รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 474 เจอกันอีกครั้ง

บทที่ 474 เจอกันอีกครั้ง
กลางคืนสองทุ่ม วิลล่าจื่อจวู้น
หวงเกอในมหาลัยก็ถือว่าเป็นคนมีเงินอยู่ระดับหนึ่ง ตอนนี้ก็ยังเป็นคนแรกที่ซื้อคฤหาสน์ได้อีก
วิลล่าจื่อจวู้นตั้งอยู่ในเขตเมืองเย็นจีนที่ผสมผสานระหว่างพื้นที่เมืองและชนบท บรรยากาศสวยมาก แต่ก็ไม่ใช่พื้นที่วิลล่าชั้นหนึ่งของเย็นจีน ก็คงจะอยู่ในระดับกลาง
แต่พอหยินห้าวกับยินถิงเพื่อนคนอื่นๆในหอมาแล้ว วิลล่าจื่อจวู้นก็คือสวรรค์ เดินเข้าไปในเขตวิลล่า รู้สึกมีหน้ามีตาขึ้นมาเลย
คฤหาสน์หลังนี้ที่จริงหวงเกอซื้อมาได้แค่สามวัน ราคาแปดร้อยล้าน ที่จริงหวงเกอต้องผ่อนประจำอยู่ทุกเดือน แม้จะกดดันมาก แต่เขาก็ยังมีความสุข เขารีบเชิญเพื่อนๆทุกคนมาปาร์ตี้ด้วยกัน
ฉินหลั่งไม่คิดว่า พวกเขาจะได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง และหวงเกอก็เหมือนจะตั้งตัวอยู่ที่เมืองเย็นจีนแล้ว
เพราะฉินหลั่งเคยเห็นบ้านตระกูลจง คฤหาสน์หรูหราแบบนั้น ดังนั้นก็จึงไม่ค่อยตื่นเต้นกับวิลล่าจื่อจวู้นเสียเท่าไหร่ เขาในตอนนี้ ไม่เหมือนกับเมื่อก่อนแล้ว เห็นสิ่งภายนอกมากเยอะมากมาย สายตาก็จึงยกระดับขึ้นมาด้วย
แต่เขาก็ยังดีใจกับหวงเกอมาก หวงเกอบอกว่าเดี๋ยวโจวซินจะมาที่นี่ คฤหาสน์นี้เขาให้โจวซินเป็นของขวัญวันเกิด ดูแล้วพวกเขาคงอยู่ด้วยกันแล้วสินะ
คฤหาสน์ตกแต่งได้ครบเครื่อง ถือกระเป๋าเข้ามาอยู่ได้เลย เมื่อวานหวงเกอก็ขนของเข้ามาอยู่แล้ว บอกว่าเพื่ออุ่นบ้านไว้
เพื่อนสี่คนในหอพักเจอกัน สนิทสนมกันมาก ก็ต่างถามสารทุกข์สุกดิบของแต่ละคนกัน
นอกจาเพื่อนๆในหอพักแล้ว ยังมีคนที่หวงเกอพามา ชายหญิงบรรยากาศวุ่นวายมาก ดูแล้วทุกคนก็คงจะมีความสุขกันมาก
พอเห็นฉินหลั่งกับหยินห้าว ยินถิงกับคนอื่นๆ เสียงหัวเราะพูดคุยภายในห้องก็ดูเงียบลงมาก สายตาที่มองมาทางพวกเขาเต็มไปด้วยคนแปลกหน้าและขับไล่
สามคนสวมชุดธรรมดา โดยเฉพาะคนที่อยู่ในสังคมระดับสูง ยังเป็นของแบบที่หาซื้อได้ง่ายตามแผงขายข้างทาง
พวกเขาเหมือนคนบ้านนอกเข้าเมือง ให้ความรู้สึกไม่เข้าพวก โดยเฉพาะฉินหลั่ง เสื้อที่สวมในหอการค้าเทียนอิงเมื่อคืนก็ยังไม่ได้เปลี่ยน ดูแล้วเก่าไม่ว่า และยังธรรมดาอีกด้วย มองไปแล้วแม้แต่เสื้อผ้าตามแผงขายก็ยังไม่มีเงินซื้อ
“ฉินหลั่ง? นายมาแล้วเหรอ?”
ในตอนนี้ก็มีหญิงสาวที่ยิ้มหวานเดินเข้ามา
เป็นโจวซิน ตอนนี้ผิวของโจวซินขาวขึ้นกว่าเดิม ดวงตาก็สว่างเปร่งขึ้นกว่าเดิมด้วย หุ่นก็ยังเพรียวบางดูแลได้ไม่เลวเลย เธอกับหวงเกอยืนด้วยกัน คนหนึ่งหล่อเหลา หุ่นล่ำ อีกคนหุ่นเพรียวบาง มีเสน่ห์ ดูเข้ากันมาทีเดียว
“ไม่ได้พาแฟนสาวมาด้วยเหรอ?” โจวซินถาม: “ฉินหลั่งนายได้สังเกตหรือเปล่าว่าตอนนี้นายน่ะหล่อกว่าเมื่อก่อนมาก ไหนพูดสิ กินยาอมตะอะไรมาหรือเปล่า หล่อมากเลย ฉันตกใจมากเลยนะ”
“ที่ไหนกัน พี่สะใภ้ชมเกินไป” ฉินหลั่งพูดด้วยรอยยิ้ม และก็ไม่ได้อธิบายว่าตอนนี้ตัวเองไม่มีแฟน
ที่จริงโจวซินก็เข้าใจฉินหลั่งอยู่บ้าง แต่เธอก็ยังสงสัยในตัวตนของฉินหลั่งมาโดยตลอด ไม่ค่อยเชื่อข่าวลือพวกนั้นเท่าไหร่ จะว่าฉินหลั่งมีเงิน ต่อสู้เก่ง แต่ว่าดูแล้วนอกจากความหล่อแล้ว การแต่งตัวก็ธรรมดามาก ผู้คนส่วนมากก็พูดลือกันแบบใส่ไข่ใส่นม คงจะพูดมาเกินกว่าเหตุแน่นอน
“ฉันยังกังวลกลัวว่านายจะไม่มาแล้วเสียอีก” โจวซินพูดและยิ้ม
“วันนี้เป็นวันฉลองขึ้นบ้านใหม่ของหวงเกอ และเป็นวันเกิดของพี่สะใภ้ด้วย ฉันจะไม่มาได้ยังไง?” ฉินหลั่งยิ้ม นิสัยของโจวซินไม่เลว และยังพูดดีกับพวกเขาที่เป็นคนจนอีกด้วย
“พี่สะใภ้ นี่ของขวัญ สุขสันต์วันเกิดนะ”
โจวซินรับมา ของขวัญด้านนอกดูธรรมดามาก เป็นแค่ถุงพลาสติกสีดำ ส่วนของด้านใน รู้สึกไม่หนักมาก คงไม่ใช่ของมีค่าอะไร โจวซินรับของมาถือไว้ที่มือ:
“ขอบคุณนะ ฉินหลั่ง”
หยินห้าวกับยินถิงก็ซื้อของขวัญมาเหมือนกัน ดูแล้วก็เหมือนของไม่มีค่าอะไร แต่โจวซินก็รับมาด้วยรอยยิ้ม ทุกคนต่างรู้จักกันดี อีกฝ่ายบ้านเป็นยังไงก็รู้กันหมด ก็ไม่รังเกียจของขวัญอยู่แล้ว
“ฉินหลั่ง พวกนายเดินเล่นเองตามสบายเลยนะ” โจวซินชี้ไปในคฤหาสน์พูดกับฉินหลั่ง: “ที่จริงบ้านก็ไม่ใหญ่มากหรอก แต่วิวรอบๆก็ถือว่าใช้ได้ ฉันกับหวงเกอเดินอยู่หลายรอบ ถึงได้ตัดสินใจซื้อคฤหาสน์หลังนี้ ที่สำคัญราคาพอรับได้น่ะ”
“แปดร้อยล้านเลยนะ ครั้งนี้รวมฉันกับหวงเกอและพ่อแม่ ก็ต่างเอาเงินเก็บทั้งหมดออกมา เท่ากับว่ารวบรวมมาทุกบาททุกสตางค์ พึ่งเข้ามาในสังคม จะมีเงินเยอะได้ยังไง พวกเราแค่ต้องรีบเท่านั้นเอง”
ฉินหลั่งหัวเราะ นิสัยของโจวซินไม่โอ้อวด บอกสถานการณ์จริงกับพวกเขาทั้งหมด ไม่ได้มองพวกเขาเป็นคนนอก หอพักเดียวกัน แตกต่างจากคนอื่น
“บอกกับค่าผ่อนอีก บ้านหลังนี้พอสำหรับพวกเราจ่ายหลายปีเลยล่ะ ตอนนี้ฉันกับหวงเกอเป็นทาสของบ้าน พวกนายอย่าเรียนแบบล่ะ” โจวซินพูดความจริง
“พี่สะใภ้ อย่าถ่อมตัวไปเลย ทั้งชีวิตนี้ของพวกเราไม่รู้ว่าจะซื้อคฤหาสน์หลังนี้ได้หรือเปล่า แปดร้อยล้านเชียวนะ พวกเราสามคนรวมเงินกันซื้อก็ไม่ได้หรอก พี่สะใภ้ก็พอใจได้แล้วล่ะ” ยินถิงพูดหยอกๆ
ไม่ต้องสงสัยเลย แม้ขั้นตอนการซื้อบ้านจะยากแค่ไหน หวงเกอก็อายุรุ่นราวคราวเดียวกับพวกเขา ซื้อคฤหาสน์ในเมืองเย็นจีนได้ ถือว่าเท่มากแล้ว
“ฮ่าๆ ยินถิงชอบล้อเล่นเหมือนเมื่อก่อนเลยนะ ขอบใจที่ชมนะ” โจวซินหัวเราะอย่างมีความสุข รู้สึกพอใจขึ้นมาระดับหนึ่ง ความลำบากของการซื้อบ้านก็หายไปทันที
ฉินหลั่งมองตามที่โจวซินชี้และอธิบาย ก็หัวเราะพยักหน้า: “ไม่เลวๆ คฤหาสน์หลังนี้ดีมาก”
โจวซินก็ดีใจ เห็นพวกเขาสำรวจพอสมควรแล้ว ก็เตรียมตัวออกไปต้อนรับแขกคนอื่นๆ ในตอนนี้ก็มีหญิงสาวเดินออกมาด้วยกลิ่นตัวที่หอม เสื้อคลุมไหล ผมลอน เสื้อผ้าแสบตา สวมรองเท้าส้นสูง เดินมาอย่างรวดเร็ว:
“โจวซิน ฉันไม่ได้จะว่าเธอนะ ตอนนี้ยังไงเธอก็เป็นคนรวยแล้ว”
หญิงสาวคนหนึ่งทาปากแดงแปร๊ด ทันใดนั้นก็ปิดทางไปของโจวซิน มองฉินหลั่งและหยินห้าวคนอื่นๆ: “คนแบบนี้เธอพามาบ้านได้ยังไง เธอไม่รู้สึกอายเหรอ? ราคาตกจริงๆ!”
“บ้านหลังนี้ แปดร้อยล้าน ราคาตัวเธอก็ขึ้นมาแล้ว ญาติและเพื่อนจนๆพวกนี้น่าจะไม่มาหาสู่กันน้อยๆนะ เข้าใจไหม?”
“นั่นสิ ไม่งั้นเพื่อนบ้านคนอื่นจะว่าเธอเป็นบ้านนอกได้นะ คนรวบในข้ามคืน ส่งผลไม่ดีกับตัวเธอนะ” หญิงสาวข้างๆก็พูดขึ้น
หญิงสาวพวกนั้นทำเหมือนไม่มีใครอยู่ ไม่เอาฉินหลั่งและคนอื่นๆไว้ในสายตาด้วยซ้ำ แม้จะมองไปแล้ว นั่นก็เต็มไปด้วยความดูถูก สายตามีแต่ความหัวเราะเยาะ
“เธอ……” หยินห้าวโกรธแล้ว แต่ยินถิงลากเขาไปด้านหลัง ความหมายคือไว้หน้าโจวซิน อย่าทะเลาะกันเลย
ฉินหลั่งกลับเงยหน้าขึ้นมา มองผู้หญิงพวกนั้น เสื้อผ้าดูใหม่ก็จริง แต่คนที่ใส่กลับไม่เหมาะกับชุดขนาดนั้น ทุกคนแต่งหน้าจัดกันหมด ถ้าให้เขาพูดนะ การแต่งตัวแบบนี้สิถึงน่าอับอาย ทำตัวเหมือนคุณหนูบ้านรวยข้ามคืน คิดว่าแต่งหน้าแล้วก็เป็นนางฟ้าเลยงั้นเหรอ