ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2347

หม่าฉงซิงแทบทรุด
ขาไม่นึกว่า เย่เฉินจะโหดเหี้ยมเช่นนี้ ที่จะใช้เรื่องนี้เพื่อทำลายชื่อเสียงของคุณท่านใหญ่ซู และทั้งตระกูลซูโดยตรง
เขาสามารถคาดการณ์ได้แล้วว่า ตระกูลซูจะนิ่งเฉยได้อย่างไรเมื่อเหตุการณ์นี้ถูกเปิดเผย!
นี่อาจเป็นโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ที่ตระกูลซูไม่เคยเผชิญหน้ามานานหลายทศวรรษ!
เขาพูดโดยไม่รู้ตัว:”คุณ……คุณอย่าบิดเบือนความจริงแบบนี้สิ……”
เย่เฉินเยาะเย้ย:”ตอนนี้คุณยังกังวลเกี่ยวกับเจ้านายของคุณอยู่อีกเหรอ? ไม่ต้องกังวล ฉันจะลบเนื้อหาที่คุณแก้ต่างให้สุนัขแก่ซูเฉิงเฟิงเมื่อกี้ออกไป แล้วเผยแพร่วิดีโอ จากนั้นชื่อเสียงของตระกูลซู ก็จะเป็นเหมือนตกลงไปในบ่อขี้ และคุณก็มีเครดิตในเรื่องนี้ด้วย”
สีหน้าของหม่าฉงซิงซีดไปเลย
เย่เฉินไม่ได้สนใจเขาอีก และพูดกับเฉินจื๋อข่ายว่า:”ส่งคนสี่คนนี้ไปที่คอกสุนัขของหงห้าและเฝ้าดูอย่างเข้มงวดลับๆ”

เฉินจื๋อข่ายพยักหน้าทันที:”ได้ครับอาจารย์เย่ ผมได้ส่งเฮลิคอปเตอร์เพิ่มอีกสองลำมาอย่างเร่งด่วนแล้ว จะมาถึงในไม่ช้า”
เย่เฉินเข้าใจ แล้วพูดว่า:”อีกอย่างบอกหงห้าด้วย อีกหน่อยฉันจะส่งเงินให้เขา 30 ล้านเงินสด เงินนี้ เอาไว้ให้เขาปรับปรุงคอกสุนัขทั้งหมด ไม่เพียงแต่ขยายขนาดของคอก สิ่งอำนวยความสะดวกภายในต้องเสริมความแข็งแกร่งและอัปเกรด และที่สำคัญกว่านั้น ควรสร้างคอกสุนัขใต้ดินที่สมบูรณ์ในบริเวณพื้นที่ของคอกสุนัข นอกจากนี้ คอกสุนัขของเขาควรขยายขนาดและอัปเกรดด้วย !”
เฉินจื๋อข่ายอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดัง ๆ
เขาเข้าใจความหมายของเย่เฉิน บอกว่าจะอัพเกรดคอกสุนัข อันที่จริง เหตุผลหลักก็คือ เย่เฉินส่งคนเข้าไปข้างในมากเกินไป
ถ้าไม่อัปเกรด คาดว่าคงจะมีคนอยู่ในคอกสุนัขมากกว่าสุนัข
ดังนั้นเขาจึงพูดขึ้นทันทีว่า:”ครับคุณชาย ผมเข้าใจแล้ว เดี๋ยวผมจะอธิบายให้หงห้าฟังภายหลัง”
ในเวลานี้ ชายชุดดำอีกแปดคนพร้อมกระสุนจริงพุ่งเข้ามา มาที่ด้านหน้าของเฉินจื๋อข่าย และพูดด้วยความเคารพว่า:”ประธานเฉิน!”
เฉินจื๋อข่ายพยักหน้าและรีบบอกพวกเขาว่า:”พวกนาย มัดชายสี่คนนี้ทีละคน พาพวกเขาออกไป และส่งพวกเขาไปที่คอกสุนัขของหงห้าก่อน!”

“ครับ!”
ทุกคนตอบ และมัดหม่าฉงซิงและอีกสี่คนเหมือนตั๊กแตนทันทีและพาพวกเขาออกไป
นอกจากเฉินจื๋อข่ายแล้ว ทุกคนออกจากอุโมงค์ ตอนนี้เย่เฉินก็มาถึงรถโรลส์รอยซ์แล้ว เมื่อเห็นซูจือหยูกับตู้ไห่ชิงที่อยู่ในอาการโคม่า เพราะได้รับบาดเจ็บสาหัสในรถ เขาก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้
เฉินจื๋อข่ายได้ยินเขาถอนหายใจ ก็รีบก้าวไปข้างหน้าและถามว่า:”คุณชาย คุณถอนหายใจเพราะทั้งสองคนไม่รอดเหรอครับ?”
เย่เฉินส่ายหัว:”ฉันถอนหายใจเพราะพวกเธอยังรอดได้”
เฉินจื๋อข่ายถามอย่างไม่เข้าใจ:”คุณชาย ในเมื่อคนยังรอดได้ ทำไมคุณถึงยังถอนหายใจอีก?”

เย่เฉินร้องเฮ้อ:”เฮ้อ ที่ฉันถอนหายใจ ก็เพราะว่าฉันจะต้องช่วยซูจือหยูอีกครั้ง ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่ฉันช่วยชีวิตเธอ”
พูดไป เย่เฉินก็พูดอีกครั้ง:”ฉันช่วยเธอสองครั้ง ช่วยพี่ชายของเธอหนึ่งครั้ง ช่วยน้องสาวต่างแม่ของเธอครั้งหนึ่ง ซูโสว่เต้าไอ้สารเลวนั้น มีลูกทั้งหมดสามคน ฉันช่วยชีวิตเด็กทั้งสามคนไปสี่ครั้งแล้ว คุณว่า นี่มันเรื่องอะไรกัน? ”
เฉินจื๋อข่ายก็พูดอย่างช่วยไม่ได้:”คุณชาย ผมเชื่อว่าคุณก็คงคิดว่าลูกๆไม่เกี่ยวด้วย แม้ว่าคนรุ่นเก่าของตระกูลซูจะไม่ใช่คนดี แต่ซูจือหยูนั้นแตกต่างจากพวกเขาจริงๆ”
เย่เฉินส่ายหัว:”จริงๆ แล้วฉันไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอเลย และฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอมากนัก ฉันไม่รู้เลยว่าเธอจะเหมือนกับซูเฉิงเฟิงและซู่โสว่เต้าหรือเปล่า?”
เฉินจื๋อข่ายพูดอย่างจริงจัง:”คุณชาย ซูจือหยูมีชื่อเสียงที่ดีในเย่นจิง มีความสามารถและขยันขันแข็งอย่างมาก และอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่เคยเผยท่าทีที่เป็นลูกคนรวยเลยสักนิด ตั้งแต่เล็กจนโตก็ไม่เคยได้ยินว่าเธอจะใช้ตัวตนหลานสาวคนโตแห่งตระกูลซูไปรังแกใคร คุณช่วยเธอไว้ คงจะไม่ได้ช่วยผิด”
เย่เฉินพยักหน้า:”หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น”
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงหยิบยาอายุวัฒนะจากกระเป๋าของเขาหนึ่งเม็ด แบ่งครึ่ง แล้วยัดเข้าไปในปากของสองแม่ลูกตามลำดับ
เดิมสองแม่ลูกเกือบหมดแรงแล้ว แต่เมื่อกินยาอายุวัฒนะครึ่งเม็ดเข้าไป ร่างกายของทั้งคู่ก็เริ่มเข้าสู่สภาวะฟื้นตัวอย่างรวดเร็วในทันที
เย่เฉินรู้สึกว่าออร่าของทั้งสองแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ ก็โล่งใจเช่นกัน