แม้ว่าการพัฒนาร่างบรรเทาจะเพิ่มขึ้นทีละขั้น แต่ล็อคก็รู้สึกถึงการพัฒนาได้อย่างชัดเจน
ความรู้สึกที่เขาได้รับจากการพัฒนาร่างกายนั้นยอดเยี่ยมมาก!
ทริสต้าแจ้งอาจารย์คนอื่นๆ ให้นำนักเรียนขึ้นรถโดยสารประจำทางไปยังสถาบัน
ขณะเดียวกัน เธอกับฌาคส์จะดูแลเรื่องการเดินทางของล็อคและอลิซไปที่นั่นเป็นการส่วนตัว
“ท่านอาจารย์ ข้าต้องขอโทษด้วย แต่ข้าต้องขอกลับบ้านไปบอกพ่อแม่ก่อน พวกท่านจะได้สบายใจ”
“ได้สิ เราจะรอเจ้าอยู่ที่นี่! นอกจากนี้เจ้าก็ไม่ต้องพกอะไรมามากมายนักเพราะทางสถานบันจะจัดเตรียมไว้ให้เจ้าเอง! และข้ารับประกันเลยว่ามันจะเป็นของดีอย่างแน่นอน!”
ทริสต้ากล่าวอย่างอ่อนโยน
นอกเหนือจากการอำลาพ่อแม่ของเขาแล้ว ล็อคยังมีแรงจูงใจอีกอย่างหนึ่งเช่นกัน
ก่อนหน้านี้เมื่อพัฒนาร่างบรรเทาสำเร็จนั้นล็อคไม่ได้ใช้วัตถุดิบสำหรับวิวัฒนาการใดเลย ดังนั้นเขาจึงต้องการกลับไปยังห้องของเขาและตรวจสอบว่าตถุดิบเหล่านั้นยังอยู่ดีหรือไม่
‘หากมันเป็นข้อผิดพลาดของระบบล่ะ?’ ล็อคหัวเราะในใจ
เมื่อเขากลับบ้าน พ่อแม่ของเขาก็ต้องตะลึงกับข่าวดีที่ล็อคนำมา!
‘เขาล้อเล่นรึเปล่า?’
‘สถาบันจ้าวแห่งสัตว์อสูรระดับสูงแห่งสหพันธ์รับเขาเข้าจริงๆ?’
‘แถมยังเป็นลำดับหนึ่งด้วย?!’
เมื่อหยิบจดหมายตอบรับออกมา แม่ของเขาก็ดีใจมากจนเกือบเป็นลม
โชคดีที่บิ๊ก เบียร์ดี้รับไว้ได้ทัน
“เยี่ยมมากเจ้าลูกชาย!…”
ดวงตาของพ่อแม่เขาเต็มไปด้วยน้ำตา พวกเขาไม่สามารถหาคำมาชื่นชมลูกชายของตนได้
ดังนั้นพวกเขาจึงเข้ามากอดเขาแน่นและร้องไห้ด้วยความปิติยินดีแทน
หลังจากอธิบายสถานการณ์ให้พ่อแม่ฟังแล้ว เขาก็กลับไปที่ห้องเพื่อเก็บของ
แต่เขาก็ต้องผิดหวังเมื่อพบว่าวัตถุดิบที่จำเป็นสำหรับวิวัฒนาการร่างบรรเทาได้หายไป
ระบบมีความพิถีพิถัน
หลังจากเก็บของเรียบร้อยแล้ว เขาก็ทิ้งเงินจำนวนหนึ่งไว้ให้พ่อแม่
เขาหวังว่าในระหว่างที่เขาไม่อยู่ ทั้งสองคนที่เลี้ยงดูเขาด้วยความรักจะสามารถมีชีวิตที่ดีได้
กลับไปที่ศูนย์ฝึก…
นอกจากทริสต้าและฌาคส์แล้วมันก็ยังมีคนรับใช้ของอลิซอีกหลายคนอยู่ด้วย
พวกเขาจัดเตรียมสัมภาระทุกรูปแบบและทุกขนาดไว้ให้คุณหนูของพวกเขา
เสื้อผ้าหรู กระเป๋าจากดีไซเนอร์ น้ำหอมกลิ่นฉุน ทุกสิ่งที่เด็กสาวต้องการ
พวกเขายังนำแม้แต่ที่นอนและร่มกันแดดมาด้วย!
หากมีคนไม่รู้เรื่องมาเห็นเข้า พวกเขาอาจจะคิดว่าอลิซกำลังย้ายบ้าน!
อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงคนนี้กลับยังคงบ่นด้วยสีหน้าขุ่นเคือง
“ช่างเลวร้ายเสียเหลือเกิน! ข้ามีของตั้งเยอะแยะ แต่ทำไมถึงไม่ยอมให้คนรับใช้ติดตามข้าไปด้วยล่ะ? แล้วแบบนี้ข้าจะขนของจำนวนมากเช่นนี้โดยไม่มีคนใช้ได้อย่างไร? นอกจากนี้! ข้ายังต้องเดินทางไปพร้อมกับเจ้าล็อคที่น่ารังเกียจคนนั้นจริงหรือ?”
ฌาคส์อารมณ์เสีย อลิซทำตัวราวกับเธอเป็นเจ้าหญิง ซึ่งเขารู้สึกว่าทั้งหมดมันมากเกินไป
ขณะที่เขากำลังจะบอกสิ่งที่อยู่ในใจกับเธอ ทริสต้าก็หยุดเขาและกระซิบ “ช่างเถอะ… ตระกูลเธอไม่สามารถแตะต้องได้…”
เมื่อได้ฟังคำพูดของเพื่อนร่วมงาน เขาก็รั้งตัวเองไว้
กลับกัน เขาค่อนข้างชอบล็อคที่ดูหนักแน่น
“เป็นไงบ้างล็อค? เจ้าพร้อมแล้วใช่ไหม?”
ขาวน้อยที่เกาะอยู่บนไหล่ของล็อคพยักหน้าพร้อมกันกับเขา
“ไม่มีปัญหา! ข้าไม่ได้นิสัยเสียเหมือนใครบางคน!”
เมื่อเห็นว่าอลิซกำลังจะระเบิด ทริสต้าก็ตะโกนออกมาทันที “เต่าดำ!”
คลื่น… คลื่น… คลื่น… คลื่น…
ล็อคและคนอื่นๆ รู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนจากพื้นดิน!
ยิ่งกว่านั้น แรงสั่นสะเทือนที่รู้สึกก็เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ!
ตู้ม!
เกิดการระเบิดขึ้นไม่ไกล ท้องฟ้าถูกบดบังโดยคิเมร่าเต่างูขนาดมหึมาที่เจาะออกมาจากพื้นดิน
มันดูครอบงำมาก!
“เด็กดี! นั่นน่าประทับใจมาก!” ล็อคพยักหน้าและชมเชย ‘เต่า’
ฌาคส์เดินไปข้างหน้าและตบกระดองเต่าก่อนจะกล่าว
“เต่าดำเจ้าโตขึ้นอีกแล้ว! ตอนนี้เจ้าน่าจะอยู่ขั้น 4 แล้วใช่ไหม?”
“น่าจะประมาณนั้น ท้ายที่สุดแล้วมันก็ค่อนข้างนานนับจากเมื่อข้าฝึกมันครั้งสุดท้าย!” ทริสต้าพูดด้วยท่าทางสบายๆ
“สถาบันจ้าวแห่งสัตว์อสูรระดับสูงแห่งสหพันธ์เต็มไปด้วยคนที่ทรงพลัง…” ล็อคมองไปยังแบทเทิลบีสต์ขั้น 4 ตรงหน้าแล้วพึมพำ จากนั้นเขาก็ถามออกมาด้วยความสงสัย “ท่านอาจารย์ ขอข้าถามอะไรหน่อยได้รึไม่? ที่ข้าเห็นอยู่นี้คือแบทเทิลบีสต์ธาตุดินใช่หรือไม่?”
ทริสต้ายกมือขึ้นปิดปากและหัวเราะออกมาดังๆ “ฮ่าฮาฮา! เจ้าไม่ใช่คนแรกที่ถูกหลอกโดยรูปร่างของมัน!”
หลังจากนั้นเธอก็ดีดนิ้วอีกครั้ง
ประตูห้องโดยสารค่อยๆเปิดออกที่หน้าท้องของเต่าดำ แถมมันยังมีขั้นบันไดยื่นออกมาให้อีกด้วย!
“มันเป็นประเภทเครื่องจักร!”
“เชี่ย! มันมีแบทเทิลบีสต์ประเภทนี้อยู่ด้วย?” ความอยากรู้อยากเห็นของล็อคที่มีต่อโลกนี้ถูกกระตุ้นอีกครั้ง!
“เจ้าอาจไม่รู้เรื่องนี้ แต่ทริสต้าเป็นกัปตันทีมขนส่งของสถาบันเรา!” ฌาคส์เพิ่มเข้าไป
เมื่อเห็นว่าภายในตัวเต่าดำมีพื้นที่ขนาดไหน…
อย่างว่าแต่สี่คนเลย มันมีพื้นที่เพียงพอสำหรับสองร้อยคนเลยด้วยซ้ำ!
เมื่อเห็นว่าอลิซยังคงเก็บกล่องเป็นโหลไว้กับตัว ฌาคส์ก็พูดออกมาอย่างหงุดหงิด “ถึงเวลาต้องไปกันแล้ว!”
….
การเดินทางด้วยเต่าดำนั้นใช้เวลาเร็วกว่าที่คิด
มันทำให้การเดินทางนั้นสั้นลงซึ่งปกติแล้วจะต้องใช้เวลาทั้งวันโดยอาศัยรถยนต์
“พวกเจ้าสามารถพักผ่อนได้! เราจะไปถึงเมืองศักดิ์สิทธิ์ในอีกประมาณสามชั่วโมง!” ทริสต้าพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ”
หลังจากยืดร่างกายของเธอแล้ว เธอก็ผล็อยหลับไปบนที่นั่งของเธอ
ฌาคส์ก็ทำเช่นเดียวกัน
ในขณะเดียวกัน อลิซก็กำลังแต่งหน้าอยู่หน้ากระจก เธอตั้งตารอการเปิดตัวหลังจากนี้
ท้ายที่สุดแล้วใครจะมาหลงเสน่ห์เธอหากไม่ใช่ผู้ชาย?
ล็อคเอนศีรษะลงบนกระเป๋าเป้สะพายหลังและผล็อยหลับไปท่ามกลางเสียงฝีเท้าของเต่าดำ?
….
“นักเรียน! พวกเรามาถึงแล้ว!” สามชั่วโมงต่อมา พวกเขาก็มาถึงสถาบันจ้าวแห่งสัตว์อสูรระดับสูงแห่งสหพันธ์ซึ่งตั้งอยู่ในเมืองศักดิ์สิทธิ์
เมื่อมาถึง เต่าดำก็นอนลงบนสนามของโรงเรียน
ทันทีที่พวกเขาก้าวออกจากอสูร พวกเขาก็ได้รับการต้อนรับทันทีโดยท้องฟ้าสีฟ้าใสและทุ่งโล่งกว้างใหญ่
ล็อคอดไม่ได้ที่จะชื่นชมกับความยิ่งใหญ่ของสถานศึกษา
หอคอยและอาคารนับไม่ถ้วนที่เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์อันยาวนานตั้งอยู่ตรงหน้าล็อค
“อย่างที่หวังไว้จากสถานบันที่ดีที่สุดในสหพันธ์…” ล็อคพึมพำ
หลังจากส่งสายตาให้ล็อคอย่างรวดเร็ว เธอก็โบกมือให้คนที่กำลังรอเธออยู่ “ท่านพี่! ข้าอยู่นี่!”
ไม่ไกลมีชายหนุ่มรูปงามผมทองคนหนึ่งที่ดูเหมือนรออยู่ก่อนนานแล้ว
เขาเป็นพี่ชายคนที่สี่ของอลิซ เอเดรียน!
“อย่างที่คาดไว้ เจ้านำของมามากมายจริงๆ…” เอเดรียนหันกลับมามองคนข้างหลังเขา “พวกเจ้าไปช่วยน้องสาวข้าย้ายของเข้าหอพัก!”
“ครับ! นายน้อยเอเดรียน…”
“เป็นเกียรติของเราที่ได้รับใช้ตระกูลไวท์…”
“คุณหนูโปรดเรียกหาข้าได้เลยหากท่านต้องการความช่วยเหลือใดในอนาคต…”
“เมื่อวานนี้เราได้ทำความสะอาดหอพักของท่านเรียบร้อยแล้ว…”
เมื่อเห็นพฤติกรรมที่คล้ายทาสของคนเหล่านี้ ล็อคก็แทบจะอาเจียนออกมา
“น่าขยะแขยง…”
ต่างจากล็อค อลิซนั้นพึงพอใจกับการกระทำของพวกเขามาก ท้ายที่สุดสิ่งนี้มันได้ตอบสนองต่อความหยิ่งยโสของเธออย่างมาก!
