อีกฝ่ายตอบกลับด้วยข้อความเสียงอย่างรวดเร็วว่า “ประธานซ่ง คุณยังไม่รู้เรื่องนี้อีกหรือ? วันนี้สำนักว่านหลงบุกไปที่ตระกูลเย่ เพื่อส่งโลงศพไปให้พวกเขาหนึ่งร้อยกว่าโลง! ที่แท้เมื่อก่อนพ่อแม่ของประมุขของสำนักว่านหลงตายเพราะคนตระกูลเย่ ดังนั้นตอนนี้พวกเขาจึงกลับมาเพื่อแก้แค้น และพวกเขายังปล่อยข่าวออกมาว่าจะทำลายตระกูลเย่ให้สิ้นซาก!ใครก็ตามที่กล้าช่วยตระกูลเย่ จะถูกฆ่าตายอย่างไร้ความปรานี!”
ซ่งหวั่นถิงรีบส่งข้อความเสียงถามว่า “องค์กรที่เรียกว่าสำนักว่านหลงนั้นทรงพลังมากหรือ? ทำไมฉันถึงไม่เคยได้ยินมาก่อน?”
ผู้ประกอบการที่แซ่หลิวในกลุ่มส่งข้อความเสียงว่า “ไม่ใช่มั้ง ประธานซ่ง! คุณไม่รู้จักสำนักว่านหลงหรือ? ตอนนี้เป็นหนึ่งในองค์กรทหารรับจ้างชั้นนำของโลก มีทหารหัวกะทิหลายหมื่นคนอยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของเขา! พลังการต่อสู้นั้นแข็งแกร่งมาก กระทั่งประเทศเล็กทั่วไปอาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา คราวนี้คนตระกูลเย่ตายแน่นอน!”
คนที่อยู่กลุ่มอีกคนหนึ่งส่งข้อความเสียงว่า “ฉิบหาย! ผมคิดว่าตระกูลซูทำความชั่วมาเยอะ ในที่สุดก็ตกจากตำแหน่งอันดับหนึ่งของประเทศ แต่นึกไม่ถึงว่าตระกูลเย่จะเจอเรื่องแบบนี้อีก งั้นตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ตระกูลซูก็จะกลับคืนสู่บัลลังก์อันดับหนึ่งของประเทศแล้วใช่ไหม?”
ทันใดนั้นก็มีข้อความเสียงว่า “ประธานจาง กรุณาอย่าพูดไม่ดีเกี่ยวกับตระกูลซู หลังจากตระกูลเย่ล้มแล้ว ตระกูลซูจะกลับมาเป็นตระกูลอันดับหนึ่งอย่างแน่นอน หากประโยคนี้รู้ถึงหูตระกูลซูแล้ว คนตระกูลซูไม่ปล่อยคุณไปอย่างแน่นอน!”
ทันทีที่กล่าวจบ ข้อความเสียงก่อนหน้านั้นถูกเรียกกลับทันที
ยิ่งซ่งหวั่นถิงฟังมากเท่าไหร่ เธอยิ่งกลัวมากขึ้นเท่านั้น จากนั้นเธอก็วิดีโอคอลไปหาอิโตะ นานาโกะทันที
ส่วนอิโตะ นานาโกะกำลังรอข่าวจากซ่งหวั่นถิงอยู่ ดังนั้นเธอจึงรีบกดรับวิดีโอทันทีและถามว่า “พี่หวั่นถิง คุณมีข่าวอะไรไหม?”
ใบหน้าของซ่งหวั่นถิงเต็มไปด้วยความวิตกกังวล และกล่าวโพล่งออกมาว่า “นานาโกะ เกิดปัญหาใหญ่กับอาจารย์เย่แล้ว!”
“อะไรนะ?!” เมื่ออิโตะ นานาโกะได้ยินประโยคนี้ เธอถามอย่างประหม่าว่า “พี่หวั่นถิง เกิดอะไรขึ้นกับเย่เฉินซัง?!”
ซ่งหวั่นถิงประหม่าจนสำลักเล็กน้อย และกล่าวว่า “ฉัน……ฉันโทรหาอาจารย์เย่เมื่อสักครู่ และเขาบอกว่าตอนนี้กำลังดูฮวงจุ้ยให้คนนอื่นอยู่ที่เย่นจิง……. ”
เมื่ออิโตะ นานาโกะได้ยินประโยคนี้ เธอเบิกตากว้างทันทีและกล่าวโพล่งออกมา “ดังนั้นหมายความว่าเย่เฉินซังเป็นทายาทของตระกูลเย่! พวกเราเดาถูก!”
“ใช่……” ซ่งหวั่นถิงน้ำตาซึม และกล่าวด้วยความตื่นตระหนก “แต่…..นานาโกะ…..เมื่อสักครู่ฉันได้ยินคนพูดว่า…..มีองค์กรหนึ่งชื่อว่าสำนักว่านหลง กำลังจะแก้แค้นตระกูลเย่…และยังบอกอีกว่า …วันนี้พวกเขาได้บุกไปที่ตระกูลเย่แล้ว……และจะฆ่าล้างคนตระกูลเย่ทั้งหมด……”
“อะไรนะ! สำนักว่านหลง?!!” เมื่ออิโตะ นานาโกะได้ยิน เธอตกตะลึงและกล่าวโพล่งออกมา “เย่เฉินซังขัดแย้งกับสำนักว่านหลงได้อย่างไร?! คนเหล่านั้นเป็นทหารรับจ้างมืออาชีพที่ฆ่าคนได้อย่างเลือดเย็น! และสมาชิกหลักของพวกเขาล้วนเป็นยอดฝีมือระดับสูง!”
ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าและกล่าวว่า “ใช่….ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไม….ฉันเห็นคนมากมายพูดถึงเรื่องนี้ ตอนนี้ดูเหมือนว่าสถานการณ์ของตระกูลเย่จะวิกฤติมาก…….”
หลังจากนั้น ซ่งหวั่นถิงกล่าวอีกว่า “ประมุขสำนักว่านหลงยังบอกอีกว่า ใครก็ตามที่ช่วยตระกูลเย่ จะฆ่าไม่ละเว้น……..”
เมื่ออิโตะ นานาโกะได้ยินสิ่งนี้ เธอรู้สึกเวียนศีรษะ และกล่าวโพล่งออกมาว่า “ไม่! ฉันจะไปช่วยเย่เฉินซังที่เย่นจิง!”
ซ่งหวั่นถิงรีบถามว่า “นานาโกะ คุณคิดจะช่วยอาจารย์เย่ได้อย่างไร?”
อิโตะ นานาโกะกล่าวอย่างหนักแน่นว่า “ตอนนี้ตระกูลนินจาหลักสี่ตระกูลในญี่ปุ่นได้สวามิภักดิ์กับตระกูลอิโตะแล้ว วันนี้ฉันจะเรียกนินจาทั้งหมดมาทันที และพาพวกเขาไปช่วยเย่เฉินซังที่เย่นจิงด้วยตนเอง!”
เมื่อซ่งหวั่นถิงได้ประโยคนี้ กล่าวทันทีว่า “โอเค ฉันจะกลับไปปรึกษากับคุณปู่ทันที และรีบไปเตรียมคน เมื่อถึงเวลาแล้วพวกเราไปพบกันที่เย่นจิง!”
