บทที่ 133 การพัฒนาระบบชีวภาพมหาบาปเริ่มต้นขึ้น
บทที่ 133 การพัฒนาระบบชีวภาพมหาบาปเริ่มต้นขึ้น
นับตั้งแต่ที่ดาร์กรู้ว่าเก้าอี้หินที่อยู่ใจกลางทะเลสาบเป็นหนึ่งในจุดเคลื่อนย้ายหลัก เขาก็อยากจะสัมผัสความรู้สึกของ ‘การจั๊ม’ บ้าง
แต่อย่างที่คาดไว้ นอกจากอาการวิงเวียนศีรษะที่เกิดขึ้นจากการเคลื่อนที่เป็นวงกลมแล้ว ก็ไม่มีความรู้สึกอื่นใดอีก
เขาหยิกต้นขาตัวเองให้เจ็บ แล้วบังคับตัวเองให้เริ่มเดิน
“อย่างแรกเลยคือ วัตถุดิบที่จำเป็นในการสร้างคาถาทั่วไปทั้งห้า…”
ดาร์กหยิบสมุดบันทึกของเขาออกมา ซึ่งได้บันทึกรายการวัตถุดิบไว้อย่างละเอียด
นอกจากคาถา [เคลื่อนย้ายในพริบตา] ที่ต้องการการ์ดเวทมนตร์เปล่าราคาห้าสิบคะแนนในการสร้างแล้ว อีกสี่คาถาก็ต้องการเพียงการ์ดเวทมนตร์เปล่าราคาสิบคะแนนเท่านั้น
นอกจากนี้ คาถาทั่วไปทั้งห้านี้ยังมีอัตราส่วนของวัตถุดิบพื้นฐานคล้ายคลึงกันมาก และของเหล่านั้นก็สามารถใช้ร่วมกันได้
ความยากอยู่ในส่วนที่ไม่ใช่วัตถุดิบพื้นฐาน
นั่นคือ ‘หมึก’ พิเศษที่ใช้เทลงในปากกาพลังเวทและใช้เขียน ‘ภาษาเวทมนตร์’
และวัตถุดิบหลักที่ทำให้การ์ดเวทมนตร์มีคุณสมบัติพิเศษ
ตามที่ดาร์กคาดการณ์ไว้ คะแนนที่จำเป็นในการซื้อวัตถุดิบผลิตการ์ดเวทมนตร์ทั้งห้าอย่างคร่าว ๆ มีดังนี้
1. กระสุนเวทมนตร์: ร้อยคะแนน
2. ผลักออก: สองร้อยคะแนน
3. สกัดกั้น: สามร้อยคะแนน
4. พรางตา: สี่ร้อยคะแนน
5. เคลื่อนย้ายในพริบตา: หนึ่งพันคะแนน
ในหมู่พวกมัน ความยากในการสร้าง [เคลื่อนย้ายในพริบตา] นั้นสูงกว่าอีกสี่คาถาเกินหนึ่งขั้นอย่างเห็นได้ชัด
วัตถุดิบที่จำเป็นในการสร้างคาถา [เคลื่อนย้ายในพริบตา] ก็มีราคาแพงมากเช่นกัน
นักเรียนต้องเลือกการ์ดเวทมนตร์ที่เหมาะสมกับตัวเอง คือการสร้างตามงบ ตามความสามารถ และต้องสร้างมันให้สำเร็จภายในคาบวิชาเวทมนตร์พื้นฐานในวันจันทร์
แน่นอน จุดประสงค์หลักของชั้นเรียนนี้คือการเรียนรู้วิธีการจารึกคาถาลงบนการ์ดเวทมนตร์
ตราบใดที่นักเรียนเรียนรู้ขั้นตอนสำคัญนี้ได้ พวกเขาก็สามารถขัดเกลาการ์ดเวทมนตร์อื่น ๆ ต่อไปได้ตามความต้องการ
…
เดิมที ดาร์กต้องการลองซื้อชุดวัตถุดิบทั้งชุดโดยตรงจากร้านนักเดินทางสายลม แต่เจ้าของร้านบอกเขาว่าทางสถาบันได้สั่งห้ามไม่ให้เขาเจาะจงขายชุดวัตถุดิบเฉพาะ…
‘ดูเหมือนว่าพวกเขาอยากจะทดสอบความสามารถของนักเรียนในการระบุ รวบรวม และซื้อวัตถุดิบสินะ’
ดาร์กส่ายหัวแล้วเริ่มช็อปปิงไปทั่ว
มีนักเรียนไม่กี่คนที่มาซื้อวัตถุดิบและเจอความเจ็บปวดเช่นเดียวกับเขา บ่อยครั้งที่ดาร์กได้พบกับเพื่อนร่วมชั้นที่มีจุดประสงค์เดียวกับเขา หลังจากเข้าไปในร้านแห่งหนึ่ง
แต่ถึงอย่างนั้น ดูเหมือนว่านักเรียนทุกคนต่างก็มีคะแนนไม่พอ ทำให้มีสีหน้าเศร้าสร้อยตาม ๆ กันมา
ดาร์กเหลือบมองคะแนนของตนเอง อันที่จริง เขาก็มีคะแนนไม่พอเช่นกัน ดังนั้นจึงต้องซื้อวัตถุดิบ [เคลื่อนย้ายในพริบตา] เพียงชุดเดียวและวัตถุดิบของอีกสี่คาถาที่เหลืออย่างละสองชุด
ไม่มีใครสามารถรับประกันได้ว่า พวกเขาจะประสบความสำเร็จในการขัดเกลาครั้งแรก
ความจริงคือ ดาร์กทดลองล้มเหลวอยู่หลายครั้งเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงซื้อสำรองเพิ่มเติมไว้
หลังจากที่เตรียมวัตถุดิบทั้งหมดเสร็จ ดวงอาทิตย์ก็เริ่มลาลับขอบฟ้าแล้ว
ดาร์กกลับมาพร้อมกับถุงมากมาย ทำให้เพื่อนร่วมชั้นที่เจอภาพนี้ถึงกับอิจฉาบ้างเป็นครั้งคราว
หลังทานอาหาร ดาร์กซึ่งเก็บข้าวของไว้ในหอพักแล้วก็มุ่งไปยังถนนนักเดินทางอีกครั้ง
แม้ว่าคืนนี้ถนนนักเดินทางจะยังคึกคักอยู่ แต่ก็เห็นได้ชัดว่ามีคนน้อยกว่าเมื่อก่อน อันที่จริงมันก็เป็นเรื่องปกติ
ท้ายที่สุด นักเรียนปีหนึ่งบางคนกำลังนอนอยู่ในหอพัก และนักเรียนบางคนก็กำลังยุ่งกับการบ้าน
อีกทั้งยังมีนักเรียนบางคนที่ยังคงเสพติดการผจญภัยในทางลับอยู่
กลยุทธ์ของอาจารย์ค่อนข้างได้ผล เพราะคนไปสำรวจทางลับน้อยกว่าเมื่อก่อนอย่างเห็นได้ชัด
…
เมื่อเทียบกับตอนเที่ยงแล้ว นักเรียนในปีเดียวกับเขาจะออกมาหลังช่วงอาหารเย็นมากกว่า
ทว่าเอ็มม่ากับเด็กหญิงส่วนใหญ่ของบ้านนักปราชญ์ ไม่ได้อยู่ในหมู่พวกเขา เห็นได้ชัดว่าพวกเธอยังไม่หายดี เนื่องจากคาบวิชาประลองที่ผ่านมา
อย่างไรก็ตาม ไดแอนนาก็ยังอยู่ในหอพักอย่างเชื่อฟังเพราะเธอต้องดูแลโรส
ดาร์กรู้สึกขอบคุณสำหรับเรื่องนั้น
มากเสียจนเขามีรอยยิ้มบนใบหน้า เมื่อได้พบกับเวอร์เธอร์และโรเบิร์ต
“สายัณห์สวัสดิ์ ดาร์ก”
เวอร์เธอร์ทักทายตามปกติ “นายมาที่นี่เพื่อซื้อวัตถุดิบเหรอ?”
ดาร์กพยักหน้าเล็กน้อย “ใช่ นายด้วยเหรอ?”
เวอร์เธอร์ยิ้ม “แน่นอน การฝึกฝนของศาสตราจารย์โจนส์มันหนักมากเลย ถ้าฉันมีร่างกายแบบโรเบิร์ตละก็นะ”
โรเบิร์ตภูมิใจเล็กน้อย “มันยังง่ายเกินไปด้วยซ้ำ”
เวอร์เธอร์เสริม “ฉันว่าจะซื้อวัตถุดิบ [เคลื่อนย้ายในพริบตา] แต่ก็กลัวว่าการทดลองจะล้มเหลว”
ดาร์กตอบ “ซื้อมันเถอะ ความล้มเหลวไม่ใช่เรื่องแย่ ตราบใดที่นายสามารถเรียนรู้จากความล้มเหลว จะสูญเสียเท่าไหร่มันก็คุ้มค่า”
เวอร์เธอร์มั่นใจขึ้น “ถ้านายว่าแบบนั้นฉันก็โล่งใจแล้ว”
…
เวอร์เธอร์กับโรเบิร์ตจึงไปซื้อวัตถุดิบสำหรับทำการ์ดเวทมนตร์
ส่วนดาร์กก็ไปซื้อวัตถุดิบสำหรับการ์ด [กรงต้องสาป] และการ์ด [ฟิวชั่น]
ทั้ง [กรงต้องสาป] และ [ฟิวชั่น] ต่างก็อยู่ในหมวดหมู่การ์ดเวทมนตร์ระดับสูง และพวกมันก็เป็นการ์ดเวทมนตร์พิเศษที่มีการ์ดวิญญาณเป็นฐาน
เมื่อใช้ [กรงต้องสาป] ก็จะสามารถผนึกรูปแบบชีวิตเทียม เช่น วิญญาณรับใช้และโกเลมได้ชั่วคราว แถมยังใช้พวกมันเป็นการ์ดวิญญาณ (สปิริต) ได้
ส่วนการ์ด [ฟิวชั่น] จะทำให้สปิริตตั้งแต่สองตัวขึ้นไปสามารถหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันได้
ความยากในการทำการ์ดเวทมนตร์สองใบนี้สูงมาก และราคาวัตถุดิบก็มากกว่าหนึ่งพันห้าร้อยคะแนน
แม้ว่าดาร์กจะหาสูตรสำหรับการ์ดเวทมนตร์สองใบจาก ‘การใช้กรงต้องสาปมหัศจรรย์สามพันแบบ’ และ ‘ว่าด้วยลักษณะพิเศษของกลุ่มการ์ดหมวดฟิวชั่น’ มาแล้ว แต่เขาก็ไม่มั่นใจว่าจะสามารถขัดเกลาการ์ดเหล่านี้ได้สำเร็จ
เพื่อที่จะสร้างการ์ดเวทมนตร์ทั้งสองใบให้นี้สำเร็จ เขายังต้องศึกษา ‘ภาษาเวทมนตร์’ ด้วยตัวเอง
ส่วนการซื้อวัตถุดิบล่วงหน้าก็เป็นเพียงการทำให้เขาสามารถเริ่มการทดลองได้ทุกเมื่อเท่านั้น
แต่วัตถุดิบสำหรับการ์ดเวทมนตร์ทั้งสองนั้นหายากมาก และดาร์กก็ต้องค้นหาต่อไปในวันรุ่งขึ้น
จนกระทั่งเที่ยงวันเสาร์ ดาร์กถึงรวบรวมวัตถุดิบสำหรับการ์ดเวทมนตร์ทั้งสองใบได้
หลังอาหารกลางวัน
ดาร์กมาที่ร้านดอกไม้และต้นไม้คิตตี้
“วัตถุดิบในการสร้างการ์ดเวทมนตร์ที่จำเป็นก็รวบรวมมาแล้ว เพราะงั้นตอนนี้ฉันสามารถเริ่มค้นคว้าระบบการ์ดของฉันเองได้แล้ว!”
ความสำเร็จของ [แคทมอน] เป็นแรงบันดาลใจให้ดาร์กอย่างมาก
ในความเห็นของเขา หญ้าแมวมีมูลค่าไม่ต่ำกว่าเครื่องมือเล่นแร่แปรธาตุระดับสูง
โดยทั่วไปแล้ว หลังจากปลูก [มหาบาป] ให้เป็น ‘ผล’ ผ่านหญ้าแมวแล้ว [ผลแห่งมหาบาป] อาจมีลักษณะทางชีวภาพบางอย่าง
ตัวอย่างเช่น
[อัตตา] + [หญ้าแมว (แมว)] = [ผลแห่งอัตตา (แมว)]
มันสามารถใช้ขัดเกลาสปิริตประเภทแมวได้
แต่ถ้าใช้หญ้าแมวชนิดอื่นล่ะ?
ตัวอย่างเช่น
[โทสะ] + [หญ้าแมว (ปลาคาร์ป)] = [ผลแห่งโทสะ (ปลาคาร์ป)]
[ผลแห่งโทสะ (ปลาคาร์ป)] นี้สามารถใช้สร้างปลาคาร์ปที่วิวัฒนาการผ่าน [โทสะ] ได้หรือไม่?
หรือ [ผลแห่งโลภะ (แมว)] สามารถใช้ขัดเกลาแมวที่วิวัฒนาการผ่าน [โลภะ] ได้หรือไม่?
…
การค้นหาสิ่งแปลกใหม่นี้ช่างน่าทึ่ง
และความกระตือรือร้นของดาร์กที่มีต่อการวิจัยประเภทนี้ก็สูงกว่าคนอื่น ๆ อย่างชัดเจน
ผ่านไปครึ่งเดือนแล้ว ตั้งแต่ที่เขาเข้ามาในร้านดอกไม้และต้นไม้คิตตี้
นอกจากนี้ ยังมีหญ้าแมวอีกหลายสายพันธุ์ในร้าน
ตามที่ผู้ช่วยร้านบอก สายพันธุ์อื่น ๆ เหล่านั้นเป็นประเภทที่ได้รับการตอบรับที่ดีจากลูกค้า
‘งูเห่าที่ฉันเห็นก่อนหน้านี้หายไปแล้วเหรอ? มันถูกเก็บกลับไปหรือมีคนซื้อไปแล้วกัน?’
ดาร์กหมุนตัวมองไปรอบ ๆ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะก้มไปอุ้มแร็กดอลล์ขึ้นมาลูบ
“เมี้ยว~”
การลูบหญ้าแมวเป็นสิ่งที่ชวนเสพติดจริง ๆ
