รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 684 กลิ่นหอมขายตัวคุณเอง

บทที่ 684 กลิ่นหอมขายตัวคุณเอง
ผงแป้งกระจายในทันที ซึ่งได้กระจายไปที่บริเวณปากและจมูกของสองพนักงานของบริษัทอุตสาหกรรมไวน์เหม่ยเฉินที่เป็นผู้ดูแลหลู่เหม่ยเฉิน ทำให้ทั้งสองคนรู้สึกมึนเวียนศีรษะ แล้วก็ล้มลงไปกองกับพื้น
เมื่อหมอหญิงกระทำการสำเร็จ ก็รีบพุ่งตรงเข้าไปยังห้องผู้ป่วยทันที แล้วปิดประตู
หลู่เหม่ยเฉินมีสีหน้าที่เคร่งขรึมและถามว่า: “คุณเป็นใคร? ”
เธอใจเย็นเป็นอย่างมาก: “ใครเป็นคนที่ส่งคุณมา? ”
หมอหญิงพลิกข้อมือเพื่อปิดประตู แล้วยิ้มอย่างเย็นชาให้กับหลู่เหม่ยเฉิน: “คุณหลู่ วางใจได้ ฉันจะไม่ฆ่าคุณ ฉันเพียงแค่ต้องการใช้คุณเป็นตัวล่อ ก็เท่านั้นเอง”
ดวงตาของเธอมีความเยือกเย็น: “เดิมทีพวกเราก็ไม่มีความอาฆาตแค้นซึ่งกันและกัน แต่ก็ไม่มีทางเลือก เพราะใครใช้ให้คนรักของคุณฆ่าน้องชายของฉัน”
หลู่เหม่ยเฉินหายใจช้าลง: “ฉินหลั่งฆ่าน้องชายของคุณเหรอ? ”
“ถูกต้อง ฉันคือโยวโจ่โจ่วเหอจื่อ เป็นพี่สาวของโยวโจ่ชาวกาง”
“อะไรกัน? คุณคือพี่สาวของโยวโจ่ชาวกางงั้นเหรอ? ”
หลู่เหม่ยเฉินทราบถึงความบาดหมางระหว่างฉินหลั่งกับโยวโจ่ชาวกาง และก็ทราบข่าวการเสียชีวิตของโยวโจ่ชาวกางแล้วด้วย
หมอหญิงยิ้มอย่างเฉยเมย: “โยวโจ่ชาวกางคือน้องชายที่ฉันเลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็ก เขาถูกฆ่าตายแล้วฉันก็มาแก้แค้น คือสัจธรรมที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง”
“คุณต้องการจะฆ่าฉินหลั่ง เมื่อครู่ไม่ใช่พบเจอเขาแล้วหรอกเหรอ? ทำไมถึงต้องหลบซ่อนตัวอีก แล้วกลับมาหาฉันแทนล่ะ? ”
“ฉันว่า พวกคุณคนของตระกูลโยวโจ่ต่างก็เป็นพวกที่ข่มเหงรังแกคนที่อ่อนแอกว่าแต่เกรงกลัวขี้ขลาดกับผู้ที่แข็งแกร่งกว่า”
หลู่เหม่ยเฉินมีสายตาที่เหยียดหยาม: “พวกแกรู้ว่าไม่มีทางเอาชนะฉินหลั่งได้ จึงใช้ฉันที่เป็นผู้หญิงเป็นเครื่องมือเพื่อข่มขู่ฉินหลั่ง เลวทรามต่ำช้าเสียจริง”
“เหอะเหอะ พวกเราไม่สนใจในเรื่องศีลธรรม โดยเฉพาะศีลธรรมของพวกแกชาวจีน เพียงแค่ฆ่าฉินหลั่งได้ จะถูกแกดุด่าหรือเยาะเย้ยเท่าไหร่ก็ไม่เป็นอะไร”
หมอหญิงมีรูปร่างหน้าตาที่สวยงาม ขยับเข้าใกล้กับหลู่เหม่ยเฉินแล้วพูดว่า: “คุณรู้ว่าฉันไม่ต้องการที่จะฆ่าคุณก็พอแล้ว คุณก็คือดาบเล่มหนึ่งของฉัน ฉันจะใช้คุณฆ่าฉินหลั่ง”
“ในตอนนั้นคุณก็คือตัวการโดยตรงที่ทำให้น้องชายของฉันเสียชีวิต พวกเราจะไม่ปล่อยคุณไปแน่ คุณชายหยางพูดว่า ตอนนี้คุณกับฉินหลั่งมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมากตัดกันไม่ขาด ถ้าอย่างนั้น ฉันก็ยิ่งจะไม่มีทางปล่อยคุณไปอย่างแน่นอน”
ขณะที่โยวโจ่โจ่วเหอจื่อพูดอยู่ก็ได้สะบัดมือ เข็มเงินก็ปรากฏออกมา สีหน้าแสดงออกถึงความเยือกเย็น: “หลู่เหม่ยเฉิน คุณอย่าขัดขืนเป็นอันขาด ไม่มีผลดีต่อคุณเป็นแน่”
“ไม่งั้นถ้าหากมือของฉันเกิดพลาดพลั้งขึ้นมาล่ะก็ ตาของคุณก็จะต้องบอดลง”
เมื่อพูดจบ โยวโจ่โจ่วเหอจื่อก็ใช้เข็มแทงเข้าไปที่ตรงหัวใจของหลู่เหม่ยเฉิน เตรียมพร้อมที่จะใช้หลู่เหม่ยเฉินเป็นเครื่องมือต่อกรกับฉินหลั่งที่กำลังจะกลับมา
“ฟิ้ว! ”
ในขณะนั้นเอง ดาบวิเศษเล่มหนึ่งได้พุ่งออกมาจากใต้เตียง ทิ่มแทงเข้าไปยังบริเวณท้องของโยวโจ่โจ่วเหอจื่อ
โยวโจ่โจ่วเหอจื่อพลั้งเผลอไม่ทันได้ตั้งตัว ร้องโอดครวญเสียงดัง รีบถอยหลังในทันที
เธอไม่ได้คาดคิดเลยว่า ที่ใต้เตียงของหลู่เหม่ยเฉินยังมีคนอื่นอยู่อีก และยังเป็นถึงนักดาบที่มีฝีมือเก่งกาจ
เดิมทีเธอคิดว่าแผนการที่ตนเองวางไว้สำเร็จลุล่วง สามารถแยกตัวฉินหลั่งไปยังที่อื่นได้แล้ว แต่คิดไม่ถึงว่า ฉินหลั่งได้เตรียมการป้องกันไว้ล่วงหน้าแล้ว ซึ่งตนเองนั้นประมาทเกินไป
ขณะที่กำลังถอยหลังอยู่นั้น มือข้างหนึ่งของโยวโจ่โจ่วเหอจื่อยังคงจับที่ตัวของหลู่เหม่ยเฉิน หากไม่มีหลู่เหม่ยเฉินเป็นตัวประกันแล้ว ความปลอดภัยของเธอจะกลายเป็นปัญหาใหญ่ขึ้นมาทันที
แต่ว่าเธอก็ล้มเหลวอีกครั้ง ซึ่งขณะที่เธอกำลังจับตัวของหลู่เหม่ยเฉินอยู่นั้น ดาบของฝ่ายตรงข้ามก็ประกายแสงแวบขึ้น ครั้งนี้ได้ทิ่มแทงเข้าไปที่ตรงหัวใจของเธอ
โยวโจ่โจ่วเหอจื่อสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก ครั้งนี้จำต้องถอยหลังทั้งหมด แล้วก็รีบวิ่งตรงไปที่ประตูห้อง
แต่ทว่า เมื่อหยุดได้ครู่หนึ่ง แสงของดาบที่ลอยมากับสายลมก็ได้มาปรากฎอยู่ตรงหน้าของเธออีกครั้ง ลมที่ไร้ความรู้สึก ไม่มีทางที่จะปล่อยให้ลอยนวลไปได้อย่างเด็ดขาด
รวดเร็วมาก รวดเร็วมากจริง ๆ โยวโจ่โจ่วเหอจื่อคาดไม่ถึงอย่างแน่นอน และไม่มีความสามารถที่จะหลบหลีกไปได้
โยวโจ่โจ่วเหอจื่อหวาดกลัวอย่างบอกไม่ถูก คิดไม่ถึงว่านอกจากฉินหลั่งแล้ว ข้างกายของหลู่เหม่ยเฉินยังมีผู้มีฝีมือเก่งกาจอยู่อีก
ไม่มีเวลาที่จะไปคิดถึงเรื่องอื่น โยวโจ่โจ่วเหอจื่อชักดาบซามูไรที่พกติดตัวออกมา จากนั้นยกชูขึ้นเหนือหัวแล้วฟันลงไปอย่างจัง การฟันครั้งนี้ แทบจะใช้แรงพลังที่เหลืออยู่ทั้งหมดของเธอ ความเป็นความตายอยู่ในชั่วพริบตา เธอไม่กล้าที่จะผ่อนแรงลงแม้แต่น้อย
“ฉับ !”
ดาบซามูไรและดาบวิเศษปะทะกันขึ้น แสงของดาบซามูไรสลายวับในพริบตา หายไปที่มือขวาของโยวโจ่โจ่วเหอจื่อ
เห็นเพียงแค่แสงและความเร็วของดาบวิเศษพุ่งตรงเข้าไป โยวโจ่โจ่วเหอจื่อร้องโอดครวญเสียงดัง แขนข้างหนึ่งหลุดลอยอยู่บนอากาศ
เลือดกระเด็นไปทั่ว มือข้างซ้ายของโยวโจ่โจ่วเหอจื่อรีบสาดออกไปด้วยความเร็ว ซึ่งเป็นการสาดกระจายผงแป้งที่มีกลิ่นหอม
ลมขยับเท้าเคลื่อนไหว เพื่อหลบหลีกผงแป้งพิษที่ตลบอบอวลไปทั่ว
โยวโจ่โจ่วเหอจื่ออาศัยช่วงจังหวะที่ลมหลบหลีกผงแป้งพิษนั้น เปิดประตูวิ่งหนีออกไปได้
เมื่อประตูเปิด โยวโจ่โจ่วเหอจื่อสิ้นหวังอย่างที่สุด แขนข้างข้างหนึ่งที่หลงเหลืออยู่นั้น ก็กุมไปที่ทรวงอกของเธอ
มือข้างนั้นสามารถควบคุมจังหวะการเคลื่อนไหวของเธอได้ แต่เธอก็มิอาจที่จะฝืนอดทนต่อไปได้อีก
ตุ๊บ! โยวโจ่โจ่วเหอจื่อกลับไปถึงที่ห้อง ชนเข้ากับฝาผนัง และก็ล้มลง
ขณะที่พยายามจะฝืนลุกขึ้นยืน ฉินหลั่งก็มายืนอยู่ตรงด้านหน้าของเธอแล้ว
โยวโจ่โจ่วเหอจื่อเปรียบเสมือนกับสุนัขจนตรอก ใช้ขาที่ยาวเตะกวาดออกไป ราวกับแส้จู่โจมไปยังฉินหลั่ง
ปลายรองเท้าของโยวโจ่โจ่วเหอจื่อมีดาบสั้นพุ่งออกมา
แสงของดาบสว่างไสวราวกับความแวววับของถุงน่อง ทำให้จิตใจสั่นไหวหวาดกลัว
หลู่เหม่ยเฉินตกใจแล้วตะโกนร้องขึ้น: “ฉินหลั่ง ระวัง”
“เปรี๊ยะ…… ” ฉินหลั่งไม่ได้หลบหลีก แต่กลับยื่นมือออกมา จับไปที่ข้อเท้าของหญิงผู้นั้น แล้วหวดทุ่มลงไปกับพื้นอย่างแรง
โยวโจ่โจ่วเหอจื่อส่งเสียงฮึดฮัด หมุนตัวกลับขึ้นมา แล้วก็ถูกฉินหลั่งถีบล้มลงไปกองกับพื้นอีก
ไม่ได้รอให้เธอกัดฟันลุกขึ้นยืนขึ้นมา ก็ใช้เข็มเงินทิ่มแทงเข้าไปอีก
แขนข้างที่ขาดของเธอเลือดไหลหยุดในทันที เพียงแต่ว่าทั้งร่างกายก็ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้
ภายหน้าของเธอ ฉินหลั่งถือน้ำร้อนอยู่แก้วหนึ่ง แล้วมองเธอด้วยรอยยิ้มที่สงบ: “คุณโยวโจ่? ”
“ถุย คนตระกูลโยวโจ่ไม่หลงเหลือใครแล้วเหรอ? ”
“เรื่องการแก้แค้นถึงกับต้องลงมือด้วยตัวเองเลย? ”
ฉินหลั่งยื่นมือออกไปถอดหน้ากากปิดปากของเธอออก ปรากฎให้เห็นใบหน้าที่งดงาม ซึ่งหน้าตามีความคล้ายคลึงกับโยวโจ่ชาวกางพอสมควร
“คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันจะบุกเข้าทำร้ายหลู่เหม่ยเฉิน? ”
โยวโจ่โจ่วเหอจื่อกัดฟัน และจ้องมองไปที่ฉินหลั่งด้วยท่าทางที่ไม่ยอมแพ้: “ฉันจับหลู่เหม่ยเฉินไว้เป็นตัวประกัน ซึ่งเป็นแผนการที่ฉันคิดขึ้นมาได้ในฉับพลัน”
เธอก็คิดไม่ตกจริง ๆ ว่า แผนการที่ตนเองได้คิดขึ้นกลับกลายเป็นคนอื่นมาได้รับผลประโยชน์โดยไม่ต้องลงแรงอะไร
ดาบที่แทงเข้าไปที่ท้องนี้ โยวโจ่โจ่วเหอจื่อเจ็บปวดใจเป็นที่สุด
เห็นโยวโจ่โจ่วเหอจื่อในสภาพที่ไม่ยอมแพ้ ฉินหลั่งมองไปที่เธอพร้อมด้วยรอยยิ้มที่ไม่ยินดียินร้าย: “ฉันไม่ทราบอย่างแน่นอนว่าคุณจะจับเหม่ยเฉินเป็นตัวประกัน”
“แต่ว่าฉันเองเคยเสียท่าหลายครั้งกับการที่คนรอบกายถูกจับลักพาตัวไป ดังนั้นเมื่อครู่ฉันจึงเรียกให้ลมมาที่นี่ และคุณก็ปรากฏตัวขึ้น”
“ลม คุณเป็นอย่างไรบ้าง? ” ฉินหลั่งสอบถาม ด้วยแววตาที่เป็นห่วง
“ไม่มีปัญหาสบายมาก บัวหิมะเทียนซานนั้นมีประสิทธิภาพเยี่ยมยอดจริง ๆ ” ลมสะบัดมือไม้ไปมา ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
ลมฟื้นฟูจากการบาดเจ็บได้อย่างรวดเร็วมาก กลับมาคล่องแคล่วว่องไว กล้าหาญเหมือนเดิมแล้ว ฉินหลั่งเองก็ทราบว่า อาการบาดเจ็บที่เกิดขึ้นที่ร้านหุยชุนของลมนั้นได้หายเป็นปกติแล้ว ไม่มีอะไรที่ต้องเป็นห่วง
“แต่เธอนั้นแอบมุดเข้าไปอยู่ใต้เตียงตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ”
โยวโจ่โจ่วเหอจื่อพูดออกมาอย่างทรมานว่า: “หรือว่าเธอจะแอบนอนอยู่ใต้เตียงมาตลอดทั้งวันแล้ว? ”
หากว่าไม่ใช่เด็กผู้หญิงน้อยที่อยู่ตรงหน้านี้ลอบจู่โจม โยวโจ่โจ่วเหอจื่อคิดว่าตนเองก็ไม่ง่ายที่จะตกไปอยู่ในเงื้อมมือของฉินหลั่งเช่นนี้ อย่างน้อยจะมีการต่อสู้ปะทะกันที่ดุเดือดแล้วก็อาศัยจังหวะหลบหนีออกไปได้
ฝีมือยุทธ์ของเธอ ที่จริงแล้วยังไม่ได้แสดงออกมาทั้งหมด แม้แต่ครึ่งหนึ่งก็ยังไม่ทันได้แสดงออกมา
“กลิ่นหอม กลิ่นหอมของอาวุธลับที่คุณถืออยู่นั่นแหละเป็นสิ่งที่ให้ร้ายทำลายตัวคุณ ซึ่งความสามารถในการดมกลิ่นของฉันนั้น ไม่เหมือนกับคนธรรมดาทั่วไป”
“กลิ่นหอมนี้ ถ้าหากว่าฉันทายไม่ผิด คงจะเป็นกลิ่นพิเศษที่ดัดแปลงจากดอกซากุระของสำนักหมอผีของพวกคุณโดยเฉพาะ”
ฉินหลั่งเคยได้กลิ่นแบบนี้มาก่อนเมื่อครั้งที่ถูกอิงจิ่งหลิงลอบโจมตี ดังนั้นเขาจึงคิดได้โดยพลันว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ผิดปกติเป็นแน่