รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 661 ลักลอบติดต่อวางแผนลับ​

บทที่ 661 ลักลอบติดต่อวางแผนลับ
หยูฉิงพยักหน้า “ฉันเป็นพนักงานคนสำคัญ รู้เรื่องราวบางอย่างมาว่า ฝ่ายกฎหมายได้อนุมัติให้ผ่านการตรวจสอบสัญญาข้อตกลงแล้ว ในสัญญาระบุว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผงขาวหยุนเซียนจะต้องเตรียมดำเนินการอย่างไม่หยุดยั้ง”
“ผ่านฤดูหนาวนี้ไปแล้ว อย่างช้าก็ต้นฤดูใบไม้ผลิ บริษัทอุตสาหกรรมไวน์เหม่ยเฉินคงจะต้องจัดตั้งหน่วยใหม่ รวบรวมกำลังคนให้มากขึ้น ถึงเวลานั้นผลิตภัณฑ์อันดับหนึ่งของบริษัทอุตสาหกรรมไวน์เหม่ยเฉินก็คือผงขาวหยุนเซียน สายการผลิตและเครือข่ายการค้าก่อนหน้านี้ก็จะเปลี่ยนไปใช้กับผงขาวหยุนเซียนทั้งหมด”
แล้วตอนนี้ฝ่ายแผนงานโครงการก็จัดตั้งสำเร็จแล้ว ล้วนแต่เป็นบุคลากรชั้นยอดของบริษัทอุตสาหกรรมไวน์เหม่ยเฉินทั้งนั้น ตอนนี้ขวัญกำลังใจของบริษัทอุตสาหกรรมไวน์เหม่ยเฉินดีมาก ซึ่งล้วนแต่จะผลักดันให้ผงขาวหยุนเซียนเป็นผลิตภัณฑ์ตัวหลัก ในการทำให้บริษัทอุตสาหกรรมไวน์เหม่ยเฉินมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วเมืองจีน
หยูฉิงพูดทุกเรื่องราวที่รู้มา เปิดเผยสิ่งที่ตัวเองรู้ให้กับหยางจ้างกั๋ว
“ผงขาวหยุนเซียนนี้ ฉันเห็นกับตาเลยว่า มันมีความโดดเด่นที่ไม่เหมือนกับอย่างอื่นจริงๆ ฝ่ายวิจัยกำลังเร่งดำเนินการวิจัยและพัฒนา เพราะว่าในตัวยาก็เป็นของสำเร็จรูปที่มีเทคนิคการผลิตที่สมบูรณ์แบบอยู่แล้ว ดังนั้นอย่างช้าต้นเดือนหน้าก็สามารถผลิตสินค้าตัวอย่างชุดแรกออกมา แน่นอนที่ว่า คงวางจำหน่ายในจำนวนน้อย หรืออาจจะไม่วางจำหน่ายก็ได้ เพียงแต่ลองใช้ภายในก่อน”
“คุณชายหยาง ผลิตภัณฑ์หลักของตระกูลคุณก็คือผงขาวตระกูลหยางที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่ว สินค้าที่เป็นตัวหลักของพวกคุณกำลังเผชิญกับภัยเงียบที่แอบแฝงอยู่ คุณจะไม่รู้สึกอะไรบ้างเชียวเหรอ?” หยูฉิงมองดูหยางจ้างกั๋วแล้วพูดด้วยเสียงราบเรียบ
หยางจ้างกั๋วส่งเสียงรับฟัง ด้วยสีหน้าดุดันมาก สำหรับเขาแล้วนี่มันเป็นการแย่งอาหารจากปากเสือเลยทีเดียว ยังต้องมาถามอะไรอีกหรือ? เพียงแต่เขาไม่อยากแสดงความรู้สึกของตัวเองออกมาเท่านั้นเอง
คนเขารู้กันทั่วเมืองเย็นจีนแล้วว่า ผงขาวตระกูลหยางภายใต้การนำของตระกูลหยาง ตอนนี้ครองตลาดทั้งหมดไปกว่าครึ่งหนึ่งแล้ว
“ผงขาวหยุนเซียนนี้หากมีสรรพคุณดีจริงอย่างที่ฉินหลั่งพูดแล้ว มันคงจะมีผลกระทบมากต่อผงขาวตระกูลหยางอย่างแน่นอน”
“ผงขาวตระกูลหยางทุกปีให้ผลกำไรแก่คุณชายหยางหลายหมื่นล้าน หากถูกฉินหลั่งแย่งไปมันก็น่าเสียดายทีเดียว”
หยางจ้างกั๋วมองดูนิ้วมือที่หายจากการบาดเจ็บของตัวเอง พูดอย่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“หยูฉิง คุณพูดเกินความจริงเพื่อให้ตกใจหรือเปล่า?”
“อย่าเพิ่งพูดว่ามันจะเกิดขึ้นหรือไม่ ผลิตออกมาได้หรือไม่ ต่อให้มันมีประสิทธิภาพดีจริง มันจะวิเศษขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“มันสามารถแย่งชิงส่วนแบ่งการตลาดจากพวกเราง่ายเช่นนั้นหรือ?”
ผงขาวตระกูลหยางเป็นหนึ่งในผลิตภัณฑ์สำคัญของหยางจ้างกั๋ว เขาทุ่มเททั้งเลือดเนื้อกายใจจึงจะได้แหล่งขุมทรัพย์นี้มา
ทันใดนั้นหยูฉิงตบหน้าผากเบาๆ แล้วหยิบเอาขวดยาจากกระเป๋าถือออกมา
“นี่เป็นขวดยาที่เหลือจากการทดสอบของฉินหลั่ง คงไม่มียาผงเหลืออยู่แล้ว เขาจึงโยนมันลงใส่ถังขยะ ฉันก็เลยหยิบมันขึ้นมา”
“คุณชายหยางคะ คุณเอาไปดูได้เลยค่ะ”
เธอเอาขวดยาวางบนโต๊ะกาแฟ
หยางจ้างกั๋วหรี่ตาเล็กน้อย “ใช่แล้ว มันเป็นขวดยาที่ฉินหลั่งเอามาใช้สำหรับใส่ยาให้กับหลู่เหม่ยเฉิน”
หยางจ้างกั๋วยื่นไปหยิบขวดยานั่น แสดงท่าทีรังเกียจ ดูเหมือนรู้สึกว่าขวดยานี้ ราคาถูกมาก อีกทั้งยังถูกโยนใส่ถังขยะแล้ว แต่ว่าเขาก็ยังคงเปิดฝาขวด
มีกลิ่นหอมเย็นเบาๆลอยขึ้นมาแตะจมูก
“ตั๊กๆ…”
หยางจ้างกั๋วหยิบขวดยาขึ้นมา แล้วหยิบกระดาษชำระขึ้นมาหนึ่งแผ่น แล้วเอาปากขวดยาเคาะลงบนกระดาษชำระ
เคาะไปสักครู่ ก็มีเศษผงยาตกลงมา
จากนั้น เขาก็เทน้ำเล็กน้อยลงไปในขวดยา แล้วออกแรงเขย่า เพื่อล้างขวดยาให้สะอาด
สุดท้าย เขาก็ดีดนิ้วไปยังประตู ชายหนุ่มสีหน้าเย็นชาเปิดประตูเข้ามา เอียงหัวเล็กน้อย
“หม่าเล่ว กรีดฝ่ามือให้เป็นแผล ขนาดเล็กหน่อย”
ชายหนุ่มหน้าเย็นชาไม่พูดพร่ำทำเพลง ชักมีดสั้นออกมา กรีดลงไปบนฝ่ามือจนเกิดแผลเลือดออก
หยางจ้างกั๋วใช้น้ำล้างขวดหยดลงไป จากนั้นก็ใช้เศษผงยาป้ายเข้าไป
เขาคิดว่าตัวเองอยากจะเห็นประสิทธิภาพแท้จริงของผงขาวหยุนเซียนอีกครั้ง เพราะวันก่อนที่เห็นเป็นเพียงการลงมือกระทำของฉินหลั่งเองทั้งนั้น
ชายหนุ่มหน้าเย็นชาสายตาเต็มไปด้วยความสงสัย
ยาที่สามารถห้ามเลือดได้ภายในหนึ่งนาที เขาผ่านประสบการณ์ในการสู้รบมาหลายปี ก็ยังไม่เคยได้ยินมาก่อน
สองนาทีผ่านไป หยางจ้างกั๋วเช็ดผงยาที่เปื้อนเลือดนั่นออก กลับเห็นชัดว่าบาดแผลนั่นได้สมานดีแล้ว
หยูฉิงตกตะลึงอ้าปากค้าง “อา….”
เหล้าในมือของหยางจ้างกั๋วถึงกับกระเด็นออกมา
หม่าเล่วก็ตกใจอ้าปากค้าง
หยางจ้างกั๋วโยนก้านสำลีทิ้งแล้วลุกขึ้นมา “ยานี้เป็นอย่างไรบ้าง?”
“คุณชายหยางโปรดวางใจ พวกเราจะพยายามไปเอาสูตรลับของยานี้มาให้ได้ ไม่ว่าจะแลกกับอะไรก็ตาม”
หม่าเล่วใบหน้าแดงก่ำด้วยความริษยา ดีดตัวยืนขึ้นมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความร้อนแรง
“หากมีสูตรลับยานี้แล้ว ไม่เพียงแต่ทำให้พวกเราร่ำรวยมหาศาล ยังทำให้ เครือข่ายของพวกเราขยายออกไปจากเดิมอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน”
“หากมีอะไรก็สั่งมาได้ครับ กระผมจะรีบส่งคนไปจัดการให้ หรือไม่ก็จะไปจัดการด้วยตัวผมเอง” ใบหน้าหม่าเล่วแสดงความตื่นเต้นดีใจ
หยางจ้างกั๋วยิ้มเล็กน้อย จิบไวน์ไปหนึ่งคำ หันหลังกลับไปที่นั่งเดิม ชี้ไปยังหม่าเล่วแล้วพูดว่า “แกอยู่เฉยๆไปก่อน เมื่อไหร่ที่ฉันต้องการให้ลงมือจะเรียกใช้แกเอง แต่ว่าฉินหลั่งคนนี้ ฉันก็รู้จักเขาดี ฝีมือเขาเก่งกาจมาก แล้วยังฉลาดหลักแหลมคล่องแคล่วว่องไว หากคิดจะเอาชนะเขาแล้ว จะต้องเสียสละอย่างใหญ่หลวง ไม่กลัวความลำบาก แผนการแย่งอาหารจากปากเสือไม่ใช่เรื่องง่ายๆแน่นอน”
“ฉะนั้น ตอนนี้ก็ไม่มีเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับแกแล้ว หม่าเล่ว แกกลับออกไปก่อน ฉันจะคุยกับหยูฉิง”
หยางจ้างกั๋วเอียงคอเล็กน้อย หม่าเล่วก็รีบออกไปทันที
หยูฉิงเชิดหน้าที่สะสวยขึ้น ด้วยสีหน้าที่เยือกเย็น เธอรู้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังตกเข้าไปอยู่ในวังวนของหลุมขนาดใหญ่มาก เพราะว่าหยางจ้างกั๋ว หลู่เหม่ยเฉิน ฉินหลั่ง ล้วนไม่ใช่บุคคลธรรมดาทั้งนั้น ตัวเองต้องเข้าไปอยู่ร่วมการต่อสู้ระหว่างพวกเขา จึงเป็นไปได้ที่จะถูกบดขยี้จนแหลกลาญได้ตลอดเวลา
ตอนนี้หยางจ้างกั๋วน่าจะยังดีกับตัวเองอยู่ เพราะว่าเธอมีประโยชน์มากมาย ส่วนหยางจ้างกั๋วในใจก็คิดว่า หลังจากที่ทำการทดสอบซ้ำหลายครั้งแล้ว ประสิทธิภาพของผงขาวหยุนเซียนเป็นที่ยอมรับอย่างแน่นอนแล้ว ดังนั้น จึงตัดสินใจที่จะต้องเอาสูตรลับยานี้มาให้ได้
เขากับฉินหลั่งตอนนี้ก็เปรียบเสมือนเป็นศัตรูกันแล้ว เพียงแต่ว่าฉินหลั่งยังไม่ได้ระวังตัวมากนัก เพราะยังไม่รู้ ถึงความโลภในใจของเขาจะมากถึงเพียงนี้
แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ตาม หากให้ฉินหลั่งแข็งแกร่งขึ้นมาได้ ตัวเองก็ย่อม ตกต่ำลงอย่างแน่นอน เพราะว่าพวกเขาเป็นศัตรูกัน
ถึงแม้ไม่ใช่ปัญหาเรื่องของเงินทองอย่างเดียว แต่ก็ยังจำเป็นจะต้องจัดการเรื่องนี้ให้สำเร็จเด็ดขาด อีกนัยหนึ่งก็คือ จะต้องทำให้ผงขาวหยุนเซียนไม่มีวันลืมตาอ้าปากได้ เขาก็ยอมได้ทั้งนั้น ซึ่งก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไปครอบครองสูตรยาลับของฝ่ายนั้นเพียงอย่างเดียว