S.P.P บทที่ 49: แกมองอะไร!
แมวนั้นได้มีการแสดงออกที่ไร้เดียงสาและน่ารักมันได้มองมาที่โรแกนที่กำลังสปอยมันอยู่
เจสันมองมาที่พวกเขาอย่างสงสัยและเห็นได้ชัดว่าโรแกนนั้นกำลังดูแลแมวของเขาในแบบที่เขาพูดจริงๆ นอกจากนี้ความฉลาดของแมวนั้นยังเกินจินตนาการของเขาไปมาก
ดูราวกับว่าแมวนั้นเป็นมนุษย์!
ในท้ายที่สุดโรแกนและลูกแมวของเขาก็ได้เข้าไปที่ร้านเค้กและเพลิดเพลินไปกับของหวานของพวกเขา
“ฉันยังไม่คอยคุ้นเคยกับของหวานพวกนี้เท่าไหร่”
หลังจากมองไปที่เค้กด้วยหน้านิ่วคิ้วขมวดโรแกนก็ได้หยุดกินมัน
เขาไม่ชอบกินของหวาน แต่ในทางกลับกันกับเป็นเจสันและเจ้านายตัวน้อยของเขาที่เพลิดเพลินกับการกินของหวานพวกนี้
“ มันช่างหวานเหลือเกิน!”
เจสันได้ชื่นชมมันออกมา
“เหมียว!”
อีกทั้งเจ้านายตัวน้อยก็ดูจะชอบมันเหมือนกัน และใบหน้าของมันก็เต็มไปด้วยความเพลิดเพลิน
ใบหน้าของโรแกนนั้นเต็มไปด้วยเส้นสีดำและเขาก็ได้กลอกตาไปมา เขาไม่ชอบความสนุกสนานเพลิดเพลินของพวกเขา
หลังจากนั้นไม่นานกลุ่มเล็กๆ กลุ่มนี้ก็ได้ออกมาจากที่แห่งนี้และเริ่มซื้อสิ่งของจำเป็นสำหรับเดินเรือต่อ ในเวลานี้ปริมาณของอาหารนั้นเป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุดดังนั้นพวกเขาจึงได้ซื้อเสบียงมาสำหรับหนึ่งเดือน
นอกจากนี้พวกเขายังต้องไปซื้อเสื้อผ้ามาอีกด้วย
หลังจากที่พวกเขาซื้อของเสร็จ โรแกนและเจสันก็ได้มองหน้ากันด้วยความลำบากใจเล็กน้อย
ท้ายที่สุดพวกเขาพบว่าการซื้อเสื้อนั้นมันไม่เหมาะสำหรับผู้ชายที่จะเป็นคนทำมัน
“เหมียว!”
ในเวลานี้ลูกแมวตัวน้อยได้ร้องออกมาและชี้ไปที่หน้าของตัวมันเองด้วยความภาคภูมิใจ
“แกกำลังจะบอกว่าปล่อยให้เป็นหน้าที่ของแกเองงั้นหรอ?”
เล็บของแมวตัวน้อยได้เหยียดออกมาและพยักหน้าอย่างภาคภูมิใจ
โรแกนและเจสันรู้สึกอืดอาดนิดหน่อย หลังจากนั้นพวกเขาก็ได้ปล่อยให้แมวน้อยนำทางพวกเขาไป
ครึ่งชั่วโมงต่อมาเจสันก็ถือถุงขนาดใหญ่ที่มีความสูงเทียบเท่ากับคนคนหนึ่ง
“เราเกือบจะถึงกันแล้ว!”
โรแกนได้พยักหน้าออกมาด้วยความพึงพอใจ และมองไปที่เจสันที่เหงื่อกำลังไหลออกมาเขาก็ได้ตบลงไปบนไหล่ของเขาอย่างเห็นใจ
“ นายทำงานหนักจริงๆ!”
“ มันไม่ได้เป็นปัญหาอะไรนี้คือสิ่งที่ฉันควรทำกัปตัน!”
เจสันได้ยิ้มออกมา
“ ฉันรู้สึกดีนะที่เห็นนายขยันแบบนี้ นายจะต้องมีอนาคตที่ดีอย่างแน่นอน!” โรแกนได้พยักหน้าและชื่นชมเขา
เจสันยิ้มออกมาอีกครั้ง แต่เขาไม่ได้กล่าวตอบอะไรออกมาเขาพบว่ากัปตันของเขานั้นบางครั้งก็ยังมีความกังวลอยู่เล็กน้อย
ชายสองคนและแมวของพวกเขาได้ตัดสินใจกลับไปที่เรือของพวกเขา พวกเขานั้นต้องการที่จะวางสิ่งของจำนวนมากเอาไว้ที่นั่นก่อนที่จะตัดสินใจทำสิ่งอื่นใด
โรแกนเริ่มร้องเพลงออกมาเพื่อสร้างความเพลิดเพลินไปกับฤดูใบไม้ผลิในเกาะที่ยอดเยี่ยมแห่งนี้,มันไม่มีอะไรดีไปกว่านี้อีกแล้ว
ขณะที่พวกเขากำลังไปที่เรือ อยู่ๆโรแกนก็ได้หยุดเดิน
เมื่อเจสันสังเกตเห็นว่าเขาหยุดเดินนั้นเขาก็ได้หยุดเดินในทันที
ขณะที่พวกเขาหยุดเดินลงนั้น“ ปัง” ก็ได้มีเสียงดังขึ้นมาและพร้อมกับเสียงกรีดร้องของคนที่กำลังพุ่งมาจากทางด้านหน้าของพวกเขาและเขาก็ได้ล้มลงบนพื้นอย่างแรง
“ช่วยด้วย! ช่วยฉันด้วย! ฆาตกร!”
ชายผู้นั้นได้ล้มลงกับพื้นนั้นได้กรีดร้องออกมา ใบหน้าและจมูกของเขาบวมและใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือดเขาดูน่าอนาถเป็นอย่างมาก
ฉากนี้ทำให้ผู้คนที่อยู่รอบๆ ต้องถอยห่างออกไปทันที
“ ฉันจะทำลายใบหน้าของแกทิ้งซะ!”
“ มองมาที่หน้าฉัน,แกไม่รู้จักฉันงั้นหรอ? แกกล้าให้ฉันจ่ายเงินงั้นหรอ!”
ชายร่างใหญ่คนหนึ่งได้เดินออกมาจากร้านค้าที่ชายคนนั้นพึ่งถูกโยนออกมา
คนที่อยู่บริเวณนั่นได้ยินคำพูดของชายร่างใหญ่ และพวกเขาก็ได้มองไปที่ใบหน้าของเขา เพียงไม่กี่วินาทีต่อมาฝูงชนก็ได้หอบหายใจถี่ในทันที
“พระเจ้า! นั่นมันเขานี่!”
“ปีศาจบารอน!เขาคือปีศาจบารอน!”
“เขามีค่า 45ล้านเบรีซึ่งนับว่าเป็นหนึ่งในโจรสลัดที่แข็งแกร่งที่สุดในแถบทะเลเซาท์บลูและมีผู้คนกล่าวกันว่าเขาเป็นผู้ใช้พลังผลไม้ปีศาจ!”
“ เขามาที่นี่ทำไม?ข่าวลือบอกว่าเขากำลังเดินเรืออยู่รอบๆทะเลใกล้กับเกาะบราเทอริลล่านี่!”
ผู้คนต่างตกตะลึงเมื่อพวกเขาเห็นบารอน
พวกเขากลัวมากดังนั้นพวกเขาจึงได้ก้าวถอยหลังไป
ชายคนนั้นได้ยืนอยู่บนพื้นเมื่อเขาได้ยินชื่อนั้นเขาก็ตกใจมาก เขาจำเขาไม่ได้เลยจนกระทั่งตอนนั้นและหัวใจของเขาก็ได้สั่นไหวในทันที
“ เขาคือปีศาจบารอนงั้นหรอ?นี่ฉันไปมีปัญหากับเขาจริงๆงั้นหรอเนี่ย!”
ความกลัวตายได้เข้าปกคลุมชายคนนั้นและมันทำให้เขากลัวมากยิ่งขึ้นไปอีก
ในตำนานเล่าว่าปีศาจบารอนเป็นหนึ่งในโจรสลัดที่แข็งแกร่งที่สุดคนหนึ่งในแถบทะเลเซาธ์บลูซึ่งเป็นคนที่ไม่สามารถเข้าใจได้มากที่สุดในทะเลทั้งสี่ที่มีค่าหัวมากขนาดนี้ เขาเป็นโจรสลัดที่มีชื่อเสียงมากอย่างไม่ต้องสงสัย
และชายคนนั้นก็ได้ไปล่วงเกินโจรสลัดที่น่ากลัวคนนี้!
ทันใดนั้นเขาก็ได้ตกตะลึงกับความจริงที่ว่าได้มีมือมาปรากฏอยู่ตรงหน้าของเขา
“ลุกขึ้น! เอามือมา!”
ประโยคง่ายๆ นี้ทำให้เขาสั่นสะท้านจากนั้นเขาก็ได้มองออกไปและพบว่ามันเป็นมือของชายหนุ่มคนหนึ่ง
ในตอนที่ฉากนี้เกิดขึ้นนั้นมันก็ได้ทำให้คนทั้งหมดในที่นี่รู้สึกตกใจ
ปีศาจบารอนเป็นคนที่แข็งแกร่งมากในแถบทะเลเซาธ์บลู แม้แต่โจรสลัดด้วยกันเองก็ยังต้องหลีกเลี่ยงการที่จะไปปัญหากับเขา
แต่ตอนนี้มีคนที่กล้าเข้าไปแทรกแซงเรื่องของบารอน
ชายคนนั้นได้ลุกขึ้นยืนอย่างงุนงงด้วยพลังมหาศาลที่ได้ช่วยเขาดึงร่างกายของเขา เขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากยืนขึ้น
เมื่อเขายืนขึ้นเขาก็ได้เห็นใบหน้าของบารอนซึ่งกำลังสั่นไหว
“ วะ…ไว้ชีวิตฉันด้วย!”
ร่างของชายผู้นั้นได้สั่นเป็นเจ้าเข้า
แต่ในเวลานี้ปีศาจบารอนไม่ได้มองไปที่ชายคนนั้นอีกต่อไป แต่เขาได้จ้องไปที่ชายหนุ่มที่ช่วยเหลือเขาอย่างกินเลือดกินเนื้อ
ในตอนนี้ปีศาจบารอนนั้นรู้สึกว่ามีบางคนต้องการยั่วโมโหเขาและเรื่องนี้เขาไม่สามารถปล่อยผ่านไปได้
ในเซาธ์บลูนั้นเขาเป็นโจรสลัดที่อยู่บนจุดสูงสุด เขาคือราชาไม่มีใครกล้าที่จะไม่เชื่อฟังเขา แม้แต่ทหารเรือเมื่อพวกเขาเห็นเขาพวกเขาก็จะถอยในทันที
“แกมองอะไร?”
ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงดังออกมาจากทางของโรแกนซึ่งเป็นน้ำเสียงที่แตกต่างไปจากเดิม
หลังจากที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ทุกคนโดยรอบก็ตกตะลึงในทันที
“เขาตายแน่!”
“โอ้พระเจ้า!”
อีกครั้งที่ผู้คนได้เปลี่ยนสายตาของพวกเขาไปยังอีกด้านหนึ่งไปยังชายผู้ถือถุงช้อปปิ้งอย่างสนุกสนาน
เมื่อเห็นภาพนี่ผู้คนก็ได้นิ่งไปในทันที
ช่างเป็นคนที่สุดยอดจริงๆ!
ร่างของบารอนนั้นใหญ่โตมาก แต่ต่อหน้าชายร่างใหญ่คนนี้เขาดูเหมือนเด็กไปเลย
“แกพูดว่าอะไรนะ?”
ในตอนนี้บารอนไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง
เกิดอะไรขึ้นกันในวันนี้ ในตอนแรกมีเด็กชายตัวเล็กๆคนหนึ่งที่ไม่รู้ว่าเป็นใครเข้ามาช่วยคนที่เขากำลังจะจัดการหลังจากนั้นก็มีชายร่างใหญ่คนหนึ่งที่ดูปัญญาอ่อนและได้พูดกับบารอนอย่างไม่เกรงกลัว
“ฉันพูดว่าแกมองอะไร?”
“กัปตันของฉันพูดว่าแกมองอะไร ถ้าเกิดทัศนคติของแกดีเท่ากับการแสดงออกที่น่ากลัวของแกน่าจะเข้าใจมัน!”
เจสันคิดว่าบารอนยังไม่เข้าใจดังนั้นเขาจึงได้อธิบายออกไปอย่างนั้น
บารอนเงียบ แต่ทุกคนรู้สึกได้ถึงความโกรธที่สะสมอยู่ในตัวเขาซึ่งมันได้มาถึงจุดสูงสุดแล้ว
ดวงตาของเขาได้เปล่งประกายแววอันตรายออกมาและถ้อยคำที่เย็นชาก็ได้ถูกปล่อยออกมาจากปากของเขา
“วันนี้แกสามตัวจะต้องตาย!”
