จ้าวแห่งเกาะ ตอนที่ 108 – การซุ่มโจมตีและการตอบโต้
แสงแดดยามบ่ายพร่างพราวมาก และดวงอาทิตย์ขนาดใหญ่บนท้องฟ้าได้ย่างกรายไปทั่วทั้งเกาะร้างราวกับเรือกลไฟ
ชายผิวคล้ำสองคนซ่อนตัวอยู่หลังต้นปาล์มริมชายหาด กินถั่วลิสงอย่างเฉื่อยชาและบางครั้งก็เหลือบมองไปที่ถนนที่เชื่อมระหว่างชายหาดกับขอบปา
ถูกต้อง พวกเขาทั้งหมดเป็นอีแร้งทมิฬ กลุ่มโจรสลัดเอเชียตะวันตกที่ซุ่มอยู่บนเกาะเตรียมชุ่มโจมตีคู่เสี่ยวเล่อพร้อมกับพรรคพวกของเขา จับเป็นคู่ที่เหมือนพวกเขา มีทั้งหมดห้าคู่ที่เหลือ ซึ่งรวมเป็น 10 โจรสลัด
อย่างไรก็ตาม ต่างจากการปฏิบัติอย่างระมัดระวังของเจ้านาย ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาไม่ถือว่าผู้รอดชีวิตจากการซุ่มโจมตีครั้งนี้เป็นเรื่องใหญ่
ท้ายที่สุด ชายและหญิงเหล่านั้นได้วิ่งเข้าไปในส่วนลึกของป่าแล้ว ซึ่งมีสัตว์คุกคาม หมาป่า,เสือและเสือดาวจํานวนมาก แม้แต่โจรสลัดที่ติดอาวุธหนักอย่างพวกเขาก็ไม่กล้าเข้าไปลึกเกินไป
ถึงตอนนี้ คนเหล่านี้จะมีสภาพที่สมบูรณ์ของศพหรือเหลือเพียงซากหรือไม่จําเป็นต้องส่งคน จํานวนมากมาคุ้มกันที่นี่หรือไง!
ดังนั้น โจรสลัดทั้งสองเพียงแต่ใช้เวลาวันหยุดพักผ่อนที่หายากสําหรับคําสั่งจากเจ้านายของพวกเขา
พวกเขาสองคนกําลังกินถั่วลิสงและคุยกันว่าสาวบาร์คนไหนตรงต่อเวลาและฮอตที่สุดเมื่อพวกเขากลับไปที่จีนแผ่นดินใหญ่ครั้งสุดท้าย
ทันใดนั้น เสียงพูดคุยก็ดังขึ้นและโจรสลัดทั้งสองก็เดินไปรอบ ๆ และพบลิงสีทองตัวน้อยยืนอยู่ไม่ไกลจากพวกเขา
ทําหน้าบูดบึงใส่พวกเขาทุกรูปแบบด้วยท่าทาง
โจรสลัดทั้งสองมองหน้ากัน เห็นความโลภในดวงตาของพวกเขา สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเช่นป่าเขตร้อนชนิดนี้มักขายได้ราคาดี เพราะในหลาย ๆ ประเทศมีคนร่ำรวยจํานวนมากที่ชอบเลี้ยงไว้ เป็นสัตว์เลี้ยงแน่นอน เนื่องจากมันถูกขายเป็นสัตว์เลี้ยงจึงต้องถูกจับแบบเป็นๆ
โจรสลัดทั้งสองคุยกันด้วยเสียงต่ํา และหนึ่งในนั้นรูปร่างผอมกว่ายืนขึ้นจากหลังต้นไม้ยิ้มหยิบถั่วลิสงออกมาสองสามเม็ดแล้วโยนให้ลิงน้อยที่อยู่ไม่ไกล เห็นได้ชัดว่าเจ้าตัวเล็กไม่เคยเห็นถั่วลิสงมาก่อน เมื่อมองไปที่ถั่วลิสงสีแดงเม็ดเล็ก ๆ ที่ถูกโยนลงบนชายหาด มันหยิบถั่วลิสงขึ้นมาหนึ่งเม็ดอย่างสงสัยและใส่มันเข้าปาก
“แจ๊บแจ็บ” ด้วยเสียงเคี้ยวง่ายๆ ลิงน้อยก็หยิบถั่วลิสงขึ้นมาอีกเม็ดอย่างตื่นเต้น
…ในไม่ช้า ถั่วลิสงบนชายหาดก็ถูกมันกินที่ละคํา
ในเวลานี้ โจรสลัดยิ้มและโบกมือให้ลิง และแสดงท่าทางเพื่อบ่งบอกว่าเขายังมีถั่วลิสงอยู่ในมืออีกมาก ลิงจินตัวน้อยลังเล และในที่สุดก็เข้าหาเขาเล็กน้อยภายใต้การล่อลวงด้วยอาหารอร่อย
รอยยิ้มบนใบหน้าของโจรสลัดแข็งแกร่งขึ้น ดูเหมือนว่าเขาจะเห็นว่ามันไม่ใช่ลิงที่วิ่งมาหาเขา แต่เป็นกองเงินหลากสี มากเสียจนเขาลืมไปเลยว่า ดูเหมือนจะไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ จากเพื่อนของเขา
ในที่สุด ลิงตัวน้อยก็มาถึงหน้าโจรสลัด เมื่อพวกโจรสลัดกําลังจะเริ่มจับมัน ทันใดนั้นคอของเขาก็รู้สึกเจ็บจากการมีอะไรมั่งลงที่คอ เขารู้สึกมีเลือดออกติดมือของเขาและคอของเขาถูกแทงด้วยกิ่งไม้เล็ก ๆ !
เมื่อเขาสงสัยเล็กน้อยว่าสิ่งเหล่านี้มาจากไหน ความรู้สึกชาที่รุนแรงก็ทําให้ร่างกายของเขา…ชายผิวดําตัวใหญ่สูงกว่า 1.8 เมตรล้มลงมาบนชายหาดแบบนี้
ลิงน้อยจินตะโกนอย่างมีความสุขและวิ่งไปหาโจรสลัดและดึงถุงถั่วลิสงทันที
ในพุ่มไม้ไม่ไกล กู่เสี่ยวเล่อค่อยๆเดินออกมาพร้อมกับหลอดเป่าลูกดอกในมือของเขา …
ก่อนอื่น เขามองไปที่โจรสลัดทั้งสองอย่างใกล้ชิด เขาพบว่าแม้ว่าพวกเขาจะเป็นอัมพาตและไม่สามารถขยับได้ แต่ดวงตาของพวกเขาก็ยังคงเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ และมีการแสดงออกที่หลากหลายบนใบหน้าของพวกเขา …
ดูเหมือนว่าพิษที่เป็นอัมพาตของกบลูกศรลายแดงตัวนี้จะทําให้ประสาทของพวกเขาชาเท่านั้น และไม่ได้ทําให้พวกเขาหมดสติเนื่องจากเป็นเช่นนี้
กู่เสี่ยวเล่อยิ้มอย่างขมขึ้น ส่ายหัวและพูดว่า “นับเป็นโชคร้ายของคุณ!” พัฟ และลูกดอกอีกสองอัน แทงไปที่คอของโจรสลัดอีกครั้ง
ด้วยความระมัดระวัง กู่เสี่ยวเล่อไม่กล้าที่จะประมาท หลังจากสํารวจสิ่งที่มีประโยชน์ไปทั่วร่างกายของพวกเขาแล้ว เขาก็โยนคนตัวโตทั้งสองลงในทะเลที่ขรุขระไม่ไกล โจรสลัดที่เป็นอัมพาตตกลงไปในน้ํา และผลที่ตามมาสามารถจินตนาการได้ มันจะต้องจมน้ําตายในทะเลจากนั้นก็ถูกฉลามกินไป
แต่กฏของป่า สองฝ่ายไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ ไม่มีอะไรจะพูดเกี่ยวกับชีวิตหรือความตาย
เมื่อตอนเที่ยง เมื่อ’เสี่ยวเล่อเสนอให้ไปที่ชายหาดเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ เขาได้รับการคัดค้านอย่างเป็นเอกฉันท์จากสาวทั้งสามคน โดยเชื่อว่าความเสี่ยงของการเคลื่อนไหวครั้งนี้ มากเกินไป
อย่างไรก็ตาม เสี่ยวเล่อยังคงบอกทุกคนอย่างเด็ดขาดว่า หากเราทุกคนต้องการเอาชีวิตรอดบนเกาะนี้ เราจะต้องเผชิญกับปัญหาที่เป็นไปได้ทั้งหมด และโจรสลัดก็เป็นหนึ่งในนั้น
แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะสามารถสร้างบ้านชั่วคราวในปาได้ แต่เขาจะไม่มีวันยอมให้โจรสลัดใช้อํานาจของพวกเขาอย่างใจเย็นบนเกาะร้างแห่งนี้!
คราวนี้ กู่เสี่ยวเล่อไม่ได้พาผู้หญิงมาที่นี่ แต่เพียงแอบกลับไปที่ชายหาดพร้อมกับจินลิงตัวน้อยตามที่เขาคาดไว้โจรสลัดไม่ได้จากไป แต่ทิ้งคนของพวกเขาไว้อย่างลับๆ เพื่อซุ่มโจมตีพวกเขาบนชายหาด ด้วยความคิดที่ดี เขาคิดจะใช้จินเพื่อดึงดูดความสนใจของโจรสลัด จากนั้นก็ใช้เครื่องเป่า และลูกดอกเพื่อฆ่าพวกนี้อย่างเงียบ ๆ
เมื่อนับสองโจรสลัดตอนนี้ นี่เป็นโจรสลัดคู่ที่สามที่ถูกฆ่าโดยการรวมมือกันของกู่เสี่ยวเล่อและจิน
จากโจรสลัดทั้งหกคนนี้ กู่เสี่ยวเล่อได้รับเสบียงมากมาย แน่นอนว่าสิ่งที่สําคัญที่สุดคือแม็กกาซีน AK47!
กู่เสี่ยวเล่อจับกระเป๋าเป้ด้านหลังเขา ซึ่งมีกระสุนมากกว่า 100 นัด
“ ไม่คาดคิดเลยว่าฉันจะมีช่วงเวลาที่ร่ํารวยไปด้วยกระสุน!” กู่เสี่ยวเล่อรู้สึกดีใจเล็กน้อย แต่เมื่อเขาพร้อมที่จะทําตามรูปแบบเดิม และวางแผนที่จะสังหารกลุ่มลับกลุ่มที่สี่ …
ทันใดนั้น เสียงเครื่องยนต์เรือเร็วก็ดังขึ้นในทะเล และเสี่ยวเล่อก็เงยหน้าขึ้นมองและเห็นเรือโจรสลัดขนาดกลางลําอื่น
คนที่ยืนมองเกาะร้างอยู่ตลอดเวลาด้วยกล้องส่องทางไกลไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นหัวหน้าโจรสลัดที่นําทีมออกตามล่า’เสี่ยวเล่อเมื่อวานนี้ คืออีแร้งทมิฬ
เขาค้นพบว่าสถานการณ์ไม่ถูกต้อง หลังจากที่เขาอยู่ห่างไกลออกไป และจํานวนคนที่เขาวางไว้บนเกาะร้างดูเหมือนจะน้อยลงมาก เมื่อเรือโจรสลัดกําลังขับเข้าใกล้เกาะมากขึ้น จู่ๆ เขาก็พบว่าศพคนของตัวเองลอยอยู่บนผิวน้ำทะเล
ผู้รอดชีวิตที่ฉลาดแกมโกงเหล่านี้กล้าที่จะปรากฏตัวเพื่อโจมตีคนของเขาจริงๆ!
อีแร้งทมิฬเปียกโชกและเดินไปที่ศพโจรสลัดที่ตายแล้ว เมื่อพลิกร่างของผู้ใต้บังคับบัญชาคนนั้นแล้วมองใกล้ ๆ สีหน้าของเขาก็น่าเกลียดยิ่งขึ้น!
ในฐานะที่เป็นอีแร้งทมิฬที่เคยอาละวาดในทะเลนี้มาตลอด รู้สึกว่าถูกดูถูกอย่างสุดซึ้ง!
ด้วยความโกรธ เขาโบกมือแรงๆและโจรสลัดเกือบ 50 คนที่อยู่ข้างหลังเขารอเรือขึ้นฝั่ง แล้วพวกเขาก็ลุยน้ําและรีบวิ่งไปที่ชายหาดที่เกิดอุบัติเหตุ!
เขารู้ดีว่าผู้ลอบโจมตีที่น่ารังเกียจนี้ไม่เคยไปไหนไกล ในเวลานี้เขานํากองกําลังจำนวนมาก และหวังว่าจะตามจับและฆ่าผู้ชายคนนี้
แน่นอนว่าสิ่งที่เขาหวังมากกว่านั้นคือ การหักแขนขาของคน ๆ นี้ และทรมานเขาตลอดเวลาเพื่อที่เขาจะตายในอีกไม่กี่วันหลังจากทนทุกข์ทรมานกับความเจ็บปวดทุกรูปแบบ!
ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่จะล้างคําสบประมาทของอีแร้งทมิฬได้…
ในตอนนี้ เสี่ยวเล่อได้เข้าไปในป่าแล้ว เขาต้องการซ่อนตัวและดูว่าเขาสามารถใช้โอกาสนี้กําจัดโจรสลัดหนึ่งหรือสองคนที่อยู่ตามลําพังได้หรือไม่
เพราะไม่ใช่เมื่อวานที่เขาไม่มีกระสุน และตามด้วยเพื่อนร่วมทีมสามคนที่ลากขวดน้ำมัน(ตัวภาระ) ตอนนี้เขารู้สึกผ่อนคลาย ด้วยกระสุนมากกว่า 100 นัดที่ถูกยึด และเขากําลังเตรียมที่จะต่อสู้ครั้งใหญ่กับเจ้าพวกนี้
แต่ทันใดนั้นเอง เขาก็ได้ยินเสียงที่ทําให้เขาแทบสิ้นหวัง เสียงหมาเห่า!
“บัดซบแล้ว ไอ้พวกนี้มันพาหมามา…”
