หยวนเจี่ยว!
เย่หยวนนั้นก็ไม่นึกฝันว่าจะกลับได้มาเจอหยวนเจี่ยวอีกครั้งที่นี่!
มันเป็นคนผู้นี้เองที่นำพาความสิ้นหวังมาให้เขาเป็นครั้งแรก
มันเป็นคนผู้นี้เองที่ลักพาตัวลี่เอ๋อไปจากตัวเย่หยวน ทำให้พวกเขาทั้งสองไม่อาจจะอยู่ร่วมกันได้
เวลานั้นมันช่างเป็นตัวตนยิ่งใหญ่ล้ำฟ้า
ราวกับว่าเขานั้นปกครองทุกสิ่งอย่างในโลกหล้า
เย่หยวนในตอนนั้นเกือบต้องตายลงแม้จะใช้สุดยอดไม้ตายออกมาก็ตาม
การต่อสู้ในครั้งนั้นมันเป็นอะไรที่ยากลำบากที่สุดในชีวิตของเย่หยวนตั้งแต่เกิดมาบนโลกหล้า
เขานั้นต่อสู้จนถึงขั้นเกือบแตกสลายตายลง
จากนั้นหากมิใช่เพราะโชคช่วย ตัวเขาก็คงไม่อาจกลับออกมาได้
แต่ว่าตัวเย่หยวนก็ไม่ได้คลั่งแค้นจนพุ่งเข้าไปหาหยวนเจี่ยวใดๆ เพราะเขานั้นได้จับสัมผัสตัวหยวนเจี่ยวไว้แล้ว ย่อมจะไม่กลัวว่าอีกฝ่ายจะหนีไปไหนได้
หากเขาจากไปตอนนี้มันคงกลายเป็นภาระต่อคนทั้งกองทัพที่ตามมา
หากไม่มีเขานำต่อสู้แล้วกองทัพของเขานี้คงแตกสลายลงไปได้อย่างรวดเร็ว
แต่ว่าเมื่อมีเย่หยวนนำแล้วมันก็เหมือนดั่งดินแดนแห่งความตาย ผ่านที่ใดก็สร้างความเสียหายให้ทัพบุตรเทวะได้สิ้น
ภายใต้การนำของเขานั้นเหล่าเด็กชะตาไร้คาดเดาทั้งหลายต่างรุ่มร้อนสังหารอย่างไม่ยั้งมือ
แม้ว่าอีกฝ่ายนั้นจะเก่งกาจปานใดแต่ในสงครามที่มีคนนับแสนๆ เช่นนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดมันย่อมจะเป็นกำลังใจ!
หากเหล่าเด็กชะตาไร้คาดเดาเกิดพ่ายขึ้นมาแม้แต่กองเดียวแล้วมันย่อมจะทำให้ทั้งกองทัพสั่นคลอน
แต่หากพวกเขาสังหารฆ่าอีกฝ่ายได้อย่างไม่ยั้งมือนั้นมันก็จะยิ่งทำให้กำลังฝีมือและกำลังใจของพวกเขาล้นเปี่ยม
เวลานี้แม้จะต้องเจอกับทัพบุตรเทวะที่ใหญ่กว่าทัพตัวเองถึงเท่าตัวแต่พวกเขาทั้งหลายก็ไม่แสดงท่าทีเสียเปรียบใดๆ ออกมาเลย
“เป็นไปได้อย่างไรกัน? ทัพบุตรเทวะเรากลับถูกกดดันหนักหน่วงเช่นนี้!”
“เจ้าทัพมนุษย์พวกนี้มันมาจากที่ใด? ทำไมมันถึงได้มีกำลังเหนือล้ำมหาศาลเช่นนี้!”
“โดยเฉพาะผู้บัญชาการของมันนั้น แม้จะมีพลังบ่มเพาะไม่สูงล้ำแต่มันกลับมีความเข้าใจต่อแนวคิดที่น่ากลัว! เจ้าหมอนี่มันโผล่ขึ้นมาจากนรกขุมใดกัน?”
…
ทัพบุตรเทวะนั้นต่างตื่นตะลึงจนเริ่มลนลาน ตั้งแต่ที่พวกเขาเริ่มตั้งกองทัพกันมานี้พวกเขาสามารถสังหารได้แม้แต่เจ้าฟ้าดินสองทลายและยังไม่เคยได้รับความพ่ายแพ้!
แต่วันนี้พวกเขากลับถูกกดดันจนไม่อาจรับมือได้แม้แต่น้อย!
ในสายตาของพวกเขาทั้งหลายแล้วมนุษย์มันย่อมจะอ่อนแอเหมือนมดปลวก แค่ตบทีเดียวพวกมันก็ย่อมจะแตกสลายสิ้น
แต่กองทัพตรงหน้านี้มันกลับมีกำลังเหนือล้ำกว่าจินตนาการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวเย่หยวนนั้น! ตัวเขาสามารถใช้ทุกสิ่งอย่างที่พวกเขาไม่คาดฝันออกมาได้จนไม่มีใครสามารถต้านทาน
ที่ใดที่เย่หยวนมุ่งหน้าไปนั้นมันย่อมจะมีบุตรเทวะตายลงเสมอ!
ไม่ว่าจะอย่างไรแม้พวกเขาทั้งหลายจะเป็นบุตรเทวะที่เสียตำแหน่งไปแต่หากวัดกันแค่ที่ฝีมือแล้วพวกเขาก็ย่อมจะเหนือกว่าชาวเผ่าเทวาทั่วๆ ไปนัก
แต่พวกเขานี้กลับไม่อาจต้านทานมนุษย์ที่มีพลังบ่มเพาะระดับเดียวกันได้!
เรื่องราวเช่นนี้มันย่อมอยู่เหนือความเข้าใจของพวกเขา
แน่นอนว่าเรื่องของเย่หยวนมันย่อมเข้าสู่สายตาของเทียนซูอย่างรวดเร็ว
เทียนซูนั้นเป็นแม่ทัพที่มากฝีมือ เขาสามารถมองผ่านๆ และวิเคราะห์ได้ทันทีว่าแก่นของกองทัพนี้มันอยู่ที่ใด!
“ไม่ต้องไปสนใจคนอื่น! มุ่งกำลังไปจัดการเจ้าเด็กมนุษย์ชุดขาวคนนั้นเสีย! ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไร!” เทียนซูสั่ง
ภายใต้คำสั่งของเขานี้มันย่อมจะทำให้ความสนใจของทัพบุตรเทวะหันไปหาเย่หยวนจนทำให้ความกดดันของตัวเย่หยวนพุ่งทะยานมหาศาล
พวกเขานั้นไม่คิดสนใจการโจมตีของคนอื่นๆ ราวกับว่าชีวิตของตนนั้นไม่มีค่าใด!
นั่นทำให้แรงกดดันของฝ่ายเย่หยวนพุ่งทะยานขึ้น!
ก็จริงที่ว่าเย่หยวนนั้นเก่งกาจแต่เมื่อต้องเจอบุตรเทวะถึงสองแสนคนของทัพบุตรเทวะนี้มันก็ย่อมจะหนักหนาไม่น้อย
เพราะอย่างไรเสียพวกเขาทั้งหลายนี้ก็มิใช่แค่ชาวเผ่าเทวาทั่วๆ ไป!
แต่แรงกดดันที่เพิ่มขึ้นต่อเย่หยวนนั้นมันย่อมจะหมายความว่าภาระของเด็กชะตาไร้คาดเดาคนอื่นๆ น้อยเบาลง
พวกว่านเจิ้นและผางเจิ้นนั้นนำกองของตนเองบุกพุ่งผ่านเข้าไปสังหารทัพบุตรเทวะไปอย่างมากมาย
การต่อสู้นี้มันใกล้เข้าถึงจุดสิ้นสุดเต็มที
เวลานี้ความเสียหายล้มตายเกิดขึ้นกับทั้งสองฝ่ายอย่างเกินจะนับ
ข้างๆ เทียนซูนั้นตัวหยวนเจี่ยวก็สั่นสะท้านขึ้นมาก่อนจะร้อง “ป-เป็นมัน!”
เทียนซูที่ได้ยินจึงหันมาถาม “เจ้ารู้จักมัน?”
หยวนเจี่ยวจึงตอบกลับไป “ข้าจำมันได้แน่แม้จะเป็นแค่เศษเสี้ยวผง! มันเป็นคนที่ทำให้ข้าต้องร่วงตกลงไปถึงหนึ่งอาณาจักรนั้น! แต่เป็นไปได้อย่างไรกัน? เวลานั้นข้าย่อมเห็นกับตาว่าโลกใบน้อยของมันพังทลายลงแล้ว! มันน่าจะกลายเป็นคนพิการไร้ความสามารถใดไปแล้ว! แต่ในเวลาแค่พันปีนี้มันกลับพัฒนาขึ้นมาจนถึงขั้นนี้ได้หรือ?”
เย่หยวนนั้นมีท่าทางที่แตกต่างจากก่อนหน้านั้นไปอย่างไม่อาจเทียบ
ตอนนั้นเขายังดูเหมือนเด็กหนุ่มใจเย็นคนหนึ่ง แต่เวลานี้เย่หยวนได้รับยกย่องเป็นนักบุญฟ้าครามและมีท่าทางราวกับยอดคนที่ปกครองโลกหล้าคนหนึ่ง!
ที่สำคัญไปกว่านั้นคือเขามีแนวคิดแห่งมิติเวลาที่ทำให้คนที่มองดูเห็นตัวเขารู้สึกได้ถึงความลึกลับสุดหยั่ง
เป็นเพราะเรื่องนั้นที่ทำให้หยวนเจี่ยวไม่อาจจะจดจำเขาได้ในทันที
แต่จะอย่างไรเขานั้นก็รู้จักเย่หยวน!
หลายปีมานี้ชายคนนี้มันคือฝันร้ายที่ปรากฏขึ้นมาในฝันของเขา
แม้ว่าเขานั้นจะเอาชนะมาได้อย่างเฉียดตายแต่ว่าศัตรูของเขานั้นเป็นเพียงแค่เด็กน้อยเทพสวรรค์คนหนึ่ง!
มันเป็นความอับอายที่ไม่อาจลืม
หยวนเจี่ยวนั้นย่อมจะคิดว่าเย่หยวนนั้นได้พิการลงไปตั้งแต่วันนั้นกลายเป็นคนธรรมดาไป
ใครจะไปคิดว่าพันปีให้หลังนี้เย่หยวนกลับจะพัฒนาขึ้นมาจนถึงระดับที่เป็นภัยร้ายแก่เขาได้!
แค่ดูสภาพของเขาตอนนี้แล้ว หากต้องไปสู้กันจริงๆ ตัวเขาคงถูกฆ่าสังหารเหมือนหมูเหมือนหมา!
เทียนซูนั้นย่อมได้ยินเรื่องราวของหยวนเจี่ยวมาก่อนและเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ย่อมจะต้องอ้าปากค้างตาม
“เป็นมันนี้? โลกใบน้อยของมนุษย์แตกสลายลงแล้วมีหรือที่มันจะกลับมาบ่มเพาะได้ถึงระดับนี้ได้ในเวลาแค่พันปี?” เทียนซูถามขึ้น
พันปีนั้นแค่บ่มเพาะจากอาณาจักรเทพสวรรค์ไปอาณาจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์ได้มันก็คงเรียกได้ว่าปาฏิหาริย์
ความเร็วในการพัฒนานี้มันน่ากลัวจนเกินไป!
หยวนเจี่ยวเบิกตากว้างขึ้นด้วยความหนักแน่นก่อนจะกล่าวบอก “ท่านแม่ทัพ ท่านอย่าได้ปล่อยให้มันได้เติบโตไปอีก! เราต้องฆ่ามันลงให้ได้วันนี้!”
เทียนซูย่อมจะคิดไม่ต่างกันจึงได้พยักหน้ารับ “เจ้าเด็กคนนี้มันน่ากลัวเกิดไป ที่สำคัญกว่านั้นคือมันใกล้จะขึ้นอาณาจักรเจ้าฟ้าดินได้แล้ว! หากมันยังมีเวลาได้เติบโตต่อไปแล้วผลที่ตามมามันคงมีแต่หายนะ! เดิมทีข้านั้นได้รับรายงานมาว่ามียอดฝีมือเก้าลายอยู่ไม่ไกลไปนัก ข้าจะใช้ผลึกสารพลันส่งข้อความไปขอให้พวกท่านนั้นมาสังหารเจ้าหมอนี่ลงเสีย!”
หยวนเจี่ยวยิ้มรับทันที “ท่านแม่ทัพฉลาดหลักแหลมนัก!”
เทียนซูตอบกลับมา “เจ้าเด็กคนนี้มันเก่งกาจ เราจะปล่อยให้สถานการณ์เป็นเช่นนี้ต่อไม่ได้ ข้าจะไปรั้งมือมันไว้เสียหน่อย!”
พูดจบตัวเขาก็พุ่งเข้าไปร่วมศึก
แม้ว่าเทียนซูนั้นจะเป็นแค่เต๋าสวรรค์แปดลายขั้นสุดแต่กำลังของเขานั้นมันเหนือล้ำกว่าใครๆ ในทัพบุตรเทวะนี้!
ตำแหน่งของเขานั้นมันเหมือนตำแหน่งของเย่หยวนในกองทัพ
การมาถึงของเขานั้นย่อมจะทำให้เหล่าบุตรเทวะทั้งหลายตื่นเต้นดีใจขึ้น!
“ทหารปะทะทหาร แม่ทัพก็ต้องปะทะแม่ทัพ! เด็กน้อย ข้าขอท้าเจ้า!” เทียนซูกล่าวพร้อมจ้องมองเย่หยวน
ในดวงตาของเย่หยวนนั้นมันมีความดูถูกอย่างเต็มที่ก่อนจะกล่าวตอบมา “เจ้าคือบุตรเทวะ?”
เทียนซูนั้นแทบต้องสำลักเมื่อได้ยิน เพราะเขานั้นไม่ใช่บุตรเทวะใดๆ แล้ว
แต่เรื่องนั้นมันเป็นเพียงแค่เพราะการแข่งขันตำแหน่งบุตรเทวะของตระกูลสายเลือดสวรรค์มันร้อนแรงเกินไป!
กำลังของเขานั้นหากเอาไปเทียบกับตระกูลสายเลือดอื่นๆ มันคงเหนือล้ำกว่าบุตรเทวะเสียด้วยซ้ำ!
เย่หยวนมองดูใบหน้านั้นด้วยความเข้าใจก่อนจะหัวเราะขึ้นมา “แม้แต่บุตรเทวะยังไม่พอมือข้า แค่คนอย่างเจ้านี้? ยังจะมีหน้ามาว่าทหารกับทหารแม่ทัพกับแม่ทัพใด ข้าล่ะนับถือความกล้าหน้าด้านของเจ้าจริง!”
เทียนซูหัวเราะตอบกลับมา “เด็กน้อย เจ้ามันโอหังเกินไป! ตระกูลสายเลือดสวรรค์ของข้านั้นมันมิใช่สิ่งที่เจ้าจะจินตนาการถึงได้! แม้ว่าแม่ทัพผู้นี้จะมิใช่บุตรเทวะแต่ข้านั้นก็ไม่ได้อ่อนแอกว่าบุตรเทวะเลย! แค่จัดการกับเจ้านั้นมันเพียงพอ!”
เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เรอะ? งั้น… ก็เข้ามา!”
เทียนซูนั้นโกรธเคืองในการท้าทายของเย่หยวนนี้มาก
เขาจึงได้ปล่อยคลื่นพลังออกมาอย่างรุนแรงพร้อมด้วยคลื่นพลังของเต๋าสวรรค์ที่ลงจุติ
แต่ในเวลาเดียวกันนั้นค่ายกลดาบนิพพานแท้ของเย่หยวนมันก็ทำงานขึ้น
ฉัวะ ฉัวะ ฉัวะ…
คลื่นดาบมากมายพุ่งทะยาน เทียนซูนั้นไม่มีโอกาสจะได้ลงมือใดๆ ก็ถูกเย่หยวนเสียบจนพรุน!
………………….
