รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 864 มังกรมาไปๆ

ฉินหลั่งต่อยไป ได้ฆ่าผู้ยิ่งใหญ่ทั้งห้าคนติดต่อกัน!
เซียนดินผู้ยิ่งใหญ่ทั้งแปด วันนี้เสียชีวิตลง จนเหลือเพียงแค่หนึ่งคน! ฮู!
ลมภูเขาที่มหาศาลพัดผ่านแม่น้ำมังกรไป ยอดเขาสูงพันเมตรตระหง่านอย่างเดียวดาย
ไม่ว่าจะเป็นเหล่าผู้กล้ามากมายที่อยู่บนฟ้า หรือผู้ชมวัยรุ่นนับไม่ถ้วนที่อยู่ตีนเขา ล้วนมองอย่างมึนงง ไปบนฟ้า
ที่นั่น เหลือเพียงร่างสีทองผู้เดียว ยืนไขว้หลังอยู่ที่นั่น รอบๆเขาเต็มไปด้วยเลือด แสงผ่านตัว แข็งแกร่ง ไร้เทียมทาน ราวกับเทพอสูรก็มิปราณ
ความเป็นจริง ก็คือเทพอสูรจริงๆ!
สามหมัดฆ่าเซียนดินทั้งเจ็ด แล้วยังเป็นผู้ยิ่งใหญ่ระยะพรสวรรค์ตอนกลางทั้งเจ็ด นี่มันหมายความว่าไง? เจ้าสำนักของแต่ละสำนัก หรือนักพรตฝูจู ก็ไม่เคยเจอกับการต่อสู้ระดับนี้
“ตายหมดแล้วงั้นเหรอ?”
สีหน้าเยือกเย็นของเทียนเสว่ เต็มไปด้วยความตะลึง
ต่อให้เป็นสีหน้าสงบของผู้กล้าวังเทพหิมะ ก็ยังหน้าถอดสี เรื่องนี้มันน่าตะลึงเกินไปแล้ว เกินกว่าที่เทียนเสว่คิดไว้ โลกเทพเท็จไม่มีเซียนตายมากขนาดนี้ มานานกี่ปีแล้ว? เซียนเหล่านั้นล้วนฝีมือดีทั้งหมด เป็นเซียนที่ไร้เทียมทาน!
แต่ยินยินยืนชะงักอยู่ในเหตุการณ์ ด้วยความเสียใจและรู้สึกผิด ในใจ
เมื่อก่อนเธอคิดว่าเธอให้ค่าฉินหลั่งมากไป แต่ตอนนี้พบว่า ตนได้ดูถูกฉินหลั่งไปแล้ว ฝีมือของฉินหลั่ง ย่าจื่อเทียบได้หรอ? อัจฉริยะอายุราวยี่สิบกว่าปี กดเซียนดินจำนวนมากเอาไว้ได้ เทียบได้กับผู้ยิ่งใหญ่
บุคคลฝีมือระดับนี้ พันปีแล้วยังไม่เคยเห็นมีมาสักคน ตอนที่นักพรตฝูจูวัยรุ่นนั้น ไม่มีใครที่ไร้เทียมทานเท่าฉินหลั่งมาก่อน
“ไม่แปลกที่เขาบอกว่าฉันคือกบในกะลา เห็นเพียงสิ่งที่อยู่บนหัวในอากาศนั้น ตอนนี้มาคิดๆดูแล้ว ก็เป็นจริงตามนั้น”
ยินยินยิ้มอย่างขมขื่น
และธิดาศักดิ์สิทธิ์แดนเหนือกับเสี้ยวเสี้ยว อ้าปากค้าง ดวงตากลมๆ มองอย่างไม่เชื่อ นี่คือเซียนอาจารย์ฉินที่ดูเหมือนสงบไม่มีอะไรพิเศษ ยอมถอยการเผชิญหน้ากับการท้าทายของเฮยเถิงคนนี้เหรอ
“เหมือนกับฉันจะได้อาจารย์ที่เจ๋งคนหนึ่งเลยล่ะ”
เสี้ยวเสี้ยวตาเป็นประกาย จนแทบจะปล่อยแสงออกมา
ขณะนี้ ในอากาศ จู่ๆมีเสียงดังขึ้นมา และแล้วเซียนชุดขาวได้สติกลับมา ก่อนจะใช้แสงสีขาว ห้อมล้อมในแสงเทพน้ำแข็ง แล้วหนีไปไกลๆ อย่างรวดเร็ว
เธอตกใจจนอกสั่นขวัญหาย คิดแค่อยากจะหนีให้ไกลที่สุดเท่าที่จะไกลได้
“กลับมา”
ฉินหลั่งจับไป ในอากาศ
รัศมีรอบๆพันฟุต นิ่งสนิทเป็นแผ่นเหล็ก หยวนชี่ไร้รูป ราวกับจะกลายเป็นโซ่ก็มิปราณ เซียนชุดขาวถูกมัดไว้ในอากาศ แล้วโดนวิชาของฉินหลั่ง ค่อยๆลอยกลับไป
“อย่าฆ่าฉันเลย”
ดวงตาของเซียนชุดขาวเต็มไปด้วยความหวาดกลัว หน้าตาสวยงาม ขณะนี้หน้าตาเปลี่ยนไปจนดูไม่ได้เลย
เธอคือผู้อาวุโสของวังเทพหิมะ มีอายุสามร้อยกว่าปี แต่ภายนอก เป็นสาวงามในวัง อายุราวๆสามสี่สิบปี หน้าตางดงาม แต่ขณะนี้ตัวสั่น ราวกับกระต่ายน้อยอย่างไรอย่างนั้น
“น่ารำคาญ”
ฉินหลั่งใช้วิชา จองจำจิตวิญญาณเทพและเนื้อหนังของเธอไว้ จากนั้นก็เก็บเข้าไปในช่องว่างชีวภาพ
ตอนที่ฉินหลั่งหันหลับมา
ไม่ว่าจะเป็นด้านบนเขาหรือด้านล่างเขา ทุกๆคนล้วนก้มหัวเคารพ ให้กับผู้แข็งแกร่งไร้เทียมทานท่านนี้ ฉินหลั่งใช้พลังพิชิตทุกคน ผู้หยิ่งยโสอย่างยินยิน เยือกเย็นอย่างเทียนเสว่ ก็ต้องก้มหัวให้เช่นกัน
ฉินหลั่งเอามือไขว้หลัง ค่อยๆลงมาจากฟ้า
บางคนที่มีความแค้นกับฉินหลั่ง อย่างเช่นสองคนของวังอู๋ซ่าง อีกทั้งผู้ติดสอยห้อยตามของเฮยเถิง ได้คุกเข่าลงกับพื้น ตัวสั่น ฝีมืออันโหดร้ายของฉินหลั่ง ทำให้พวกเขาหวาดกลัวอย่างที่สุด กลัวว่าจะเป็นอย่างเฮยเถิง
แต่ในสายตาของฉินหลั่ง จะมีพวกต้อยต่ำเหล่านี้อยู่ได้อย่างไร? เขาโบกมือของเสี้ยวเสี้ยว
เสี้ยวเสี้ยวเดินมาอย่างระแวง ส่งเสียงเรียกเบาๆ
“อาจารย์”
“เสี้ยวเสี้ยว นี่ไม่ใช่นิสัยของคุณหนิ เสี้ยวเสี้ยวที่ผมรู้จัก ไม่เกรงกลัวอะไรทั้งนั้น”
ฉินหลั่งกล่าว
เสี้ยวเสี้ยวหน้าแดงเขินอาย
เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิม ตากลมโตสวยงาม มองฉินหลั่งด้วยความเลื่อมใส “อาจารย์ คุณเก่งมากเลย แม้แต่ย่าจื่อกับเซียนหลายคน ก็เอาชนะคุณไม่ได้ ที่แท้คุณก็ไม่ได้โกหกฉัน”
“พวกมันคู่ควรที่จะเป็นเซียนเหรอ?”
ฉินหลั่งยิ้ม ด้วยความเหยียดหยาม “เสี้ยวเสี้ยว สักวันหนึ่ง ถึงจุดสุดยอด แล้วเจอกับผู้แข็งแกร่ง แล้วจะรู้ว่าพวกคนเหล่านี้ของโลกเทพเท็จ เป็นแค่กบในกะลาเท่านั้น ไม่คู่ควรที่จะพูดถึง”
“อ๋อ”
เสี้ยวเสี้ยวพยักหน้าอย่างมึนงง
ยินยินไม่พูดอะไร เธอมองฉินหลั่งอย่างรู้สึกไม่ดี แต่ตอนที่ฉินหลั่งมองมา ยังหญิงที่เหมือนกับมังกรผู้นี้ ที่ยังคงสวยงาม รักษาไว้ซึ่งท่าทีหยิ่งยโสของตัวเอง เสียดายที่ฉินหลั่งไม่มองเธอเลยแม้แต่น้อย ทำให้ยินยินทั้งโมโหทั้งเกลียด
กลับเป็นธิดาศักดิ์สิทธิ์แดนเหนือ เดินมาด้วยความกล้า พูดกับฉินหลั่ง สายตาเร่าร้อน เหมือนจะถลุงออกมา อยากที่จะสิงร่างฉินหลั่งให้ได้
‘ร่าน’
ยินยินกล่าวด้วยความเกลียด
ตอนนี้ เทียนเสว่และหญิงสาววังเทพหิมะ เดินมา ค่อยๆย่อตัวแล้วกล่าว
“เทียนเสว่แห่งวังเทพหิมะ คารวะเซียน”
“ฉันผู้อาวุโสแห่งวังเทพหิมะยั่วโมโหเซียน ทำผิดจริง แต่เห็นแก่เทียนเสว่ ปล่อยฉันผู้อาวุโสวังเทพหิมะได้มั้ย หากเซียนต้องการสิ่งใด วังเทพหิมะของฉันทำให้ได้ทุกอย่าง”
เทียนเสว่เยือกเย็น สวมชุดสีขาว สวยสดงดงาม ขณะนี้เธออ่อนน้อม และอ้อนวอน ไม่ว่าจะเป็นชายคนใดก็ปฏิเสธไม่ได้
“รอให้ฉันได้คำตอบอะไรบางอย่างก่อน แล้วจะปล่อยเขาไป”
ฉินหลั่งกล่าว พลางหันหลังไม่สนใจ ทำให้เซียนผู้นี้ชะงักอยู่กับที่
“เซียนอาจารย์ฉิน คุณฆ่าเซียนดินของสำนักใหญ่มากมาย ไม่เป็นไรงั้นเหรอ”
จู่ๆเสี้ยวเสี้ยวก็มีปฏิกิริยาโต้ตอบกลับมา
หลายคนกล่าวขึ้นมา
‘เจ๊ เพิ่งจะนึกออกเหรอ ฉินหนานจงคนนี้ ฆ่าผู้ยิ่งใหญ่ไปเจ็ดคน อีกทั้งย่าจื่อ เท่ากับได้ทำผิดต่อผู้ยิ่งใหญ่สำนักขั้นสูงสุดทั้งเจ็ดบวกกับคนของแดนฝางหรัน คนบ้าคลั่งที่สุดในประวัติศาสตร์ ก็ไม่มีใครโอหังเท่าเขา!’
อย่าว่าแต่ตอนนี้เลย คนจำนวนมากที่ตอนนี้เคารพนอบน้อม ก่อนหน้านี้เตรียมที่จะเยาะเย้ยฉินหลั่งต่างหาก
“ไม่ต้องใส่ใจ ฉันรู้ดีหน่า”
ฉินหลั่งไม่สนใจ พลางมีหน้านิ่งสงบ
เขาพลางพูด พลางมองไปที่ไกลๆ ขณะนี้ บนแม่น้ำมังกร ไม่รู้ทำไมจู่ๆเกิดเป็นคลื่น ยิ่งสูงขึ้นสูงขึ้น สุดท้ายกลายเป็นคลื่นยักษ์ เป็นกำแพงน้ำที่สูงกว่าสิบฟุต ขึ้นมาจากพื้นผิวน้ำ ราวกับเส้นสีขาว มาด้วยความเร็วจากที่ไกลๆ ทอดยาวไปทั้งแม่น้ำ พุ่งเข้ามา
“มังกร มันมาแล้วงั้นเหรอ?”
ธิดาศักดิ์สิทธิ์แดนเหนือกล่าว
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะมองไป
ในแม่น้ำมังกร มีมังกรที่มีชีวิตมายาวนานกว่าพันปี ฝีมือยากที่จะคาดเดาได้ ทุกๆสิบปี จะออกมาจากโพรง ขึ้นมาที่เขา เพื่อคายดวงจิตต่อหน้าพระจันทร์ ตันชี่ของมังกรเอามาใช้ฝึกฝนได้ ผู้ที่จะเป็นระยะพรสวรรค์ มางานขึ้นแดนเทพเซียนก็เพราะมัน
เสียดายร้อยปีมานี้ มีแค่นักพรตฝูจูกับนักพรตจื่อทง เคยกดมังกรไว้ได้ คนอื่นๆ จะทำให้มังกรหยุดยังทำไม่ได้ ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งแปด มีครึ่งหนึ่ง เพื่อรักษาชีวิตของศิษย์ จึงมาสั่นคลอนมังกร
“เสี้ยวเสี้ยว ดูไว้นะ อาจารย์จะไปจับมังกร มาเป็นสัตว์เลี้ยงให้คุณ ”
ฉินหลั่งหัวเราะเสียงดัง แล้วเดินไปที่แม่น้ำ ก่อนจะสะบัดแขน
“ตูม”
แม่น้ำมังกรที่กว้างกว่าสามร้อยฟุต ตอนที่ฉินหลั่งสะบัด ทำให้กำแพงน้ำอันมหาศาล ได้ทลายลง แต่จู่ๆก็หยุด ไม่พุ่งมาข้างหน้าอีก
สะบัดผ่าน้ำ!
คนจำนวนมากกำลังมอง อย่างหลงใหล