[นิยายแปล] (WN) Love Comedy manga ni haitte shimatta no de oshi no make Heroine o zenryoku de shiawase ni suru – ตอนที่ 4: การติดต่อจากชิโฮะ

ป๊อม​ ป๊อม! ​(เสียงริงโทนเเจ้งเตือนถึงข้อความ)

“นุอ๊าาา!?”

ด้วยเสียงที่ได้ยินจากบริเวณใกล้ๆ​ เซย์หลุดจากการมโนของเธอ

“หะ..หาาา​ ตัวฉันคิดอะไรอยู่ล่ะเนี่ย!”

ในขณะที่หน้าเเดงกํ่า​ ฉันจําเรื่องที่ฉันมโนเมื่อกี้ขึ้นได้​ เเละพยายามส่ายหัวเพื่อให้ลืมมันไป

“อืออ.. คิดอะไรอยู่กันนะ​ตัวฉัน!”

ถึงตัวเซย์เองจะไม่รู้ตัว​ เเต่เธอมีนิสัยชอบมโน​ เเละเธอก็นอนมโนเรื่องเเบบนั้นบนเตียงในบ้านของเธอเป็นบางครั้ง

เเต่ว่าคราวนี้เพราะเธอได้รับประสบการณ์​จริง​ ทําให้จินตนาการของเธอเลยเถิดไปไกล

เเม้เเต่ตอนนี้​เธอวางมือบนริมฝีปากของตัวเองโดยไม่รู้ตัว พอรู้สึกตัวเธอจึงตบเเก้มของตัวเอง

“คุ… ทําให้ฉันจินตนาการถึงเรื่องเเบบนั้น!​ ฉันไม่ยกโทษให้นายเเน่​ ฮิซามูระ!”

เธอวางเรื่องที่มันเป็นมโนของตัวเองไว้ก่อน​ เเละโทษทุกอย่างที่ฮิซามูระ

ในความเป็นจริง​เเล้ว​ ถ้าฮิซามูระไม่พูดอะไรเเบบนั้นออกมา​ เธอก็คงไม่จินตนาการอะไรเเบบนี้​ จะบอกว่าเป็นเพราะฮิซามูระทั้งหมดก็คงได้

“จ..จะว่าไป​ ฉันได้ยินเสียงของ​ RINE นี่นะ”

สิ่งที่มาขัดขวางการมโนของเซย์ก่อนหน้า​นี้ ไม่ใช่สิ​ สิ่งที่ป้องกันไม่ให้มันเลวร้ายไปมากกว่านั้น​ คือเเอพติดต่อสื่อสารนี่

เมื่อมีคนติดต่อคุณมันจะส่งเสียงที่เป็น​เอกลักษณ์​ออกมา

เมื่อมองหน้าจอของโทรศัพท์มือถือ​ อย่างที่คิดดูเหมือนจะมีใครบางคนติดต่อมา

เมื่อคุณเปิดเเอพ​ RINE คุณจะรู้ทันทีว่าใครเป็นคนติดต่อคุณ

ดูเหมือนคนที่ติดต่อมาเมื่อกี้นี้​จะเป็นชิโฮะ

พอเปิดหน้าต่างเเชทของชิโฮะ​ ตรงนั้นมี

“เอ๊ะ!? ทะ..ทําไมล่ะ!?”

[เซย์จัง​ หลังจากที่เราเเยกกันที่ห้องเรียน​ เธออยู่กับฮิซามูระคุงหรอ?]

“ทะ..ทําไมชิโฮะถึงรู้เรื่องนั้นล่ะ?”

ไม่จริงหรือว่าชิโฮะ​ จะเห็นฉากที่น่าอายนั่นงั้นเหรอ!?

ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง​ ฉันคงอายเกินไปจนไม่รู้ว่าจะทําหน้าเเบบไหนดีตอนเจอชิโฮะอีกครั้ง

ไม่สิก่อนหน้านั้น​ ยิ่งกว่าชิโฮะฉันยังไม่รู้เลยว่าจะทําหน้าเเบบไหนดีตอนเจอฮิซามูระอีกรอบ

“ก่อนอื่นตอนนี้​ ต้องตอบกลับก่อน”

ฉันลังเลว่าจะตอบกลับข้อความของชิโฮะไปยังไงดี​ เเต่สําหรับตอนนี้ฉันตอบกลับไปก่อน

[อา​ ฮิซามูระมาห้องเรียนหลังจากนั้นน่ะ]

สําหรับตอนนี้​ ฉันตอบเเค่นั้นไปก่อนเพื่อรอดูปฏิกิริยา​ของชิโฮะ

ถ้าเธอเห็นฉากสารภาพรักสุดร้อนเเรงของฮิซามูระล่ะก็​ ถ้าเป็นอย่างงั้นหน้าของฉันอาจจะลุกเป็นไฟจากความอายเลยก็ได้

อีกอย่างก่อนที่จะสารภาพรัก มีการกล่าวถึงเรื่องที่เซย์มีความรู้สึกเล็กน้อยให้ชิเกโมโตะด้วย

ชิโฮะได้ฟังตั้งเเต่จุดไหน​นั้น​ ฉันไม่รู้เลยสักนิด

ถ้าเป็นไปได้​เเย่ที่สุด​ ถ้าไม่ได้ยินเรื่องที่เซย์ตกหลุมรักชิเกโมโตะก็คงจะดี

ถึงตอนนี้​ ชิเกโมโตะจะไม่ได้อยู่ในหัวฉันเลยก็เถอะ​ ตอนนี้ในหัวมีเเต่เรื่องของฮิซามูระเต็มไปหมด

“ดะ..ได้ยินเรื่องนั้นจากไหนเหรอ”

ทันทีที่ฉันส่งข้อความไป​ มันก็ขึ้นว่าอ่านเเล้วทันที

เเละภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที​ ฉันก็ได้ข้อความตอบกลับมา

[จริงๆด้วยสินะ​ เสียงนั่นเป็นของฮิซามูระคุงจริงๆด้วยสินะ​ เซย์จังถูกฮิซามูระคุงสารภาพรักเหรอ?]​

“อุก..!?”

อย่างที่คิดดูเหมือนชิโฮะจะได้ยินตรงส่วนสารภาพรัก

เพียงเเค่นั้นอย่างเดียวก็ทําดาเมจมหาศาล​ใส่เซย์เเล้ว​ ยิ่งกว่านั้นยังมีข้อความส่งมาอย่างต่อเนื่อง

[ถึงอย่างนั้นฮิซามูระคุง​ เรียกเซย์จังว่าเซย์จังใช่ไหมล่ะ? ตรงจุดนั้นฉันตกใจมากเลย]

“ระ..เรื่องนั้น​ ฉันที่ถูกเรียกเเบบนั้นเป็นครั้งเเรก​เองก็​ตกใจมากๆเหมือนกัน”

ก่อนที่จะถูกสารภาพรัก ทั้งๆที่ปกติหมอนั่นจะเรียกฉันว่า​ [ชิมาดะ]​ เเท้ๆ​ อยู่ดีๆก็มาเรียก​ [เซย์จัง]​ เเบบนั้น

ถึงอย่างนั้นไม่รู้ทําไม​ เหมือนฮิซามูระจะชินกับการเรียกฉันเเบบนั้นมาก

(หรือว่าบางที​ฮิซามูระตอนที่ฉันไม่อยู่​ใกล้ๆ​จะเรียกฉันว่าเซย์จังงั้นเหรอ? ทะ..ทําเรื่องน่าอายอย่างนั้น!)

เพราะชินเลยเรียกฉันเเบบนั้นหรือเปล่าก็ไม่รู้​ เเต่ก็ไม่ใช่ว่าฉันไม่ชอบหรอก

กลับกันพอถูกเรียกอย่างนั้นมันกับรู้สึกเข้ากันอย่างเเปลกประหลาด​ เซย์รู้สึกสับสนนิดหน่อยตรงจุดนั้น

เมื่อคิดเรื่องเเบบนั้นอยู่​ เสียง​ [ป๊อม​ ป๊อม]​ ที่เป็น​เอกลักษณ์​ดังขึ้น​ เเละเเจ้งว่ามีอีกข้อความส่งมาจากชิโฮะ

ดูเหมือนเพราะชิโฮะตื่นเต้นหรือเปล่า​ ห่าฝนของข้อความจึงดําเนินต่อไป

[ฮิซามูระคุงพูดว่าเขาจริงจังด้วยสินะ! ที่ว่าชอบเซย์จังจริงๆน่ะ!]

“อึก..!”

ป๊อม​ ป๊อม

[อีกอย่าง​ เขาพูดว่าจะทําให้เธอมีความสุขอย่างเเน่นอนด้วยสินะ! ถึงจะรู้ว่าไม่ใช่สําหรับฉัน​ เเค่คําพูดนั่นอย่างเดียวก็ทําให้ฉันใจเต้นเลยล่ะ!]

“คุ… เรื่องนั้น ฉันเองก็เหมือนกัน”

ป๊อม​ ป๊อม

[เซย์จัง​จะตอบยังไงเหรอ? จะคบกับเขาไหม? เเบบไหนเหรอ?]

“ระ..รอก่อนชิโฮะ! ใจเย็นๆลงก่อน!”

เซย์ตะโกนตอบใส่ข้อความที่ได้รับ​ เเม้จะไม่ใช่การโทรคุยกันก็ตาม

กะเเล้วชิโฮะที่เป็นเด็กสาวม.ปลาย คงจะชอบเรื่องรักๆอยู่เเล้ว

[ยังไม่ได้คบกันหรอก]

[เอ๊ะ​ งั้นปฏิเสธ​ไปเหรอ?]

ใช้เวลาเพียง​ห้าวินาทีหลังจากที่เซย์ส่งข้อความไปก็มีข้อความตอบกลับมา

[ไม่ได้ปฏิเสธนะ!]

ข้อความมีเพียงเเค่นั้น​ เเต่เธอตอบกลับเร็วกว่าข้อความก่อนหน้านี้ของเธอมาก

[ฉันให้เขารอก่อน​ ฉันบอกว่าขอเวลาคิดหน่อยน่ะ]

[เป็นอย่างนั้นเองสินะ​ เเล้วจะทํายังไงเหรอ? บางทีเพราะเป็นเซย์จังจนถึงตอนนี้เธอคงจะคิดเรื่องนั้นมาตลอดเลยก็เถอะ]

[ไม่ใช่ว่าฉันคิดเรื่องนั้นตลอดสักหน่อย..]

หลังจากถูกสารภาพรักก็ผ่านมาหลายชั่วโมงเเล้ว

ถึงอย่างนั้นก็ไม่ใช่ว่าฉันคิดเรื่องนั้นตลอดเวลาสักหน่อย

ฉันทําการบ้านสําหรับชั่วโมงเรียนของวันพรุ่งนี้​ เเละยังดูทีวีขณะกินอาหารเย็นด้วย

เเต่ว่านั่นสินะ​ ฉันใช้​เวลาทําการบ้านนานกว่าปกติ​ ถึงจะดูทีวีเเต่ฉันก็จําเนื้อหาในนั้นไม่ได้เลย​ นอกจากนี้ฉันยังจําไม่ได้เลยว่ากินอะไรเป็นอาหารเย็น​ ไม่ใช่ว่าฉันคิดเรื่องของฮิซามูระตลอดสักหน่อย​ ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย… เซย์คิดเช่นนั้น

[ตัดสินใจยังหรอว่าจะตอบกลับยังไง]

[ยังไม่ได้ตัดสินใจเลย]​

[ฮุฮุ นั่นสินะ​ เเต่เพราะเป็นเซย์จังถ้าเธอไม่รู้สึกอะไรเลย​ ก็คงจะปฏิเสธไปทันทีเลยนี่นะ]​

“คุ.. ทําไมวันนี้ชิโฮะถึงรุกหนักกว่าปกตินะ”

ฉันได้รับข้อความตอบกลับหลังจากที่ขึ้นอ่านเเล้ว​ภายในไม่กี่วิ​นาที เเต่ไม่รู้ทําไมข้อความเหล่านั้นถึงเเม่นยํามาก

บางทีอาจเป็นเพราะชิโฮะเเละเซย์เป็นเพื่อนสนิทที่สนิทสนมกันเป็นอย่างดี​ อาจทําให้ทั้งสองคนเข้าใจกันเเละกันได้เป็นอย่างดีด้วยเช่นกัน

[ถึงอย่างนั้น​ จริงสินะ​ ถ้าถูกสารภาพรักอย่างร้อนเเรงเเบบนั้น​ จะเก็บเอาไปคิดก็คงช่วยไม่ได้ล่ะนะ]

[ไม่ใช่ว่าฉันเก็บเอาไปคิดสักหน่อย]

[โกหกใช่ไหมล่ะ​ เซย์จังตอนนี้ต้องหน้าเเดงมากๆอยู่เเน่เลย]

“มะ..มีกล้องวงจรปิดติดอยู่งั้นเหรอ!? หรือว่า​ จะเปิดวิดีโอคอลอยู่!?”

ฉันมองรอบๆเพื่อตรวจหากล้องวงจรปิดเเต่ดูเหมือนว่าจะไม่มี​ ดูเหมือนโทรศัพท์ก็ไม่ได้เปิดวิดีโอคอลเหมือนกัน

[เเต่ที่บอกว่าจะทําให้เธอมีความสุขอย่างเเน่นอน​เนี่ย ฮิซามูระคุงนี่เท่จังนะ​ ฉันเองก็อยากจะโดนบอกเเบบนั้นบ้างจัง]

[คุ… เเต่ว่าหมอนั่นชอบอะไรเกี่ยวกับฉันกันนะ]

[เอ๊ะ​ ก็เพราะเซย์จังน่ารักสุดๆเลยไง]

ชิโฮะบอกเซย์เเบบนั้นตลอด​ เเต่เธอคิดว่าคงเป็นคําชมตามมารยาทเฉยๆ​ เพราะเธอไม่เคยถูกคนอื่นบอกเเบบนั้น

ถึงอย่างนั้นกับฮิซามูระ​เธอไม่รู้สึกว่ามันเป็นคําชมตามมารยาทหรือคําเยินยอจากเขาเลย

[ก็จริงที่​หมอนั่นก็บอกว่าฉันน่ารัก​บ้าง​ เท่บ้าง​ สวยบ้าง​ ถูกบอกเเบบนั้นมาเยอะก็เถอะ​ เเต่ฉันว่าชิโฮะยังน่ารักกว่าตัวฉันอีก]

พอเซย์ส่งข้อความนั้นไป​ ข้อความตอบกลับส่งมาช้ากว่าเเต่ก่อนเล็กน้อย​ ถึงอย่างนั้นก็ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว

[เซย์จังทั้งน่ารักเเละเท่ด้วยนี่นะ!​ เเถมยังอ่อนโยนอีก!]

[ฮิซามูระเองก็บอกว่าฉันอ่อนโยนด้วย​ เเต่..ฉันเเค่เป็นห่วงชิโฮะในฐานะเพื่อนเฉยๆ​ ไม่ได้อ่อนโยนหรอก]

[เซย์จังอ่อนโยนนะ!​ เเต่ฮิซามูระคุงก็ดูเป็นคนอ่อนโยนเหมือนกันนะ!]

[ก็จริงนะ.. ​ตอนที่ฉันกําลังล้มเเล้วหมอนั่นมาช่วยประครองไว้มันอ่อนโยนมาก​ เเต่ไม่คิดเลยว่าจะถูกหมอนั่นกอด! เเละหลังจากนั้นไม่คิดเลยว่าฉันจะโดนหมอนั่นคาเบะด้งอีก…]

หลังจากที่เซย์ส่งข้อความนั้นไป​ ข้อความตอบกลับจากชิโฮะถูกส่งมาหลังจากเว้นไประยะนึง

[เซย์จัง​ รู้ตัวรึเปล่า? ตอนนี้เธอคลั่งเรื่องของเขามากเลยนะ?]

“ห้ะ?”

พอเห็นข้อความนั้น​ ฉันย้อนกลับไปอ่านข้อความที่พวกเราเเลกเปลี่ยนกันมา

…ก็จริง​ ถ้าถามฉัน​มันเหมือนกับว่าฉันกําลังคลั่งที่ฮิซามูระพูดเเละทําอย่างนั้นกับฉัน

ฉันรู้สึกอายขึ้นมาเเละรีบส่งข้อความตอบกลับทันที

[มะ..ไม่ใช่นะ​ ฉันไม่ได้มีความตั้งใจจะทําอย่างนั้นนะ!]​

[อืมๆ​ ฉันรู้นะว่าเซย์จังไม่ใช่เด็กเเบบนั้น]

[ชิโฮะเป็นอะไรกับฉันกันเเน่เนี่ย​ เป็นคุณเเม่หรอ?]

ฉันส่งข้อความตบมุขไปเเบบนั้นโดยไม่ได้ตั้งใจ

[ชิโฮะเองก็เห็นไม่ใช่หรอ​ คงจะรู้อยู่เเล้วสินะ​ อย่าเเกล้งฉันมากสิ…]

[ขอโทษนะ​ เเต่ว่าฉันไม่ได้เห็นหรอกนะ?]

“เอ๊ะ?..”

พอฉันได้ยินจากข้อความของชิโฮะว่า​ [ไม่ได้เห็น]​ ความคิดของฉันก็หยุดลง

ในขณะเดียวกันห่าฝนของข้อความส่งมาจากชิโฮะอีกรอบ

[บางทีที่ฉันเห็นน่าจะเเค่ตอนที่เซย์จังวิ่งทะยานออกมาจากห้องเรียนอย่างเดียว​ ส่วนที่ฮิซามูระคุงบอกชอบเซย์จังเเละจะทําให้มีความสุขอย่างเเน่นอน​ฉันได้ยินน่ะ​ กลับกันมีเเค่นั้นที่ฉันรู้ล่ะ]

“โกหกน่า..”

[นั่นทําให้เรื่องที่ฮิซามูระคุงบอกเซย์จังว่าน่ารักบ้าง​ล่ะ​ เท่บ้างล่ะ​ สวยบ้างล่ะ​ ที่บอกว่าอ่อนโยนด้วย​ ทั้งเรื่องโดนกอดกับโดนคาเบะด้งน่ะ​ ฉันไม่รู้มาก่อนเลย]

“ชิโฮะ​ ระ..หรือว่า”

[ไม่คิดเลยว่าเซย์จังจะบอกออกมาเองมากขนาดนี้​ อย่างที่คิดเซย์จังคงยังอายกับเรื่องนั้นเลยร้อนรนสินะ]

“ฉันถูกหลอกให้ติดกับงั้นเหรอ!”

มีสติ๊กเกอร์ส่งมาจากชิโฮะ

ตรงนั้นมีเเมวที่ทําท่าขออภัยอย่างน่ารัก​พร้อมพูดว่า​ [ขอโทษนะ]​ อยู่