WDS Chapter 162 การนัดพบ ตอนที่ 2
เอลวิช คาร์นิวัล เป็นหนึ่งในผับระดับสูงที่ตั้งอยู่ภายในเมืองหลวงของเอลดินอร์ มันเป็นสถานที่จัดเลี้ยงสาหรับลูกค้าที่มั่งคั่งร่ารวยที่สุด แม้สถานประกอบการนี้จะถูก เรียกว่าผับ แต่การคงอยู่ของมันกลับค่อนข้างน่าประหลาด
จากด้านนอก มันมีเพียงประตูจืดชืดซิ่วมีสัญลักษณ์เป็นเอลฟ์ที่แต่งตัวเหมือนตัวตลก ติดไว้ที่เหนือประตู
อย่างไรก็ตาม หากคนทั่วไปพยายามเข้าไป พวกเขาจะถูกโยนออกมาในทันที เว้น เสียแต่พวกเขาจะได้รับการพิสูจน์ว่าได้รับคําเชิญให้เข้าไปภายในสถานประกอบการ
แห่งนี้
ในความเป็นจริง มันเป็นผับสําหรับสมาชิกเท่านั้น ซึ่งลือกันว่า เจ้าของเป็นบุคคลที่ ถูกเรียกว่า ชายสวมหน้ากาก
ห่างออกไป 4 ช่วงตึก โอลแฟกซ์คอยเฝ้าดูเอลวิช คาร์นิวัล ด้วยเครื่องประดับเวท มนต์ที่ถูกมอบให้กับเหล่าสายลับทั้งหมด ซึ่งดูผิวเผินแล้ว มันดูเหมือนกับแท่งเหล็กธรรมดาทั่วไป อย่างไรก็ตาม เมื่อนําไปวางไว้ในสถานที่หนึ่ง มันจะสามารถส่งผ่าน เสียงทั้งหมดที่อยู่รอบๆ ไปยังเครื่องประดับเวทมนต์อีกชิ้นหนึ่งได้
ตอนนี้ โอลแฟกซ์มีกระดาษแผ่นเล็กๆในมือของเขา ซึ่งมันถูกขีดเขียนอย่างไม่สามารถจะอ่านได้ อย่างไรก็ตาม ในสายตาของสายลับที่ได้รับการฝึกอบรมแล้ว มันชัดเจนว่าสิ่งนี้เป็นเครื่องหมายการขยับและเคลื่อนไหวของทุกคนในผับ
มันเป็นวันก่อนวันนัดหมายที่ได้สื่อสารผ่านทางกระดาษที่เขาลอบนําไปไว้ในกระเป๋าของเอลดรา เขานอนราบกับพื้นเป็นเวลานานกว่า 6 ชั่วโมง ด้วยกลัวว่า เขาอาจจะดึงดูดความสนใจของผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาตามท้องถนน อาคารที่เขาอยู่ในตอนนี้ อยู่ระหว่างการก่อสร้าง และเขาได้ใช้พื้นที่มุมอับในการซ่อนตัว ซึ่งจะมองไม่เห็นหากไม่มีการเคลื่อนไหวภายใน
เมื่อเขาลุกขึ้น เขาก็ได้ยินเสียงแตกหักขณะที่ยึดกร้ามเนื้อและรู้สึกมึนหัวเล็กน้อย ก่อนจะจางหายไป
หลังจากมองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง เพื่อให้แน่ใจว่า จะไม่มีใครสังเกตเห็นเขาแล้ว โอลแฟกซ์ก็ออกไปจากอาคารเงียบๆ และเดินเข้าไปในโรงแรมที่เขาเคยพักตั้งแต่ เขามาที่เอลดินอร์
หลังจากทักทายเจ้าของโรงแรมที่กําลังมีความสุขหลังจากได้รับการชําระหนี้เต็มจํานวนแล้ว เขาก็ขึ้นบันไดและมุ่งหน้าไปยังห้องที่ติดกับเขา
เคาะประตู เขารอจนกระทั่งชายที่มีหนวดเครายาวสีขาวมาเปิดให้
โอลแฟกซ์พยักหน้าให้ด้วยความเคารพ ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปและทุกเข่ากับพื้นในทันทีที่เห็นชายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้
ชายคนนี้มีผมสั้นสีดํา เคราแพะสั้น และคางแหลม เขาดูอายุราว 25 ปี ร่างที่เต็มไปด้วยกร้ามเนื้อของเขา มันดูราวกับเขาฝึกฝนการเป็นนักสู้มาตลอดทั้งชีวิตของเขา
“ฝ่าบาท ข้าไม่รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวพิเศษใดๆ ทหารเกือบทั้งหมดที่เฝ้าดูในช่วง 2 วันนี้ได้ออกจากสถานที่นั้นมาแล้ว หลงเหลือเพียงบางส่วนที่ถูกทิ้งไว้ ข้าได้ทําเครื่ องหมายตําแหน่งของพวกเขาแล้ว ดังนั้น พวกเขาจะไม่เป็นปัญหาใดๆ”
ได้ยินข้อมูลจากโอลแฟกซ์ ชายคนนั้นก็ขมวดนิ้วแน่นก่อนจะพยักหน้าและโบกมือให้โอลแฟกซ์ออกไปพัก
ในความเป็นจริง บุคคลทั้งสองที่อยู่ในห้องก็คือ เคลเลอร์และแดนล ซึ่งได้ปลอมตัวเพื่อเข้ามายังเอลดินอร์ แน่นอนว่า เคลเลอร์ใช้คาถาปลอมตัวผู้น่ายกย่องระดับมนุษย์ ในขณะที่แดนีลใช้เครื่องมือของระบบ
แม้แดนลจะมีความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยมในการหลีกเลี่ยงอันตรายด้วยร่างโคลน แต่เขาก็ยังคงไม่ต้องการจะแบกรับความเสี่ยงที่เขาไม่สามารถจะหลบเลี่ยงได้
เมื่อ 2 วันก่อน ในวันที่โอลแฟกซ์ได้กล่าวออกมาขณะที่เขาเข้าไปในพระราชวังท หารจํานวนมากได้ลอบแทรกซึมเข้าไปในเอลวิช คาร์นิวัล ในความเป็นจริง แม้แต่ ยามก็ถูกแทนที่ด้วยจอมเวทย์ที่ใช้คาถาปลอมตัว
ข้อมูลสําคัญชิ้นนี้ถูกโอลแฟกซ์จับได้เพราะเขาเคยสารวจที่นี่มาตั้งแต่สัปดาห์ก่อน แล้ว เขาจึงค่อนข้างที่จะคุ้นเคยกับพฤติกรรมของทุกคนที่อยู่ภายในผับ
ดังนั้น เขาจึงสามารถจะบอกได้อย่างรวดเร็วว่า พวกเขาถูกแทนที่โดยเหล่าจอม เวทย์ด้วยคาถาปลอมตัว แม้ว่าลักษณะภายนอกของพวกเขาจะดูเหมือนกันมากเพียงใดก็ตาม แต่มันก็ยังคงมีความแตกต่างเล็กๆในแต่ละบุคคลซึ่งไม่สามารถจะเลียนแบ บกันได้ เว้นแต่จะมีเวลามากพอในการศึกษาลักษณะนิสัยของบุคคลนั้นๆ
จากสิ่งที่เกิดขึ้น มันเห็นได้ชัดว่า ข่าวที่โอลแฟกซ์ไปยังพระราชวังและให้ข้อมูล ได้ไปถึงหูของราชินีแล้ว แน่นอนว่า ทุกสิ่งเกี่ยวกับการนัดพบเช่นนี้จะถูกบันทึกเอาไว้ และถูกส่งมอบให้กับราชินี ไม่มีทางเลยที่เอลดร้าจะซ่อนมันเอาไว้ได้
ดังนั้น มันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ผับจะเต็มไปด้วยหน่วยข่าวกรองที่มีความตั้งใจจะจับกุมพวกกบฏที่ต้องการจะเปลี่ยนผู้น่า
ตอนนี้ สิ่งที่น่ามึนงงก็คือ ทหารที่เข้ามาสังเกตการณ์ที่นี่เกือบทั้งหมดถูกนําออกไปแล้ว มันดูเหมือนว่า เอลดร้าจะซ่อนข้อมูลเกี่ยวกับการนัดพบครั้งที่สองจากแม่ของ
เธอ
แต่สิ่งที่น่าประหลาดใจเกี่ยวกับสถานการณ์ทั้งหมดก็คือ ในวันถัดมาหลังจากที่เขา ลอบนํากระดาษเข้าไปใส่ไว้ในประเป๋าของเอลดร้า โอลแฟกซ์ก็ได้เข้าไปทําความสะ อาดท่อระบายน้ําและดักฟังเธอ
ในวันนั้น เขาไม่สามารถจะได้ยินเสียงอะไรนอก นอกเสียจากเสียงสะอึกสะอื้น ซึ่งมันแสดงให้เห็นว่า แม้เอลดราจะอยู่ในห้อง แต่เธอก็ร้องไห้ออกมาเกือบตลอดทั้งวัน
มันเป็นข้อมูลชิ้นนี้ที่ทุกสิ่งถูกโยนออกไป เหตุใดเธอถึงร้องไห้? มันเป็นเพราะเธอตัดสินใจทรยศแม่ของเธอ? หรือมันเป็นเพราะเธอได้รายงานและสูญเสียโอกาสสุดท้ายที่จะต่อต้านแม่ของเธอ?
แดนลเกลียดในสิ่งที่เขาไม่รู้ กระนั้น สิ่งนี้ก็ได้รับมาจากการทํางานอย่างหนักจากชายผู้นี้ที่พร้อมจะทําทุกอย่างเพื่อราชอาณาจักร
“ฝ่าบาท พวกเราควรจะทําเช่นไร? มันอาจจะเป็นกับดัก พวกเราควรจะหยุดหรือไม่?”
ได้ยินเช่นนั้น แดนลเพียงหัวเราะเบาๆออกมาเท่านั้น
วันถัดมา เอลวิช คาร์นิวัล ดําาเนินธุรกิจตามปกติ คู่รักและครอบครัว เดินทางเข้าไป เพลิดเพลินกับอาหารที่มีชื่อเสียงซึ่งเป็นเอกลักษ์ของผับพร้อมกันนั้น ก็เป็นไวน์ที่ถูก น่าเข้ามาจากสถานที่ต่างๆทั่วทั้งแอนแกเรีย
ตอนเที่ยง เอลฟ์คนหนึ่งเดินเข้าไปในผับ แม้ตอนแรกเธอจะถูกห้ามโดยพวกยาม แต่เมื่อเธอแสดงบัตรอัตลักษณ์บางอย่าง พวกเขาก็หดมือกลับและปล่อยให้เธอเข้าไปในทันที ก่อนที่จะเข้าไป เธอยังได้ออกคําสั่งบางอย่างเพื่ออนุญาติให้ทุกคนที่จะมาหาเธอเข้ามา
เนื่องจากมีวิธีการสื่อสารจํากัด ดังนั้น ในการนัดพบครั้งนี้ ทั้ง 2 ฝ่าย จึงไม่มีทางเลือกนอกจากใช้วิธีที่ค่อนข้างหยาบคาย
ไม่กี่นาทีต่อมา ชายอ้วนร่างเตี้ยคนหนึ่งก็เดินเข้าไปในผับ เห็นว่าเขาเป็นคนธรรมดาที่มักจะแวะเวียนเข้ามาในผับตอนกลางคืน พวกยามก็ปล่อยให้เขาเข้าไป แม้ว่า พวกเขาจะงงงวยจากการเปลี่ยนเวลาออกมาท่องเที่ยวของเขา
เดินเข้าไปภายใน ชายคนนั้นมองไปรอบๆก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังทิศทางหนึ่งและ เข้าไปในห้องที่ว่างเปล่าแห่งหนึ่ง
หลังจากนั้น เขาก็มองไปรอบๆห้องก่อนจะดึงดาบขนาดเล็กออกมาจากกระเป๋า
ขณะที่เขาถือดาบหันหน้าเข้าหาผนัง เขาก็เริ่มเจาะรู้ซึ่งมันก็มีแสงสีแดงเล็ดลอดออกมา
ตูม
ขณะที่เขากําลังจะใช้รู้นั้นเพื่อสื่อสารกับเอลดร้าที่อยู่อีกด้านของผนัง ประตูห้องของเขาก็ถูกเตะเปิดเโดยเอลฟ์ที่สวมชุดคลุมสีเหลือง
เอลฟ์คนนี้ยกมือของเขาขึ้นและชายอ้วนก็พบว่า ตัวเขาถูกยกขึ้นไปบนอากาศมิติ โดยรอบถูกปิดกั้นแล้ว มันดูเหมือนว่าเขาจะไม่สามารถหลบหนีใดๆได้
ได้ยินเสียงอึกทึก เอลดราผู้ที่นั่งอยู่อีกห้องก็วิ่งออกมาเพื่อดูชายคนนั้นที่ถูกตรึงไว้ กลางอากาศ
เห็นเธอเดินออกมา เอลฟ์ที่ยกมือก็กล่าวว่า “ท่านหญิง ข้าควบคุมทุกอย่างไว้ได้แล้ว”
อย่างไรก็ตาม เอลดาราวกับเป็นคนหูหนวก เพราะเธอไม่ตอบกลับใดๆต่อคํา กล่าวของเอลฟ์ตนนั้น กลับกัน เธอจดจ้องไปที่ชายที่ถูกตรึงอยู่บนอากาศ และการแสดงออกของเธอได้ถูกซ่อนไว้จากเอลฟ์คนนั้นเนื่องจากการบดบังของผมของเธอ
คิดว่าเธอคงจะตกใจมาก เอลฟ์ก็ยักไหล่ก่อนจะกล่าวกับชายคนนั้นว่า “เจ้าถูกจับในข้อหาก่ออาชญากรรมต่อเอลดินอร์ สิทธิ์ทั้งหมดของเจ้าที่จะได้รับการพิจารณาคดี ในศาลจะถูกยกเว้น เนื่องจากพระราชบัญญัติที่ 143 ที่ผ่านร่างโดยองค์ราชินีเอลดารา ซึ่งส่งผลให้ ผู้ต้องสงสัยที่สมคบกับการต่อต้านรากฐานของราชอาณาจักร จะต้องถูกส่งไปสืบสวนโดยตรงอย่างเงียบๆ..”
ก่อนที่เขาจะทันได้กล่าวจบประโยค ชายคนนั้นก็ยิ้มเยาะออกมาและกล่าวว่า “ลา ก่อน”
ด้วยการแสดงออกที่สับสน ทั้งเอลดร้าและเอลฟ์คนนั้นมองดูขณะที่ร่างของชายคนนั้นค่อยๆสลายหายไปในอากาศ ราวกับว่าเขาไม่เคยอยู่ที่นั่น
กลับมายังห้องในโรงแรมที่โอลแฟกซ์เช่า แดนีลเปิดตาของเขาและยิ้มกว้างหลังจากที่เขากลับมาควบคุมร่างหลักของเขา
