(wnแปล)Shimotsuki-san wa mobu ga suki – ตอนที่ 98

พอผมออกมาจากห้าง และสูดอากาศด้านนอก……รู้สึกไม่ค่อยดีเลย เหมือนได้รับรู้รสชาติของคราวเลือด

ดูเหมือนว่าผมจะกัดริมฝีปากตัวเองไปโดยไม่รู้ตัว

นั่นคงเป็นความโมโหที่ผมมีต่อคิราริในตอนนั้น

“เฮ่อ…….”

จิตใจเหมือนกำลังแปดเปลื้อนโคลนเลยนะ

พอผมรู้สึกแน่นอารมณ์เหมือนกับตอนเดินเหยียบบ่อโคลนนั้น ก็ทำให้ผมหยุดเท้า

ผมลองหันกลับไปมอง แต่ว่าก็ไม่มีคิราริอยู่แล้ว

ทั้งที่เธอบอกกับผมว่าจะทำอะไรก็ได้ขนาดนั้นแท้ๆ แต่สุดท้ายเธอก็ไม่พูดอะไรกลับมาซักคำ

ถ้าเป็นคิราริตอนม.ต้น คงจะพูดชัดๆไปแล้วแท้ๆนะ

……พอคิดเอาเองคนเดียวแบบนี้ ก็ทำให้รู้สึกแย่ขึ้นมาอีก

ผมไม่ได้อยากจะทำร้ายเธอหรอก

แต่ว่าถึงจะเคยเป็นเพื่อนสนิท แต่ตอนนี้ก็แค่คนแปลกหน้า ถ้าเราเดินกันไปคนละทางนั่นถือว่าดีแล้ว

แต่ว่า คิรารินั้นพยายามเข้ามาแทรกแซงด้วยวิธีแปลกๆ เลยทำให้ผมต้องพูดแบบนั้นไป

เรื่องนั้น ผมรู้สึกเสียใจที่ทำไปมาก

มันมีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้อีกรึป่าวนะ

ถ้าผมพูดแบบลวกๆแล้วปล่อยให้มันผ่านไป หรือไม่ก็พูดให้มันอ่อนโยนกว่านี้หน่อยーーผมก็คิดไปพรางรู้สึกเสียใจ

ในเวลาแบบนั้น พอครั้งนี้ผมมาเจอหน้าเธอ ทำให้ผมรู้สึกเลวร้ายสุดๆ

“นิฮิฮิ ดูอารมณ์ดีนี่ดีที่สุดแล้วนะ”

“ยังคงบิดเบี้ยวเหมือนเดิมเลยนะ”

มีผู้หญิงผมสีทองตาสีฟ้าอยู่ตรงนั้น

ไม่ใช่ของปลอมแบบคิราริ

เธอเป็นสาวสวยสไตล์ตะวันตกของแท้

“ทำไมถึงอยู่ที่นี่? หรือว่าเธอก็เป็นสตอล์กเกอร์ด้วยหรอ?”

แมรี่ซังยืนพิงเสาไฟและมองมาทางนี้ เหมือนกับว่ากำลังรอผมอยู่

“อืม ก็เพราะวันนี้คิราริตัวคนเดียวใช่มั้ยล่ะ? เพราะฉันกุมเรียวมะไว้คนเดียว เธอก็คงจะเหงาใช่มะ? ในเวลาแบบนั้น ความอ่อนแอของเธอจะปรากฏออกมาสิน้า……ก็อย่างเช่น เธออาจจะอยากกลับมาหาอดีตเพื่อนสนิทーーก็คิดแบบนั้นล่ะนะ”

……อย่างนี้นี่เอง

ดูเหมือนทั้งผมทั้งคิรารินั้น กำลังเต้นอยู่บนฝ่ามือของแมรี่ซัง

“ลูกข่างตัวน้อยกำลังหมุน หมุนไปหมุนมาหมุนไปหมุนมา เป็นความรู้สึกที่ดี…..เนอะ? แต่ว่าเพราะตัวน้อยเลยทำให้คงสภาพได้ไม่นาน แป๊ปเดียวก็จะหมดพลัง และล่วงลง จากนั้นฉันก็แค่บดขยี้มัน”

แมรี่ซังกุมมือสองข้างของตัวเองแน่น

เหมือนกับว่า เธอกำลังบดขยี้ผมและคิราริอยู่

เห็นมั้ยล่ะ? เป็นอย่างที่ฉันคิดเลยนะ? ทั้งนางเอกรอง พระเอก ตัวร้าย ทุกคนกำลังปั่นป่วนไปได้ด้วยดีเลย”

แมรี่ซังพูดด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ เหมือนกับเป็นครีเอเตอร์ที่ยอดเยี่ยม เป็นปกติของครีเอเตอร์ที่พอเป็นเรื่องผลงานแล้ว มักจะชอบพูด

“คิราริน่ะเป็นแบบที่ฉันคิดไว้แล้วสิเน้อ? ออกมาจากเรียวมะและก็ไม่มีใครให้เข้าหาอีกนอกจากโคทาโร่ เพราะนายไม่ใช่คนที่ยึดติดกับตัวเองถึงขนาดจะดิ้นรน สุดท้ายนายก็อาจจะยอมรับเธอสินะ? นิฮิฮิ ถ้าถึงตอนนั้น โคทาโร่จะทำอย่างไงกันนะ?”

…..ถึงจะเจ็บใจ แต่แมรี่ซังมองผมอย่างทะลุปรุโปร่ง

ผมที่ไม่ค่อยมีความเป็นตัวของตัวเองและขาดความมั่นใจในตัวเอง…….จะปฏิเสธคิราริต่อไปเรื่อยๆได้หรือป่าวนะ

“อะไรคือ’อย่าคิดว่ามันจะเป็นอย่างที่เธอคิดเชียวนะ’กันล่ะ? สุดท้ายแล้ว เนื้อเรื่องมันก็เป็นไปตามที่ฉันคิดเลยนะ?”

แมรี่ซังเยาะเย้ยผมด้วยใบหน้าของผู้ชนะ

ผมไม่สามารถพูดอะไรกับคำนั้นได้เลย

(บ้าเอ้ย)

ผมเจ็บอยู่ในใจ

สุดแล้ว ทั้งริวซากิ ทั้งคิราริ ไม่ได้มีคาแรคเตอร์ที่ยิ่งใหญ่อย่างที่ผมคิดไว้เลยรึไง

เนื้อเรื่องมันจะดำเนินไปแบบที่แมรี่ซังพอใจอย่างนี้จริงๆหรอ…..