รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 872 มีฝีมือแค่เนี่ย

เหล่าเจ้าสำนักขั้นสูงสุดทั้งเจ็ด สีหน้าเคร่งเครียดอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ พวกเขาดูถูกฉินหลั่งเกินไป ตอนนี้เพิ่งจะรู้ ว่าฝีมือของฉินหลั่ง จะมีผู้ยิ่งใหญ่ไร้เทียมทานคนไหนจะมาเทียบได้กันเล่า?
“วิชากระบี่ไม่เลวนะ เสียดายวิชาของแกมันอ่อนไป”
ฉินหลั่งพลางพูด พลางกดเปลวไฟทองไว้ เลี่ยวบี้ที่สั่นไหว ปิดไว้ด้วยที่ปิดผนึกสีทอง สุดท้าย เลี่ยวบี้ส่งเสียงออกมา ราวกับปลาเค็ม แล้วไม่สั่นอีกต่อไป
ขณะนี้ นักพรตฝูจูหวาดระแวง
ฉินหลั่งทำลายอาณาเขตของเขา แล้วยังใช้มือเปล่ารับกระบี่บิน แสดงความไร้เทียมทานออกมาให้เห็นอย่างจริงจัง ตอนนี้นักพรตฝูจูเพิ่งจะรู้ วัยรุ่นที่อยู่ตรงหน้า เป็นศัตรูตัวฉกาจที่เขาไม่เคยเจอมาก่อน
“กระบี่เทพทำลายล้าง!”
ตำหนักฝูจูพิถีพิถันในเรื่องการฝึกฝนกระบี่ และวิชาไปพร้อมๆกัน ไม่ใช่แค่ฝึกฝนกระบี่บินเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ในขณะเดียวกันก็ต้องฝึกฝนพลังกระบี่อีกด้วย พลาดท่าจากกระบี่บิน นักพรตฝูจูไม่หวั่น ร่ายนิ้วชี้และนิ้วกลางเหยียดตรง ก่อนจะใช้วิชากระบี่ผ่านนิ้ว แล้วชี้ไปในอากาศ
“ตูม!”
หยวนชี่รอบๆรัศมีสิบลี้ นับจากเขาเป็นศูนย์กลาง เข้ามาอย่างรวดเร็ว
ระหว่างฟ้าดิน พลังกระบี่ที่ยาวกว่าร้อยฟุตรวมเข้าหากัน ห้อมล้อมไว้ทุกด้าน ราวกับจะทำลายฟ้าดินก็มิปราณ ทั้งเขาฮูเหยียน ถูกพลังกระบี่มหาศาลห้อมล้อมไว้ พลังกระบี่อันทรงพลัง สุดท้ายกลายเป็นพายุทอร์นาโด
พายุทอร์นาโดพลังกระบี่ที่สั่นสะเทือนฟ้าดิน ราวกับเสาฟ้าก็มิปราณ เริ่มจากพื้น หมุนฉินหลั่งไว้ในแกนกลาง
พลังอันน่าเกรงขาม ทำให้ทุกคนหน้าถอดสี
“ไม่แปลกที่เป็นอันดับหนึ่งของโลกเทพเท็จของฉัน แค่วิชานี้ ก็เพียงพอที่จะปรามเทพเท็จได้แล้ว”
พระกู่โล่อุทาน
แต่ฉินหลั่งไม่ตกใจใดๆ ขึ้นไปบนฟ้า ราวกับพระอาทิตย์สีทอง ที่ตัดผ่านฟ้าไป
“ปังๆ!”
ทอร์นาโดพลังกระบี่มหาศาลกำลังโจมตีเข้ามา ถูกหมัดของฉินหลั่ง ต่อยกระจาย พลังกระบี่ที่ตัดผ่าเหล็กและทอง ชนฉินหลั่งเข้าไป ราวกับฝนตกลงมาก็มิปราณ ทำอะไรฉินหลั่งไม่ได้เลยแม้แต่น้อย แม้แสงทองที่อยู่รอบๆตัวฉินหลั่งก็ไม่สามารถทำลายได้
“ขัง”
นักพรตฝูจูใช้วิชา สะบัดแขน
ตูม!
ทอร์นาโดพลังกระบี่ทั้งเก้า ยาวกว่าพันเมตร ราวกับมังกรยักษ์เก้าตัว พุ่งเข้าหาฉินหลั่งอย่างรุนแรง ทอร์นาโดพลังกระบี่นี้ หมุนเร็วมาก ราวกับเครื่องตัดที่แหลมคม ชนตูมตูมเข้ากับฉินหลั่ง ทำให้เขาต้องพยายามบีบ เพื่อให้แตกเป็นเสี่ยงๆ
ซือๆ
บนฟ้า มีเสียงกระทบของโลหะดังขึ้น ราวกับมีดเหล็กกรีดแผ่นเหล็ก ดังเสียดหูอย่างหาที่เปรียบมิได้
แม้จะเป็นสถานที่พิเศษ ยอดเขาฮูเหยียนจึงเพียงพอที่จะรองรับการต่อสู้เซียนดิน ก็ยังมีรอยกระบี่ที่ลึกไม่กี่นิ้วให้เห็น ถ้าเป็นยอดเขาธรรมดา คงโดนกระบี่เทพของนักพรตฝูจู ทำลายไปเป็นพันๆเมตรแล้ว
เสียดายที่ต่อให้พลังกระบี่จะคมกริบ หรือเร็วขนาดไหน ก็ทำอะไรฉินหลั่งไม่ได้อยู่ดี
ฉินหลั่งยืนอยู่ตรงแกนกลางของทอร์นาโดพลังกระบี่ รอบๆถูกพลังกระบี่ทำลายไม่เหลือ เห็นเพียงแสงสีทอง ที่พร้อมจะดับได้ทุกเมื่อ แต่เขายืนตระหง่านมั่นคงไม่ขยับไปไหน เต็มไปด้วยพลังที่อมตะ ไม่ตาย ไม่สูญหาย
ร่างเทพสุดจะแข็งแกร่ง ไม่ว่าวิชาไหนก็ทำอะไรเขาไม่ได้!
“รวมเข้าหากัน”
นักพรตฝูจูพลิกฝ่ามืออย่างเคร่งเครียด
ทอร์นาโดพลังกระบี่เก้าลูกที่หนาเท่ากับต้นไม้ยักษ์ รวมกันกลายเป็นสายโซ่ หนาเท่าแขนทารกเท่านั้น ทุกๆเส้นล้วนมีพลังกระบี่มหาศาลรวมอยู่ เมื่อระเบิดออก มากพอที่จะระเบิดเขาที่สูงกว่าพันเมตรให้ราบเป็นหน้ากลองได้
โซ่เทพเก้าเส้นนี้ ล้อมฉินหลั่งเอาไว้ด้านใน แม้แต่แสงสีทองก็ถูกกำจัดไปแล้ว
“จะชนะแล้วงั้นเหรอ?”
เซียนดินฝีมืออ่อนหัดจำนวนมาก ไม่สามารถเห็นภายในได้อย่างชัดเจน แต่ทว่าโดนทอร์นาโดพลังกระบี่บีบให้ถอยไปเป็นพันฟุต ขณะนี้ฉินหลั่งถูกโซ่เก้าเส้นมัดไว้ แสดงสีหน้าดีใจออกมา
มีเพียงพระกู่โล่เท่านั้น ที่มีสีหน้าเปลี่ยนไป ถือว่าไม่ได้การแล้ว
เสียดายที่ช้าไปเสียแล้ว จากนั้นก็ได้ยินเสียงจากแกนกลางของทอร์นาโด ดังออกมาสนั่น
“เปิด!”
ตูม!
ราวกับระเบิดได้ระเบิดอย่างไรอย่างนั้น
พลังจิตที่น่ากลัว ระเบิดออกมาจากตัวฉินหลั่ง เพียงแว็บเดียวก็ได้กระจายไปทุกทิศทาง ตั้งแต่ฉินหลั่งเป็นระยะพรสวรรค์ตอนกลาง เป็นครั้งแรกที่ใช้พลังทั้งหมด ปล่อยออกมา พลังนั้น สะเทือนฟ้าดิน ยอดเขาฮูเหยียน เกิดเป็นดั่งเมฆทรงเห็ดขึ้น
โซ่เก้าเส้น ระเบิดตั้งแต่วินาทีแรก ก่อนจะสลายหายไป
นักพรตฝูจูถูกทำลายวิชาอีกครั้ง ตัวสั่นไปหมด ถอยหลังไปหลายก้าว
ในหมอกควัน ฉินหลั่งยืนเอามือไขว้หลัง ด้วยสายตาอาฆาต เสียงสะเทือนฟ้าดิน ราวกับเสียงฟ้าผ่า
“นักพรตฝูจู แกมีฝีมือแค่นี้หรอ?”
ผู้คนที่อยู่ด้านบนและด้านล่างของเขาฮูเหยียน เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้เข้า ทุกคนก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป บนยอดเขาฮูเหยียน
พายุลมเหมือนมังกร มีความแข็งแกร่งราวกับคลื่น พลังอันน่ากลัว ได้ล้อมรอบอากาศด้านบนที่สูงกว่าพันฟุตไว้แล้ว
เซียนดินจำนวนมาก ตะลึง มองไปที่สงครามเทพในเปลวไฟสีทองนั่น
และที่ตีนเขา แม้ผู้คนของโลกเทพเท็จจะไม่สามารถดูการต่อสู้บนยอดเขาสูงพันเมตรได้ แต่มีเซียน ใช้วิชาหมอกน้ำ วิชาแสงมายา และวิชาส่งภาพจากห่างไกล ลากเป็นหน้าจอที่ใหญ่โตออกมา ให้เหตุการณ์บนยอดเขา ปรากฏอยู่ต่อหน้าทุกๆสายตา
“ทำไมฉินหนานจงมันแข็งแกร่งได้ขนาดนี้?”
คนจำนวนมากประหลาดใจ
ก่อนการประลองครั้งนี้ ไม่มีใครเห็นดีเห็นงามกับฉินหลั่งเลย ประชากรกว่าสิบล้านของโลกเทพเท็จ คิดว่าฉินหลั่งต้องแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย ดูอย่างเดียวว่าจะเอาชีวิตรอดได้มั้ย
กระบี่ของนักพรตฝูจูสะท้านฟ้า ไร้เทียมทาน แม้แต่เด็ก20ปีก็เทียบได้งั้นเหรอ?
แต่เมื่อประลองกันจริงๆ ทุกคนเพิ่งจะรู้ ว่าตั้งแต่ต้นจนจบนักพรตฝูจู เสียเปรียบตลอด ไม่ว่าจะเป็นวิชากระบี่ที่อัศจรรย์ หรืออาวุธเทพหนึ่งเดียว ก็ทำอะไรฉินหลั่งไม่ได้
“ที่แท้เขาแข็งแกร่งขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย……”
ยินยินกล่าว
รูปร่างของเธอขายาวสูงสุขภาพดี ราวกับความสวยงามของเทพีวังมังกร แสดงความขมขื่นออกมา
ฉินหลั่งลบความคิดเธอได้ตลอดเวลา ทุกครั้งที่ยินยินคิดว่ารู้จักดีแล้ว มักจะมีเซอร์ไพรส์รอเธออยู่เสมอ
“อาจารย์เก่งจังเลย”
เสี้ยวเสี้ยวกระโดดขึ้นทันใด ใบหน้าตื่นเต้นจนแดงกล่ำ แต่คนอื่นๆสำนักขั้นสูงสุดทั้งเจ็ดหน้าดำคร่ำเครียด มองไปที่สถานการณ์อย่างเคร่งเครียด การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป
“ตูม!”
หลังจากที่ฉินหลั่งใช้พลังทั้งหมดที่มีออกมาแล้วนั้น ก็ไม่อ่อนข้ออีกต่อไป ปล่อยหมัด ที่มีความเร็วกว่าความเร็วเสียง10เท่า ลากเป็นพลังแสงที่ยาวมากในอากาศ โจมตีไปที่นักพรตฝูจู
“ฟ้าผ่าจากกระบี่อู่จี๋!”
ไม่แปลกที่นักพรตฝูจูเป็นอันดับหนึ่งของโลกเทพเท็จ จนกระทั่งตอนนี้ ยังไม่หวาดผวาใดๆ
เห็นเพียงเขา กลายเป็นกระบี่โปร่งใสเหมือนเงา เงากระบี่นี้ราวกับไม่มีตัวตนอยู่ในโลก พลัง ออกมากจากระบี่ เข้าไปในตัวฉินหลั่ง
นี่คือวิชากระบี่ไร้เทียมทานของตำหนักฝูจู ขนานนามว่าเมื่อใช้มันออกมา จะไม่มีทางแพ้
“โจมตี”
มีหรือฉินหลั่งจะถูกพลังแค่นี้โจมตี เขาปล่อยหมัดออกไปทันที
ราวกับมีตะปูติดอยู่ในอากาศ โดยมีฉินหลั่งเป็นศูนย์กลาง ที่ว่างรอบๆสิบฟุต ค่อยๆสั่นสะเทือน ราวกับภาพถูกคนสั่นก็มิปราณ จากนั้นสิ่งของที่อยู่ในภาพ หล่นลงมา
“หมัดสะเทือนนภา！”
ปัง
ร่างกายของนักพรตฝูจู ถูกภาพลวงตาตบลงมาอย่างเลือกไม่ได้
ฟ้าผ่าจากกระบี่อู่จี๋ที่ขึ้นชื่อว่าไม่มีทางแพ้ เพียงแว็บเดียวก็ได้พังลง แต่นักพรตฝูจูยังคงไม่หวาดหวั่น พลางใช้สองมือร่ายนิ้ว แล้ววาดไปในอากาศ ลากเป็นแสงกระบี่สีน้ำเงินที่สว่างไสว ราวกับมังกร โจมตีไปที่ฉินหลั่ง
“กระบี่ชื่อเล่!”
แสงกระบี่ที่มีพลังมหาศาลอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ในตัวของนักพรตฝูจู เกิดเป็นเสียงซือๆระเบิดในอากาศ
กระบี่ทั้งสอง รวมพลัง20%ของนักพรตฝูจูไว้ ทุกๆอัน เพียงพอที่จะเทียบกับการโจมตีเลี่ยวบี้ได้
เมื่อปล่อยกระบี่ไป เร็วราวกับแสง แต่สุดท้าย เหมือนกับถูกภูเขายักษ์ที่หนักกว่าหมื่นตันขวางไว้ ความเร็วยิ่งอยู่ยิ่งช้าลง แล้วไปอยู่ตรงหน้าฉินหลั่งพอดี เป็นวิชาที่เก่งกาจ ที่สืบทอดกันมาของตำหนักฝูจู ห่างไกลจากวิชาร่ายมือของมนุษย์
“อ่อนหัดนัก”
ฉินหลั่งกล่าว
ฉินหลั่งเองก็ร่ายมือเช่นกัน ในมือเหมือนดอกบัวเบ่งบาน เกิดเป็นหมัดที่ประหลาด จากนั้นก็ค่อยๆปล่อยไป ไม่คาดคิด ว่าจะผ่านการขัดขวางของวิชากระบี่ได้ ราวกับนกนางแอ่นกระหายน้ำ
เทพนิรันดร์!
ตูม! นักพรตฝูจูถอยไปอย่างแรง!