อหน้ากลุ่มคนพวกนั้น

ดวงตาของเขาจริงจังและคนเหล่านี้ก็ร่วงลงอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าเขาจะไม่มีประสบการณ์ในการต่อสู้ร่างกายของเขาก็ไม่ได้ทรยศเขาหลังจากฝึกฝนมาหลายปี ในตอนนี้มีความแข็งแกร่งของเขาและประสบการณ์ในศิลปะการต่อสู้ของปรมาจารย์ไอพีเพื่อต่อสู้กับพวกเขา และห้าคนข้างหน้าเขาก็พ่ายแพ้อย่างรวดเร็ว

ปรมาจารย์ยิปมันเป็นปรมาจารย์ด้านการป้องกันตัวเองศิลปะการต่อสู้บนท้องถนนไม่ใช่ทุกอย่างที่เขามีทุกการโจมตีมีความลึกซึ้งซึ่งทำให้ศัตรูตกตะลึง

หลังจากการโจมตีของเขากับผู้ชายอีกสองคน การโจมตีทุกครั้งเป็นการโจมตีเพียงครั้งเดียวเขาลุกขึ้นยืนและรับฝ่ามือทุกคนที่เข้ามาทันทีซึ่งผลักให้พวกเขาถอยกลับไปหลายก้าว

โรแกนเห็นคนเหล่านี้ถอยจากนั้นเขาก็ซัดฝ่ามือของเขาออกไปเช่นกัน

หลังจากผ่านไปหนึ่งนาทีผู้คนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก็หอบอย่างหนักและสูดหายใจและวิ่งเข้ามาบวกอีกครั้ง

คราวนี้โรแกนนมองตาพวกเขาจากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้า

“ปัง ปัง ปัง…”

หมัดของเขานั้นได้ทำลายการป้องกันทั้งหมด

ทุกก้าวที่เขาไปมีคนสองคนที่ต้องล้มลงข้างเขา หลังจากเดินไปจนจบพวกเขาต่างก็ทรมานจากหมัดของเขา

บางคนมีเลือดไหลออกมาจากจมูกของพวกเขาบางคนมีแขนที่ผิดรูปและบางคนก็มีร่างกายที่บิดเบี้ยว

โรแกนไม่ได้แสดงความเมตตาใด ๆ ด้วยความแข็งแกร่งของเขาก็เพียงพอแล้วที่คนเหล่านี้บางคนต้องนอนอยู่บนเตียงนานกว่าครึ่งปี

“แก! แกไม่ใช่ โรแกน!แกเป็นใคร?”

ในขณะที่คนเหล่านี้นอนราบกับพื้นพวกเขาจ้องมอง โรแกนด้วยความหวาดกลัวในความทรงจำของเขาเขาไม่ได้ทรงพลังขนาดนี้

“ฉันคือ ปรมาจารย์ยิปมัน!”

โรแกนเหลือบไปที่ชายคนที่ถามเขาจากนั้นเขาก็หันมาคว้าตัวโลลิต้าแล้วออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว

ในพริบตาทั้งสองก็หายไปจากวิสัยทัศน์ของทุกคน

ในขณะที่พวกเขาวิ่งโลลิต้ามอง โรแกนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสับสน

“เกิดอะไรขึ้นกับนาย?”โรแกนไม่สามารถมองเธอได้ในตอนที่เขากำลังแบกเธออยู่

“นาย! การเปลี่ยนแปลงนี้มันคืออะไร?”โลลิต้าถามอย่างว่างเปล่า

“…… .”โรแกนไม่ตอบ

“ฉัน…โรแกนเจ้าโง่!ฉันแค่อยากทำให้ตกใจเล่นหรอกน่า”

“แต่ฉันรู้สึกว่านายไม่เหมือนเดิม!” ด้วยการรับรู้ของเธอ โรแกนในก่อนหน้านี้ไม่ได้ทรงพลังแบบนี้

“ฉันถูกวิญญาณของคนอื่นครอบครองโดยใช้ระบบ” เขากลอกตาซึ่งเป็นสีขาว

ทหารเรือได้ลาดตระเวนไปทั่ว โลคทาวน์ทำให้เป็นไปไม่ได้เลยที่จะออกไปดังนั้น โรแกน และ โลลิต้าจึงมองหาตรอกซอกซอยที่ปลอดภัยซึ่งหาไม่ได้ง่ายๆต้องหาไปรอบ ๆ ถนนสายหลักถึงมันจะดูเสียเวลา แต่ก็ปลอดภัยกว่า

สิบห้านาทีต่อมาทั้งสองเพิ่งเดินออกจากตรอกเมื่อพวกเขาเผชิญหน้ากับทะเล

หลังจากเห็นบางสิ่งพวกเขาทั้งคู่ตกใจมาด

“โรแกนอยู่ที่นี่!” ทหารเรือได้ตะโกนเสียงดังทันที

โรแกนถูกทำให้โกรธและสาปแช่งด้วยเสียงต่ำ ระยะทางระหว่างพวกเขากับทหารเรือนั้นคือสิบเมตร โรแกนพุ่งเข้าไปและต่อยเขาจากกลางอากาศ ทหารเรือไม่มีเวลาหยิบปืนออกมาเขาถูกต่อยล่วงลงไปกองกับพื้น

ตอนนี้มีเสียงเท้ามาจากอีกฟากหนึ่งของถนน มีทหารเรือมากกว่า10 คนปรากฏตัวและเห็นเขาอย่างชัดเจน

“มันคือโรแกนยิงมัน!”

หัวหน้ากลุ่มทหารเรือไม่ลังเลที่จะสั่งให้ยิงทันที

พวกเขาต้องหันหลังกลับโรแกนคว้าตัวโลลิต้าขึ้นมาแล้วก็วิ่งไปตามตรอกที่พวกเขามาจากนั้น

“ปังปังปัง…!”

เสียงปืนดังขึ้น มีนัดหนึ่งเกือบโดนเท้าของโรแกนหินบนถนนเต็มไปด้วยกระสุน

“ไป! ฉันรู้จักอีกเส้นทาง” โลลิต้าน้อยพูดออกมาอย่างรวดเร็วเธอดูประหม่า แต่ไม่กลัว

โรแกนพยักหน้า“บอกมา!”

โรแกนแบกโลลิต้าและวิ่งไปอย่างรวดเร็วบนถนนที่โลลิต้าบอกเขา

ทหารเรือต้องการไล่ล่าพวกเขา แต่พวกเขาก็ไม่รู้ว่าพวกเขาไปที่ไหน

“แจ้งทีมอื่น ๆ ระวังบริเวณนี้พวกเขาจะต้องหนีไปได้ไม่ไกลแน่นอน

ผู้นำมองลึกเข้าไปในถนนและสั่งเสียงดัง