–เอาล่ะ มันถึงเวลาสำหรับของจริงแล้ว
วันนี้เป็นวันที่ผมกับคุณซิลเวียกำลังจะแต่งงานกัน
แต่ก็นะ มันก็เป็นแค่การแต่งงานชั่วคราวเท่านั้นแหละ
เพราะว่าเราไม่ได้จดทะเบียนสมรสกันน่ะนะ
แต่ถึงอย่างงั้น นี่ก็ถือเป็นการแต่งงานครั้งแรกในชีวิตเลย
แม้ว่าเราจะซ้อมกันมาแล้วก็เถอะ แต่ยังไงก็ยังรู้สึกประหม่าอยู่ดี
หลังมื้อเช้า ผม คุณซิลเวีย คุณคาร์ล่า คุณซึกิคาเงะ เมย์ฟาและซึสึ
ก็ได้มุ่งหน้าไปยังสถานที่จัดงานแต่งงาน
คุณพ่อคุณแม่ของคุณซิลเวียเหมือนว่าจะมีบางอย่างต้องทำ
ก็เลยล่วงหน้าไปสถานที่จัดงานแต่งก่อนเราแล้ว
พวกเขาก็เลยไม่ได้เดินทางไปด้วยกันกับพวกเราในตอนนี้
งานแต่งจะถูกจัดขึ้นที่ซากโบราณสถานของไฮเอลฟ์ที่ท่านทวดของคุณซิลเวียเป็นเจ้าของ
การเดินทางไปยังซากโบราณสถานของไฮเอลฟ์นั้นใช้วิธีเหมือนกับวันแรกที่มาเลย
มันมีวงเวทย์สำหรับใช้ในการเคลื่อนย้ายอยู่ล่ะ
ที่ที่ผมเคลื่อนย้ายไปด้วยเวทย์มนตร์นั้นอยู่ลึกเข้าไปในป่าห่างไกลจากหมู่บ้านพอสมควร
รอบๆนั้นเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ที่ผลิใบเป็นสีทอง
แต่ว่ามันเงียบสงบเอามากๆ
อย่าว่าแต่เสียงคนเลย เสียงนกก็แทบจะไม่ได้ยินเลยด้วยซ้ำไป
“ว่าไงดี ดูยังกับจะมีมอนส์เตอร์โผล่มายังไงยังงั้นเลยนะเนี่ย…”
ในขณะที่มองรอบๆผมก็บ่นพึมพำกับตัวเอง
และคุณซิลเวียที่อยู่ข้างๆผมก็ได้โอบไหล่ของผมไว้
“ไม่ต้องห่วงนะ ต่อให้มอนสเตอร์แบบไหนจะโผล่มาฉันก็จะปกนายเอง”
“เอ๊ะ ถ้างั้นที่นี่ก็มีมอนสเตอร์อยู่จริงๆงั้นเหรอ?”
“ก็นะ ถ้าไม่อยู่ห่างจากเต็นท์ก็คงไม่เป็นไรหรอก ก็เพราะมีการจุดเครื่องหอมเพื่อไล่มอนสเตอร์ไว้แล้วน่ะนะ”
มีมอนส์เตอร์ด้วยเรอะ! ไม่เห็นจะเคยบอกกันก่อนเลยนี่ คุณซิลเวีย!
แต่เอาเถอะ เรามีนักผจญภัยแรงค์ S ตั้ง 3 คนอยู่ด้วยนี่นะ
ไหนจะยังมีเมย์ฟากับซึสึเองที่ก็มีฝีมือเหมือนกัน
ยังไงพวกมอนสเตอร์ทั่วไปก็คงถูกจัดการแหงมๆแหละ
“ก่อนอื่นก็ไปเปลี่ยนชุดแต่งงานในเต็นท์เหมือนกับเมื่อวานนี้ โดยที่วันนี้จะคอยมีไกด์ที่เรียกพวกเราเข้าไปในเต็นท์ หลังจากที่แต่งตัวเสร็จแล้ว ก็อย่าออกห่างจากเต็นท์นะ”
“เข้าใจแล้ว”
การจุดเครื่องหอมเพื่อไล่มอนสเตอร์นั้นทำให้ในอากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นหอม
พอเดินไปได้ซักพักก็เจอเข้ากับเต็นท์หลายสีเหมือนกับเมื่อวาน
“การรักษาความปลอดภัยในวันนี้มันเข้มงวดกว่าเมื่อวานนะ เพราะงั้นพวกเธอห้ามเข้าไปเต็นท์ของเรียวเด็ดขาดล่ะ แน่นอนว่าห้ามแอบดูด้วย”
“เข้าใจแล้วเมี้ยว วันนี้จะอดทนนะเมี้ยว!”
ซึสึยกมือขึ้นเพื่อตอบคำพูดของคุณซิลเวียพร้อมยิ้มกว้าง
[วันนี้] สินะ ก็แปลว่าเมื่อวานนี้แอบดูอยู่จริงๆสินะยัยนี่
แต่ว่าแอบดูได้ยังไงกันนะ ตอนที่อยู่ข้างในเต็นท์ ผมไม่รู้สึกเลยซักนิดเลยแฮะ
ว่าแล้วเชียวว่าการมีสมาชิกกิลด์แห่งความมืดอยู่ด้วยนี่ก็ถือเป็นเรื่องใหญ่จริงๆ
“จะว่าไปแล้ว [หัตถ์แห่งพระเจ้า] ก็ยังไม่เห็นจะทำอะไรซักอย่างเลยนะ”
“นั่นสินะ หรือว่าข้อมูลของพวกเมย์ฟาจังได้รับมามันจะผิดพลาดงั้นเหรอ?”
จากคำพูดนั้นของผม คุณคาร์ล่าเองก็พลอยเอียงคอสงสัยไปด้วย
ที่ทุกคนมาที่นี่น่ะ แรกเริ่มเดิมทีแล้วก็มาเพื่อที่จะขัดขวาง
เป้าหมายของกลุ่มมือสังหาร [หัตถ์แห่งพระเจ้า] กันนี่นะ
นั่นก็เพราะได้ยินมาว่ามีใครบางคนในหมู่บ้านนี้
ส่งคำขอลอบสังหารไปยัง[หัตถ์แห่งพระเจ้า]น่ะนะ–
แต่มาจนถึงวันนี้แล้ว หัตถ์แห่งพระเจ้าก็ยังไม่เห็นจะลงมือทำอะไรซักอย่างเลย
ยังไม่เห็นจะได้ยินว่ามีใครในหมู่บ้านถูกโจมตีเลยซักคนด้วยซ้ำ
จากนั้นเมย์ฟาก็แกว่งนิ้วชี้ไปมาให้กับคำถามของผมกับคุณคาร์ล่า
“ท่านเรียว คาร์ล่าจัง จะประมาทไม่ได้นะ! บางทีแล้ววันนี้อาจจะเป็นวันที่พวกหัตถ์แห่งพระเจ้าเล็งไว้ก็ได้นะ? ที่นี่ค่อนข้างห่างไกลจากหมู่บ้านซะด้วย เพราะงั้นการที่จะโจมตีมันก็เป็นเรื่องจะง่ายเลยนี่”
“แต่ว่าหัตถ์แห่งพระเจ้าก็ไม่น่าจะรู้ได้ว่าซากโบราณสถานของไฮเอลฟ์อยู่ไหนได้นี่นา ถ้างั้นแล้ว การที่จะมาโจมตีถึงที่นี่ได้ มันก็ไม่น่าจะใช่เรื่องง่ายๆไม่ใช่เหรอ?”
เมย์ฟายิ้มแบบแปลกๆและยื่นหูมากระซิบข้างหูเพื่อตอบคำถามของผม
“คนที่รู้ตำแหน่งของซากโบราณสถานก็อาจจะบอกที่อยู่ให้พวกหัตถ์พระเจ้ารู้ก็ได้นี่นา?”
“…นั่นมันก็”
ถ้าจำไม่ผิดคนที่รู้ตำแหน่งซากโบราณสถานของไฮเอลฟ์นั้น–
ในหมู่บ้านก็มีแค่ไม่กี่คนเท่านั้นเองสินะ
การใช้วงเวทย์เคลื่อนย้ายนั่นเอง
ก็คงจะทำเพื่อไม่ให้คนนอกอย่างผมหรือคุณคาร์ล่า
รู้ถึงที่อยู่ของซากโบราณสถานด้วยล่ะมั้ง
ถ้าเป็นงั้นล่ะก็ จำนวนผู้ต้องสงสัยที่ส่งคำขอไปให้กับหัตถ์แห่งพระเจ้า
ก็ค่อนข้างลดขอบเขตลงมาได้พอสมควรเลยล่ะ
งั้นก็แปลว่ามีความเป็นไปได้ที่คนคนนั้นจะอยู่ที่นี่ด้วยงั้นสินะ?
“วางใจเถอะ ท่านเรียวน่ะเราจะเป็นคนปกป้องเอง ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตก็ตาม!”
“…ไอ้เรื่องแลกด้วยชีวิตอะไรนั่นน่ะหยุดเลยนะ ถ้าจะกลับไปล่ะก็เราก็ต้องกลับไปด้วยกันทุกคนสิ”
พอได้ยินคำพูดของผมเมย์ฟาก็หันมายิ้มให้กับผม
“งั้น~ ถ้ากลับไปที่เมืองคาสซานดร้าแล้วล่ะก็ ช่วยให้รางวัลเรากับซึสึจังเยอะๆด้วยจะได้มั้ยคะ? สัญญาแบบนั้นกับคาร์ล่าจังไว้แล้วด้วยใช่มั้ยล่า♡?”
“สรุปพวกเธอแอบดูอยู่จริงๆสินะ…แต่ก็เอาเถอะ ถ้าเรื่องแค่นั้นล่ะก็ผมทำให้ได้อยู่แล้วล่ะ”
ยังไงก็ทำกันเป็นปกติอยู่แล้วนี่นะ
พอผมตอบแบบนั้นไปเมย์ฟก็ยิ้มออกมา
“เย้ ท่านเรียวนี่ใจกว้างจริงๆเลยน้า♡ ถ้างั้นพวกเราคงต้องพยายามมีชีวิตรอดกลับไปให้ได้แล้วล่ะนะ♡”
“เมย์ฟาจัง พูดเรื่องอะไรกันเหรอเมี้ยว?”
“ท่านเรียวน่ะบอกว่าถ้าได้กลับไปที่เมืองคาสซานดร้าแล้วล่ะก็ จะให้รางวัลตอบแทนการคุ้มกันในครั้งนี้ของเรากับซึสึจังเยอะๆเลยล่ะนะ♡”
“เมี้ยวๆ! จริงเหรอเมี้ยว♡!”
พอได้ยินคำพูดของเมย์ฟา ซึสึก็หันมามองที่ผมด้วยดวงตาที่เป็นประกาย
ทั้งที่ทั้งสองคนยิ้มน่ารักออกมาแท้ๆนะ แต่บทสนทนานี่ฟังไม่ได้เลยจริงๆ
“เฮ้ย นี่พวกเธอมัวแต่คุยอะไรกันน่ะ? วันนี้เรียวมีเรื่องต้องทำเยอะนะ เพราะงั้นอย่าไปเซ้าซี้เขานะ”
“ค่าาา”
“โดนคุณภรรยาโกรธเอาซะแล้วสิเมี้ยว!”
เมย์ฟากับซึสึมองไปที่คุณซิลเวียพร้อมหัวเราะแบบมีนัยเบาๆ
คุณซิลเวียขมวดคิ้วด้วยความสงสัย แต่เธอก็ไม่ได้ถามอะไรทั้งสองคนนั้นไป
แต่ทว่า ผมได้เผลอสัญญากับเมย์ฟาไปซะแล้วสิ แล้วผมจะรอดมั้ยเนี่ย?
ถ้ากลับไปที่เมืองคาสซานดร้าแล้ว
ผมต้องทำกับใครบ้างแล้วต้องทำกี่ครั้งกันแน่ล่ะเนี่ย?
