ฉินซื่อเถียนนั้นกลับบรรลุสิบรูปได้
มันทำให้ทั้งโถงวิญญาณนิพพานนั้นแตกตื่นไปตามๆ กัน
นี่มันคือความรุ่งเรือง!
เก้ารูปและสิบรูปนั้นแตกต่างกันแค่หนึ่งรูปก็จริง ทว่าว่าความแตกต่างจริงๆ ของมันนั้นเหมือนฟ้ากับเหว
สิบรูปนั้นเท่ากับความอมตะ!
ในระดับเดียวกันนั้นไม่ว่าจะเป็นยอดคนมากฝีมือแค่ไหน มันก็ไม่อาจจะสังหารคนที่มีร่างวิญญาณสิบรูปได้!
ต่อให้อีกฝ่ายจะเป็นมหาจักรพรรดิแต่ผู้มีร่างวิญญาณสิบรูปก็คงพอป้องกันตัวเองได้!
ที่สำคัญไปกว่านั้นเมื่อคอขวดของสิบรูปถูกเปิดขึ้นแล้ว มันย่อมจะไม่มีคอขวดใดๆ อีกต่อจากนี้ไป
หรือก็คือตั้งแต่นี้ไปจนถึงอาณาจักรมหาจักรพรรดิ แม้ว่าพวกเขาจะไม่อาจทะลวงคอขวดสิบรูปได้ แต่พวกเขาก็สามารถใช้เวลาบ่มเพาะไปถึงสิบรูปได้!
นอกจากนั้นแล้วหากร่างวิญญาณสิบรูปบรรลุอาณาจักรขึ้นไป
ร่างวิญญาณของพวกเขาก็จะได้รับการพัฒนาอย่างมาก
อย่างน้อยๆ ก็คงเริ่มที่มหาจักรพรรดิหกรูปแน่นอน
เช่นนั้นแล้วมันย่อมจะประหยัดเวลาบ่มเพาะไปได้อีกมหาศาล
จะมองอย่างไรนั้นมันก็มีประโยชน์มากล้นจนเกินกว่าจะนับได้!
“สิบรูป! มันกลับเป็นสิบรูปจริงๆ! ไม่นึกเลยว่าข้าจะได้มาเห็นการถือกำเนิดของร่างวิญญาณสิบรูปกับตาเช่นนี้!”
“แน่นอนแล้วว่าเย่หยวนนั้นคงเป็นได้แค่หินให้ยอดอัจฉริยะเหยียบเท่านั้น เขาไม่อาจเป็นอะไรไปได้มากกว่านั้น!”
“หลังจากวันนี้ไปฉินซื่อเถียน นามนี้คงได้กลายเป็นตำนานของเผ่าวิญญาณแน่!”
…
การแข่งขันของเย่หยวนและฉินซื่อเถียนนั้นมันได้แพร่ไปทั่วทั้งโถงวิญญาณนิพพานแล้ว
คนโถงวิญญาณนิพพานที่ว่างๆ นั้นต่างมารวมตัวกันเพื่อดูเรื่องราวสิ้น
สิบรูปนั้นมันคือสิ่งที่ไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อนในโถงวิญญาณนิพพานกล้วยไม้สงบ
ตอนนี้เมื่อมีสิบรูปเกิดขึ้นมาแล้วโถงวิญญาณนิพพานกล้วยไม้สงบย่อมจะแตกตื่นกันตั้งแต่หัวจรดหาง
นามฉินซื่อเถียนนี้มันได้สั่นสะท้านโถงวิญญาณนิพพานกล้วยไม้สงบไปทันที
มหาจักรพรรดิล้ำหลายๆ คนต่างตื่นเต้นจนตัวสั่น
เก้ารูปนั้นมันยังพอรับได้
แต่สิบรูปนั้นมันเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่ล้ำ
สิบรูปนั้นมันหมายความว่าหากไม่ตายลงแล้วพวกเขาก็มีโอกาสสูงมากจะบรรลุเจ้าโลกได้!
หากฉินซื่อเถียนกลายเป็นเจ้าโลกแล้ว โถงวิญญาณนิพพานกล้วยไม้สงบเองก็คงได้ผงาดล้ำฟ้าดินขึ้นไปด้วย!
ส่วนตัวโจวหยูและเหอเฉินทั้งสองคนนั้นต่างรู้สึกอับอายในความไร้ค่าของตนเอง
ก่อนหน้านี้พวกเขานั้นถูกเรียกว่าเป็นสามบุตรเจาะชาดพร้อมๆ กับฉินซื่อเถียน
แต่ตอนนี้ฉินซื่อเถียนได้ผงาดล้ำฟ้าส่วนพวกเขากลับกลายเป็นแค่คนธรรมดาไป
แม้ว่าพวกเขาเองจะทำได้ดีมากแต่เมื่ออยู่ต่อหน้าฉินซื่อเถียนแล้วมันย่อมจะไม่ค่าใด
จู่ๆ มันก็มีเสียงคนร้องขึ้นมา “พวกเจ้าดูสิ! เย่หยวนทนไม่ไหวแล้ว!”
ได้ยินเช่นนั้นสายตามากมายก็หันไปมองเย่หยวนในเตาหลอมวิญญาณเป็นตาเดียว
และก็พบว่าร่างของเย่หยวนมันกำลังแตกสลายลงไปเรื่อยๆ!
ร่างวิญญาณแตกสลายลงนั้นมันเท่ากับความตายอย่างไม่ต้องสงสัย!
แต่ว่ามันก็ไม่มีใครคิดสนใจแล้ว
เพราะคนแพ้มันก็แค่คนแพ้ ไม่มีใครจดจำพวกเขาไว้ในความทรงจำ
“เย่หยวนนั้นจะอย่างไรก็เป็นแค่หินให้ฉินซื่อเถียนเหยียบ ตอนนี้เขาคงไม่อาจรอดแล้ว!”
“ใช่แล้ว หากมิใช่เพราะเขานั้นตัวฉินซื่อเถียนเองก็คงไม่มีทางผงาดขึ้นมาได้เช่นนี้แน่ เป็นเขาคนนี้ที่ส่งให้ฉินซื่อเถียนผงาดล้ำฟ้าขึ้นมาได้เช่นนี้”
“เฮอะ ความโอหังของมันนั้นสูงล้ำเกินไป กล้าไปท้าทายฉินซื่อเถียนว่าจะอยู่ถึงเต๋าไฟที่สี่สิบสอง สุดท้ายมันก็ทำให้ตัวเองต้องตายลง”
“หากเดิมพันกันที่แค่สามสิบห้านั้นมันยังคงรอดออกมาได้ แต่ตอนนี้มันก็จบกันแล้ว!”
“น่าเสียดายจริงๆ ยอดอัจฉริยะระดับนี้แท้ๆ!”
…
ได้เห็นภาพนั้นมันก็เกิดเสียงคนมากมายพูดเย้ยหยันถึงความตายของเย่หยวนขึ้นมา
แน่นอนว่ามันย่อมจะมีคนที่เสียดายเย่หยวนเช่นกัน
แต่มันมีคนเย้ยหยันมากกว่า
ไม่มีใครคิดสงสารผู้แพ้
“ฮ่าๆๆ เย่หยวน ข้าต้องขอบคุณเจ้าจริงๆ! หากไม่มีเจ้าแล้วข้าก็คงไม่มีทางบรรลุสิบรูปมาได้แน่นอน! เป็นเจ้าที่ทำให้ฉินซื่อเถียนคนนี้ผงาดขึ้นมาได้!”
ในเตาหลอมวิญญาณนั้นฉินซื่อเถียนกลับมาแข็งแกร่งทรงพลังได้เหมือนเดิมแล้ว
ร่างกายอ่อนแอของเขานั้นมันกลับมาเข้มแข็งอีกครั้ง
ในเตาหลอมวิญญาณนั้นร่างกายของเขาปรากฏขึ้นชัดเจน
ต่อให้จะอยู่ภายใต้เต๋าไฟสามสิบห้าแบบแต่มันก็ยังไม่อาจจะปกปิดพลังจากร่างของเขาได้
สิบรูปนั้นมันคือร่างวิญญาณที่แข็งพอจะไปปะทะกับมนุษย์หรือภูตแท้ที่ฝึกฝนกายเนื้อทีเดียว!
แต่ไม่นานสีหน้าของฉินซื่อเถียนก็ต้องเปลี่ยนสีไป
สิบรูปนั้นแข็งแกร่งก็จริง และมันแทบจะไม่มีทางตายลงได้!
แต่สุดท้ายแล้วมันก็แค่…
เจ้าโลกนั้นตายลงได้ ไม่ต้องถามเลยว่าจักรพรรดิเที่ยงจะตายไหม
เต๋าไฟโกลาหลในเตาหลอมวิญญาณนั้นมันทรงพลังอย่างมาก ที่สำคัญไปกว่านั้นมันยังมีธาตุที่แตกต่างกันไป
ตอนนี้เต๋าไฟสามสิบห้าแบบปะทุขึ้นมาพร้อมๆ กันมันย่อมจะมีพลังที่รุนแรงล้ำ
เมื่อเต๋าไฟที่สามสิบหกปะทุขึ้นมาฉินซื่อเถียนก็ร้องลั่นเพราะร่างวิญญาณของเขาได้รับบาดเจ็บ
ตอนแรกๆ นั้นเขายังมีแรงร้อง
แต่ยิ่งเต๋าไฟเพิ่มพูนขึ้นไปเท่าไหร่เขาก็ยิ่งเริ่มหายใจไม่ทันไปเท่านั้น
ที่สำคัญไปกว่านั้นร่างกายที่สุดแสนมั่นคงของฉินซื่อเถียนนั้นมันค่อยๆ แตกสลายลงไปอีกครั้ง
คนทั้งหลายแทบจะต้องกระอักเลือด!
หรือว่าฉินซื่อเถียน ผู้ที่สร้างตำนานอันเหนือคาดนั้นกลับจะตายลงตรงนี้?
ฝั่งเย่หยวนเองก็ค่อยๆ เสียร่างหายไปเรื่อยๆ จนแทบเลือนหาย
ร่างวิญญาณของเขานั้นมันเบาบางจางลงไปมากอยู่ท่ามกลางเต๋าไฟทั้งหลายจนแทบไม่อาจมองเห็นได้แล้ว
“มันยังเป็นเจ้าเย่หยวนนี่ ตัวเองฉิบหายแล้วยังมีหน้ามาลากฉินซื่อเถียนลงนรกไปด้วยกันอีก!”
“หรือว่าฉินซื่อเถียนผู้สร้างปาฏิหาริย์ได้นั้นจะต้องตายลงตรงนี้?”
“พวกเจ้าดูเถอะ มหาจักรพรรดิล้ำตงหยางทำหน้าตาคับแค้นสุดใจ ดูท่าเขาคงคิดอยากจะลากเย่หยวนออกมาฉีกร่างข้างนอกเองแน่แล้ว!”
…
แน่นอนว่ามหาจักรพรรดิล้ำตงหยางจะต้องกัดฟันแน่น
เพราะเขานั้นรู้ว่าฉินซื่อเถียนมาถึงขีดจำกัดแล้ว
ตอนนี้มันยังเหลือเต๋าไฟอีกถึงสองแบบ เมื่อเต๋าไฟที่สี่สิบสองปะทุขึ้นมามันคงกลายเป็นหายนะแน่แล้ว
ฉินซื่อเถียนจะรอดกลับออกมาได้หรือไม่?
มหาจักรพรรดิล้ำตงหยางนั้นเกลียดชังเย่หยวนอย่างมาก
เพราะหากเป็นแค่การเดิมพันสามสิบห้าอย่างที่ว่ากันทีแรก ฉินซื่อเถียนเองก็คงไม่ต้องเสี่ยงชีวิตอันตรายเช่นนี้
แต่สี่สิบสองมันมากเกินไป!
ตูม!
เมื่อเต๋าไฟที่สี่สิบสองปะทุขึ้นมาฉินซื่อเถียนก็ต้องร้องลั่นขึ้นมาพร้อมร่างวิญญาณที่แทบแตกสลายลง
แต่เขานั้นยังกัดฟันทนมันไปได้!
คนทั้งหลายนั้นแทบลืมหายใจมองดูภาพตรงหน้าอย่างไม่อาจกะพริบตา
“ทนไว้! อดทนไว้!” มหาจักรพรรดิล้ำตงหยางนั้นกัดฟันกล่าวขึ้น
ในเตาหลอมวิญญาณนั้นร่างวิญญาณของฉินซื่อเถียนมันบิดเบี้ยวไปอย่างมาก
ตอนนี้เขาไม่อาจจะทนรับไว้ได้ไหวแล้ว
ความเป็นความตายนั้นมันแขวนอยู่บนเส้นด้าย!
“เย่หยวน ข้าจะไม่ยอมตายไปกับเจ้าหรอก! ข้าฉินซื่อเถียน จะขึ้นเป็นเจ้าโลกในสักวัน! อ้ากกก!”
ฉินซื่อเถียนร้องลั่นขึ้นมาพร้อมใช้พลังทั้งหมดที่เหลือในร่างกาย
เวลาค่อยๆ เคลื่อนผ่านไป สิบห้านาที สองชั่วโมง สามชั่วโมง
สี่ชั่วโมง!
ฟุบ!
ร่างของฉินซื่อเถียนพุ่งตัวออกมาจากเตาหลอมวิญญาณอย่างรุนแรงในพริบตาที่ถึงกำหนด!
ผนึกถูกคลายออกแล้ว!
ฉินซื่อเถียนนั้นสามารถรอดจากสี่สิบสองเต๋าไฟโกลาหลได้!
มหาจักรพรรดิล้ำตงหยางเบิกตากว้างพร้อมปล่อยคลื่นพลังวิญญาณเข้าร่างของฉินซื่อเถียนทันที!
ฉินซื่อเถียนนั้นรู้สึกได้ว่าร่างวิญญาณของตนนั้นกำลังฟื้นคืนสภาพอย่างทันตา!
“ฮ่าๆๆ…ข้า ฉินซื่อเถียนนั้นผ่านเต๋าไฟทั้งสี่สิบสองมาได้! สี่สิบสอง! ถึงแม้มันจะไม่เป็นที่สุดแต่ก็คงไม่มีใครทำตามได้แล้ว? เย่หยวน เจ้าคงไม่คิดล่ะสิ? ศึกนี้มันเป็นข้า ฉินซื่อเถียนที่ชนะ! เพราะฉะนั้นจากวันนี้ฉินซื่อเถียนคนนี้จะผงาดล้ำฟ้าขึ้นไปสู่สวรรค์! และเจ้านั้นจะเป็นได้แค่หินข้างทางในเต๋าของฉินซื่อเถียนผู้นี้!”
ฉินซื่อเถียนที่รอดจากภัยอันตรายมาได้นั้นต้องหัวเราะลั่นราวคนบ้า
ทุกอย่างมันตัดสินกันแล้ว!
“ฮ่าๆ ไม่เลว! ยอดเยี่ยม! ซื่อเถียน อาจารย์ภูมิใจในตัวเจ้านัก! จากวันนี้ไปมันคงไม่มีใครหยุดเจ้าได้อีกแล้ว!” มหาจักรพรรดิล้ำตงหยางกล่าวขึ้นพร้อมมองหน้าฉินซื่อเถียนอย่างชื่นชม
