รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 461 บุกเดี่ยวเข้าบ้านพักตากอากาศต้าหัว

บทที่ 461 บุกเดี่ยวเข้าบ้านพักตากอากาศต้าหัว
“เทียนเฉิงไปกินข้าวกับคุณชายท่านหนึ่งของตระกูลลู้แล้ว” สินเทียนย่าวกล่าว
“รีบไปตามกลับมา ผมรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ค่อยดี หนังตากระตุกตลอด ถึงแม้พวกเราจะมั่นใจว่าจะชนะ แต่ก็ไม่จะวางใจได้”
ตอนนั้นเองก็มีคนรีบร้อนเข้ามา “ประธานกรรมการครับ บนเกาะเถาฮัว เพิ่งมีคนชื่อฉินหลั่งเข้าไป สายรายงานว่า เขาเป็นพลังอำนาจที่ไม่อาจมองข้ามได้”
“ฉินหลั่งงั้นหรือ? เขาถูกฉินป๋อสงขับออกจากตระกูล กลับเข้าตระกูลไม่ได้แล้วไม่ใช่หรือ?” สินต้าหัวขมวดคิ้ว สินต้าหัวไม่ได้มองข้ามฉินหลั่งเพียงเพราะเขาไม่ได้เป็นคนตระกูลฉินแล้ว แต่คนคนนี้มีชื่อเสียงมาก เป็นบุคคลรุ่นหลานของตระกูลฉินที่โดดเด่น แต่ฉินป๋อสงเป็นคนหัวแข็ง มีคนเก่งๆ แต่ไม่รู้จักเอาไว้ใช้กับตัวเอง
“ทางฝั่งฉินหลั่งจะไม่เกิดปัญหาใช่ไหม?” สินต้าหัวหันมาพูด
“นายท่านวางใจได้ หัวหน้าทั้งสามของเสว่ซ่า ล้วนเป็นนักต่อสู้ระดับปรมาจารย์ ฉินหลั่งก็เป็นเพียงชิ้นเนื้อบนโต๊ะที่รอการสับ ต่อให้เขาเองก็เป็นปรมาจารย์ แต่ก็สู้ปรมาจารย์ทั้งสามที่ร่วมมือกันไม่ได้ และยังมีผมด้วย ฉินหลั่งก็เป็นเพียงเด็กหนุ่มที่อายุ20กว่าปีเท่านั้น ถ้ามันเข้ามา ผมก็จะจัดการฆ่ามันเสีย”
“ดี ดี” สินต้าหัวผ่อนคลายคิ้วที่ขมวดอยู่ แล้วพยักหน้าอย่างพอใจ
คำพูดของลุงจื้อ มีลมแต่ไร้พลัง ให้ความรู้สึกเหมือนคนแก่ไม้ใกล้ฝั่ง แต่พอสังเกตดูท่าทางการเดิน ก็จะพบว่า การเป็นคนแก่ๆ เป็นแค่ภายนอก แต่พลังของลุงจื้อนั้นล้ำลึกยากแท้หยั่งถึง เมื่อก่อนเขาเองก็เคยท้าสู้ไปทั่วแผ่นดิน ไม่มีใครสู้ได้ ต่อมาก็ใช้สตางค์เหรียญไปฆ่าพวกนักฆ่าต่างชาติ มีชื่อเสียงขจรไกลในระดับโลก แต่เขายอมลดตัวมาอยู่ที่ตระกูลสิน ไม่ค่อยออกไปพบหน้ากับใคร พวกศัตรูก็ค่อยๆ ลืมการมีตัวตนของเขาคนนี้ไป
ให้คนอย่างลุงจื้อมาเป็นพ่อบ้านดูแลตระกูลให้ตนเองได้ แสดงว่าสินต้าหัวก็ต้องวิธีอะไรสักอย่าง
“มีเสว่ซ่าและลุงจื้ออยู่ ผมก็วางใจ เหอะ พวกตระกูลซ่ง คิดว่าตนเองไม่เข้าร่วม แล้วตระกูลสินของพวกเราจะรับมือกับตระกูลฉินไม่ไหวอย่างนั้นหรือ?” สินต้าหัวท่าทางผยอง
“ตูม！”
ในตอนนั้นเอง ประตูของบ้านพักก็ระเบิดออกเป็นสองทาง ราวกับถูกระเบิดน้ำหนักหลายร้อยกิโลกรัมระเบิดเข้าใส่ ประตูของบ้านพักก็ไม่ใช่วัสดุธรรมดาๆ แต่เป็นนวัตกรรมระดับโลก ทำจากวัสดุที่คงทนมาก ถึงขนาดสามารถป้องกันลูกปืนใหญ่ได้ แต่ตอนนี้อย่างกับเศษดินโคลน กระเด็นกระจัดกระจายเป็นชิ้นไปทั่ว
ทุกคนก็ตกใจ “ใครกัน？！”
ยามที่เฝ้าข้างประตูก็รีบชักปืนขึ้นมา แล้วเล็งไปที่ประตู แล้วก็มองไปมาระวังภัย
ส่วนหัวหน้ายาม เป็นวัยรุ่นที่ถูกฝึกการรบพิเศษมา ก็รีบเดินมาข้างหน้าของสินต้าหัว ใช้ร่างกายป้องกันให้กับสินต้าหัว พร้อมพูดว่า “ประธานกรรมการ ทางชั้น1ให้พวกผมจัดการ ท่านและคนอื่นๆ รีบขึ้นไปหลบกันบนชั้น2ก่อน”
“ไม่เป็นไร แค่เรื่องเล็กๆ มารบกวน ข้างกายผมมีลุงจื้อ ทุกอย่างจะเรียบร้อยดี” สินต้าหัวยิ้มเย็นๆ
ทุกคนมองไปยังข้างประตู ภายในฝุ่นที่คลุ้งกระจายมีวัยรุ่นสวมชุดกันหนาวที่แดง หน้าตาหล่อเหลา ใบหน้าเย็นชา เดินเข้ามาจากด้านนอก
เส้นผมด้านหลังของชายวัยรุ่นดูจะม้วนนิดหน่อย มันเป็นผมหยักศกธรรมชาติ แต่หยักเล็กน้อย แต่เสน่ห์ที่ไม่ธรรมดา ถ้าผู้หญิงมองรูปร่างหน้าตาของฝั่งตรงข้ามนั้นละก็ กลัวว่าจะรู้สึกดีด้วยในฉับพลัน ใจเต้นไปตามกัน
“คือฉินหลั่งหรือ?” มีคนหายใจเข้าเฮือกใหญ่ เพิ่งจะพูดถึงฉินหลั่ง ฉินก็มา รวมทั้งพวกคนใหญ่โตทางฝั่งของสินต้าหัว เมื่อครู่เพิ่งได้ดูรูปของฉินหลั่งไป ก็ตกใจตามกัน รูปร่างหน้าตาท่าทางของลูกหลานตระกูลฉินนี่ไม่เบาเลยทีเดียว หน้าตาดีกว่าในรูปเสียอีก ดวงตาที่มองดูถูกทุกสรรพสิ่ง ไม่ใช่ทุกคนจะมีได้
“ปรมาจารย์ฉินหรือ?” สินต้าหัวรู้จักฉินหลั่งดี ถึงขนาดรู้คำเรียกขานอันลึกลับนี้ของฉินหลั่ง
“ฮ่าฮ่า ถึงแม้คุณจะมีคำขนานนามว่าเป็นปรมาจารย์ แต่มาตระกูลสินเพียงคนเดียว ไม่คิดว่าจะกล้ามากไปหน่อยหรือ?” สินต้าหัวพูดสีหน้านิ่ง แต่ยกแก้วเหล้าขึ้น แล้วจิบไปหนึ่งที ท่าทางชิลๆ
เพียงแต่ สายตาของสินต้าหัวสาดออกมาเป็นความไม่พอใจ
ฉินหลั่งไม่ได้ตอบ แต่เดินกุมมือสำรวม ไปยังห้องโถงของบ้านพัก ปืนของพวกบอดี้การ์ดทั้งหลายก็เล็งไปยังฉินหลั่ง พูดพร้อมกันว่า “หยุดเดี๋ยวนี้！ ไม่เช่นนั้นจะฆ่าไม่เว้น！”
สินต้าหัวตกใจภายในใจ ตามข้อตกลงที่เขาตกลงกับเสว่ซ่า หัวทั้งสามของเสว่ซ่า ได้หมายหัวฉินหลั่งไว้แล้ว ลงมือได้ทุกเมื่อ เหตุใดจึงยังปล่อยให้ฉินหลั่งเข้ามายังสำนักงานใหญ่ของต้าหัวกรุ๊ปอย่างสบายๆ ได้
ฉินหลั่งยิ้ม โดยไม่สนใจคำเตือนของพวกบอดี้การ์ด แต่กลับเดินขึ้นหน้าต่อไป ราวกับเดินเล่น สินต้าหัวและพวกผู้บริหารระดับสูงก็รู้สึกถึงแรงกดดัน ราวกับยมทูตกำลังเข้ามาใกล้
“ปังปังปัง………”
ปืนยิงรัวออกมา ทั้ง7-8คนใบหน้านิ่งๆ พวกบอดี้การ์ดที่ร่างกายกำยำ ยิงปืนมาที่ฉินหลั่งอย่างไม่มีหยุด และวิถีกระสุนทั้งหลาย ล้วนเล็งไปยังจุดสำคัญของฉินหลั่ง มองดูก็รู้ว่าผ่านการฝึกมา เพื่อต้องการให้ฉินหลังตายลงในเดี๋ยวนั้น
“หรือว่า พวกแกไม่เคยได้ยินเรื่องลูกหลานตระกูลฉินคนนี้ ไม่กลัวลูกกระสุนปืนAK หรือ?” ฉินหลั่งพูดน้ำเสียงนิ่งๆ แล้วก็หายตัวไป แต่เสียงพูดของเขายังคงดังอยู่ในห้องโถง ทุกคนก็อึ้ง ในตอนที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นนั้น ลูกกระสุนก็พุ่งใส่ไปยังผนังห้อง เศษปูนกระเด็นออกเต็มไปหมด แต่ไม่มีลูกกระสุนไหนยิงถูกตัวของฉินหลั่ง บอดี้การ์ดพวกนั้น ก็มีการตอบสนองที่ไวมาก พอยิงไม่โดน ก็รีบเปลี่ยนวิถีกระสุน เล็งไปทางอื่น มือถือปืนหันหลังชนกัน เล็งไปทุกพื้นที่ที่สามารถซ่อนตัวได้ แต่ในใจก็ตกใจอยู่ไม่น้อย เป็นไปไม่ได้ที่ฝั่งตรงข้ามจะไม่บาดเจ็บจากการยิงรัวไปขนาดนั้น
จากนั้น ในชั่วพริบตา ฉินหลั่งก็เคลื่อนไหวดั่งผี อ้อมมาตรงหน้าบอดี้การ์ดในฉับพลัน เป็นเหมือนแสงเคลื่อนผ่าน จากนั้นบริเวณข้อมือของพวกเขาก็รู้สึกเจ็บ ถึงแม้จะอดทนไม่ร้องออกมา แต่ปืนในมือก็ได้ร่วงหล่นบนพรมที่พื้นหมดแล้ว
นี่เป็นการตื่นตระหนกเป็นครั้งที่สอง ในตอนที่ไม่มีใครตอบสนองต่อทางประตูได้นั้น ก็ได้ปลดปืนของบอดี้การ์ดที่มีประสบการณ์ร่วมรบนับร้อยสงครามลงได้ การต่อสู้ของฉินหลั่งนั้นยากที่คาดคิดจริงๆ
ปืนเป็นดั่งจิตวิญญาณของบอดี้การ์ด ถ้าถูกคนปลดปืนไป ก็เป็นการดูถูกอย่างมาก เป็นการพ่ายแพ้อย่างน่าอับอาย ดังนั้นพวกบอดี้การ์ดก็ถูกทำให้โกรธอย่างมาก สีหน้าเขียวเพราะความโกรธ แล้วก็รีบล้อมเอาไว้ ราวกับจะบุกเข้าโจมตีศัตรูที่ตนเองไม่มีทางเอาชนะได้
ในมือของฉินหลั่งก็ถือปืนที่ยึดเอามาได้ แล้วก็รีบปลดแม็กลูกปืนออก แล้วโยนกระบอกปืนทิ้งไป พอเห็นพวกบอดี้การ์ดบุกกันเข้ามา ลูกปืนที่ออกมาจากแม็กปืนก็อยู่ในมือ ชูขึ้นเล็กน้อย ลูกกระสุนปืนพวกนั้นก็พุ่งทะลุอากาศ ตรงไปยังพวกบอดี้การ์ดที่กำลังบุกเข้ามา
บ๊ะ！พวกนี้เป็นยอดฝีมือ พวกบอดี้การ์ดที่มีค่าตัวปีละล้าน ล้มลง ไม่ได้ขัดขวางฉินหลั่งแม้แต่ก้าวเดียว หว่างคิ้วก็ถูกกระสุนเจาะเข้าให้ จากนั้นก็ล้มลงพื้น
“นี่มัน นี่มัน！”
คนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็สีหน้าเปลี่ยนไปตามกัน คนที่ถูกปืนยิงรัว แล้วยังไม่เป็นอะไร ยังนับว่าเป็นคนอยู่อีกหรือ ฉินหลั่งคนนี้ ฝึกวิชาได้ถึงขั้นนี้เชียวหรือนี่！
น่ากลัวมาก！
ส่วนสินต้าหัว ในตอนนั้นก็ออกสีหน้า เขาก็รู้ดีว่าฉินหลั่งร้ายกาจแค่ไหน แต่ก็ได้วางแผนรับมือไว้แล้ว แต่เสว่ซ่าละ ทำไมยังไม่ปรากฏตัวอีก?
ยอดฝีมือเก่งๆ แบบนี้ ถ้าอยากจะฆ่าคนขึ้นมา เกรงว่าคนทั้งหมดในบ้านพักนี้ ก็คงไม่พอให้มันฆ่าเสียกระมัง？！
“ลุงจื้อ” สินต้าหัวเปลี่ยนสายตาไปมองคนแก่ข้างๆ
หลายครั้ง ที่ตระกูลสินได้รับอันตรายใด ก็ได้ลุงจื้อมาใช้จัดการกับปัญหาเหล่านั้น ยื่นมือออกมารับรองความปลอดภัยของตระกูลสิน