ตอนที่ 179 กองกำลังเก่า
“นายน้อย” คนชุดดำผู้หนึ่งมายังอิ้งฮวาเว่ย พูดกับหลานเฟิง
“ไม่มีคนตามมาใช่หรือไม่ จิ่วหลิวซับซ้อนจนเกินไป”
“ไม่มีขอรับ ล้วนจัดการหมดแล้ว ทางด้านตระกูลเยี่ยล้วนเตรียมพร้อมเสร็จแล้วขอรับ”
“เข้าใจแล้ว”
คนชุดดำจากไป หลานเฟิงมองดูหลานเยี่ยที่ยังคงหลับใหล นำแผนที่ในมือวางในอ้อมอก
……
“นายท่าน เตรียมพร้อมหมดแล้วขอรับ”
“เริ่มเถิด” คำพูดจบลง บริเวณด้านหน้าตระกูลเยี่ยก็เกิดเสียงดังต่างๆ นานาขึ้น
ไม่นาน สิ่งก่อสร้างแห่งหนึ่งก็ติดไฟ แสงไฟพุ่งอาบทั่วท้องฟ้า ส่องแสงสว่างแทนความมืดมิด ผู้คนจำนวนมากหลบหนีไม่ทัน ถูกไฟไหม้ได้รับบาดเจ็บ
เชียนเยี่ยซือชิวฉือเคลื่อนทัพทหารไปต่อสู้กับคนที่ก่อการกบฏในทันใด เพราะไม่มีการเตรียมพร้อมไว้ก่อน ฉะนั้นตอนแรกเริ่มจึงสูญเสียคนไปไม่น้อย แต่เมื่อรอจนกลุ่มจิ้งจอกราตรีปรากฏตัวขึ้น พวกเขาก็ไม่เหลือความเป็นไปได้ที่จะชนะอีก
พื้นที่หลายบริเวณที่ถูกกำหนดไว้โดนไฟเผาไปแล้ว คนในกองกำลังเก่าแอบซ่อนอยู่นานเช่นนี้ จากวันนี้ไปก็จบลงโดยสมบูรณ์แล้ว
ตอนที่กระแสพลังวิญญาณปลิวว่อนนั้น กองกำลังเก่าเตรียมพร้อมทำการจู่โจมครั้งสุดท้าย คนที่เหลืออยู่ของพวกเขามีไม่เยอะแล้ว การก่อกบฏครั้งนี้พวกเขาไม่มีแผนการที่จะมีชีวิตรอด สำหรับพวกเขาแล้วได้ช่วยหลานเยี่ยก็ถือว่าพอแล้ว
ตอนแรกบิดาของหลานเฟิงมีบุญคุณต่อพวกเขา พวกเขาเองก็ถือว่าตอบแทนบุญคุณแล้ว
กลางดึกวันนี้ ตระกูลเยี่ยเกิดเหตุวุ่นวาย สิ่งปลูกสร้างที่ถูกเผาไหม้มีไม่น้อยกว่าสิบแห่ง กองกำลังเก่าตระกูลเยี่ยที่ตามหลานเฟิงมาถูกกำจัดสลายไปทั้งกองกำลัง มีเพียงผู้เดียวที่หนีออกมาได้
เมื่อมาถึงจิ่วหลิว ได้ลอบพบกับหลานเฟิง ณ ที่เป็นความลับแห่งหนึ่ง มอบแผนที่ให้กับเขา แผนที่ฉบับก่อนหน้านั้นแม้จะชัดเจน แต่หากจะจู่โจมก็อาจจะหลงทิศหลงทางได้เพราะพื้นที่แวดล้อมที่ซับซ้อนวุ่นวาย
สิ่งปลูกสร้างที่ถูกเผาคืนนี้พอดีว่าเป็นบริเวณสะดุดตา เช่นนี้สามารถถือเป็นจุดสังเกต จะไม่มึนงงเช่นนั้นอีก
“นายท่าน นี่คือแผนที่ขอรับ” คนผู้นั้นได้รับบาดเจ็บสาหัส ยังไม่ได้พูดประโยคที่สองก็ล้มลงไป เขาอดทนกลั้นลมหายใจเฮือกสุดท้ายมาพบหลานเฟิง
“เจ้าลำบากแล้ว” หลานเฟิงคลุมเสื้อตัวหนึ่งไว้บนร่างของเขา
รอบข้างปรากฏกลุ่มจิ้งจอกราตรีจำนวนหนึ่ง หลานเฟิงลงมือกำจัด เมื่อครู่ตอนที่สัมผัสกับคนที่มาส่งจดหมายนั้นหลานเฟิงพบว่าเขาถูกวางยา สิ่งที่โดนนั้นเป็นพิษเดียวกันกับที่ตนโดนตอนแรก ค่อยๆ สูญเสียพลังกระแสวิญญาณไปช้าๆ ไม่ต้องสู้ก็แพ้ ยาพิษชนิดนี้ช่างน่าวุ่นวายเสียจริง
เช้าวันรุ่งขึ้น รอจนหลานเยี่ยตื่นขึ้นมา เห็นว่าหลานเฟิงนอนกอดเขาอย่างมีความสุขจึงไม่ได้รบกวนเขา นอนนิ่งอยู่ตรงนั้น ท้องร้องดังสองสามที หลานเยี่ยมองหลานเฟิง เตรียมจะลุกไปหาของกิน
คิดไม่ถึงว่าจะดิ้นหนีจากมือหลานเฟิงไม่ได้
“ตื่นแล้วทำไมไม่พูด” หลานเยี่ยพูดกับหลานเฟิง
“อย่าเพิ่งพูด อีกครู่หนึ่งเท่านั้น” หลานเยี่ยนอนลง หลานเฟิงนอนกอดเขาอยู่เช่นนั้น สงบนิ่งไปช่วงระยะเวลาหนึ่ง
“ภูมิประเทศตระกูลเยี่ยถูกมองจนปรุโปร่งแล้ว ภายในสามวัน จะต้องกำจัดให้แล้วเสร็จ”
“อืม” หลานเยี่ยตอบกลับ ย่อมต้องเป็นกลางดึกเมื่อวาน หลานเฟิงไปจัดการ ไม่ต้องสงสัย
“คิดจะทำเช่นไร”
“เตรียมกลับตระกูลหลาน จากนั้นก็โจมตีตระกูลเยี่ยเริ่มจากซีเชวีย จิ่วหลิว และราชสำนัก สามที่นี้”
“ดี”
“ยังมีอะไรอีกเล่า”
“หิวแล้ว อยากกินข้าว”
“ได้”
รอจนพวกเขากินข้าวเสร็จแล้ว หลานเยี่ยเขียนจดหมายให้ราชสำนักฉบับหนึ่ง ที่หลานเฟิงให้เขายังคงเป็นนกพิราบตัวนั้น ทำให้หลานเยี่ยมีความรู้สึกว่านกพิราบทั่วโลกล้วนตายไปหมดแล้ว
“ทหารพลังในจิ่วหลิวพวกเจ้าถือครองไว้หรือไม่” หลานเยี่ยถามหลานเฟิง
“สามารถ”
“ดี”
รอจนเรื่องราวในพื้นที่จิ่วหลิวถูกจัดการไปพอสมควรแล้ว หลานเยี่ยและหลานเฟิงก็กลับไปยังตระกูลหลาน
ตอนที่ 180 เตรียมพร้อม
อวี่มั่วที่อยู่อีกอีกทางหลังจากได้รับจดหมายของหลานเยี่ยแล้วก็ไปแบ่งกำลังทหาร แม้นายทหารของราชสำนักจะไม่มีพลังกระแสวิญญาณ แต่ภายในมือของขุนนางที่ตอนแรกยอมศิโรราบเหล่านั้นยังพอมีทหารพลังอยู่
ตอนแรกเพราะว่าเวลาฉุกละหุกเกินไปถึงได้รับชัยชนะมาโดยง่าย ได้รับราชบัลลังก์ การกำจัดครั้งใหญ่คราวนี้ถือเป็นการสร้างกองกำลังทหารพลังที่ไม่เลวกลุ่มหนึ่งขึ้นมา
ทางหลานเยี่ยกลับมาถึงตระกูลหลาน ไปหาหลานเม่ย หลานเม่ยไม่อยู่ หลานเยี่ยตามหลานเฟิงไปยังตีนเขาหลานวั่ง ตามที่คิดไว้เขาได้พบหลานเม่ยที่นั่น อวิ๋นหรูไม่ได้อยู่ คิดว่าหลานเม่ยเพียงมาดูประชาชนเขาเทียนปี้ที่อยู่ที่นี่
“ท่านประมุข ท่านมาแล้ว” หลานเม่ยเห็นหลานเยี่ยมา เอ่ยทักทายเขา
“เวลาผ่านไปไม่เลวเลย” หลานเยี่ยพูดหยอกล้อเขา
“เรื่องในตระกูลหลานไม่มาก จึงมาดูที่นี่”
“ก็ดี กลับไปตระกูลหลานกับข้าสักรอบ พวกเรามาปรึกษากันเรื่องหนึ่ง”
“ดี”
กลับมายังตระกูลหลาน หลานเยี่ยและหลานเฟิงมายังโถงประชุม หลานเยี่ยยังคงนั่งอยู่ด้านบน หลานเฟิงนั่งอยู่ข้างเขา หลานอีนั่งอยู่อีกฝั่ง
“ทุกท่าน ข้าเตรียมพร้อมส่งทหารโจมตีตระกูลเยี่ยอย่างเป็นทางการ ประชาชนตระกูลหลานมอบให้พวกเจ้าแล้ว ในช่วงเวลานี้ความปลอดภัยของตระกูลหลานต้องลำบากพวกเจ้าแล้ว”
คนในสถานการณ์ไม่มีใครพูด ข่าวคราวมากะทันหันเกินไป ทำให้พวกเขาไม่ทันตั้งตัว ประมุขตระกูลคนนี้ไม่อยู่ในตระกูลเป็นเวลานาน เมื่อกลับมาก็พูดว่าจะโจมตีตระกูลเยี่ย แลดูไม่ค่อยจริงจังสักเท่าไร แม้จะพูดว่าโจมตีตระกูลเยี่ยอย่างเป็นทางการ
“ท่านประมุขเตรียมพร้อมแล้วหรือ” หลานเม่ยถาม
“เตรียมพร้อมแล้ว”
“ดี ข้าไม่มีปัญหา คนอื่นก็น่าจะไม่มีปัญหา” หลานเม่ยตอบ คนอื่นต่อให้มีปัญหาอะไรก็ไม่กล้าพูดออกมา
หลานเยี่ยตกใจอย่างมากที่หลานเม่ยยอมรับอย่างง่ายดาย แต่เดิมเขาคิดว่าหลานเม่ยน่าจะเป็นคนหนึ่งที่ต่อต้านอย่างรุนแรงที่สุด คิดไม่ถึงว่าจะยอมรับอย่างง่ายดายเช่นนี้ ดูท่าในช่วงระยะเวลานี้เกิดเรื่องไม่น้อยเลยทีเดียว
การประชุมจบลง หลานเยี่ย หลานอีและหลานเฟิงมาศึกษาแผนที่ที่ได้รับมาแผ่นนั้นด้วยกัน สองสามตำแหน่งที่ถูกทำสัญลักษณ์เอาไว้ล้วนเป็นพื้นที่ที่โดนไฟเผา
แม้แผนที่จะชัดเจน แต่ยังคงตื่นตาเป็นอย่างมากกับการวางแผนผังของตระกูลเยี่ย
“ว้าว ตระกูลเยี่ยซับซ้อนถึงเพียงนี้ สุดยอดเหลือเกิน มิน่าเล่าถึงไม่มีใครโจมตีได้สำเร็จ!” หลานอีทอดถอนใจไปพลาง หลานเยี่ยมองหลานเฟิงพลางแอบหัวเราะ
“เท่านี้ก็กลัวแล้วหรือ” หลานเยี่ยหยอกเย้าหลานอี
“ไม่ถึงขั้นนั้น เพียงแค่รู้สึกว่าเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาเช่นนี้ จะสิ้นเปลืองทรัพย์สินสูญเสียชีวิตเกินไปหรือไม่”
“เป็นเพียงวิธีป้องกันตนเองแบบหนึ่งก็เท่านั้น เหมือนกับเขตม่านพลังเขาหลานวั่ง”
บทสนทนาที่สั้นและเรียบง่ายได้จบลง จู่ๆ หลานเยี่ยก็คิดอะไรขึ้นมาได้
“เจียงหลิงได้พาทหารไปโจมตีเหวินเย่ว์ใช่หรือไม่”
“ใช่”
“ครั้งนี้พวกเราเริ่มลงมือจากเหวินเย่ว์เป็นอย่างไร”
“ได้ สำหรับสถานที่สำคัญของตระกูลเยี่ยเหวินเย่ว์ถือว่าเป็นพื้นที่ค่อนข้างง่ายต่อการโจมตี”
“ดี พวกเราเริ่มโจมตีจากที่นี่” พวกเขาสามคนปรึกษาเส้นทางการเดินทัพโดยเจาะจง และวิธีการซ่อนแอบ สุดท้ายก็จัดออกมาเป็นแผนการที่เป็นรูปธรรม
หลานเยี่ยเขียนจดหมายให้อวี่มั่วและจิ่วหลิวอย่างละฉบับ สั่งการเรื่องบางอย่าง เตรียมพร้อมวันพรุ่งนี้เริ่มต้นดำเนินการ แต่เขารู้ว่าหลานเฟิงจะต้องเริ่มลงมือตั้งแต่คืนวันนี้เป็นแน่
“ส่วนภายในตระกูลเยี่ยก่อกบฏ ตามความสามารถของชิวฉือแล้ว จะต้องสังเกตพบเห็นในทุกด้านเป็นแน่ เหวินเย่ว์แม้ตอนนี้อาจไม่มีอะไรน่าจับตามอง แต่จะต้องเตรียมพร้อมไว้นานแล้วเป็นแน่” หลังจากหลานอีจากไป หลานเฟิงก็พูดกับหลานเยี่ย
“ปล่อยวางเสียหน่อย เชื่อมั่นหลานอี และเชื่อมั่นเจียงหลิง เจียงหลิงพบความล้มเหลวมาแล้วครั้งหนึ่ง ไม่มีทางซ้ำรอยเดิมอีก คืนนี้นอนหลับอย่างสบายใจ พวกหลานอีพรุ่งนี้ก็น่าจะถึงสถานที่เป้าหมายแล้ว กว่าจะได้กลับมาตระกูลหลานครั้งหนึ่งนั้นไม่ง่าย เพลิดเพลินให้ดีเสียหน่อย” หลานเยี่ยมอบจุมพิตให้หลานเฟิงทีหนึ่ง ให้เขาสบายใจ
หลังจากทั้งสองคนผ่านประสบการณ์ลมฝนกรรโชกแล้วทีหนึ่ง ก็พากันหลับลึก
