รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 252 เธอคือน้องสาวลูกพี่ลูกน้องของฉัน

บทที่ 252 เธอคือน้องสาวลูกพี่ลูกน้องของฉัน
“โอเค เธอกำลังรอฉันที่หลินอาน ฉันจะกลับไปหาเธอเร็ว ๆ นี้!” ฉินหลั่งเพิ่งคิดได้ว่าเขากำลังอยู่ในงานเลี้ยงวันเกิดของปู่ และกำลังที่จะรับการลงโทษจากครอบครัว การกระทำแบบนี้ช่างหยาบคายจริงๆ
“ฉันจะรอคุณ” จงยู่พูด หลังจากพูดจบฉินหลั่งก็วางสาย
“หลงเย้น เขายังต้องการฉัน เขาไม่ได้โกรธเกลียดฉัน เราสามารถย้อนกลับไปเหมือนในอดีตได้ …” จงยู่จับมือของหลงเย้นและพูดด้วยความดีใจ เธอเต็มไปด้วยความสุขที่ไม่มีที่สิ้นสุดและยิ้มด้วยน้ำตาที่เอ่อล้น ดวงตากลายเป็นจันทร์เสี้ยว ช่างสวยงามจริงๆ
หลงเย้นยิ้มให้กับจงยู่ แต่ในใจเธอรู้สึกขมขื่นและอิจฉา
เมื่อเห็นความดีใจของฉินหลั่งตอนรับโทรศัพท์ ฉินป๋อสงก็ตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่างและถามอย่างน่าเกรงกลัว “เธอกำลังคุยกับใครอยู่ ใครอนุญาตให้รับโทรศัพท์ขณะกำลังถูกลงโทษ?”
ฉินป๋อสงโกรธมาก เขารู้สึกว่าฉินหลั่งออกจากบ้านไป 7 ปีก็ลืมกฎของครอบครัวหมดแล้ว
“ครับ ผมทราบ” ฉินหลั่งกล่าว เขามองไปที่ฉินป๋อสงด้วยหัวใจที่ยุ่งเหยิง เขาคุกเข่าลงบนพื้นอีกครั้งและพูดว่า “คุณปู่ ผม … ผมไม่สามารถปล่อยจงยู่ไปได้ ได้โปรดลงโทษผมด้วย”
คำพูดของฉินหลั่งลดลงและทำให้ทุกคนในห้องโถงตกใจ
ก่อนนั้นฉินหลั่งยอมปล่อยจงยู่ คำสั่งห้ามของครอบครัวจึงถูกยกเลิก ตอนนี้เขาบอกว่าเขาจะไม่ยอมปล่อยจงยู่ นี่ยิ่งทำให้ฉินป๋อสงยิ่งโกรธ และมีแนวโน้มว่าการลงโทษจะหนักกว่าเดิม! “ตูม”
ฉินป๋อสงตีโต๊ะข้างๆด้วยหมัดเสียงดัง เขามองไปที่ฉินหลั่งและพูดด้วยความโกรธว่า “ไอ้โง่ จะเอาเด็กผู้หญิงจากหมู่บ้านบนภูเขาเข้าตระกูลได้ยังไง แกเป็นลูกหลานของตระกูลฉิน จะเลือกแฟนยังไงก็ได้เหรอ! แกจะเอาอนาคตของตระกูลฉินมาล้อเล่นหรือ!”
ฉินป๋อสงโกรธมาก การเลือกคู่ครองสำหรับครอบครัวไม่เคยเป็นเรื่องล้อเล่น และยิ่งกว่านั้น เขาชอบฉินหลั่งเป็นอย่างมาก เขาตั้งใจที่จะฝึกให้เขาเป็นหัวหน้าตระกูลฉินในอนาคต แฟนของฉินหลั่งนั้นต้องพิเศษกว่านั้น การเลือกเด็กสาวภูเขาไม่ได้เอื้อต่อการพัฒนาของตระกูลฉิน และไม่เพียงพอที่จะโน้มน้าวใจผู้อื่น
แม้ว่าจงยู่จะเป็นลูกสาวของตระกูลหลงในหลินอาน แต่ในสายตาของฉินป๋อสง เขาก็ยังคงเป็นเหมือนคนบ้านนอกคนหนึ่ง
ฉินเว๋ยเฉิงและจ้าวหมิงหมิงดึงฉินหลั่งและกระซิบ “หลั่งเอ๋อ ลูกสับสนอีกแล้วหรือ เราเป็นคนตระกูลฉิน เป็นไปไม่ได้ที่จะออกงานกับเด็กผู้หญิงพื้นเพธรรมดา รีบรับผิดกับปู่เร็ว เชื่อแม่”
ตอนนี้สถานการณ์ในครอบครัวของพวกเขาไม่เอื้ออำนวยมาก หากฉินหลั่งยังพูดถึงจงยู่อีกครั้ง ก็เหมือนการเพิ่มเชื้อเพลิงเข้าไปในกองไฟ
ฉินหลั่งส่ายหัวช้าๆและเคร่งขรึม เขาเข้าใจถึงความพยายามของพ่อแม่ แต่ถ้าไม่มีจงยู่แม้ว่าเขาจะกลายเป็นหัวหน้าตระกูลฉิน มันก็ไม่มีความหมาย
“ขอโทษครับปู่ ผมยังยอมแพ้จงยู่ไม่ได้ โปรดอนุญาตเรา” ฉินหลั่งพูดอีกครั้ง ความแน่วแน่ในดวงตาของเขาไม่เปลี่ยนแปลง
ฉินหยวนแอบดีใจ เขาคิดว่านี่อาจเป็นโอกาสที่จะเอาชนะฉินหลั่งได้อย่างสมบูรณ์ เขาเดินไปหาฉินหลั่งและพูดว่า
“ ความรู้พี่ชายยังแคบเกินไป พี่อาจไม่รู้ว่าเมื่อสองเดือนก่อน เจ้าเกาะเกาะป๋ายฮัวฉินกาง ทรยศตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลฉินเสียข้อมูลมากมายให้กับตระกูลสิน ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมาตระกูลสินได้ปล้นธุรกิจของเราไปถึง 5หมื่นล้านเหรียญสหรัฐ ตอนนี้ช่องว่างระหว่างตระกูลฉินและตระกูลสินมีน้อยมาก หากมีอะไรเกิดขึ้นอีก ตระกูลสินจะแซงหน้าตระกูลฉินไปแน่นอน!”
ตระกูลสินเป็นอีกตระกูลลึกลับที่เป็นอันดับสองรองจากตระกูลฉิน แม้ว่าฉินหยวนจะบอกว่าน่ากลัวมาก แต่ในความเป็นจริงแล้วตระกูลฉินยังห่างไกลสำหรับตระกูลสิน แต่ถ้ามีคนในตระกูลฉินทรยศอีกหลายๆครั้ง ตระกูลสินก็มีโอกาสที่จะเหนือกว่าตระกูลฉิน เมื่อได้ยินว่าฉินกางทรยศต่อตระกูลฉิน ฉินหลั่งก็ตกใจ แต่เขายังคงยืนยันความคิดเดิม
เมื่อเห็นว่าฉินหลั่งไม่แยแส ฉินป๋อสงก็ยิ่งโกรธมากขึ้น ฉินหลั่งไม่รู้ประสีประสาจริงๆและทำให้เขาผิดหวังมาก
“ ฉินฝ่า!”
ฉินป๋อสงจ้องมองไปที่ฉินหลั่งและตะโกนว่า “ตอนนี้เป็นช่วงที่ยากลำบากที่สุดสำหรับตระกูลฉิน ฉันขอเพิ่มกฎใหม่อีกข้อในกฎหมายครอบครัว ‘ผู้ใดจงใจต่อต้านคำสั่งของหัวหน้าตระกูล มีโทษโบย 100 ครั้ง!’ ให้มีผลบังคับใช้ทันที จดไว้แล้วนะ!”
“เรียบร้อยครับท่าน” ฉินฝ่าพยักหน้าอย่างรีบร้อน
ทันทีที่ฉินป๋อสงพูดจบ ผู้คนในห้องโถงก็ตกใจ เห็นได้ชัดว่าเพ่งเล็งไปที่ฉินหลั่งอย่างชัดเจน
โทษโบย 100 ครั้ง เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ทุกคนในตระกูลฉินก็ตกใจ กฎที่ร้ายแรงที่สุดในกฎหมายครอบครัวก่อนหน้านี้มีเพียง 90 ครั้ง ครั้งหนึ่งมีคนถูกโบย 90 ครั้ง แม้ว่าเขาจะไม่ตาย แต่ก็สามารถใช้ชีวิตอยู่บนรถเข็นได้เท่านั้น
“ฉินหลั่ง ฉันถามแกเป็นครั้งสุดท้าย แกจะยอมปล่อยจงยู่ไหม!” ฉินป๋อสงจ้องมองไปที่ฉินหลั่ง เขารู้สึกว่าฉินหลั่งถูกบีบไปสู่ทางตัน และเขากระซิบในใจ “ยอมแพ้ ยอมแพ้ …”
ฉินหลั่งส่ายหัวช้าๆและพูดว่า “คุณปู่ ผมขอโทษที่ทำให้ผิดหวัง”
เปลือกตาของ ฉินป๋อสงสั่นสะท้าน หมัดของเขากำแน่นและตะโกนด้วยความโกรธ “ฉินฝ่า จัดการลงโทษได้!”
ฉินฝ่าลังเลเล็กน้อย หลังจากที่ยกโต๊ะมา ฉินหลั่งก็อาจไม่เหลือชีวิต ฉินหลั่งเป็นหลานคนสำคัญของฉินป๋อสง เขาจะโหดร้ายกับฉินหลั่งจริงๆหรือ?
แต่ฉินฝ่าเห็นว่าฉินป๋อสงไม่ได้พูดอะไร เขาจึงสั่งลูกน้องสองคนของเขาว่า “ลงมือได้!”
ฉินหลั่งก็ไม่ลังเล เนื่องจากเขาละเมิดกฎหมายครอบครัวของตระกูลฉิน ในฐานะคนในตระกูล เขาจึงไม่สามารถรอดพ้นจากการลงโทษได้
เขากำลังจะนอนบนม้านั่งไม้ แต่ถูกจ้าวหมิงหมิงหยุดเอาไว้
จ้าวหมิงหมิงมองไปที่ฉินป๋อสงด้วยน้ำตาและขอร้อง “คุณพ่อ หลั่งเอ๋อเป็นหลานชายของพ่อ ถูกโบย100 ครั้งเขาจะต้องตายแน่ๆได้โปรดปล่อยเขาไป”
มือของฉินป๋อสงบนโต๊ะกำแน่นเล็กน้อย เขายังคงมองไปที่ฉินฝ่าและตะโกนว่า “คุณกำลังรออะไร ตำแหน่งหัวหน้าแผนกลงโทษไม่เอาแล้วใช่ไหม!”
ฉินฝ่าและสมาชิกของแผนกลงโทษพร้อมที่จะดำเนินการ
“ฉินหลั่งตามหาผู้หญิงที่เขาชอบมันผิดยังไง!” ในขณะนี้มีเสียงดังขึ้นจากด้านล่างและผู้พูดก็คือฉินเว๋ยหย้วน ลูกชายคนที่เก้าของฉินป๋อสง ! เขายืนขึ้นเดินไปที่ด้านข้างของฉินหลั่งและพูดกับฉินหลั่งว่า “ฉินหลั่งเธอไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่จำเป็นต้องรับโทษ”
“ฉินเว๋ยหย้วน! แกกำลังพยายามจะกบฏ!” ฉินป๋อสงโกรธมาก
เมื่อได้ยินคำว่า “ฉินเว๋ยหย้วน” หลินจูก็สั่นสะท้านและดวงตาที่จ้องมองไปที่ฉินเว๋ยหย้วน เผยให้เห็นสายตาที่น่าทึ่ง
ฉินป๋อสงจ้องมองไปที่ฉินเว๋ยหย้วน ด้วยความโกรธอย่างรุนแรง และตะโกนว่า “20 ปีที่แล้วแกคบกับผู้หญิงในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตอนนี้แกต้องการให้ฉินหลั่งเดินตามแก แต่งงานกับผู้หญิงจากหมู่บ้านบนภูเขา 20 ปีที่แล้วฉันไม่เคยเห็นด้วยกับแก และตอนนี้ฉันก็ไม่เห็นด้วยกับฉินหลั่งเช่นกัน ฉันทำเพื่อพวกแก เพื่อตระกูลฉิน!”
“เหอะ เธอกับผมรักกันจริงๆ แต่พ่อขัดขวางพวกเรา ด้วยการบอกว่าทำเพื่อพวกเรา 16 ปีที่แล้วเธอรีบมาจากบรูไนเพื่อมาหาผมที่เย็นจีนแต่พ่อจับผมขังไว้ที่บ้าน
“ฉินเว๋ยหย้วนชี้ไปที่ฉินเว๋ยเฉิง “ปล่อยให้แม่ลูกอยู่ที่บ้านพี่ชายคนโตและรอเป็นเวลา 10 วันในที่สุดเมื่อพวกเขาจากไป ผมก็ไม่ได้เจอพวกเขา พ่อครับ “ทำเพื่อ” ผมจริงๆเหรอ”
ฉินเว๋ยหย้วนพูดจบก็มองไปที่ฉินหลั่งอีกครั้งและพูดว่า “ฉินหลั่ง อย่าฟังเขา ไม่งั้นเธอจะเสียใจตลอดไปเหมือนฉัน!”
“ ฉุ่เฉิง!”
ฉินป๋อสงตบฝ่ามือของเขาลงบนโต๊ะและตะโกน ฉุ่เฉิงที่ยืนอยู่ข้างหลัง รีบออกไปทันที วิ่งไปที่ฉินเว๋ยหย้วน จับไหล่ของเขาเหยียดขา “ป๊อก” และล้มลงกับพื้น
ฉินเว๋ยหย้วนกรีดร้อง รู้สึกว่าร่างกายของเขากำลังจะแตก เขาฮึกเหิมมากขึ้นและคำราม “พ่อเป็นคนพรากเราออกจากกัน ตอนนี้ผมเหมือนคนตายไปแล้ว ทั้งหมดนี้เป็นเพราะพ่อ …”
ฉินหลั่งเริ่มนอนบนโต๊ะทำโทษและพูดกับผู้ทำโทษว่า “เริ่มเถอะ!”
สมาชิกสองคนของแผนกลงโทษ ยกไม้ขึ้นสูงและกำลังจะตีลงบนฉินหลั่งในวินาทีถัดไป
“หยุดก่อน!”
เสียงแหลมอีกเสียงหนึ่งตะโกน และมีร่างหนึ่งพุ่งไปที่ฉินหลั่งอย่างรวดเร็ว นั่นคือหลินจู เมื่อเห็นหลินจู ฉินเว๋ยหย้วนก็กระตุกในใจเล็กน้อย รู้สึกใกล้ชิดกับผู้หญิงคนนี้เป็นพิเศษ
“จับตัวเขาไว้!” ฉุ่เฉิงผลักฉินเว๋ยหย้วนหยวนไปทางพนักงานลงโทษทั้งสอง และพุ่งเข้าหาหลินจูอีกครั้ง เขามั่นใจว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้มาจากตระกูลฉิน ดังนั้นเขาจึงใช้พลังระดับ 7 ฝ่ามือฟาดเข้าที่ไหล่ขวาของหลินจู
ศิลปะการต่อสู้ของหลินจูด้อยมาก ฝ่ามือของฉุ่เฉิงที่ไหล่ขวา ทำให้เธอล้มลงกับพื้น พร้อมกับรอยเลือดที่ไหลออกจากมุมปากของเธอ
ฉุ่เฉิงรีบไปหาหลินจูและควบคุมเธอไว้
“เธอเป็นใคร” ฉินป๋อสงมองไปที่หลินจู ไม่แน่ใจว่าผู้หญิงคนนี้มาปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร
“ ฉันเป็นใคร! ฮึ่ม ตอนที่แม่ของฉันและฉันมาที่ประเทศจีนเพื่อตามหาผู้ชายทรยศคนนี้ คุณเป็นคนกลั่นแกล้งเราเองเหรอ! คุณไร้ยางอายมาก!” หลินจูมองไปที่ฉินป๋อสงโดยไม่กลัว
“อะไรนะ! เธอคือจูเอ๋อเหรอ!” ฉินเว๋ยหย้วนได้ยินคำพูดของหลินจู จากนั้นหันไปดูลักษณะของหลินจู เมื่อแม่ลูกมาหาเขาที่เย็นจีน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้พบกัน แต่ตระกูลฉินเคยเอาถ่ายรูปแม่ลูกให้เขาดู ฉินเว๋ยหย้วนก็จำได้ทันทีว่าเธอเป็นลูกสาวของเขา
เมื่อยี่สิบปีก่อน สมัยที่ฉินเว๋ยหย้วนยังเป็นคัสโนวา เขาไปเที่ยวที่บรูไน และเขาได้ไปมีความสัมพันธ์กับสาวทำความสะอาดในโรงแรมตอนเมาครั้งหนึ่ง
ตอนนั้นเขาไม่รู้ ไม่กี่เดือนต่อมา ตอนที่ฉินเว๋ยหย้วนกลับมาเที่ยวบรูไนอีกครั้ง เขาพบว่าหญิงสาวทำความสะอาดกำลังตั้งท้องลูกของเขา
ในเวลานั้นไม่สามารถเอาเด็กออกได้แล้ว แม้ว่าฉินเว๋ยหย้วนจะไม่ชอบหญิงทำความสะอาดนั้น แต่เพราะความรู้สึกรับผิดชอบ ทำให้เขาต้องอยู่ดูแลสาวทำความสะอาดคนนั้นต่อ ใครจะคิดว่าหลังจากใช้ชีวิตร่วมกันหลายเดือน ฉินเว๋ยหย้วนจะชอบหญิงทำความสะอาดจริงๆ
ก่อนที่เธอจะให้กำเนิดลูก ครอบครัวได้ทราบข่าว ฉินป๋อสงจึงส่งคนไปรับฉินเว๋ยหย้วนกลับทันที และทิ้งเงิน 10 ล้านไว้เป็นค่าตอบแทน
หลังจากที่สาวทำความสะอาดให้กำเนิดหลินจู เธอไม่เคยลืมฉินเว๋ยหย้วน เธอไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงจากไปแบบไม่บอกลา ตอนที่หลินจูอายุเกือบ 4 ขวบ สาวทำความสะอาดก็พาหลินจูบินจากบรูไนไปหาฉินเว๋ยหย้วนที่จีน
ฉินเว๋ยหย้วนเคยบอกเธอว่า เขามาจากตระกูลฉินแห่งเย็นจีน
ตอนที่พวกเธอเดินทางมาที่ประเทศจีนแรกๆ เธอถูกหลอกเงินไปหลายล้าน หลังจากนั้นในที่สุดเธอก็หาตระกูลฉินแห่งเย็นจีนเจอ แต่คนในบ้านก็บอกว่าไม่มีคนชื่อนี้ เธอไม่เชื่อจึงนั่งรอที่หน้าประตูใหญ่ของตระกูลฉิน แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ต่อมามีชายคนหนึ่ง เข้ามารับสองแม่ลูกไว้ และปล่อยให้พวกเขาอาศัยอยู่ในบ้านของตัวเอง บุคคลนั้นคือฉินเว๋ยเฉิง ครอบครัวของฉินหลั่งมีบ้านแยกเป็นอิสระในเย็นจีน
แม้ว่าสาวคนทำความสะอาดจะอาศัยอยู่ในบ้านของฉินเว๋ยเฉิง แต่เธอก็ไปรออยู่หน้าประตูของตระกูลฉินทุกวัน ยกเว้นตอนที่เธอนอนหลับ หลังจากรอมา 10 วันก็ไม่มีวี่แววของฉินเว๋ยหย้วน สาวทำความสะอาดท้อแท้จึงออกไปจากบ้านของฉินหลั่ง และพาหลินจูกลับบรูไน
ในไม่ช้า เงินของสาวทำความสะอาดก็ถูกหลอกจนหมด เธอก็ป่วยเพราะความคิดถึง เธอป่วยได้เพียงปีเดียวก็ลาโลกไป ตั้งแต่นั้นมาหลินจูก็กลายเป็นเด็กกำพร้าและอยู่ตามถนน หลังจากนั้นจูชุยส่วยพบเข้า จึงพากลับไปเป็นสาวใช้ที่พระราชวังบรูไน
เมื่อได้ยินฉินเว๋ยหย้วนยอมรับตนเป็นลูก เธอก็รู้สึกเหมือนอยากร้องไห้ แต่เธอไม่ได้มองไปที่เขา
ปรากฏว่าเด็กผู้หญิงหน้าตาน่าสงสารคนนี้ กลายเป็นหลานสาวแท้ๆของเขา และคนในตระกูลฉินในห้องโถงก็ต้องประหลาดใจอีกครั้ง ฉินป๋อสงตกตะลึง ความเป็นจริงในช่วงหลายปีที่ผ่านมา บางครั้งเขาก็คิดถึงแม่ลูกคู่นี้!
จะยังไงเขาก็มีสายเลือดของตระกูลฉิน ดูเหมือนจะโหดร้ายเหมือนกัน ที่ทอดทิ้งให้พวกเขาอาศัยอยู่ในบรูไนกันตามลำพัง
ในเวลานี้เมื่อเห็นดวงตาของหลินจูที่เต็มไปด้วยความมุ่งร้ายต่อเขา ฉินป๋อสงไม่ได้รู้สึกโกรธ แต่รู้สึกเสียใจ!
เขาดูรูปลักษณ์และดวงตาของหลินจูออก ว่าช่วงหลายปีนี้ เธอต้องทนทุกข์ทรมานมากขนาดไหน
“มานี่สิ” ฉินป๋อสงตะโกนเรียก เขาต้องการมองดูหลานสาวคนนี้ให้ชัดเจนขึ้น
“หึ คนแก่เหม็น ฉันเกลียดคุณ!” หลินจูสาปแช่ง และตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่าเป็นเพราะฉินป๋อสงที่ทำให้เกิดโศกนาฏกรรมในปีนั้น! ถ้าไม่ใช่เพราะเขาแม่ของเธอจะไม่ตาย ตาของหลินจูแดงก่ำและเธอพูดว่า “หากคุณต้องการตีฉินหลั่งให้ตาย ตีฉันก่อนเลย!”