(wnแปล)Shimotsuki-san wa mobu ga suki – ตอนที่ 0บทนำ

ผมนั้น ก่อนที่จะขึ้นชั้นมัธยมปลาย ไม่เคยคิดเลยว่าตนเองเป็นตัวประกอบ ไม่สิ ผมคิดว่าตัวเองคือสิ่งมีชีวิตที่ถูกเรียกว่า’ตัวเอก’ด้วยซ้ำ

แต่ทว่า ตั้งแต่ที่ขึ้นชั้นมัธยมปลายและได้พบกับหมอนั่น ผมก็รู้ตัวทันทีว่าผมเป็นเพียงแค่ตัวประกอบ

เจ้าหมอนั่น ตั้งแต่ที่ผมได้พบกับริวซากิ เรียวมะ เพราะได้พบกับพระเอกฮาเร็มคนนั้น ก็ทำให้รู้ทันทีว่าผมเป็นแค่ตัวละครที่มีหน้าที่ซัพพอร์ทเนื้อเรื่องเท่านั้น

และนั่นก็ทำให้ผมกลายเป็นตัวประกอบ

ผมใช้ชีวิตในโรงเรียนไปวันๆอย่างว่างเปล่า โดยไม่มีเรื่องราวอะไรให้น่าจดจำ นั่งเหม่อลอยอยู่มุมห้องไปวันๆ

วันนี้เอง ผมก็ยังจ้องมองสาวที่ผมเคยชอบอยู่ที่มุมห้องเหมือนเช่นเคย

“นี่นี่ เรียวมะโอนี่จัง? ครั้งหน้าไปซื้อชุดว่ายน้ำด้วยกันหน่อยสิ”

เด็กสาวผมสีดำที่มัดผมห้อยลงมาทั้ง2ข้าง(ผู้แปล:ทวินเทล) นั่งอยู่บนตักของริวซากิที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ เธอคนนั้นคือน้องสาวต่างสายเลือดของผมเอง

วันเกิดของเราห่างกันแค่ไม่กี่เดือน ผมเกิดก่อนเธอจึงทำให้ผมกลายเป็นพี่ชาย พ่อแม่ของเรานั้นแต่งงานใหม่กันตั้งแต่ที่เรายังเด็กๆ ทำให้เราทั้งคู่คิดว่าเรานั้นเป็นเหมือนดั่งพี่น้องกันจริงๆ

ครั้งหนึ่ง นากายะมะ อาสึสะน้องสาวที่เคยติดผมนั้น ตอนนี้หลงริวซากิอย่างสมบูรณ์ ตอนที่ได้เห็นเธอพยายามอย่างหนักเพื่อดึงดูดความสนใจของเขานั้น ผมเจ็บปวดใจมาก

จะว่าไปเมื่อไม่นานมานี้ เธอก็เคยทำแบบนั้นกับผมมาก่อนก็เถอะ…..แต่ช่วงนี้ แม้แต่บทสนทนาก็ยังแทบไม่มี นั่นทำให้ผมรู้สึกเหงานิดหน่อย

“โอ่ยๆ อาสึสะ ยังเพิ่งเดือน5เองนะ? ชุดว่ายน้ำไม่เร็วไปหน่อยเหรอ?”

“เอ๋ー? แต่ว่า อยากให้เรียวมะโอนี่จังเห็นตอนใส่ชุดว่ายน้ำนี่นา”

“งั้นเหรอ? อืม อยากเห็นเหมือนกันนั่นแหละ!”

ริวซากิยิ้มพร้อมลูบหัวอาสึสะ อาสึสะเองก็ยิ้มอย่างมีความสุข

เพราะอยู่ในช่วงพัก พวกนั้นเลยกำลังจู๋จี๋กันกลางห้องเรียน อาสึสะนั้นเป็นคนขี้อาย ความจริงเธอนั้นไม่ถูกกับการเป็นที่สังเกตุ ควรจะเป็นแบบนั้นแท้ๆ แต่ว่า เพราะชอบริวซากิ เลยไม่สนใจสายตาคนอื่นและหวานกันแบบนั้น

พอเห็นแบบนั้นแล้ว รู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก

“แต่ว่านะ ก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนิคะ? ถึงจะเร็วไปหน่อย แต่แค่ดูอย่างเดียวก็ไม่น่าจะมีปัญหานะคะ”

ไม่ยอมแพ้อาสึสะ สาวผมดำยาวสวยดั่งยามาโตะ นาเดชิโกะ เอนตัวไปด้านหน้าของเธอ เธอคือเพื่อนสมัยเด็กของผมเอง

โฮโจ ยุซุกิ ถึงเธอจะตัวไม่สูงมาก แต่ก็มีร่างกายที่อุดมสมบูรณ์ ทำให้เธอเป็นที่นิยมในหมู่ผู้ชายในโรงเรียน

“ที่จริงแล้วฉันน่ะค่ะ หน้าอกใหญ่ขึ้นมาอีกนิดนึงค่ะ เพราะอย่างนั้น ชุดว่ายน้ำของปีที่แล้วไซส์มันไม่ได้แล้วน่ะค่ะ…”

“เหะ เห? หืーม ชุดว่ายน้ำหรอ….ลำบากหน่อยนะ”

ยุซุกิ นั้นไม่ชอบเรื่องหน้าอกขนาดใหญ่ของเธอ ทั้งที่ควรจะเป็นแบบนั้น แต่ว่า เพราะจะทำให้ริวซากิมาสนใจบ้าง เลยยกประเด็นเรื่องหน้าอกขึ้นมาพูด

พอได้เห็นเธอที่พยายามเปลี่ยนตัวเองเพื่อคนที่เธอชอบ ก็รู้สึกเจ็บที่หน้าอกเหมือนถูกบีบ

“ริวคุงคนลามก ที่จริงก็อยากเห็นชุดว่ายน้ำใช่มั้ยล่ะ? อย่างนั้น ก็ซื่อสัตย์และพูดออกมาตรงๆว่าอยู่ดูก็ได้นี่ー♪”

สาวที่ดูเหมาะสมกับผมทองที่เปล่งประกายของเธอ กำลังจิ้มที่แก้มของริวซากิอย่างร่าเริง เธอเคยเป็นเพื่อนสนิทของผม

อาซากุระ คิราริ สาวที่ปล่อยบรรยากาศของสาวแกลออกมารอบตัว ถึงหน้าอกจะไม่ใหญ่เหมือนกับยุซุกิ แต่เพราะเครื่องแบบที่หลวมๆของเธอ ทำให้มองเห็นน่าอกได้เล็กน้อย กระโปรงก็สั้น เป็นพิษต่อสายตาของเด็กหนุ่มมัธยมปลายอย่างมาก

“จะดูก็ไม่เป็นไรหรอกน้า~♪ เร็วสิ ริวคุง…ซื่อสัตย์หน่อย”

“อึก….ยะ อยากเห็นครับ อยากเห็นชุดว่ายน้ำของผู้หญิงครับ!”

“หืม? อยากเห็นชุดว่ายน้ำของฉันด้วยล่ะー? ถ้าอย่างงั้น ให้ดูก็ได้นะ”

พูดเสร็จคิราริก็เอนตัวไปด้านหน้า และตั้งใจโชว์หน้าอกของเธอให้ริวซากิดู ริวซากิน่าจะเห็นส่วนเว้านั้นอย่างแน่นอน….ถึงตรงผมจะมองไม่เห็น  แต่ทุกอย่างแสดงออกบนใบหน้าของหมอนั่น

จนถึงชั้นมัธยมต้นเธอเคยเป็นผู้หญิงที่เงียบๆแท้นะ พูดให้ถูกก็คือ ก่อนวันเปิดภาคเรียนของชั้นมัธยมปลาย เธอมีผมสีดำและมัดไว้เป็นเหมือนลูกดังโงะ เธอเป็นเด็กผู้หญิงทั่วๆไปที่สวมแว่น และแต่งตัวเรียบร้อย

เธอเป็นคนที่เข้ากับผมได้อย่างดี และก็ชอบพูดคุยด้วยกันบ่อยๆ….แต่ว่าพอได้พบกับริวซากิในวันเปิดภาคเรียน พอได้รู้ว่าหมอนั่นชอบผู้หญิงจี๊ดๆ ก็เปลี่ยนอิมเมจไปเหมือนเป็นคนละคน

พอผมได้เห็นคิราริที่ยอมละทิ้งตัวตนเก่าของเธอ และเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อคนที่เธอชอบ ก็รู้สึกเจ็บปวดหัวใจ ผู้หญิงที่ผมเคยชอบนั้น ไม่มีตัวตนอยู่อีกแล้ว

(….บ้าเอ้ย)

กำหมัดอยู่ใต้โต๊ะ

ก่อนที่ผมจะขึ้นชั้นมัธยมปลายนั้น…..จุดที่ริวซากิอยู่นั้นก็คือผม

สนิทกับ3คนนั้นและอยู่ด้วยกันอยู่เสมอแท้ๆ ตอนนี้ผมกลายเป็นคนนอกอย่างสมบูรณ์

เมื่อก่อน ผมเอาแต่คิดว่าผมนั้นเป็นตัวเอก

มีน้องสาวที่น่ารัก มีเพื่อนสมัยเด็กที่สวย มีเพื่อนสนิทที่มีเสน่ห์ ผมเอาแต่คิดว่าถึงจะขึ้นม.ปลายมา ก็คงได้ใช้เวลากับ3คนอย่างสนุกสนานแน่นอน

แต่ ความจริงมันช่างโหดร้าย

ในวันเปิดภาคเรียน ผมถูกริวซากิขโมยทุกอย่างไปจากผม

ทั้ง3คนที่ผมเคยชอบนั้น เอาแต่หมกมุ่นอยู่กับริวซากิ เรียวมะอย่างสมบูรณ์

ยิ่งกว่านั้น ที่น่าหงุดหงิดคือ มองอย่างไงริวซากิก็คือ’พระเอกฮาเร็ม’ หมอนั่นถูกรายล้อมไปด้วยสาวๆหลายคน

ที่ไม่ได้อยู่ในชั้นเรียนก็มี รุ่นน้องที่ดุจดั่งสัตว์ตัวน้อยบ้างล่ะ รุ่นพี่ประธานสภานักเรียนบ้างล่ะ กัปตันชมรมเคนโด้ชั้นปีเดียวกันบ้างล่ะ ให้ยกตัวอย่างคงไม่หมด

ถึงอย่างนั้นก็ยังมีสมาชิกฮาเร็มอีกคนนึง นอกเหนือจาก3คนนั้น

“เพราะแบบนั้น หลังเลิกเรียนว่าจะไปซื้อชุดว่ายน้ำน่ะ…..ชิโฮะเองก็ ไปด้วยกันมั้ย?”

ริวซากิหันหลังไปโต๊ะข้างหลังเขา ตรงนั้นมี1ในฮาเร็มของริวซากิที่อยู่มาอย่างยาวนาน เธอคือเพื่อนสมัยเด็กของหมอนั่น เธอมีชื่อว่าชิโมสึกิ ชิโฮะกำลังนั่งอยู่

“……?”

เธอที่ก้มลงนอนอยู่ตลอดเวลา พอได้ยินเสียงของริวซากิ ก็เงยหน้าขึ้นมาอย่างลำบากใจ ดูเหมือนว่าเธอจะมีเชื้อสายสแกนดิเนเวียผสมอยู่ด้วย เป็นผู้หญิงที่มีเส้นผมที่มีสีสันงดงามอย่างมาก

บอบบาง หรือจะว่าไงดี……เธอเป็นหญิงสาวที่ดูละเอียดอ่อนดุดดั่งสิ่งของที่ทำขึ้นมาจากกระจกแก้ว

ถึงจะบอกว่าเธอมีรูปลักษณ์ที่ดีที่สุดในโรงเรียก ก็ไม่ใช่การพูดเกินจริง เธอคนนั้นเป็นเพื่อนสมัยเด็กของริวซากิ หมอนั่นมันมีโชคเรื่องผู้หญิงขนาดไหนกันนะ

“นอนอีกแล้วหรอ? ให้ตายสิ ชิโฮะนี่ดูง่วงนอนตลอดเวลาเลยนะ”

ริวซากิยิ้มและยื่นมือไปที่หัวของชิโมสึกิ ทำเหมือนจะลูบหัวเธอ แต่ว่าเธอทำหน้าไม่พอใจออกมา ก็เลยดึงมือกลับไป

“……อะไร”

จากนั้นเธอก็ถามถึงธุระ  ด้วยหน้าที่ไร้อารมณ์

ชิโมสึกิเป็นแบบนั้นเสมอ เธอเป็นคนเงียบๆ โดยปกติจะนิ่งเงียบ ไม่พูดอะไรสักคำ จนกว่าจะมีคนอื่นมาสนทนาด้วย

เพื่อนสมัยเด็กอย่างริวซากิถึงจะพูดกับเธอ ก็เป็นแบบนี้ และพูดด้วยแค่เพียงคำสั้นๆ

เธอที่เป็นแบบนั้น ดูเหมือนว่าริวซากิจะรักเธออย่างสุดหัวใจ

บางที มากกว่า3คนที่ผมรัก…..ไม่สิ ไม่แน่ว่าริวซากิอาจจะหลงรักชิโมสึกิมากกว่าผู้หญิงคนอื่นๆ

ตอนนี้เอง ก็ตั้งใจชวนเธอไปซื้อของด้วยกัน

โดยปกติ ริวซากิไม่เคยชวนผู้หญิงด้วยตัวเองเลย ทุกครั้งจะเป็นฝ่ายถูกชวนเสมอ แต่กับชิโมสึกิ เป็นข้อยกเว้น แค่เธอเท่านั้น ที่ริวซากิจะชวนด้วยตัวเอง

แต่ว่า คำตอบของชิโมสึกิก็เหมือนทุกครั้ง

“……ช่างเถอะ”

พูด2คำเสร็จเธอก็ก้มหน้าลงไปเหมือนเดิม หัวหนุนแขนตัวเองอยู่ในท่าทางพร้อมนอน

ถึงจะไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ว่า ก็รู้สึกได้ถึงเจตจำนงที่จะ ‘ไม่ไป’ ได้อย่างแรงกล้า

“งั้นหรอ? งั้นไว้คราวหน้าจะชวนอีกนะ?”

ริวซากิที่ดูน่าจะชินกับการถูกปฏิเสธแล้ว หันหน้ากลับไปในวงสนทนากับทั้ง3คนทันที

ส่วนที่คอยเฝ้ามองดูซีนเหล่านั้นอยู่จากมุมห้อง……นั่นคือชีวิตประจำวันของผม นากายะมะ โคทาโร่

ตั้งแต่เปิดภาคเรียนผ่านมาประมาณ1เดือนแล้ว

ตั้งแต่ที่ได้พบกับริวซากิ ผมก็ใช้เวลาในแต่ละวันมาแบบนี้มาโดยตลอด

ถ้าบอกว่าไม่เหงาเลย ก็คงจะหลอกตัวเอง

คนที่เคยชอบนั้น กำลังหลงคนอื่นอยู่ แม้แต่จะเข้าหาก็ยังทำไม่ได้ มันเจ็บปวดมาก

ขึ้นมัธยมปลาย ผมก็รู้ตัวว่าตนเองไม่ใช่ตัวเอก

เห็นได้ชัดว่าตัวผมเป็น ‘ตัวประกอบ’

ไม่มีเรื่องราวอะไรให้จดจำ เป็นเพียงส่วนเล็กน้อยในเนื้อเรื่อง หรือไม่ก็ เป็นเพียงเครื่องมือที่ทำให้ตัวละครดูโดดเด่นมากขึ้นละมั้ง

ผมคงเป็นเพียงแค่ตัวชูโรงให้ริวซากิ เรียวมะอย่างไม่ต้องสงสัย

นางเอกทั้ง3คน อาสึสะ ยุซุกิ คิราริ ที่ถูกผมที่เป็นตัวเอกปลอมๆจองจำเอาไว้ จนได้ไปชอบกับตัวเอกที่มีเสน่ห์อย่างเรียวมะ……..อธิบายง่ายๆก็คือ ‘เครื่องมือ’ นั่นเอง

(อา…..แฟน… อยากมีสักคนจังน้า…)

ผมอยากลองมีความรักบ้าง

อยากทำให้คนที่รักได้มีความสุข และอยากได้รับความสุขจากคนคนนั้น

นั่นดูเหมือนว่า จะไม่มีทางมีอีกเป็นครั้งที่2ได้

ก็เพราะ พวกคนที่ผมเคยชอบนั้น ตอนนี้ไปชอบคนคนอื่นแล้วนั่นเอง……

.

.

.

จากผู้แปล.

ตอนใหม่ขึ้นอยู่กับความว่าง+ความขี้เกียจของผู้แปลล้วนๆครับ จะพยายามอัพวันละตอนครับ