รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 450 ข้าพเจ้าคือบริษัทฉินซื่อ

บทที่ 450 ข้าพเจ้าคือบริษัทฉินซื่อ
“อ้อ? ตระกูลฉินเป็นตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีน ใครที่ไม่รู้จักรักตัวกลัวตาย ถึงกล้ามาหยามตระกูลฉิน?” ฉินหลั่งขมวดคิ้วพูด
ถึงแม้เขาจะถูกไล่ออกจากบ้าน แต่หากตระกูลฉินเกิดเหตุการณ์เล็กๆ น้อยๆ เขาก็ยังรู้สึกเหมือนตัวเองโดนทำร้ายไปด้วย
“ตอนนี้ยังไม่แน่ใจครับ พี่ มันเป็นพลังลึกลับอย่างหนึ่ง” น้ำเสียงของฉินเทียนดูร้อนใจ “พี่ครับ ผมแอบบอกข่าวนี้ให้กับพี่ เป็นความลับสุดยอดนะครับ”
“อืม ฉันรู้แล้ว เดี๋ยวฉันจะจัดการ พวกเราหาเวลามาเจอหน้าและค่อยพูดคุยกัน” ฉินหลั่งพูด
ฉินเทียนตอบรับด้วยความดีใจ “ครับ ดีครับ พี่ อย่างนั้นเจอหน้ากันแล้วค่อยคุยกันนะครับ” พูดจบแล้วจึงวางสายไป
ความจริงฉินเทียนก็แค่รู้ว่าตระกูลฉินกำลังได้รับการโจมตีจากพลังลึกลับ แต่เบื้องลึกเบื้องหลังที่อยู่ในนั้นเขาก็ยังไม่ค่อยรู้เท่าไร และตระกูลฉินทั้งหมดก็ยังไม่รู้แน่ชัดว่าอีกฝ่ายจะใช้เล่ห์กลอะไรกันแน่ แต่ช่วงนี้ตระกูลฉินได้รับการโจมตีหนักอย่างไม่เคยมีมาก่อนในช่วงหนึ่งร้อยปีที่ผ่านมา อย่างแรกคือราคาหุ้นบริษัทที่ตระกูลฉินถืออยู่ตกลงอย่างรุนแรงในตลาดหุ้น รองลงมาก็คือการก่อกบฏที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งภายในบริษัท ทำให้ความลับที่เก็บมานานหลายปีของตระกูลฉินถูกเปิดเผยต่อสังคม
ดูเหมือนทั้งตระกูลฉินกำลังอยู่ในสภาพการเตรียมรบ
ฉินหลั่งเดินวนไปมาอยู่ในอพาร์ทเม้นท์สองสามรอบ นึกถึงพ่อกับแม่ นึกถึงเรื่องราวต่างๆ ของตระกูลฉินเมื่อครั้งเป็นเด็ก แม้ว่าตอนนี้เขาขาดการติดต่อกับตระกูลฉินแล้ว แต่เขาก็ยังมีความตั้งใจที่จะปกป้องตระกูลฉินและสู้ไม่ถอยเพื่อตระกูลฉิน
ตอนแรกเขาเริ่มสังเกตการณ์ความเคลื่อนไหวทุกอย่างที่แอบซ่อนอยู่ในตระกูลฉิน หากศัตรูมีการลงมือ เช่นนั้นก็จะต้องมีเบาะแสโผล่ออกมา
ตอนเย็นหลี่เสี่ยนโทรมา บอกว่าเย็นนี้จะจัดงานเลี้ยงฉลองเล็กๆ หวังว่าฉินหลั่งจะมาร่วมให้ได้ อีกฝ่ายพูดด้วยความจริงใจและกระตือรือร้น และฉินหลั่งก็อยากฟังข่าวของสังคมในช่วงนี้พอดี โดยเฉพาะเรื่องของตระกูลฉิน ดังนั้นเขาจึงตอบตกลง
ครั้งนี้หลี่เสี่ยนนำทีมจัดงานเลี้ยงที่ไม่ใหญ่โตอะไรมาก มีประมาณสามถึงห้าโต๊ะ ล้วนเป็นแขกที่พันเอกหลี่เสี่ยนเชิญมาทั้งนั้น ความจริงแล้วแขกพวกนี้เป็นเพียงหน้าม้า เพราะตัวหลักที่อยู่ในใจของหลี่เสี่ยนนั้นก็คือฉินหลั่ง
ทุกคนต่างก็ผ่านประสบการณ์การช่วยเหลือตัวประกันมาแล้ว ถือว่าเป็นผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกัน ตอนนี้ถือว่าหลี่เสี่ยนกับจางต้าไห่เป็นแฟนคลับตัวยงของฉินหลั่งก็ว่าได้ พวกเขารู้สึกว่าพรหมลิขิตมีอยู่ทุกที่บนโลกใบนี้ ที่สามารถหาบุคคลที่ลึกลับขนาดนี้ได้จากทีมเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย
หลี่เสี่ยนที่ถอดชุดยูนิฟอร์มออก แล้วสวมใส่ชุดกี่เพ้าที่เรียบง่ายและสุภาพ จากใบหน้าที่เดิมที่มีมาดของฮีโร่กลับมีความสวยหยาดเยิ้มอยู่บ้าง รูปร่างของหลี่เสี่ยนแค่มองก็รู้ว่าเป็นรูปร่างที่ดีที่มาจากการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้เป็นเวลานาน มีความอรชรอ้อนแอ้นอยู่บ้าง แต่ความจริงแล้วกลับแข็งแรงมาก แม้แต่สีผิวก็ยังเป็นสีคล้ำที่อาบแดดอยู่ริมทะเล
“ฉันเชิญทุกคนมาวันนี้ ก็เพื่ออยากขอบคุณคุณฉินที่ร่วมปฏิบัติการช่วยเหลือตัวประกันกับพวกเราอย่างทุ่มเทและยากลำบาก ฉันกับต้าไห่รู้สึกของคุณกับการร่วมมือของคุณฉินเป็นอย่างมาก ขอบคุณคุณฉินที่ยอมเสี่ยงอันตรายและอุทิศตัวเพื่อประเทศชาติ ขอเชิญทุกคนชนแก้วค่ะ”
หลี่เสี่ยนพูดพลางชูแก้วไวน์ขึ้น แล้วจิบเล็กน้อย และคนบนโต๊ะที่เหลือต่างก็ชูแก้วขึ้นเพื่อเฉลิมฉลอง
ถึงจะบอกว่าเป็นงานเลี้ยงเฉลิมฉลอง แต่กลับมีความเป็นกันเองมาก การพูดจาของหลี่เสี่ยไม่เหมือนเวลาที่ทำงาน หน้าตาที่เคร่งขรึมยามปกติ วันนี้กลับสวยเหมือนกับดอกไม้ที่แย้มบาน
“คุณฉิน ฉันกับต้าไห่ได้พูดคุยกันอย่างจริงจังแล้ว คุณได้ลองพิจารณาที่จะเข้าร่วมโรงเรียนทหารเย็นจีนที่ฉันบอกคุณเมื่อวานหรือยังคะ พวกเราหวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณจะให้คำตอบพวกเราโดยเร็วค่ะ”
หลี่เสี่ยนพูดจาไม่หนีสายงานอาชีพของตัวเอง คำเชิญที่เสนอให้ฉินหลั่ง แต่ฉินหลั่งแค่พยักหน้า และไม่ปริปากพูดถึงคำเชิญ
พูดตามจริง ฉินหลั่งไม่ได้สนใจการเป็นครูทหารเท่าไร เขาเคยชินกับชีวิตอิสระ ไม่อยากมีการผูกมัดใดๆ
บรรยากาศงานเลี้ยงในวันนี้เดิมทีก็ค่อนข้างสบายเป็นกันเอง แม้แต่หลี่เสี่ยนผู้เคร่งขรึม ก็ยังชนแก้วไปหลายครั้ง
แต่ไม่ดื่มก็ไม่รู้ พอดื่มแล้วจึงรู้ว่า ฉินหลั่งนั้นคอแข็ง ดื่มไปหลายแก้วแล้วก็ยังมีสีหน้าเหมือนเดิม ไม่มีเค้าว่าจะเมาเลยสักนิด หลี่เสี่ยนจึงรู้สึกทึ่งมาก เพราะคนผู้นี้มักมีแต่เรื่องให้เซอร์ไพรส์ตลอด
แขกที่เชิญมาในวันนี้ไม่ใช่คนที่ฝึกศิลปะการต่อสู้ มีแต่ข้าราชการบางส่วน และพวกคนรวยที่มาสิบกว่าคน หลี่เสี่ยนจัดการได้อย่างละเอียดประณีตมาก ประมาณว่าอยากจะให้ฉินหลั่งได้คุ้นหน้าคุ้นตากับคนพวกนี้
แต่ดูเหมือนฉินหลั่งจะไม่ค่อยสนใจเรื่องของเส้นสายเลยสักนิด จุดประสงค์ที่เขามาครั้งนี้ ก็เพื่ออยากฟังข่าวคราวของตระกูลฉินในช่วงนี้
“หลี่เสี่ยน ต้าไห่ พวกคุณได้ยินข่าวตระกูลฉินที่ปิดตัวลึกลับบ้างไหม?” ฉินหลั่งพูดถามโดยตรง
“ตระกูลฉินที่ลึกลับ?” หลี่เสี่ยนทำสีหน้างงๆ เธอเริ่มเมาแล้ว และไม่เคยผ่อนคลายแบบนี้มานานแล้ว เมื่อได้ยินคำว่าตระกูลฉินที่ลึกลับ จึงกุมศีรษะอยู่เกือบสิบวินาที จากนั้นก็พูดว่า
“คุณฉิน ประเทศจีนมีตระกูลแบบนี้ด้วยเหรอคะ? ทำไมฉันไม่รู้เลย?”
หลี่เสี่ยนมีความมั่นใจกับการรวบรวมข้อมูลของตัวเองมาก ถ้าตระกูลฉินที่ลึกลับเธอกลับไม่รู้ล่ะก็ เช่นนั้นตระกูลนี้ก็คงเป็นตระกูลเล็กๆ ที่ไม่เคยมีการกล่าวขานมาก่อน
จางต้าไห่ยิ่งไม่รู้เข้าไปใหญ่ แล้วจึงทำสีหน้างุนงงเช่นกัน
ฉินหลั่งพลางครุ่นคิด ใช่แล้ว สงสัยตระกูลฉินถ่อมตัวจนเคยชิน หลี่เสี่ยนสามารถสืบความสามารถของฉินหลั่งได้ แต่ตระกูลฉินที่มีชื่อเสียงกลับไม่รู้เลย
บางทีนี่คงเป็นสาเหตุส่วนหนึ่งที่ตระกูลฉินมีความยิ่งใหญ่เกรียงไกรมานานนับร้อยปีก็เป็นได้
“อ้อ ใช่แล้ว ฉันรู้จักบริษัทฉินซื่อ คุณหมายถึงนิติบุคคลของบริษัทฉินซื่อใช่ไหมคะ? เท่าที่จำได้พวกเขาไม่ใช้ระบบการบริหารแบบครอบครัวนะคะ” ในที่สุดหลีเสี่ยนก็นึกอะไรออก แล้วจึงถาม
บริษัทฉินซื่อ? ฉินหลั่งครุ่นคิด สถานประกอบการของตระกูลฉินมีมากมายเกินไป เขาไม่รู้ว่าใช่หรือไม่ใช่
หลายปีที่ผ่านมา ตระกูลฉินไม่เคยมองตัวเองว่าทำการค้าของครอบครัว แต่กลับมีการขยายพัฒนาไปทั่วทุกหนทุกแห่ง ดูจากวิธีการจัดการของบริษัทฉินซื่อแล้ว การบริหารที่ไม่ใช้ระบบครอบครัวนั้น กลับเป็นความคุ้นชินที่ค่อนข้างเหมาะสมกับตระกูลฉิน
ขณะที่ฉินหลั่งกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ทันใดนั้นหลี่เสี่ยนก็พูดว่า “อ้อ นึกออกแล้ว ในงานเลี้ยงของพวกเรามีผู้ บริหารระดับสูงของบริษัทฉินซื่อคนหนึ่ง ถ้าอยากทำความเข้าใจสถานการณ์ ไปเรียกเขามาถามก็ได้แล้ว”
“อืม ผมก็แค่ลองถามดูเฉยๆ ความจริงก็ไม่มีอะไรหรอก” ฉินหลั่งพูดอย่างราบเรียบ เวลานี้ตรงข้ามมีคนหนึ่งเดินเข้ามา แล้วพูดว่า
“คุณหลี่ครับ ขอบคุณที่เชิญมานะครับ ผมได้มาร่วมงานเลี้ยงแบบนี้รู้สึกเป็นเกียรติมากๆ ครับ”
คนผู้นี้เป็นคนรวยที่ขี้เกียจ ผมล้านเกือบครึ่งหัวแล้ว ใบหน้ามันเงา มีเพียงดวงตา ที่ฉายแววความเจ้าเล่ห์ออกมาเล็กน้อย บ่งบอกถึงความหัวแหลม
“ไม่เป็นไรค่ะ เลขานุการในออฟฟิศเป็นคนเขียนรายชื่อนี้ขึ้นมาค่ะ ฉันก็ไม่ได้ถามอะไรมาก เลขาของฉันบอกว่า คุณเป็นประธานเจ้าหน้าที่การเงิน cfoใช่ไหมคะ?” หลี่เสี่ยนถามอย่างราบเรียบ แล้วพูดพลางมองไปที่ฉินหลั่ง
“ใช่ครับ คุณหลี่ บริษัทฉินซื่อเป็นบริษัทใหญ่ที่ขยายไปทั่วยุโรปและเอเชีย ช่วงนี้พวกเรากำลังเตรียมเคลื่อนทัพเข้าสู่ลาตินอเมริกากับแอฟริกาเหนือครับ ผมเชื่อว่า พวกเราจะได้รับการร่วมมือที่ดีในด้านใดด้านหนึ่งจากอีกฝ่ายครับ”
“กระผมชื่อนิ่งต้าฟู่” คนที่พูดพลางหยิบนามบัตรที่ทำจากโลหะมีค่าออกมาหนึ่งใบ แล้วยื่นให้หลี่เสี่ยนด้วยสองมือ
“ยินดีที่ได้พบคุณค่ะ” หลี่เสี่ยนพูดอย่างเย็นชา และไม่ได้รับนามบัตรของอีกฝ่าย ความจริงแล้วเธอไม่ได้สนใจคนที่มีตำแหน่งแบบนี้เท่าไรนักแ และนิ่งต้าฟู่คนนี้ก็ยังให้ความรู้สึกที่น่าสะอิดสะเอียน เรียกแต่คำว่าคุณผู้หญิง ทำให้เธอเขินอาย เพราะในประเทศจีนนั้น คุณผู้หญิงมีความหมายอื่นแฝงอยู่