รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 768 อิทธิปาฏิหาริย์เหนือธรรมชาติ

บทที่ 768 อิทธิปาฏิหาริย์เหนือธรรมชาติ
หยูจืดตัวสั่นเทา เบิกตากว้างมองราชาหมาป่ามืด นั่นเป็นระดับแดนที่พวกเขาคาดหวังมาทั้งชีวิตน่ะ น่าเสียดายที่ทั้งสามคนต่อไปนี้ไม่มีทางได้เข้าสู่ระดับนั้นอีกแล้ว
มนุษย์หมาป่าทั้งหมด ในจังหวะที่ราชาหมาป่ามืดแปลงร่าง ต่างพากันหยุดฝีเท้าทั้งหมด และเงยหัวหมาป่าขึ้นหอนเสียงยาว
“อ๋าวอ๋าวอ๋าว!”
ทั่วทั้งหุบเหว ต่างขี้หูสั่นสะเทือนไปตามการหอนประสานเสียงพวกนี้ แถมเสียงพวกนี้ยังส่งออกไปหลายสิบลี้ด้วย ขอเพียงอยู่ใกล้เขตทะเลทรายนี่ ต่างได้ยินเสียงหอนที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจเป็นแน่ เหมือนกำลังต้อนรับการปรากฏตัวของราชาของพวกมัน
“ตึ้ง”
พอราชาหมาป่ามืดปรากฏตัว มันก็เคลื่อนไหวร่างมหึมาของมันมาที่หน้าฉินหลั่งด้วยความเร็วสูง
กงเล็บหมาป่าลากรอยอากาศยาวสีขาวในอากาศ ขาทั้งสี่ข้างยาวราวครึ่งเมตร ลมที่พัดพาความคมเพียงพอตัดทองหักเหล็กได้ กลับรวมตัวกันกลางอากาศครอบฉินหลั่งไว้
พอถึงราชาหมาป่ามืดแล้ว การเคลื่อนไหวของมันแต่ละฝีก้าวก็ถือว่ากระทบฟ้าดินในบริเวณน้อยๆแล้ว
“แกน่ะหรอ?”
ฉินหลั่งหัวเราะฮ่าๆ ชกหมัดออกไป
เกิดเสียงสนั่นฟ้าดินทันที ประกายหมัดสีม่วงเตะตาทำให้เกิดเสียงลมหมุนอย่างรุนแรงกลางอากาศ คลื่นพลังมหาศาลหมุนวนในรัศมีสิบฟุต ต่อให้มีปรมาจารย์หลุดมาในวงล้อมนี้ ก็มีแต่โดนสะเทือนจนตาย
ร่างกายจื่อย่าปะทะร่างเทพมืด
ฉินหลั่งเลือดลมพลุ่งพล่าน ชุดดำพลิ้วไหวในอากาศ ดวงตาคมทอประกายเทพสีม่วง สบตาเข้ากับดวงตาแดงก่ำสีเลือดของราชาหมามืดป่า ก่อเกิดเสียงสนั่นท่ามกลางอากาศออกมา
“บรึ้ม!”
ภายใต้สายตาจับจ้องของทุกคน หมัดประกายแสงสีม่วงปะทะกับกงเล็บแหลมคมของราชาหมาป่ามืด สงครามใหญ่ระดับเทพที่ไม่เคยมีมานานหลายสิบปีอันสะท้านสะเทือนดินครั้งนี้ เปิดม่านออกแล้ว
“บรึ้มบรึ้ม!”
พอหมัดสีม่วงปะทะกับกงเล็บหมาป่าหิมะ เกิดการสั่นไหวไปทั่วทั้งหุบเหวเลย ขนาดยอดเขาที่สูงหลายร้อยเมตรยังสะเทือนเล็กน้อยเลย
ด้วยมีพวกเขาสองคนเป็นศูนย์กลาง พื้นดินเกิดการไหวสะเทือนอย่างรุนแรงขึ้นมา ประหนึ่งเจอแผ่นดินไหวก็ไม่ปาน พลังมหาศาลแผ่ซ่านออกมาจากตัวพวกเขาสองคน พริบตาเดียวแผ่ไพศาลไปด้านนอกอีกหลายร้อยเมตรเลย แม้แต่ผู้คนที่ยืนนอกกรอบการต่อสู้ยังยืนไม่อยู่เพราะได้รับผลกระทบจากพลังมหาศาลนี่ ประหนึ่งยืนอยู่ในคลื่นมหาสมุทรก็ไม่ปาน
“น่ากลัวจริงๆ
พวกซิงจ้างอ้าปากมองตาค้าง นี่คนที่ไหนกัน? เซียนของโลกซ่างถิงก็ไม่มีทางถึงระดับนี้ได้!
“ปึ้ง!”
พลังมหาศาลพัดไปรอบทิศ กวาดผ่านจุดที่ดอกไม้สามสีและสละชีวิตอยู่ด้วย ครอบเกราะป้องกันที่ฉินหลั่งกางอาณาเขตไว้ก่อนหน้านี้ทำงานฉับพลัน เกราะสีรุ้งครอบคลุมสละชีวิตและดอกไม้สามสีเอาไว้
“พลั่ก”
ทั้งคู่ปะทะกันแล้วแยกออก ต่างฝ่ายแยกออกแล้วถอยไป พริบตาเดียววาดรอยลึกไว้บนพื้นหลายสิบเมตร ราชาหมาป่ามืดปักกงเล็บลงที่พื้น ถึงสามารถหยุดการถอยไม่หยุดของตนได้ ส่วนใต้ฝ่าเท้าฉินหลั่งสร้างเส้นแนวสวยไว้ที่พื้น และแผ่ซ่านพลังออกไป
การโจมตีนี้เสมอกันซะงั้น
ฉินหลั่งหรี่ตาลงปรายตามองราชาหมาป่ามืด
ตั้งแต่ฉินหลั่งบำเพ็ญจนเป็นร่างกายจื่อย่ามา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเจอคนแกร่งที่ใช้ร่างเนื้อชนกับเขาได้ ร่างเนื้อของราชาหมาป่ามืดแกร่งกว่าซิงจ้างมากนัก เขามีร่างเทพที่ตื่นตัวอย่างสมบูรณ์แล้ว และจุดสำคัญอยู่ที่ด้านความแข็ง ถึงมันจะไม่เท่าฉินหลั่ง แต่ความสามารถในการฟื้นฟูของราชาหมาป่ามืดแกร่งมากจริงๆ แทบจะใกล้เคียงกับร่างอมตะแล้ว
“เอาอีก!”
ฉินหลั่งหัวเราะร่วน ก้าวเท้าออกไป เข้าสู่ที่ว่างเปล่า
เขาเอาอากาศไร้รูปร่างเป็นบันได วิ่งพุ่งไปหาราชาหมาป่ามืด เลือดลมในร่างเขาวิ่งพล่าน ตัวเขาราวกับกระจกที่สร้างจากหยกบริสุทธิ์ ดูละเอียดใส จนเห็นเลือดลมที่ไหลเวียนในร่างราวกับแม่น้ำ ส่งเสียงออกมา กระดูกท่อนหนึ่งยังใสราวพลอยใสชั้นดี
ครั้งนี้ในที่สุดฉินหลั่งก็ใช้ร่างกายจื่อย่าเต็มขั้นซักที
ราชาหมาป่าเห็นดอกไม้สามสีได้รับการคุ้มครอง ไม่เป็นอันตรายใดๆ ก็แสยะยิ้ม ดวงตาแดงก่ำฉายแววบ้าคลั่ง มันขยับร่าง พลังไร้รูปร่างรอบด้านแปรเปลี่ยนเป็นพายุหิมะ จับมันยกขึ้น มันโดนห่อไว้ในพายุหิมะ บังคับด้วยความเร็ว พุ่งเข้าหาฉินหลั่ง
“ปึ้งปึ้งปึ้ง!”
พริบตาเดียวทั้งคู่ปะทะกันกลางอากาศ
ครั้งนี้ไม่เหมือนการประมือกับซิงจ้างก่อนหน้านี้ ถึงร่างเทพของซิงจ้างจะใกล้สำเร็จแล้ว แต่ก็ยังห่างชั้นกับฉินหลั่งนัก พอประมือก็โดนฉินหลั่งกดลงทันที แต่ราชาหมาป่ามืดไม่เหมือนกัน มันเป็นแดนเทพจริงๆ มันอยู่มาหนึ่งร้อยกว่าปี ไม่ว่าจะเป็นการบำเพ็ญ สายตา ประสบการณ์ วิชาล้วนฝึกฝนจนถึงขีดสุดแล้ว
ทั้งสองปะทะกันอย่างแรง ในสายตาคนอื่น เหมือนเห็นพายุสองลูกซึ่งแบ่งเป็นสีม่วงและพายุหิมะปะทะกัน
ทุกครั้งที่ปะทะกัน จะมีเสียงดังออกมา
ทั่วทั้งหุบเหวมีแต่เสียงดังสนั่น คนมากมายขี้หูสั่นสะเทือนจนปวดหูไปหมดแล้ว หรือแม้แต่หลายสิบลี้ออกไปยังมีเสียง “ปึ้งๆ” ประหนึ่งตุ้มเหล็กขนาดใหญ่ชนกับแท่นเหล็กก็ไม่ปาน
“แกร๊ง!”
ราชาหมาป่ามืดกวาดกงเล็บไปที่ไหล่ฉินหลั่ง เขาฉีกกระชากชุดคลุมสีดำ กงเล็บเทพที่คมปลาบทิ้งรอยเล็บหนักๆสี่รอยไว้บนตัวฉินหลั่ง แถมยังลึกจนดึงเนื้อหนัง จนเกิดรอยเลือดสี่รอย ลึกจนเห็นกระดูกด้วย
ส่วนฉินหลั่งตอบแทนราชาหมาป่ามืดไปหนึ่งหมัด เขาชกตรงเข้าที่หน้าอกด้านซ้ายของราชาหมาป่ามืดเลย และระเบิดเลือดออกมากองใหญ่จากหน้าอกมัน สามารถเห็นกระดูกและหัวใจเต้นตุบๆท่ามกลางกองเลือดได้เลย
หลังจากทั้งคู่ปะทะกัน ก็พากันถอยออกมาอย่างรวดเร็ว
ฉินหลั่งกวาดตามองแผลบนไหล่ตน สายตาเย็นลงเล็กน้อย ตั้งแต่เขาบำเพ็ญจนได้ร่างกายจื่อย่ามา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับบาดเจ็บ ต่อให้ไปยับยั้งปืนยังไม่มีทิ้งรอยไว้เลย ซึ่งดันมาโดนราชาหมาป่ามืดข่วนเป็นรอยเล็บได้ เห็นถึงความน่ากลัวของราชาหมาป่ามืดเลย
ส่วนร่างเนื้อของราชาหมาป่ามืดอ่อนแอกว่าฉินหลั่งมากนัก บาดแผลก็หนักกว่าเขามาก แต่ความสามารถในการสมานแผลช่างน่ากลัว แค่ชั่วเวลาดีดนิ้วไม่กี่ที แผลที่หน้าอกก็เริ่มสมานกัน และกลับสู่สภาพเดิมอย่างรวดเร็ว
“ข้าไม่ตายหรอก เจ้าคนจีน แกฆ่าข้าไม่ได้หรอก”
เสียงราชาหมาป่ามืดก้องไปทั่วพื้นที่ว่าง และก่อให้เกิดคลื่นเสียงกระจายไปทั่วในอากาศ ดวงตาหมาป่าสีแดงก่ำแสยะยิ้มหยัน
“ต่อให้บำเพ็ญจนได้เป็นคนดั่งเทพ จิตวิญญาณเปลี่ยนร่างเป็นทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่มีวันตาย สามารถเกิดใหม่จากหยดเลือด ยังไม่กล้าพูดว่าตัวเองเป็นร่างไม่มีวันตายเลย แล้วกับแค่เผ่าหมาป่ามืดเลือดผสมอย่างแก กล้าเรียกตัวเองว่า ‘ไม่ตาย’ ? อยากจะหัวเราะให้ฟันร่วงจริงๆ”
ฉินหลั่งหัวเราะร่วน
เขาสะบัดมือหนึ่งที กลางทุ่งหญ้าในหุบเหว ก็มีประกายแสงสีเขียวเล็กน้อยออกมา ทุกจุดสีเขียวมากมายนั้นมารวมกันอยู่บนตัวฉินหลั่ง ท่ามกลางสายตาประชาชี รอยแผลสี่รอยบนตัวฉินหลั่งได้หายไปอย่างรวดเร็ว และกลับเป็นอย่างเดิม ราวกับไม่เคยได้รับบาดเจ็บมาก่อน
ร่างกายจื่อย่าเป็นหนึ่งในร่างเทพระดับสูงสุดของจักรวาล สามารถเรียกพลังของทุกสิ่งได้ทุกเมื่อ
นี่เป็นเพราะตอนอยู่ในพายุทราย พืชพันธุ์แห้งเหี่ยวหรอกนะ ถ้าเป็นตอนอยู่ในป่าดงพงไพร ต่อให้ใช้ลูกกระสุนยิง ก็ฆ่าฉินหลั่งไม่ตาย เพราะการโจมตีแต่ละครั้งจะถูกฉินหลั่งเบนไปใส่หมู่ไม้ด้านข้างแทร ยกเว้นว่าจะเป็นนิวเคลียร์ที่ระเบิดชีวิตทั้งหมดในระยะหลายหมื่นกิโลเมตรในพริบตานั่น ไม่งั้นฉินหลั่งแทบจะไม่ตายเลย