บทที่ 14 พรสวรรค์ที่ดึงดูดผู้คนได้
บทที่ 14 พรสวรรค์ที่ดึงดูดผู้คนได้
เมื่อถึงเวลา ซูโย่วอี๋ถูกพาตัวออกจากที่นี่ ในชั่วพริบตา เธอก็มายืนอยู่หน้าประตูทองสัมฤทธิ์และสุนัขจิ้งจอกก็รออยู่ไม่ไกล
เมื่อสุนัขจิ้งจอกเห็นซู่จู่ออกมา มันเหลือบมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าและแสดงสีหน้าประหลาดใจ [คุณได้รับมรดกทักษะการร้องเพลงของหลินลี่แล้ว]
ซูโย่วอี๋เดินผ่านมันไปด้วยสีหน้าไม่มีความสุขนัก แต่พูดแผ่วเบาว่า “ไปกันเถอะ”
ทั้งสองเดินกลับไปยังทางเดินเดิมเมื่อพวกเขามาถึง สุนัขจิ้งจอกก็อยากรู้อยากเห็นมากและแอบลอบมองเธอหลายครั้ง
[คุณทำได้อย่างไร?]
ในสายตาของสุนัขจิ้งจอก ไอคิวของซู่จู่นั้นอยู่ในระดับปานกลางและไม่มีอะไรพิเศษมากนัก นักร้องที่ยอดเยี่ยมเช่นนั้นยอมใจอ่อนได้ยังไง?
มันน่าเหลือเชื่อเกินไป
ซูโย่วอี๋ยังไม่กลับไปในโลกความจริง แต่เธอไปที่ช่องเก็บของ และดูรายการทั้งหมดที่เธอได้รับ
[ความยืดหยุ่นของร่างกาย 100% : ใช้แล้ว]
[ผงเลิศรส : ยังไม่ใช้]
ผงเลิศรสที่เติมในอาหารสามารถปรับปรุงรสชาติของอาหารได้อย่างมากจนถึงขั้น ‘ดีที่สุด’ ได้ และยังมีฤทธิ์ทางยา สามารถลดความเจ็บปวดทางร่างกาย เช่น ปวดศีรษะ ปวดหลัง ฯลฯ ตามความรุนแรงของโรค แต่ต้องใช้ต่อเนื่องเป็นเวลา 3 ถึง 30 ครั้งเพื่อฟื้นฟู
หลังจากที่เธอหย่าขาดจากเฉินเฉิน ซูโย่วอี๋ก็ได้รับขวดผงเลิศรสนี้มา เธอคิดว่ามันไม่มีประโยขน์ แต่เธอคิดผิด มันจะปรุงรสได้ดีหรือไม่นั้นก็ไม่สำคัญเท่ามันรักษาโรคได้ เผื่อในอนาคตเธอเต้นแล้วกระโดดแขนขาหักก็ยังมีมันคอยรักษาอยู่
ถือว่าใช้ได้
จากนั้นเป็น [ทักษะการร้องเพลงของราชินีเพลง หลินลี่] ที่เธอเพิ่งได้รับมาใหม่
หลินลี่เชี่ยวชาญการร้องเพลงเป็นอย่างมาก ทั้งเสียงนุ่มนวลที่ทรงพลัง ลูกคอ เสียงสูง ฯลฯ และเธอก็เก่งในการร้องเพลงด้วยเสียงขึ้นจมูก เสียงเศร้าสร้อย หรือเสียงสูงต่ำ การร้องเพลงของเธอเป็นธรรมชาติมาก มันทั้งไพเราะ และเต็มไปด้วยอารมณ์
หลินลี่ ได้ส่งต่อทักษะนี้ให้กับเธอ ซึ่งหมายความว่าตอนนี้เธอสามารถใช้ทักษะนี้ได้โดยตรง
สุนัขจิ้งจอกมองไปที่ซู่จู่ [คุณอยากลองร้องเพลงดูไหม]
นี่คือสิ่งที่ซูโย่วอี๋ต้องการทำในตอนนี้ เธอจึงพยักหน้า
สุนัขจิ้งจอกเสนอ [ไปที่ห้องบันทึกเสียงกันเถอะ]
“ต้องใช้เม็ดช็อคโกแล็ตอีกแล้วเหรอ” ซูโย่วอี๋ มองไปที่สุนัขจิ้งจอกอย่างระแวดระวัง “ใช้เม็ดช็อกโกแลตพอแล้ว วันนี้ฉันติดหนี้คุณหลายร้อยเม็ดไปแล้ว”
สุนัขจิ้งจอกไม่ค่อยมีเงิน [ซู่จู่กำลังดูถูกฉัน คุณเพิ่งได้รับมรดก คุณต้องประเมินทักษะของคุณอย่างละเอียด ที่ห้องบันทึกเสียงจะให้คะแนนการร้องเพลงของคุณอย่างมืออาชีพ แล้วมันก็คุ้มค่ากับเงินที่เสียไป แต่คราวนี้ฉันจะให้ของขวัญคุณโดยไม่ต้องจ่ายด้วยเม็ดช็อกโกแลต]
หายากที่เจ้าจิ้งจอกจะใจกว้างขนาดนี้
ซูโย่วอี๋ตามมันไปที่ห้องบันทึกเสียง ที่นั่นมีไมโครโฟน ชั้นวางเนื้อเพลง และเก้าอี้
[อยากร้องเพลงอะไร]
ซูโย่วอี๋คิดว่า “ฉันจะร้องเพลง ‘พัวพัน’ ที่โด่งดังของอาจารย์หลินลี่”
เนื่องจากเป็นมรดกของอาจารย์หลินลี่ จึงเป็นการดีกว่าที่จะร้องเพลงของต้นฉบับ หากเธอต้องการเห็นประสิทธิภาพสูงสุดของการสืบทอด
เพลง ‘พัวพัน’ ปรากฏบนชั้นวางเนื้อเพลง และเนื้อเพลงก็เล่นเองโดยอัตโนมัติ
สุนัขจิ้งจอกพูดว่า [ร้องเพลงสิ แล้วคุณจะความสามารถมากกว่านี้]
ซูโย่วอี๋รู้เนื้อเพลงนี้ดีและเริ่มร้องเพลง
เพลงนี้เป็นผลงานเพลงที่หลินลี่แต่งขึ้นหลังจากเลิกกับรักแรกของเธอ มันคือความเจ็บปวดของคนรัก แต่ก็ยังให้ความรู้สึกอิสระและเรียบง่ายของ หลินลี่
เสียงของหลินลี่ชัดเจนและกินใจ การร้องเพลงของเธอก็ทรงพลัง ทุกถ้อยคำทำให้ใจสั่นไหว
แล้วซูโย่วอี๋ล่ะ?
เสียงของเธอไม่แหลมหรือหยาบ หากแต่เสียงที่เปล่งออกมาของเธอนั้นชัดเจน
ถึงจะไม่เท่าหลินลี่ และเเเธอก็ควบคุมจังหวะของเธอได้ไม่ค่อยดีนัก
แต่เธอมีเอกลักษณ์เฉพาะของตัวเอง เสียงของเธอไพเราะ ไม่สั่น และเต็มไปด้วยความร้อนแรง เมื่อรวมกับอารมณ์ของเพลงนี้ มันเหมือนกับการชิมกาแฟรสขม
มันมีเรื่องราว
สองความรู้สึกที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
ในตอนท้ายของเพลง สุนัขจิ้งจอกมองไปที่คนร่างอ้วนตรงหน้ามันด้วยความประหลาดใจ และต้องยอมรับว่าพรสวรรค์ของเธอนั้นสามารถดึงดูดผู้คนได้
ซู่จู่พัฒนาขึ้นจริง ๆ
ซูโย่วอี๋ตื่นขึ้นมาจากโลกของตัวเองและมองไปข้างหน้า “เป็นไงบ้าง”
สุนัขจิ้งจอกย่นจมูก [คุณร้องเพลงโดยหันหลังให้ฉันได้ไหม ภาพลักษณ์ของคุณส่งผลต่อการรับรู้ของฉัน]
……
ซูโย่วอี๋กำกำปั้นของเธอแล้วหัวเราะอีกครั้ง ประโยคนี้ถือเป็นการยกย่องการร้องเพลงของเธอ
คะแนนจะแสดงอยู่บนผนังห้องบันทึกเสียง คะแนนรวมคือ 77 และทักษะการร้องเพลงคือ 61
ซูโย่วอี๋ไม่เข้าใจ หลินลี่ได้สอนทักษะการร้องเพลงทั้งหมดของเธอแล้ว ทำไมเธอถึงได้รับคะแนนต่ำเช่นนี้
เสียงเย็นชาของระบบการให้คะแนนดังขึ้น [มรดกของคุณคือ 100% แต่เนื่องจากข้อจำกัดของพรสวรรค์ คุณจึงสามารถแสดงทักษะการร้องเพลงของหลินลี่ ได้เพียง 61% เท่านั้น]
[การประเมินอย่างเป็นระบบ คุณสามารถปรับปรุงความสำเร็จของคุณได้ถึง 87% โดยการฝึก]
จู่ ๆ ซูโย่วอี๋ก็ถามขึ้นว่า “ถ้าฉันไม่มีทักษะการร้องเพลงนี้ ฉันจะได้คะแนนเท่าไหร่ก่อนหน้านี้”
ระบบการให้คะแนนหยุดไปห้าวินาที [29]
โอเคไม่เป็นไร
ไม่มีปัญหาอะไร
ซูโย่วอี๋รู้สึกผิดหวังไปชั่วขณะเท่านั้น แต่มันก็ยังเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจมาก แสดงว่าในตอนนี้เธอมีทักษะในการเข้าร่วมรายการวาไรตี้แล้วอย่างนั้นสิ
หลังออกจากระบบ ซูโย่วอี๋ก็หิวขึ้นมา เธอจึงกินถั่วและผลไม้น้ำตาลต่ำ ซึ่งเป็นหนึ่งในอาหารไม่กี่อย่างที่เธอสามารถกินเพิ่มระหว่างมื้ออาหารได้
ในคืนนั้น ก่อนที่เธอจะเข้านอน เธอซ้อมร้องเพลงไม่หยุดหย่อน ทั้งในห้องครัว ห้องนั่งเล่น ห้องน้ำ และห้องนอน
ในท้ายที่สุดเธอก็เริ่มสับสน นี่เธอร้องเพลงได้ดีเกินไปหรือเปล่า?
…
บ้านของตระกูลลู่ ในห้องหนังสือ
ลู่เฉินยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานด้วยสายตาเย็นชา “คุณปู่ ผมจะไม่ทนฟังเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกแล้วนะครับ”
ผมสีขาวโพลนของลู่ก่วงเซินตกลงมาปรกใบหน้าของเขา เขายังคงเป็นผู้นำที่เด็ดขาดของลู่กรุ๊ป ตั้งแต่เขาเกษียณ เขาก็ทำเพียงปลูกดอกไม้และต้นไม้ที่บ้าน หรือพาสุนัขไปเดินเล่น แต่ก็ยังมีเรื่องให้เขาได้พูดในทุกวัน
แต่ลู่เฉินเป็นหลานชายคนเดียวของเขา ลู่ก่วงเซินจึงอดห่วงเขาไม่ได้ “อาเฉิน ใช่ว่าหลานจะสามารถตกหลุมรักได้เพียงครั้งเดียวซะเมื่อไหร่ ผู้หญิงทุกคนไม่ได้เหมือนแฟนคนแรกของหลานนะ ทุกคนต้องเดินไปข้างหน้ากันทั้งนั้น”
ถ้าลู่เฉินแสดงท่าทีของเขาออกไป เมื่อคุณปู่กล่าวถึงอวิ๋นเหมี่ยวชื่อต้องห้ามนั้น ทำให้เสียงของเขาเย็นชาลงจนเป็นน้ำแข็ง “คุณปู่ ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ”
ลู่ก่วงเซินไม่ต้องการปล่อยหลานชายที่ไม่เชื่อฟังไป “ฉันบอกไปก่อนหน้านี้แล้วว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการได้อยู่ในครอบครัวที่ถูกต้อง เด็กผู้หญิงที่มาจากครอบครัวเล็ก ๆ มักจะถูกกระตุ้นได้ง่ายจากสิ่งล่อตาเล็ก ๆ น้อย ๆ ประสบการณ์ของหลานยืนยันสิ่งนี้ได้”
“ห้างหุ้นส่วนฮันเป็นหนึ่งในสิบบริษัทอันดับแรกของจีน ครอบครัวของพวกเขามีลูกสาวหนึ่งคน และลูกชายสองคนที่มีความสามารถที่โดดเด่นในการช่วยเหลือซึ่งกันและกัน หากพวกหลานแต่งงานกัน มันจะช่วยอาชีพของหลานได้อย่างมาก”
การแต่งงานแบบคลุมถุงชนแบบนี้ ลู่เฉินเกลียดมันมาโดยตลอด แต่เขาไม่ได้เอ่ยปากปฏิเสธคุณปู่ออกไป
“อาเฉิน ปู่เองก็แก่แล้ว ถ้ายังไม่ได้เห็นเหลนก่อนที่จะจากโลกนี้ไป คงตายตาไม่หลับ”
ทันใดนั้นบรรยากาศก็เงียบลง ลู่เฉินดึงเน็กไทของเขาด้วยความรำคาญ เขาเกลียดที่คุณปู่ขู่เขาด้วยสิ่งนี้ แต่เขาต้องคิดเรื่องนั้นเพื่อคุณปู่
หลังจากนั้นไม่นาน ลู่เฉินก็ตอบว่า “คุณปู่ต้องการให้ผมทำอะไร”
ลู่ก่วงเซินยิ้มอย่างมีชัยชนะ “ฮันเอินจี ลูกสาวของตระกูลฮัน จะเข้าร่วมในรายการวาไรตี้ ‘2 วันปั้นดาว’ ที่บริษัทของหลานทำอยู่ ปู่หวังว่าหลานจะได้ทำความรู้จักกันนะ”
