รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 507 พ่อบุญธรรมข้ามาแล้ว

บทที่ 507 พ่อบุญธรรมข้ามาแล้ว
“พี่เหลิ่ง วันนี้ผมต้องจัดการอะไรสักเรื่อง…..” ทั้งสองคนคุยกันไป ฉินหลั่งก็นึกถึงหวังเฉินขึ้นมา ตระกูลเมิ่งโอหัง ตอนนี้น่าจะก่อความวุ่นวายในโรงพักแล้ว
ภายใต้คำถามของเหลิ่งเชียนชีว ฉินหลั่งก็เล่าเรื่องที่ประสบมาเมื่อคืนให้ฟังไป เหลิ่งเชียนชีวก็ขมวดคิ้วพูดว่า
“ไอ้เมิ่งเหมิงเหมิงมันบ้าจริงๆ อาศัยมีเบื้องหลังแล้วจะทำอะไรก็ได้ เอ็งวางใจเถอะ เรื่องนี้เดี๋ยวพี่จัดการให้ สองวันนี้เอ็งรอไปก่อน”
ดูเหมือนว่า เหลิ่งเชียนชีว จะโกรธมาก และไม่กลัวพลังอำนาจอันยิ่งใหญ่ของตระกูงเมิ่งเลย
“ติ๊ง…..” ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ขิงฉินหลั่งก็สั่น เขาหยิบขึ้นมาฟัง ก็เป็นเสียงของจงจิ่วเจิน “ไอ้น้องฉิน เส่นซานพาคนมาล้อมอู๋หย่งแล้ว”
หลังจากที่เมื่อวานฉินหลั่งได้รับข่าวของอู๋หย่ง ก็รีบส่งข่าวทางโทรศัพท์ไปให้ตระกูลจง
อู๋หย่งก็ระวังตัว ได้หนีจากบ้านวิลล่าริมน้ำมาที่เรือสำราญแล้ว เพื่อจะเดินทางไปญี่ปุ่น
ตอนที่ฉินหลั่งเดินทางไปถึงบนแม่น้ำ ก็เห็นอู๋หย่งถูกมัดไว้บนเรือสำราญแล้ว
แม่น้ำกว้างใหญ่ แต่ไม่มีทางให้อู๋หย่งไป
เรือ300กว่าลำปิดแม่น้ำไว้หมด แล้วก็บีบอู๋หย่งเข้าไปในช่องแคบ
จากนั้นยอดฝีมือของตระกูลจงก็ขึ้นเรือ หลังจากสังหารย์ลูกน้องของหอการค้าเทียนอิงแล้ว แล้วก็มาล้อมพวกอู๋หย่งทั้งสามบนดาดฟ้า
ไม่มีทางหนีแล้ว
อู๋หย่งเคยนำคนไปตามฆ่าฉินหลั่ง ดังนั้นจงเส่นซานเชื่อว่าฉินหลั่งน่าจะอยากจัดการฝั่งตรงข้ามด้วยมือของตนเองมากกว่า
“คุณฉินครับ พวกอู๋หย่งมันปลอมตัวหนี สุดท้ายถูกพวกเราพบตัวเข้า”
ฉินหลั่งเพิ่งขึ้นเรือของตระกูลจงมา จงเส่นซานก็วิ่งมารายงาน “พวกมันฆ่าคนของเราไป7-8คน พวกเราก็แทงลูกน้องคนสนิทมันไปหลายคน”
“ข้างกายมันเหลือเพียง3คนแล้ว ตรวจสอบบนเรือแล้ว ก็ไม่มีระเบิด”
เขาก็ถามออกไป “พวกคุณคิดว่าจะจัดการพวกมันอย่างไร?”
“ยิงกราดเลยไหม?”
มีคนมีเรือมากมาย ปืนฉมวกยิงปลาคนละอัน ก็พอทำให้อู๋หย่งมันตายไร้ที่ฝังแล้ว
“ไม่ต้องหรอก ผมจะดูความเก่งของพวกนั้น” ฉินหลั่งยิ้มๆ จงเส่นซานทำให้เรื่องมันใหญ่มาก แต่ก็มีเหตุผลของเขา หอการค้าเทียนอิงเป็นสำนักลับๆ จงเส่นซานก็ไม่มองเป็นเรื่องเล่นๆ แน่
ในตอนนั้น เสียงของอู๋หย่งก็ดังเข้ามา “ฉินหลั่ง ขอคุยด้วยหน่อย” ในน้ำเสียงนั้น มีความสับสนเล็กน้อย
ฉินหลั่งขึ้นเรือไป ผ่านฝูงชน แล้วมองอู๋หย่งยิ้มๆ “หัวหน้าอู๋ คุณต้องการเงิน700ล้านหยวนหรือ?”
“ฉินหลั่ง บอกราคาของคุณมา”
อู๋หย่งอยู่ภายใต้การเล็งของปืนฉมวกยิงปลา แล้วขยับเท้ามองฉินหลั่ง “ราคาให้ผมออกไปจากที่นี่ ออกไปจากที่นี่อย่างมีชีวิตรอด”
“หอการค้าเทียนอิงถูกพวกเราทำลายล้างหมดแล้ว เมิ่งเหมิงเหมิงก็จบเห่แล้ว ตอนนี้คุณโดดเดี่ยวแล้ว ไม่มีอะไรเหลือแล้ว”
สายตาของฉินหลั่งก็สาดประกายออกมา “คุณยังมีราคาให้รอดชีวิตอีกหรือ?”
ได้ยินฉินหลั่งว่าดังนั้น อู๋หย่งก็ตัวสั่น ผลงานที่สร้างมาทั้งชีวิต เพราะไปหาเรื่องฉินหลั่ง เลยสูญสิ้นเสียทุกอย่าง
เขาอยากจะบีบคอฉินหลั่งให้ตาย แต่ในใจก็รู้ดี ฉินหลั่งเป็นยอดฝีมือที่ถ่อมตัว เก็บตัวเงียบไม่บอกใครว่าเก่ง ความเป็นตายของตนเองถูกควบคุมไว้แล้ว
ไม่ว่าอย่างไร เขาก็ต้องรอดกลับไปญี่ปุ่น เพื่อไปพบคนระดับสูงสำนักหมอผี เรื่องทุกอย่างก็จะมีวิธีแก้เอง
พอนึกถึงจุดนี้ เขาก็พูดว่า “เรื่องนี้คุณไม่ต้องเป็นห่วง คุณแค่บอกความต้องการมาก็พอ”
“ผมรู้ ว่าผมทำร้ายคุณ อยากจะให้คุณตาย แล้วคุณก็โกรธผมมาก”
“แต่ถ้าฆ่าผมให้ตายในดาบเดียวเลย ก็จะคล้ายแค้นให้คนเท่านั้น ไม่มีผลดีอะไรกับคุณเลย”
“ไม่สู้ให้ทางรอดแก่ผม เพื่อที่จะได้หาสิ่งดีๆ มาให้คุณ”
อู๋หย่งพูดหว่านล้อม กลายเป็นนักวิจารณ์เหมือนกับเมิ่งเหมิงเหมิง
ฉินหลั่งตอบอย่างไม่เกรงใจว่า “โทษทีนะ ผมไม่ต้องสิ่งดีๆ อะไร แค่อยากเห็นคุณตายเท่านั้นพอ”
“ฉินหลั่ง โตแล้ว ทำตัวเป็นผู้ใหญ่หน่อยได้ไหม? คุณต้องการเงินไม่ใช่หรือ? ผมสามารถตอบสนองคุณได้”
อู๋หย่งพูดอีกว่า “การตายของผม ไม่มีความหมายอะไรกับคุณเลย”
“ผมคิดว่ามันมีความหมายก็พอแล้ว”
ฉินหลั่งบีบอู๋หย่งเข้าไปเรื่อยๆ “ถ้าไม่ฆ่าคุณ อนาคตก็ไม่มีใครรู้ว่าคุณจะไม่มาตามรังควานผม”
“บ้านผม รถผม แล้วยังทรัพย์สินของหอการค้าเทียนอิงทั้งหมด ผมยกให้คุณหมดเลย”
อู๋หย่งยังโยนบัตรเครดิตธนาคารให้ฉินหลั่งอีก “ในนั้นมีสามพันล้าน คุณเอาไปให้หมดเลย”
“ของพวกนี้ จะให้ผมหรือไม่ คุณก็ไปด้วยไม่ได้อยู่แล้ว”
ฉินหลั่งหยิบบัตรขึ้นมาเล่น “ดังนั้น มันไม่มีความหมายอะไรเลย”
ต่อให้เงินมากแค่ไหน ข้อดีมากแค่ไหน ตอนที่อู๋หย่งจับตัวส้งเส่นเอ๋อเพื่อข่มขู่ฉินหลั่งนั้น ก็ได้ตัดสินชะตาชีวิตของอู๋หย่งแล้ว
เพราะว่า วันนี้ได้จับตัวส้งเส่นเอ๋อได้ วันพรุ่งนี้ก็สามารถจับตัวจงยู่ได้ พวกเขาทำอะไรออกมาได้หมด
“ฉินหลั่ง คุณมันหัวแข็ง ไม่รู้จักความหวังดีของคนอื่น”
อู๋หย่งก็ตวาดใส่ฉินหลั่ง “ใช่ ตอนนี้คุณอยู่เหนือผม คุณมีโอกาสฆ่าผม แต่ไม่ได้แปลว่าคุณจะสามารถแบกรับผลที่ตามมาได้”
อู๋หย่งเผยไพ่ใบสุดท้าย “ผมจะบอกให้นะ นอกจากผมจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับสำนักแพทย์เลือดผีแล้ว ผมยังเป็นลูกบุญธรรมของคุณเสี่ยวฉวน ประธานของสำนักหมอผี”
“ถ้าคุณฆ่าผม สำนักหมอผีจะมาคิดบัญชีกับคุณ และพลังของสำนักหมอผี ไม่ใช่คุณจะต้ายทานมันได้”
“เสี่ยวฉวนงั้นหรือ?”
“อะไรกันวะ?”
“โหดมากหรือไง?”
ฉินหลั่งก็ไม่อะไร แล้วยิ้มเล็กๆ
“บังอาจนะ จะมาดูถูกพ่อบุญธรรมของผมไม่ได้”
อู๋หย่งตะโกนตวาด “เหนือฟ้ายังมีฟ้า”
“ผวัะ…..” ฉินหลั่งไม่พูดมาก ฝ่ามือซัดเข้าไปที่ใบหน้าอู๋หย่ง
เสียงดังดี อู๋หย่งร้องเจ็บ ปากก็มีเลือดไหลออกมา
“คุณกล้าลงมือกับผมหรือ?”
อู๋หย่งทั้งโกรธทั้งกลัว “คุณไม่กลัวผลที่ตามมาจริงหรือ?”
“สมองคุณป่วยหรือไงกัน?”
ฉินหลั่งยิ้มแหย “จะตายอยู่แล้วยังปากดีอีก”
“คุณเก่งมากหรือไง?”
“คิดจะเอาชีวิตผม ผมก็เหลือไว้ให้คุณฉลองปีใหม่ เอาไหม?”
ฉินหลั่งไม่รอให้อู๋หย่งลุกขึ้นมา ก็เอาเท้าถีบลงไป ให้อู๋หย่งนอนเป็นหมาตายที่พื้น
อู๋หย่งโมโหพูดว่า “เบื้องหลังผมมีสำนักหมอผี ถ้าทำอะไรผมไป ไม่กลัวพวกเขามาตามเอาเรื่องหรือไง?”
พอได้ยินเสี่ยวฉวนของสำนักหมอผี ฉินหลั่งก็ไม่มีการตอบสนองใดๆ แต่จงเส่นซานนั้นตากระตุก
ประธานเสี่ยวฉวนอู่เจิ้งของสำนักหมอผี มีสายเลือดกษัตริย์ เป็นหนึ่งในสิบยอดนักดาบของญี่ปุ่น วิชาดาบสูงส่ง ได้รับการเคารพ มีลูกศิษย์มากมาย หนึ่งในนั้นมี10 เข้าสู่ขั้นแดนเสวียน
คนธรรมดาไม่อยากไปหาเรื่อง ไม่เช่นนั้นจะเหมือนไปยุ่งกับรังต่อ จะนำพามาซึ่งอันตรายถึงชีวิต เขาสงสัยมากกว่า ทำไมอู๋หย่งและเสี่ยวฉวนอู่เจิ้งไปรู้จักกันได้
“กลัวหรือ?”
กลัวว่าพวกคุณจะไม่มาตามหาเรื่องเสียมากกว่า
ฉินหลั่งยื่นมือขวาไป “มาหนึ่งคน ฆ่าหนึ่งคน มาสองคนก็ฆ่าสองคน พ่อบุญธรรมของคุณมา ก็เหมือนกัน”
เขาหยิบมีดมาจากมือของจงเส่นซาน
“ตามฆ่าผมหลายครั้ง แล้วยังจะเอาผู้หญิงมาข่มขู่อีก คุณคิดว่าจะยังปล่อยคุณไปอีกงั้นหรือ?”
ในตอนนี้ ความอาฆาตพุ่งเข้าเต็มตัวฉินหลั่ง ไม่ต้องถึงอู๋หย่ง จงเส่นซานเองก็ยังรู้สึกขนลุก
ตอนนี้อู๋หย่งหูกระตุกเบาๆ จากนั้นก็ถอดที่อุดหูออก แล้วหยิบโทรศัพท์มากดปุ่มลัด “พ่อบุญธรรมผมอยากคุยกับคุณ”
เขามองพลังอาฆาตของฉินหลั่ง ก็เลยรีบหยิบยันต์ช่วยชีวิตใบสุดท้ายออกมา
ฉินหลั่งมองไปทางโทรศัพท์ของอู๋หย่ง ได้ยินเสียงแหบๆ ส่งออกมา “ไอ้เด็กในสายฝั่งนั้น ฟังให้ดีนะ”