รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 424 บุคคลที่ห้ามล่วงเกินเด็ดขาด

บทที่ 424 บุคคลที่ห้ามล่วงเกินเด็ดขาด
เฉินเว่ยหมินตกตะลึงและจูจี้เหวิน ที่อยู่ด้านข้างก็ตกตะลึงเช่นกัน หัวหน้าเขตเฟิงโจวมาด้วยตัวเอง แต่ฉินหลั่งกล้าไม่ไว้หน้าแล้วเดินออกไป
พลิกฟ้า?
แต่ฉินหลั่งก็เป็นแบบนี้จริงๆ เขาไม่ได้พูดอะไรสักคำ แม้แต่ทักทายสักคำก็ไม่มีแล้วเดินจากไป
จูจี้เหวินมองไปที่ท่าท่างสง่างามของฉินหลั่ง จู่ๆก็มีเหงื่อเย็นปรากฏขึ้นมา นั่นคือผู้นำหมายเลขหนึ่งของเฟิงโจวนะ?
ฉินหลั่งไม่เข้าใจเหรอ?
ยังเก๊กหน้า?
ดีมาก ฉันจะรีบไปทักทายนายกเทศมนตรีเดี๋ยวนี้แหละ บางทีหากนายกเทศมนตรีเฉินดีใจ จะได้สร้างเส้นสายได้สำเร็จ
จูจี้เหวินรีบจัดแจงเสื้อผ้าของเขา แล้วเดินไปข้างหน้า
“สวัสดีครับ สวัสดีครับ ผมเป็นผู้อำนวยการสอนของโรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ย คุณเป็นผู้ปกครองของเฉินเหมิงเลี่ยงเหรอครับ ขอต้อนรับการมาถึงของคุณอย่างอบอุ่น เชิญนั่งข้างในก่อนนะครับ” จูจี้เหวิน แสดงความกระตือรือร้นทั้งหมดที่มี พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าพยายามจะจับมือกับนายกเทศมนตรีเฉิน
แต่เฉินเว่ยหมินไม่สนใจเขาเลย แต่มองไปที่ฉินหลั่งที่กำลังจากไปด้วยความเงียบชั่วขณะ สถานะของเขาคืออะไร? จะจับมือสุ่มสี่สุ่มห้าได้ยังไง?
เหตุผลที่เขาปฏิบัติต่อฉินหลั่งเป็นพิเศษ เป็นเพราะเหตุผลพิเศษบางอย่าง มิฉะนั้นแม้แต่ครูใหญ่เขาจะไม่แยแสครูคนใดเลยในโรงเรียนแห่งนี้
มือของจูจี้เหวินลอยค้างในอากาศ เฉินเว่ยหมินไม่แม้แต่จะมอง เขารีบพาเฉินเหมิงเลี่ยงเดินตามฉินหลั่งครูประจำชั้นไป
ล้อเล่นน่ะ คนเลวที่แม้แต่เฉินเหมิงเลี่ยงยังดูถูก เฉินเว่ยหมินก็ไม่ยอมให้จูจี้เหวินได้มีโอกาสคุยโวอย่างแน่นอน
การดูถูกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของคนไม่ใช่การดุด่า แต่คือการมองไม่เห็นคุณเลย คุณเป็นเพียงอากาศในสายตาของพวกเขา
ใบหน้าโกรธของจูจี้เหวินจนเกือบจะเบี้ยวเต็มที เขากัดฟันแล้วพูดว่า “ฉินหลั่ง!”
เขาโยนเรื่องน่าเศร้าทั้งหมดของตัวเองไปให้ฉินหลั่ง
“ครูฉิน ครูฉิน ผมขอโทษจริงๆ ที่ผมมาช้า คุณใจเย็น ๆนะครับ …”
เฉินเว่ยหมินขอโทษฉินหลั่ง
แต่ฉินหลั่งยังคงมีใบหน้าเคร่งเครียด ขี้เกียจที่จะพูดคุยกับนายกเทศมนตรีเฉิน
เมื่อเห็นฉินหลั่งเป็นเช่นนี้ นายกเทศมนตรีเฉินก็ยิ่งรู้สึกไม่มั่นใจ
เฉินเว่ยหมินมองไปที่เฉินเหมิงเลี่ยงอย่างดุดัน ถ้าไม่สร้างปัญหาให้กู กูต้องมาก้มหัวแบบนี้ไหม?
แต่โกรธก็ส่วนโกรธ เฉินเว่ยหมินเดินตามหลังฉินหลั่งอย่างใกล้ชิด และยิ่งเขาเดินมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกไม่มั่นใจ
ฉินหลั่งเดินอย่างสบาย ๆ เดินช้าๆไปที่สนามเด็กเล่น จากนั้นออกจากสนามเด็กเล่นกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ของเขา เฉินเว่ยหมินยังคงเดินมามา ในตอนนี้ฉินหลั่งก็พูดว่า “เข้ามา”
เฉินเว่ยหมินเหมือนได้รับการนิรโทษกรรม เฉินเหมิงเลี่ยงก็รู้สึกโล่งใจ เขารู้สึกว่าครูตรงหน้าเขาเป็นคนยากลึกหยั่งถึง เขามองไม่เห็นว่าชะตากรรมจะเป็นอย่างไรต่อไป พวกเขาอาจถูกฆ่าตาย
หลังจากเข้ามา ฉินหลั่งก็หันไปเห็นเฉินเหมิงเลี่ยง จึงพูดว่า “ใครให้เธอเข้ามา ออกไป!”
เฉินเหมิงเลี่ยงไม่กล้าปริปาก ดังนั้นเขาจึงรีบออกไปอย่างรวดเร็ว
“ปิดประตูด้วย!” ฉินหลั่งตะคอกอีกครั้ง แต่เฉินเหมิงเลี่ยงไม่สบายใจ จึงแอบทิ้งช่องว่างไว้ที่ประตู จนแทบไม่ได้ยินบทสนทนาข้างใน
หลังจากที่ฉินหลั่งเชิญให้เฉินเว่ยหมินนั่งลง เขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ทั้งสองคนตกอยู่ในความเงียบ คนระดับสูงอย่างเฉินเว่ยหมินมีลักษณะพลังอำนาจเฉพาะตัว โดยทั่วไปเงียบครู่นึงก็จะกระสับกระส่าย แต่วันนี้แปลกมาก ฉินหลั่งแค่มองไปอย่างเรียบเฉย แต่เฉินเว่ยหมินกลับรู้สึกเหมือนมีหนามอยู่บนหลังของเขา รู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง
เขาได้เห็นบุคคลสำคัญมานับไม่ถ้วน แม้แต่ต่อหน้าผู้นำที่เหนือกว่าเขาก็พูดคุยอย่างอิสระ แต่ในเวลานี้มันเป็นความหดหู่ที่ไม่เคยมีมาก่อน
หลังจากทนไม่ไหวแล้วจริงๆ เฉินเว่ยหมินก็เปิดปากและพูดว่า “ครูฉิน …”
ฉินหลั่งไม่ปล่อยให้เขาพูด แต่เพียงแค่ส่งข้อมูลฉบับหนึ่งให้ ข้อมูลนี้เป็นข้อมูลของนักเรียนเกเรในระดับชั้นม.6 ห้อง6ที่ครูใหญ่มอบให้กับฉินหลั่งในวันที่ครูใหญ่ทำบันทึกประจำวันของระดับชั้นม.6บนโต๊ะทำงาน
ข้อมูลเกี่ยวกับเฉินเหมิงเลี่ยงทุกเรื่องที่เขาทำในโรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ยถูกบันทึกไว้อย่างละเอียด และแทบจะไม่มีเรื่องบวก
เฉินเว่ยหมินโกรธมากขึ้นเรื่อย ๆ ข้อความเหล่านี้ หากถูกนักข่าวเปิดโปง ตำแหน่งนายกเทศมนตรีของเขาอาจมีการโยกย้าย คนอื่นอาจไม่กล้าเปิดเผยข้อมูลนี้ แต่ฉินหลั่งกล้าอย่างแน่นอน!
“ไอ้ชั่ว ไอ้ชั่ว !” ริมฝีปากที่ตื่นเต้นของเฉินเว่ยหมินสั่นเล็กน้อย
“นี่เป็นเพียงข้อมูลที่ครูในโรงเรียนรู้ และมีบางอย่างที่ครูไม่รู้ นายกเทศมนตรีเฉิน คุณเพิ่งรู้พฤติกรรมลูกชายที่โรงเรียนจริงๆเหรอ” ฉินหลั่งถามช้าๆหลังจากจิบชา
“เฮ้อ พ่ออย่างผมละเลยการอบรม ทำให้ครูฉินได้รับความเดือดร้อน …” เฉินเว่ยหมินยิ้มอย่างเขินอาย
“นายกเทศมนตรีเฉิน อนาคตของเฟิงโจวอยู่ในมือใคร” ฉินหลั่งสง่างาม ราวกับว่าเขากำลังสอนนักเรียนที่ด้อยความรู้
เฉินเว่ยหมินผงะ ฉินหลั่งหมายถึงอะไร เขาคิดสักครู่ และตอบคำสองสามประโยคอย่างจริงจัง ทันใดนั้นเขารู้สึกว่าคำถามนี้ไม่ง่ายที่จะตอบ
อนาคตของเฟิงโจวอยู่ในมือใคร?
ในสายตาของหลาย ๆ คน อนาคตของเฟิงโจวก็อยู่ในมือของนายกเทศมนตรีเฉินเว่ยหมิน! จากมุมมองบางอย่าง ความเข้าใจนี้ก็ไม่มีปัญหา และการปฏิบัติหน้าที่อย่างเต็มกำลังจะเป็นประโยชน์ต่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ดังนั้นเฉินเว่ยหมินจึงเป็นทำงานด้วยมโนธรรมและความทุ่มเท ด้วยที่ต้องการสร้างอนาคตที่ชาวเฟิงโจวพึงพอใจ
เรื่องโรงเรียนของลูกชาย เขาแทบจะวางไว้หลังสุด โดยปกติเขาไม่ได้สนใจเรื่องเล็กน้อยเหล่านี้ ดังนั้นเหตุที่เฉินเหมิงเลี่ยงเละเทะเช่นนี้ เขาไม่เคยถาม
“คุณเข้าใจผิดแล้วนายกเทศมนตรีเฉิน อนาคตของเฟิงโจวอยู่ในมือของคนรุ่นใหม่ คุณยุ่งอยู่กับเรื่องสำคัญในเฟิงโจวทั้งวัน แต่เห็นได้ชัดว่าคุณละเลยการฝึกอบรมคนรุ่นใหม่” ฉินหลั่งดูเหมือนจะมองความคิดของเฉินเว่ยหมินออก จึงกล่าวอย่างแฝงไปด้วยความหมายลึกซึ้ง
ก่อนที่เฉินเว่ยหมินจะตอบสนอง ฉินหลั่งกล่าวต่อว่า “อนาคตของเมืองใด ๆ ก็ตามอยู่บนไหล่ของคนหนุ่มสาว แต่ในเฟิงโจว ผมมองไม่เห็นอนาคตใด ๆ นี่ไม่ใช่คำพูดที่ตื่นตระหนก แต่เป็นเรื่องจริงที่เย็นชา นายกเทศมนตรีเฉินคุณไม่คิดว่าตัวเองล้มเหลวเหรอ ไม่อยากจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีเหรอ? ”
เฉินเหมิงเลี่ยงฟังเกือบจะโง่อยู่ข้างนอก นี่ฉินหลั่งกำลังสอนนายกเทศมนตรีเหรอ? เขาไม่เคยเห็นพ่อของเขาอ่อนโยนขนาดนี้มาก่อน เขาพยักหน้าและตอบว่าใช่
“คุณไม่รู้แม้แต่สถานการณ์ของลูกชายตัวเอง นี่เป็นการละเลยต่อคนรุ่นใหม่ แม้แต่ลูกชายของนายกเทศมนตรีก็เป็นเช่นนี้ งั้นอนาคตของเขตเฟิงโจวไม่ต้องเดาก็พอจะจินตนาการได้ ผมขอแนะนำให้คุณทบทวนดู !”
“โอเค ตามนั้นแหละ” ฉินหลั่งพูดเหมือนไล่แขก
เฉินเว่ยหมินซึ่งถูกอบรมมานานออกมาด้วยใบหน้าดำขลับ
“พ่อ?” เฉินเหมิงเลี่ยงรีบเข้ามาถามไถ่
“ไป!” เฉินเว่ยหมินเดินอย่างรวดเร็ว เฉินเหมิงเลี่ยงวิ่งเหยาะๆเพื่อไปให้ทัน
จนกระทั่งออกจากประตูโรงเรียน รถของเฉินเว่ยหมินขับเข้ามา เฉินเว่ยหมินก็พูดอย่างเคร่งขรึม:
“เหมิงเลี่ยง! ฟังให้ดี ฉันไม่สนใจว่าแกจะเกเรแค่ไหนที่โรงเรียน ทำน่าเกลียดขนาดไหน ฉันไม่สนใจเรื่องชั่วๆของแก แต่คุณต้องจำไว้ข้อหนึ่ง ว่าทุกคนในโรงเรียนนี้สามารถล่วงเกินได้ แต่ห้ามไปล่วงเกินฉินหลั่ง! ไม่เพียงแต่ไม่ล่วงเกิน แต่ควรฉลาดด้วย สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเขา สิ่งนี้จะเป้นประโยชน์กับแก! จริงๆแกเป็นเด็กฉลาด แกควรเข้าใจที่ที่พ่อบอก จำไว้!”
หลังจากพูดจบ เฉินเว่ยหมินก็ขึ้นรถ และรถก็ขับหายไป