จอมมารแค่อยากเป็นคนดี – ตอนที่ 134 สัตว์เลี้ยงตัวใหม่ของดาร์ก เดม่อน

บทที่ 134 สัตว์เลี้ยงตัวใหม่ของดาร์ก เดม่อน
บทที่ 134 สัตว์เลี้ยงตัวใหม่ของดาร์ก เดม่อน

ผู้ช่วยร้านของร้านต้นไม้และดอกไม้คิตตี้นั้นอายุยี่สิบต้น ๆ ผมของเธอถูกมัดด้วยยางรัดผมด้านหลังศีรษะ โดยเหลือปอยผมสองข้างไว้ เธอมักสวมผ้ากันเปื้อนและถุงมือ ทำให้ภาพที่ออกมาดูเป็นหญิงสาวธรรมดา ๆ คนหนึ่ง

นักเรียนชอบเรียกเธอว่า มิสแคท

มิสแคทมีความประทับใจที่ดีกับเด็กชายผมบลอนด์

อันที่จริงเธอมีความจำที่ดีมาก ถ้าใครซื้อหญ้าแมวในร้านของเธอ เธอจะจำได้

เมื่อเห็นดาร์กกำลังมีความสุขอยู่กับการลูบแมว และไม่สามารถหยุดตัวเองได้ เธอก็ไม่มีใจจะไปรบกวนเขา เพียงแค่มองเขาอย่างเข้าอกเข้าใจเท่านั้น

หญ้าแมวเป็นของขวัญจากสวรรค์ และเธอก็ชอบคนที่ชอบหญ้าแมว

…

หลังจากลูบหญ้าแมวจนเวลาล่วงเลยไปสักพักใหญ่ ดาร์กก็วางแมวลงจากตักอย่างไม่เต็มใจ

ในบรรดาหญ้าแมวที่จัดแสดงอยู่นอกร้านนั้น มีเพียงไม่กี่แบบเท่านั้นที่ไม่ใช่แมว

หญ้าแมวเหล่านี้ค่อนข้างเป็นที่นิยม แต่ดาร์กต้องการหญ้าแมวประเภทอื่นเพื่อใช้อ้างอิงในการทดลอง

ปริมาณ [ผลแห่งอัตตา] เหลืออยู่ไม่มากนัก ดังนั้นเป้าหมายทดลองต่อไปควรเป็น [ผลแห่งราคะ]

สัตว์ที่เข้าคู่กับ [ราคะ] และดวงจันทร์นั้นควรจะเป็นจิ้งจอก หมาป่า กระต่าย… หรือแวมไพร์ ซัคคิวบัส?

โดยคำนึงถึงปัจจัยการเลี้ยงในหอพัก มันควรเป็นประเภทที่มีขนาดตัวเล็กและเงียบ

ตัวอย่างเช่น หญ้ากระต่าย?

อันที่จริง หญ้ากระต่ายก็เป็นตัวเลือกที่ดี

เงียบและขี้อาย

ทั้งยังเลี้ยงง่าย

ไม่ว่าจะในตำนานหรือเรื่องเล่า หรือในโลกของมอนสเตอร์จากพวกอนิเมะ ก็มีอยู่สองสามสายพันธุ์ที่มีพื้นฐานมาจากกระต่าย

แน่นอนว่าดาร์กมีความคิดของตัวเอง

อันที่จริง เขาสนใจไดอาเนียส เทพีแห่งดวงจันทร์จากโลกมอนสเตอร์ดิจิทัลมาก

ลูฮาร์ ร่างเริ่มต้นของไดอาเนียสนั้นก็มีพื้นฐานมาจากกระต่าย

ตรงข้ามกับอพอลโลนีอัส เทพแห่งดวงอาทิตย์ในโลกมอนสเตอร์ดิจิทัล

แม้ว่า [แคทมอน] จะถูกสร้างขึ้นโดยใช้ [ผลแห่งอัตตา] แต่ดาร์กก็ยังคงเพ้อฝันถึงอพอลโลนีอัส

ไดอาเนียสและอพอลโลนีอัสเป็นสัญลักษณ์ของ ‘ดวงจันทร์’ และ ‘ดวงอาทิตย์’ ตามลำดับ ไม่เพียงแต่เป็นมอนสเตอร์ดิจิทัลระดับเมก้าเท่านั้น แต่ยังสามารถวิวัฒนาการฟิวชั่นเป็น [เดอะโนวา] ได้ด้วย

ถ้าหากดาร์กสามารถใช้ [ผลแห่งราคะ] กับ [ผลแห่งอัตตา] ขัดเกลา ‘เทพีแห่งดวงจันทร์’ และ ‘เทพแห่งดวงอาทิตย์’ ได้ ผลลัพธ์ของการวิเคราะห์มหาบาปก็จะไม่ธรรมดาเช่นกัน!

…

นอกจากนี้ ในโลกของมอนสเตอร์ขนาดพกพายังมี ‘สัตว์อสูรดวงจันทร์’ และ ‘สัตว์อสูรดวงอาทิตย์’

พวกมันคือ ‘ผู้ส่งสารของดวงจันทร์’ ลูนาอัลซึ่งมีพื้นฐานมาจากค้างคาว และ ‘ผู้ส่งสารของดวงอาทิตย์’ โซลกาลันซึ่งมีพื้นฐานมาจากสิงโต

…

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงจินตนาการของดาร์กเท่านั้น

จากครั้งก่อน ดาร์กไม่พบหญ้ากระต่ายในห้องลับของผู้ช่วยร้าน เพราะงั้นตอนนี้ทุกอย่างจึงยังไม่แน่นอน

หลังจากที่ดาร์กวางหญ้าแมวลง เขาก็ไปหาผู้ช่วยร้าน “มิสแคท ผมอยากได้หญ้าแมวชนิดอื่น ช่วยพาไปดูผลงานใหม่ ๆ หน่อยได้ไหมครับ?”

แน่นอนว่าผู้ช่วยร้านไม่ปฏิเสธ “ได้สิ ว่าแต่หญ้าแมวในหอพักของเธอเป็นยังไงบ้าง”

ดาร์กยิ้ม “สุขภาพดีมากครับ”

ผู้ช่วยร้านหันหลังกลับและพาดาร์กไปที่ห้องลับเมื่อครั้งก่อน

แม้ว่าจะเคยมาที่นี่ครั้งหนึ่งแล้ว แต่ดาร์กก็ยังไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมของห้องลับนี้ได้

มีหญ้าแมวมากกว่าครั้งล่าสุดที่ดาร์กเข้ามา และพวกมันก็ถูกวางอยู่ภายในห้องอย่างหนาแน่น

ที่เห็นได้ชัดเจนที่สุดก็คือ ปลาทองตัวใหญ่นั่นเอง!

ดูท่าว่าผู้ช่วยร้านคงดูแลปลาทองเป็นอย่างดี เพราะมันโตขึ้นและอ้วนขึ้นเรื่อย ๆ!

หญ้าแมวที่อยู่รอบ ๆ ปลาทองก็แข็งแรงเช่นกัน

ดาร์กพยายามกดความรู้สึกไม่สบายใจลงไป และมองกองหญ้าแมวที่ละลานตาตรงหน้า

ผู้ช่วยร้านกำลังมีความสุข “เธอคิดว่าไง? เสียงตอบรับครั้งล่าสุดของลูกค้านั้นดีมาก เราเลยเพิ่มผลงานที่ได้รับการปรับปรุงเพิ่มเติม ตัวอย่างเช่น หญ้าวัว ตอนนี้มันไม่เพียงแต่เป็นสัตว์เลี้ยงเท่านั้น แต่มันยังสามารถผลิตน้ำผลไม้ได้ด้วย เพื่อตอบสนองความต้องการของลูกค้าที่ต้องการดื่มนมทุกวัน”

“น… น้ำผลไม้เหรองั้นเหรอครับ?”

เปลือกตาของดาร์กกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้ หญ้าแมวในกระถางที่ผู้ช่วยร้านชี้ไปเป็นวัวตัวเตี้ยเท่าเข่า เช่นเดียวกับน้ำผลไม้ที่เธอพูดถึง…

ดาร์กอดไม่ได้ที่จะพึมพำว่า “บางทีมันอาจจะใช้ทำเหยือกนมใบใหญ่ก็ได้”

ผู้ช่วยร้าน “ว่าไงนะ?”

ดาร์ก “เปล่า เปล่าครับ ผมสงสัยว่าทำไมถึงไม่มีประเภทอย่างพวกหญ้ากระต่ายที่หลายคนต้องชอบอย่างแน่นอนล่ะ?”

ผู้ช่วยร้านค้าตอบอย่างเขินอาย “มันยังอยู่ในขั้นตอนการพัฒนาน่ะ… แต่จริง ๆ แล้ว เรายังแก้ปัญหาที่หญ้ากระต่ายกลัวจนตายง่าย ๆ จากเสียงเดซิเบลสูงไม่ได้เลย”

ดาร์กตะลึง “จริงเหรอครับ?”

ผู้ช่วยร้านยักไหล่ “ก็นะ ท้ายที่สุดแล้วมันก็เป็นหญ้าแมวประเภทที่ขี้กลัวนี่นา”

ดาร์กครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ถ้าแก้ไขปัญหานี้ได้แล้ว ผมขอสั่งซื้อได้ไหมครับ?”

ผู้ช่วยร้านตอบอย่างมีความสุข “แน่นอน เธอสั่งไว้ได้”

ดาร์กตรวจสอบห้องลับอยู่พักหนึ่ง แล้วสงสัยว่า “มีหญ้าแมวพันธุ์สิงโตไหมครับ?”

ผู้ช่วยร้านตอบ “เราก็ยังแก้ปัญหาหญ้าสิงโตกัดคนไม่ได้น่ะ”

ดาร์ก “โอะ…โอเคครับ… ผมจะสั่งจองมันล่วงหน้าด้วย”

…

สิ่งต่าง ๆ ไม่ได้เป็นไปอย่างราบรื่นอย่างที่ดาร์กคิดไว้

สิ่งที่เรียกว่าผลงานการทดสอบนั้นเกือบเท่ากับผลงานที่ไม่สมบูรณ์แบบ หรือเรียกว่าผลงานที่ล้มเหลวเลยด้วยซ้ำ

อย่าว่าแต่หญ้ากระต่ายและหญ้าสิงโตที่ยังไม่ได้รับการพัฒนาเลย หญ้าแมวส่วนใหญ่ในห้องลับนี้ล้วนมีข้อบกพร่องทางชีวภาพทั้งสิ้น

เพราะพวกมันยังไม่โตเต็มที่เหมือนหญ้าแมวแบบดั้งเดิม

ในหมู่พวกมัน ตัวที่มีลักษณะทางชีววิทยาที่สมบูรณ์กลับเป็นประเภทที่ทำให้คนพูดไม่ออก

เช่นปลาทองที่โดดเด่นที่สุด กับวัวที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้

สรุปแล้ว

ไม่มีสุนัขจิ้งจอก ไม่มีกระต่าย ไม่มีค้างคาว

แต่มีสุนัขกับหนู

สุนัขเป็นลูกสุนัขที่คล้ายกับอิงลิชบูลด็อก

ส่วนหนูเป็นกระแตที่มีขนสีน้ำตาล

ภายใต้ความจริงที่ว่าดาร์กมีหญ้าแมวอยู่ที่หอพักแล้ว มันจึงยากที่จะจินตนาการได้ว่า โศกนาฏกรรมอะไรจะเกิดขึ้นหากยัดลูกสุนัขกับลูกกระแตเข้าไปในห้องพักของเขา

ส่วนปลาทองตัวนั้นมันน่าขนลุกเกินไป

และเขาก็ไม่อยากเลี้ยงลูกวัวในหอพักด้วย

ไม่ต้องพูดถึงหญ้าแมงมุมและหญ้าแมงป่อง แค่คิดก็น่ากลัวแล้ว!

เมื่อเขามีห้องชมรมของตัวเองในอนาคต เขาอาจจะพิจารณาสิ่งเหล่านี้ แต่ถ้าจะเก็บพวกมันไว้ในหอพักก็คงเป็นเรื่องยากเกินไปจริง ๆ

‘แล้ววัวน้อยตัวนั้นล่ะ?”

‘บางทีมันอาจสามารถปลูกให้เป็นถังนมขนาดใหญ่ได้จริง ๆ นะ?’

‘และน้ำผลไม้ที่ผลิตจากหญ้าวัวก็สามารถใส่ลงในชัคคารุเพื่อทำการหมักซ้ำได้ บางทีมันอาจจะผลิตน้ำผลไม้ที่มีเอฟเฟกต์พิเศษได้?’

‘พอคิดแบบนี้แล้ว จู่ ๆ ก็คิดว่ามันไม่ได้แย่ขนาดนั้นเลยนะ!’

‘ยิ่งไปกว่านั้น หญ้าแมวก็ยังไม่โต และวัวตัวน้อยตัวนี้ก็สูงแค่เข่า การเลี้ยงวัวไว้ก็ไม่เลวเหมือนกัน’

ดาร์กพยายามโน้มน้าวตัวเองสุดฤทธิ์ จากนั้นเมื่อพิจารณาถึงกลยุทธ์การพัฒนาอย่างยั่งยืนแล้ว การตัดสินใจขั้นสุดท้ายก็เกิดขึ้น

…

“ถ้าการพัฒนาหญ้ากระต่ายเสร็จแล้ว อย่าลืมเก็บไว้ให้ผมตัวหนึ่งด้วยนะครับ!”

หลังจากที่ดาร์กยืนยันการสั่งซื้อล่วงหน้ากับผู้ช่วยร้านอีกครั้ง เขาก็กลับไปที่หอพักพร้อมกระถางหญ้าวัว