“หมี่เจิ้น หากเจ้ายังไม่โผล่หัวออกมาอีกบรรพบุรุษผู้นี้จะขอทำลายรังของเจ้าและสังหารลูกหลานมังกรทิ้งแล้ว!”
บรรพบุรุษคงเนียนั้นร้องลั่นขึ้นมาจนทำให้ทั้งเกาะมังกรสวรรค์นั้นสั่นสะเทือน
เจ้าโลกระดับสูงและยอดเจ้าโลกทั้งหลายนั้นต่างต้องเงียบปากไปทันทีเมื่อได้ยินเสียงของเขาคนนี้
เพราะนี่มันคือบรรพบุรุษผู้สูงส่ง!
บนสวรรค์ทั้งหลายนี้มันไม่มีใครที่ไม่เกิดกลัวขึ้นมาเมื่อได้เห็นหน้าชายผู้นี้
แม้แต่ยอดเจ้าโลกทั้งหลายเองก็ยังคิดอยากจะวิ่งหนีเมื่อได้เห็นเขา
หากมิใช่เพราะเผ่ามังกรนั้นมีเจ้าโลกล้ำสวรรค์ปกปักรักษาอยู่แล้ว
เจ้าเฒ่านี่คงไม่เสียเวลาพูดคุยทำลายเกาะมังกรสวรรค์นี้ทิ้งลงอย่างไม่สนใจแน่!
ตอนนี้เจ้าโลกทั้งหลายที่มาถึงยังเกาะมังกรสวรรค์นั้นมันมีกว่าร้อยคนเข้าไปแล้ว!
เจ้าโลกของสามเผ่าใหญ่แห่งสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่างมากันพร้อมหน้า
คนเกาะมังกรสวรรค์นั้นต้องขนลุกตั้งเมื่อได้เห็น
เกาะมังกรสวรรค์นั้นไม่เคยได้เห็นการรวมตัวของกองกำลังขนาดใหญ่เช่นนี้มาก่อน
“บรรพบุรุษคงเนียโปรดสงบอารมณ์ก่อนเถอะ เราค่อยๆ คุยกันก็ได้” เมื่อต้องเผชิญหน้ากับตัวตนระดับคงเนียนั้นแม้แต่หลงเจี้ยนผู้นี้เองก็ได้แต่ต้องยิ้มก้มหัวลงกล่าว
แต่บรรพบุรุษคงเนียนั้นกลับไม่คิดสนใจ “ไอ้หนูหลงเจี้ยน เจ้าไม่ต้องมาทำท่าทางเช่นนั้น! คนมากมายขนาดนี้มากันเจ้ายังต้องถามหาเหตุผลที่ข้ามาอีกหรือ?! เฒ่าหมี่เจิ้นมันอยู่ไหน? ลากคอมันออกมา! ไม่เช่นนั้นพ่อเจ้าจะลงมือสังหารคนแล้ว! บรรพบุรุษผู้นี้ไม่ได้มีชื่อเสียงเรื่องความโหดร้ายเพราะโชคช่วยหรอกนะ!”
หลงเจี้ยนนั้นขนลุกตั้งขึ้นทันทีที่ได้ยิน “บรรพบุรุษของข้านั้นท่านกำลังเก็บตัวอยู่ บรรพบุรุษคงเนียโปรดเข้าไปคุยในห้องรับรองเราก่อนเถอะ”
ตูม!
บรรพบุรุษคงเนียนั้นต่อยหมัดออกมาทำลายเทือกเขาบนเกาะมังกรสวรรค์ลงราบเป็นหน้ากลอง
สีหน้าของยอดฝีมือเผ่ามังกรทั้งหลายนั้นเปลี่ยนสีไปทันทีเพราะบรรพบุรุษคงเนียคนนี้ช่างแข็งแกร่งเกินรับมือนัก!
ส่วนเจ้าโลกจากเผ่าอื่นๆ ต่างส่ายหัวออกมาด้วยความสมเพช
“พูดมากต่อไปแล้วบ้านเจ้าจะเป็นเป้าหมายต่อไป! บรรพบุรุษผู้นี้ขอกล่าวเป็นครั้งสุดท้าย ไปเรียกเฒ่าหมี่เจิ้นมันออกมา!” บรรพบุรุษคงเนียกล่าวขึ้นย้ำ
ตัวเขานั้นกำลังอับอายจนโกรธ
เพราะเดิมทีในคงคานิรันดร์นั้นเขาคิดว่าเขากำลังต่อสู้แย่งชิงพลังของคงคานิรันดร์แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ลง
คงเนียคิดว่าเขานั้นพ่ายให้หมี่เจิ้น จึงไม่พอใจอย่างมาก
หลงเจี้ยนนั้นแทบจะทรุดตัวลงด้วยคำขู่ของคงเนียนี้!
ครืน!
วินาทีเดียวกันนั้นเองที่ท้องฟ้ามันก็แหวกออกมาเผยให้เห็นร่างของหมี่เจิ้นที่บินร่อนตัวลงมา
“เฒ่าคงเนีย เจ้ามาทำเรื่องเช่นนี้บนเผ่ามังกรของข้า เจ้าคิดว่าบรรพบุรุษผู้นี้ยอมคนหรือ?”
หมี่เจิ้นร้องขึ้นอย่างไม่พอใจ
“เฮอะ!? เจ้าดูเอาเถอะว่าคนมากมายแค่ไหนที่มายังเกาะมังกรสวรรค์ของเจ้าเพื่อถามหาความยุติธรรม!
เจ้าทำให้คงคานิรันดร์ปั่นป่วนคนอื่นไม่อาจจะบ่มเพาะได้ เจ้ายังมีหน้ามาด่าว่าข้าไร้มารยาทอีกหรือ? เจ้าคิดว่าบรรพบุรุษผู้นี้ไม่กล้าสู้กับเจ้าจริงๆ?” คงเนียเองก็ไม่คิดยอม
หมี่เจิ้นผงะไปเมื่อได้ยินเพราะเขานั้นไม่ได้เข้าไปใกล้คงคานิรันดร์มาหลายปีและย่อมจะไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น
เขาจึงต้องหันไปมองหน้าหลงเจี้ยนและพบว่าอีกฝ่ายนั้นกำลังยิ้มแห้งๆ ตอบกลับมา
หลงเจี้ยนเองก็ไม่คิดปกปิดและค่อยๆ เล่าเรื่องของเย่หยวนออกมาให้คนทั้งหลายได้ฟัง
เมื่อเจ้าโลกจากทั่วสวรรค์ได้ยินเช่นนั้นพวกเขาก็ต้องผงะไปทันที
“อะไรนะ? มันกลับมิใช่บรรพบุรุษหมี่เจิ้นหรือ?”
“เด็กเผ่ามังกรคนหนึ่งกลับทำให้ทุกสวรรค์วุ่นวาย?”
“พวกเราเหล่าเจ้าโลกทั้งหลายนั้นกลับไม่อาจเทียบเคียงเด็กน้อยคนหนึ่งได้?”
…
คงเนียนั้นเป็นคนรักหน้ายึดถือชื่อเสียงอย่างมาก ตอนนี้เขาจึงรู้สึกว่าตัวเองเสียหน้าอย่างกู่ไม่กลับ
เขานั้นคิดว่าตัวเองแพ้ให้หมี่เจิ้น แต่กลับกลายเป็นว่าเขาพ่ายแพ้ให้เด็กน้อยคนหนึ่ง!
แล้วบรรพบุรุษเผ่าปีศาจสวรรค์อย่างเขานี้จะเอาหน้าไปไว้ที่ใด?
“หมี่เจิ้น ให้มันออกมา! ไม่เช่นนั้นแล้วก็อย่าหาว่าข้าโหดร้ายสังหารคนจนถึงคงคานิรันดร์ของเผ่ามังกร!”
คงเนียกล่าวขึ้น
ไป๋จือกล่าวขึ้นเสริม “หลงเจี้ยน สัญญาสามปีมันใกล้จบลงเต็มทีแล้ว พวกเจ้าจะกลับคำที่ได้ให้ไว้หรือ?
วันนี้มีเจ้าโลกมานับร้อยๆ เจ้ายังมีหน้าจะแถอะไรได้อีก?”
“ไอ้เด็กคนหนึ่งกลับทำให้คงคานิรันดร์ปั่นป่วน จะบ้าเกินไปแล้ว!”
…
เหล่าเจ้าโลกทั้งหลายนั้นต่างด่าว่าออกมาไม่ขาดปาก
คนที่ข้ามมาจากสวรรค์อื่นนั้นย่อมจะมิใช่คนธรรมดา
พวกเขาหลายคนนั้นถูกขัดในช่วงเวลาสำคัญของการบ่มเพาะแน่นอนว่าพวกเขาย่อมจะไม่พอใจอย่างมาก
หมี่เจิ้นเองก็ตกตะลึงอย่างมากเมื่อได้ยินเพราะเขาคิดว่าการให้เย่หยวนเข้าคงคานิรันดร์มันจะเป็นแค่เรื่องเล็กๆ
ใครจะไปคิดว่ามันกลับกลายเป็นเรื่องใหญ่โตได้ขนาดนี้
รบกวนการบ่มเพาะของเจ้าโลกนับร้อยๆ คนพร้อมกัน มันย่อมจะมิใช่เรื่องน่าตลกแล้ว
แม้แต่เจ้าโลกล้ำสวรรค์ยังมา ตัวเขาเองก็ไม่อาจจะรับหน้าไว้ได้เช่นกัน!
แน่นอนว่าเขาไม่อยากจะรับให้ด้วย!
หมี่เจิ้นนั้นรู้ดีว่าเย่หยวนมีพรสวรรค์มากอนาคต แต่เรื่องของเย่หยวนนั้นมันสร้างให้แต่ความปวดหัวให้แก่เขา
หลงชามือขวาของเขานั้นกลับถูกเย่หยวนสังหารลง
หากมิใช่เพราะกลัวจะถูกเปิดโปงแล้วเขาคงสังหารเย่หยวนลงไปตรงนั้นทันทีแล้ว
แต่ในวินาทีเดียวกันนั้นเองห้วงมิติมันก็แหวกออกมาเผยให้เห็นเงาร่างอีกเงาหนึ่ง
เมื่อหลงเจี้ยนได้เห็นผู้มาเยือนคนนี้เขาก็ต้องขนลุกตั้งทั้งกายอีกครั้ง
เจ้าโลกล้ำสวรรค์คนที่สอง!
เมื่อคงเนียได้เห็นผู้มาถึงนั้นเขาก็อดหัวเราะขึ้นไม่ได้ “น้องยู่เชียน ไม่นึกเลยว่าเจ้าเองก็จะมาด้วย! เท่านี้ข้าก็อยากจะเห็นนักว่าหมี่เจิ้นมันจะยังกล้าปกป้องคนของตัวเองอยู่หรือไม่!”
เจ้าโลกยู่เชียนนั้นคือบรรพบุรุษของเผ่าปีก เป็นเจ้าโลกล้ำสวรรค์!
ตอนนี้สองเจ้าโลกล้ำสวรรค์ผู้ทรงพลังได้มาถามหาความรับผิดชอบแล้ว
แน่นอนว่าเผ่ามังกรย่อมจะเหมือนหมูที่รอขึ้นเขียง
เผ่าปีกนั้นมีแต่คนสวยงาม เจ้าโลกยู่เชียนคนนี้เองก็เป็นสาวงามพันลี้เช่นกันใบหน้าของนางนั้นงดงามไร้ที่ติ
มันเป็นความงามที่ทำให้คนต้องชะงักงัน
แม้แต่ตัวคงเนียเองก็ยังต้องยิ้มขึ้นมาเมื่อได้เห็นนาง
แต่ตอนนี้ใบหน้างดงามของนางนั้นมันกลับเย็นเยือกอย่างถึงที่สุดพร้อมมองหน้าหมี่เจิ้นและกล่าวขึ้น
“หมี่เจิ้น เผ่ามังกรเจ้าคิดจะลบหลู่คนทุกสวรรค์แล้ว?”
หมี่เจิ้นนั้นได้แต่ต้องทำหน้าเหยเกด่าว่าเย่หยวนอยู่ในใจ
เจ้าเด็กนี่มันสร้างปัญหาได้เก่งนัก!
“ไป ไปเรียกเย่หยวนออกมาขอโทษผู้อาวุโสทั้งหลายเสีย!” หมี่เจิ้นสั่ง
“บรรพบุรุษ!” หลงเจี้ยนนั้นกล่าวขึ้นอย่างไม่อยากยอมรับ
หลายปีที่ผ่านมานี้เย่หยวนได้บรรลุไปถึงอาณาจักรเลิศล้ำแล้ว!
ตอนนี้เขานั้นกำลังจะบรรลุขึ้นอาณาจักรจักรพรรดิได้ทุกเมื่อ
การไปเรียกเขาออกมาตอนนี้มันย่อมทำให้ความพยายามก่อนหน้าเสียเปล่าไป!
เขานั้นมั่นใจแล้วว่าวรยุทธบ่มเพาะนี้ที่เย่หยวนสร้างขึ้นมามันต้องเหนือล้ำโลกล้ำสวรรค์
หากเย่หยวนสามารถผงาดขึ้นมาได้ถึงที่สุดแล้วเขาย่อมจะกลายเป็นผู้นำคนหนึ่งของเผ่ามังกรได้แน่
การไปรบกวนเย่หยวนในตอนนี้มันก็เหมือนการโยนทองทิ้งออกจากมือ!
“เจ้าไม่ได้ยินคำสั่งของบรรพบุรุษผู้นี้?” หมี่เจิ้นหรี่ตาลงถามอย่างไม่พอใจ
หลงเจี้ยนนั้นยังคงยืนนิ่ง
หลังจากเงียบไปอีกพักใหญ่เขาก็กล่าวขึ้น “บรรพบุรุษ เย่หยวนนั้นมีพรสวรรค์มากล้น! เผ่ามังกรเราควรแบกรับเรื่องราวนี้ไว้!”
หมี่เจิ้นนั้นรู้ดีว่าหลงเจี้ยนเป็นคนตรงไปตรงมาจึงไม่ค่อยชอบและรู้ดีว่าหลงเจี้ยนผู้นี้จะไม่ทำตามทุกคำสั่งของเขา
เขาจึงได้เลือกหลงชามาเป็นมือขวาแทน
เพียงแค่ว่าเขาก็ไม่คิดฝันว่าหลงเจี้ยนนั้นจะเถียงเขาต่อหน้าเช่นนี้
“ฮ่าๆๆ หมี่เจิ้น เจ้ามันแก่มากแล้วจริงๆ! เจ้าบรรพบุรุษของเผ่าพันธุ์นี้กลับไม่อาจจะสั่งลูกหลานได้แล้ว!
ข้าว่าสภาพเผ่ามังกรของเจ้ามันตกต่ำลงไปเรื่อยๆ ตั้งแต่หมี่เทียนตายไป!” คงเนียหัวเราะลั่นขึ้นเมื่อได้เห็นภาพตรงหน้า
หมี่เจิ้นนั้นได้แต่ต้องทำหน้าแดงหน้าดำขึ้น
เขามองดูหลงเจี้ยนด้วยจิตสังหารหนักหน่วง
หลงเจี้ยนเองก็ไม่คิดเถียงอะไรกลับไปอีกแต่สายตาของเขานั้นยังคงไม่ยอม!
หมี่เจิ้นหัวเราะขึ้น “ในเมื่อเป็นเช่นนั้นพวกเราก็เข้าไปในคงคานิรันดร์ของเผ่ามังกรพร้อมๆ กันนี่แหละ
ไปเชิญ ‘ท่าน’ ผู้นี้ออกมากัน!”
คงเนียนั้นหัวเราะลั่นขึ้น “เอาล่ะ! ข้าเองก็อยากจะเห็นนักว่าเจ้าเด็กแบบไหนที่ทำให้คงคานิรันดร์นั้นปั่นป่วนได้ขนาดนี้!”
จากนั้นหมี่เจิ้นก็ได้พากลุ่มเจ้าโลกนับร้อยนั้นมุ่งหน้าไปยังคงคานิรันดร์
ได้เห็นแผ่นหลังของคนทั้งหลายนั้นหลงเจี้ยนก็ได้แต่ต้องถอนใจยาว
แต่ก่อนที่คนทั้งหลายจะได้เข้าประตูไปมันก็มีร่างหนึ่งเดินสวนออกมาจากประตูนั้นก่อน
…………………………
