รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 793 หลี่สวนคง

ได้รับคำเชิญจากเจี่ยนชิวหลิง ถือเป็นเกียรติอย่างมาก อีกทั้งเหรินอู๋ซ่างยังคาดหวังมากด้วย
แต่เหรินอู๋ซ่างรู้ว่าคนที่เจี่ยนชิวหลิงต้องการพบไม่ใช่เขา แต่เป็นฉินหลั่ง
เขาจึงหันไปมองฉินหลั่งทันที กลับพบว่าฉินหลั่งกำลังเงยหน้ามองท้องฟ้าอยู่ เหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่
คิ้วเขาขมวดเป็นปม แล้วพูดขึ้นทันที：“พวกคุณสองคนรีบหลบไป！”
คำตอบของฉินหลั่งทำเอาเจี่ยนชิวหลิงหน้าม่อยคอตก พูดในใจ ฉันเป็นเทพผู้แข็งแกร่งตั้งนานแล้ว แม้คุณจะต้านทานฟ้าผ่าทัณฑ์ได้ด้วยตัวคนเดียว แต่คุณก็ยังไม่ได้เป็นเทพ ถ้าต้องสู้กันจริงๆไม่แน่ฉันอาจทำให้คุณกลัวก็ได้ ฉันเจี่ยนชิวหลิงเชื้อเชิญคุณ เป็นการให้เกียรติคุณ หมอนี่ทำไมพูดผลีผลามแบบนี้ แถมยังให้ฉันหลบอีก？
ฉินหลั่งไม่มีเวลามาอธิบายแล้ว จึงชี้ไปที่ท้องฟ้าพลางตะโกน：“จะแก้แค้นฉันงั้นเหรอ？”
เจี่ยนชิวหลิงและเหรินอู๋ซ่างหันไปมองพร้อมกัน เห็นบนท้องฟ้าปรากฏเมฆมงคลขึ้นมาอีกครั้ง！
เมฆมงคลค่อยๆลอยมาอย่างเงียบๆ แต่ใหญ่กว่าเมฆทัณฑ์ของเหรินอู๋ซ่างเมื่อครู่หลายเท่าตัว แทบจะบดบังทั่วบริเวณรอบนอกไปหมด
นี่มัน？หรือว่าถึงเวลาที่หมอนี่จะบุกทะลวง？
เจี่ยนชิวหลิงหน้าชาทันที เพราะฉินหลั่งเข้าร่วม ฟ้าผ่าทัณฑ์ของเหรินอู๋ซ่างจึงเปลี่ยนเป็นรุนแรงอย่างไร้ที่ติ ฟ้าผ่าทัณฑ์ของหมอนี่จะมียิ่งใหญ่แค่ไหนกันนะ？
ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาสามคนยืนอยู่ใต้เมฆทัณฑ์！
มิน่าล่ะฉินหลั่งถึงบอกให้พวกเขารีบออกไป！
“แย่แล้ว เร็วเข้า！”
เจี่ยนชิวหลิงคิดได้อย่างรวดเร็ว ก็ดึงตัวเหรินอู๋ซ่างที่ไม่มีแรงต่อสู้ดั่งถ่านหิน ดึงออกไปนอกกลุ่มคนที่ตีนเขาในพริบตาเดียว！
“ยังมัวยืนมองอะไรอยู่？เร็วเข้า อยากตายงั้นเหรอ？”
เจี่ยนชิวหลิงตะโกนใส่คนเหล่านั้น
เมฆทัณฑ์ที่ฉินหลั่งนั้นเป็นบริเวณกว้างมาก แม้ตีนเขาจะไม่ใช่พื้นที่ที่โดนปกคลุม แต่ก็ใกล้กันมากๆ ถ้าประมาทคนเหล่าก็จะหายไปในพริบตา
บางคนยังไม่เข้าใจว่าทำไมเจี่ยนชิวหลิงบอกให้ทุกคนวิ่ง แต่คนที่รู้ตัวเร็วก็เริ่มถอยไปด้านหลังกันแล้ว
“ตูม……”
ภายในเมฆมงคลบนท้องฟ้า มีเสียงระเบิดตูมดังขึ้น ยิ่งกระตุ้นให้ผู้คนรีบออกไป！
ผู้คนเพิ่งรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น บางคนเงยหน้ามองบนฟ้า ก็ตกใจกันมาก！
เสียงฟ้าผ่าของเมฆมงคลนั่นยังคงดังและขยายใหญ่ขึ้นไม่หยุด
เมฆมงคลนั่นขยายลงมาต่ำมากๆ ฟ้าผ่าในเมฆหลากสีเหมือนกำลังกดทับคนที่เดินไปมาบนพื้นดิน พริบตาเดียว รถยนต์หรูหลายคันบนพื้นดิน กลายเป็นลูกไฟที่ลุกโชติช่วงจากการโดนฟ้าผ่า
“แม่เจ้า รีบวิ่งเร็ว！”
“เห้ย รถฉัน สามล้านกว่าเลยนะ！”
“แม่ง ยังมีกะจิตกะใจห่วงรถ จะตายอยู่แล้ว รีบวิ่งเร็ว！”
คำจำนวนมากต้องวิ่งหนีอย่างสุดชีวิต หวังแค่ว่าให้หนีออกไปจากบริเวณของเมฆทัณฑ์นี้ได้
บนภูเขาเฟิ่ง มีคนชุดคลุมสีดำ ผมสั้น มีรังสีความน่าสะพรึงกลัวกำลังยืนอยู่บนยอดเขา ตาทอดมองไปทางภูเขาว่างจี๋ สายตามองทะลุความว่างเปล่า จนเห็นเรื่องที่เกิดขึ้นบนภูเขาว่างจี๋ทั้งหมดย่างทะลุปรุโปร่ง
“เป็นเมฆทัณฑ์และฟ้าผ่าทัณฑ์ที่ยิ่งใหญ่มาก ดูเหมือนว่าประเทศจีนของฉันได้มีผู้แข็งแกร่งระดับเทพอีกคนหนึ่งแล้ว”
ชายชุดดำพึมพำ
ทันใดนั้นเขาก็ขมวดคิ้ว：“หมอนั่นกำลังทำอะไร？”
ไม่ใช่แค่ชายชุดดำคนนี้ที่งุนงง เจี่ยนชิวหลิง เหรินอู๋ซ่างที่อยู่ตีนเขาภูเขาว่างจี๋ก็งุนงงมากเช่นกัน
เห็นๆอยู่ว่าเมฆทัณฑ์นั่นก่อตัวแล้ว แค่มันผ่าลงมาก็ถึงเวลาที่ต้องผ่านภัยพิบัติ
แต่ที่พวกเขาเห็นคือฉินหลั่งยกมือขึ้นวาดยันต์ แล้วแปะไปบนเมฆทัณฑ์ จากนั้นเขาก็ท่องคาถาซ่อนการบำเพ็ญตบะตัวเองเอาไว้
เมฆทัณฑ์นั่นเดิมทียังกะพริบระยิบระยับอยู่ ทันใดนั้นก็เหมือนสูญเสียแกนสำคัญไป ทั้งฟ้าผ่าฟ้าร้องต่างหดตัว อีกทั้งขนาดของเมฆมงคลยังค่อยๆหดลงด้วย
สุดท้ายเมฆมงคลนั่นก็หดเหลือขนาดเท่าฝ่ามือ จากนั้นก็หายไปในอากาศ
ฉินหลั่งเงยหน้ามองเมฆมงคลที่สลายไป พลางพูดเย้ยเยาะ：“ฉันยังไม่เตรียมตัวผ่านภัยพิบัติเลย แกก็มาซะแล้ว ดูท่าจากนี้ไปต้องระวังหน่อยแล้ว ต้องซ่อนการบำเพ็ญตบะ ในขณะที่ยังเป็นระดับเจ็ดแดนนักพรตจินตานไม่สำเร็จสมบูรณ์ จะผ่านภัยพิบัติไม่ได้อันขาด”
แม้ระดับเจ็ดแดนนักพรตจินตานในตัวฉินหลั่ง จะผ่านการล้างบาปฟ้าผ่าทัณฑ์ของเหรินอู๋ซ่างแล้ว แต่ก็ยังไม่สมบูรณ์ ยังต้องผ่านการล้างบาปหรือบ่มเพาะอีกหน่อย
แม้ฉินหลั่งอยากเป็นแดนนักพรตจินตาน แต่ขณะที่แดนนักพรตจินตานยังไม่สำเร็จสมบูรณ์ ก็ไม่อาจผ่านภัยพิบัติไปได้ง่ายๆ
ฉินหลั่งจึงท่องคาถา ใช้วิธีซ่อนการบำเพ็ญตบะตบตาและแอบทำอย่างลับๆ
สำหรับเจี่ยนชิวหลิงและคนอื่นๆ อุบายแบบนี้ก็เหมือนเทพอยู่แล้ว ขนาดฟ้าผ่าทัณฑ์ยังสามารถหลบได้ เก่งเกินไปแล้ว？
ฉินหลั่งกลับไม่ได้คิดเยอะอะไรแบบนั้น ที่เขาคิดตอนนี้คือในที่สุดก็จบแล้ว จะได้อยู่กับแม่แล้ว
หือ แม่ล่ะ？
ฉินหลั่งขมวดคิ้ว จิตวิญญาณเทพแผ่ออก พลางเดินไปหาเหรินหรงหรง
แต่กลับพบว่าเหรินหรงหรงไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว！
ของฉินหลั่งกับเหรินอู๋ซ่างสู้รบกัน จึงพาเหรินหรงหรงไปซ่อนนอกภูเขาว่างจี๋ ทั้งยังกำชับเธอว่าห้ามออกไปเด็ดขาด
แต่ตอนนี้เธอกลับไม่อยู่แล้ว ทำให้ฉินหลั่งหนักใจขึ้นมาทันที！
จิตวิญญาณเทพของฉินหลั่งขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ปกคลุมทั่วยอดภูเขาว่างจี๋ราวกับน้ำในพริบตา
“นี่คือ？จิตวิญญาณเทพ？”
เจี่ยนชิวหลิงและเหรินอู๋ซ่างล้วนตกตะลึง จิตวิญญาณเทพที่ไม่เกรงกลัวอะไรของฉินหลั่งแผ่ไปทั้งภูเขาว่างจี๋ รังสีการฆ่าที่รุนแรงนั้นทำเอาผู้คนรู้สึกเย็นยะเยือก
“เกิดอะไรขึ้น？ทำไมจู่ๆหมอนี่ถึงโกรธขนาดนี้？จะทำอะไรเนี่ย？ดูเหมือนเขากำลังหาอะไรบางอย่าง！”
เจี่ยนชิวหลิงในขณะเดียวกันก็ตกใจ จึงปล่อยจิตวิญญาณเทพของตนออกมาเช่นกัน ขยายกว้างออกไปพร้อมๆกับจิตวิญญาณเทพของฉินหลั่ง
ในฐานะที่เป็นแดนนักพรตจินตานอาวุโส จิตวิญญาณเทพของเจี่ยนชิวหลิงก็แข็งแกร่งมากเช่นกัน จิตวิญญาณเทพของเขาและฉินหลั่งไปสมทบกัน พริบตาเดียวก็ปกคลุมไปทั้งยอดภูเขาว่างจี๋ และกระจายไปยังย่านคึกคักของเมืองหลวง
“เจี่ยนชิวหลิง พวกคุณจะทำอะไร？”
ณ ยอดภูเขาเฟิ่งของเกียวโต ชายชุดดำรู้สึกได้ถึงพลังอันมหาศาลพุ่งเข้าไปในเมือง เขาตกใจอย่างมาก
จิตวิญญาณเทพสองอันนั้น เขารู้ดีว่าอันหนึ่งเป็นของเจี่ยนชิวหลิง ส่วนอีกอันคงเป็นของฉินหนานจง！
เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่าฉินหนานจงยังไม่ได้เป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทพ แต่กลับปล่อยจิตวิญญาณเทพออกมาได้ไกลขนาดนี้ คนคนนี้มีพื้นฐานที่แข็งแกร่งจริงๆ
ทว่าขณะนั้นเอง พื้นที่สำคัญในเมืองหลวง จู่ๆจิตวิญญาณเทพของอีกฝ่ายก็พุ่งมาอย่างตามอำเภอใจ
ชายชุดดำทำได้เพียงฝืนปล่อยจิตวิญญาณเทพออกมา แค่ของเจี่ยนชิวหลิงคนเดียวก็ทำให้เขาปวดหัวพอแล้ว นี่ยังมีของฉินหนานจง？
ชายชุดดำจึงถามเจี่ยนชิวหลิงขึ้น
“หลี่สวนคง！คุณอยู่ที่นี่ด้วยงั้นเหรอ！”
จิตวิญญาณเทพของเจี่ยนชิวหลิง ปะทะกับจิตวิญญาณเทพของหลี่สวนคงอย่างรวดเร็ว
“ไร้สาระ ฉันปกป้องเมืองหลวงมาร้อยกว่าปีแล้ว จะไม่อยู่ได้ยังไง แต่คุณหน่ะ ตกลงคุณจะทำอะไรกันแน่？”
หลี่สวนคงเป็นอาจารย์ตระกูลหลี่ เป็นเสาหลักคนสำคัญของประเทศจีน！
ขณะจิตวิญญาณเทพของเจี่ยนชิวหลิงและหลี่สวนคงปะทะกัน จิตวิญญาณเทพของฉินหลั่งก็แซงหน้าทั้งสองคนไป พุ่งไปยังตระกูลเหรินแห่งเกียวโต！
“ที่นี่แหละ ไม่ผิดแน่！แม้กลิ่นอายของแม่จะโดนซ่อนไว้อย่างแน่นหนา แต่ฉันรู้สึกได้ ที่นี่แหละ！”
“คิดไม่ถึงว่าจะมีปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้อยู่ด้วยคนหนึ่ง！ตระกูลเหรินซ่อนได้ดีจริงๆ！”
“ตระกูลเหริน！คิดไม่ถึงว่ากล้าเล่นอุบายแบบนี้กับฉัน พวกแกเห็นฉันฉินหลั่งเป็นแป้งปั้นงั้นเหรอ？”
สายตาที่ฉินหลั่งมองเย่จื่อเหยาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า！
“รีบไปช่วยแม่ก่อน！”