บทที่004 แต่งงานกับผู้ดี
หวังอี้หลินพอได้รับรูปของสร้อยนั้นมาก็รู้สึกว่ามันคุ้นตา
จางเหวินแม่ของเธอเข้ามาดู แล้วก็อุทานว่า “สร้อยคอที่ถูกๆแบบนี้น่ะ จะเป็นหลักฐานของคุณนายหญิงแห่งตระกูลฉู่เหรอ?”
ทันใดนั้นหวังอี้หลินก็อึ้งไป
เธอจำได้แล้ว!
สร้อยคอนี้ คือเส้นที่อยู่บนคอของฉินซู
ที่แท้ ฉินซูต่างหากที่เป็นคนช่วยฉู่หลินเฉินไว้!
หวังเจิ้นหัวพูด “ไม่ต้องพูดแล้ว เรื่องสำคัญคือไปหาสร้อยคอนั้นโดยเร็ว! ถ้าเกิดว่าไม่มีล่ะก็ ลูกเราจะแต่งงานเข้าตระกูลฉู่ได้ยังไง?”
“ใช่ๆๆ!”
จางเหวินพูดแล้วก็หยิบกระเป๋าของหวังอี้หลินออกมา
“พ่อ แม่ ไม่ต้องหาแล้ว! หนูรู้ว่าสร้อยนั่นอยู่ที่ไหน”
หวังอี้หลินให้ทั้งสองคนหยุด สีหน้ามืดมน
คู่สามีภรรยามองหน้าเธออย่างประหลาดใจ
“สร้อยอยู่ข้างนอก เดี๋ยวหนูจะไปเอามา”
หลังจากพูดจบ หวังอี้หลินก็ออกจากบ้านไป
ผ่านไปสักพักหวังเจิ้นหัวและจางเหวิน ถึงได้ตอบสนอง
จางเหวินตีหน้าอกของตัวเอง ว่า“เด็กนี้ ทำให้พวกเราตื่นเต้นไปได้ แต่ว่าของสำคัญขนาดนี้ ทำไมถึงวางไว้ด้านนอกได้ล่ะ……”
หวังอี้หลินไปหาฉินซูที่มหาลัย
เธอต้องเอาสร้อยเส้นนั้นมาให้ได้ และจะกลายเป็นคุณนายหญิงของตระกูลฉู่!
และในตอนนี้เอง ฉินซูกำลังนั่งรถกลับบ้าน
เธออาศัยอยู่ในชุมชนเดียวกับหวังอี้หลิน ถ้าให้พูดอย่างถูกต้อง นี่คือบ้านของพ่อแม่บุญธรรมของเธอ
เธอเป็นเด็กกำพร้า ก่อนอายุ15ปี ย่าเป็นคนรับเธอมาเลี้ยง อาศัยอยู่ที่บ้านนอก ปีนั้นย่าของเธอป่วยหนัก พ่อแม่บุญธรรมจึงพาเธอกับย่ามาอยู่ในเมือง
ครอบครัวนี้ นอกจากพ่อแม่บุญธรรมแล้ว ยังมีน้องชายที่อายุน้อยกว่าเธอสองปี เรียนซ้ำชั้นม.6อยู่
เมื่อกี้โจวซือฉินแม่บุญธรรมโทรมา ให้เธอกลับไปสอนการบ้านจงหยู่อ๋าง
จงหยู่อ๋างติดเกมอย่างหนัก ถึงได้เรียนซ้ำชั้น วันๆก็ยังเอาแต่เล่นเกม ทัศนคติต่อการเรียนติดลบอย่างรุนแรง
ฉินซูแทบจะอดไม่ไหวที่จะเปิดแกนสมองของเขาออก และใส่ข้อสอบเข้าไปแทน
ยากมากที่จะสอนข้อสอบชุดหนึ่งให้เขาจนเสร็จ ฉินซูก็กลับห้องนอนแล้วก็จัดแจงข้าวของตน
เธอเอาทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับหลินมึ่งฟาน โยนใส่ถังขยะไป
แล้วก็เอาเสื้อผ้าสกปรกไปไว้ข้างเครื่องซักผ้า คิดจะซักผ้าอีกประเดี๋ยว
ผ่านไปไม่นาน จงจื้อหย่วนพ่อบุญธรรมก็กลับบ้านมา
เขาขมวดคิ้วแน่น ท่าทางดูเต็มไปด้วยความกังวล
ฉินซูเอาน้ำแก้วนึงให้เขา “พ่อ เป็นอะไรไหมคะ?”
จงจื้อหย่วนถอนหายใจ นั่งลงบนโซฟาแล้วก็สูบบุหรี่
พอเห็นดังนั้น ฉินซูก็รู้ทันทีว่าเรื่องโครงการครั้งที่แล้วนั้นยังแก้ไขไม่ได้
เมื่อก่อนจงจื้อหย่วนได้รับโครงการหนึ่งมาทำ แต่สุดท้ายขาดทุนร้ายแรง ทำให้บริษัทของเขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก
ฉินซูอดเป็นห่วงไม่ได้ หันหลังเดินกลับห้องไป
โจวซือฉินนั่งลงข้างๆจงจื้อหย่วน คว้าบุหรี่จากมือของเขา และพูดอย่างกังวล “พี่จง มันเกิดเรื่องอะไรกันแน่คะ?”
จงจื้อหย่วนส่ายหน้า สีหน้าที่ห่อเหี่ยวของเขาได้พูดทุกอย่างแล้ว
ใบหน้าของโจวซือฉินซีดเซียว ตายแล้ว ครอบครัวของพวกเขาจะพังแล้ว!
“เสียดาย ครอบครัวเราไม่มีโชคเท่ากับตระกูลหวังข้างบ้านนะ!” จู่ๆจงจื้อหย่วนก็ถอนหายใจออกมา
เมื่อกี้ตอนที่เข้ามาในชุมชนเขาได้เจอกับจางเหวินกำลังโอ้อวดอยู่ ว่าหวังอี้หลินลูกสาวของเธอจะได้แต่งงานกับตระกูลที่ร่ำรวย กลายเป็นคุณนายหญิงของตระกูลฉู่!
ตระกูลฉู่รวยเป็นอันดับหนึ่ง เป็นตระกูลใหญ่อันดับต้นๆของประเทศ ร่ำรวยและทรงพลังอย่างมาก!
คราวนี้ตระกูลหวังปีนขึ้นไปบนยอดไม้และทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าแล้ว
“แม่ นี่คืออะไรครับ?”
ตอนนี้เอง ลูกชายจงหยู่อ๋างเดินจากระเบียงเข้ามาในห้องรับแขก มือหนึ่งถือเสื้อผ้าที่ตากเสร็จแล้ว อีกมือหนึ่งถือสร้อยคอเส้นหนึ่ง
โจวซือฉินจิตใจกำลังว้าวุ่นอยู่ กลอกตาอย่างรำคาญ “คงจะเป็นของกระจกๆที่แฟนจนๆของฉินซูให้มาน่ะสิ เอาไปทิ้งซะ!”
“อ้อ!” จงหยู่อ๋างเบะปาก กำลังจะโยนทิ้งขยะ
จงจื้อหย่วนตาเป็นประกาย รีบห้ามไว้ “อย่าพึ่ง เอามาให้พ่อดูหน่อย!”
เขารู้สึกว่าสร้อยเส้นนี้แปลกประหลาดมาก ถือไว้ในมือและสังเกตอย่างรอบคอบ แล้วย้อนกลับไปนึกถึงสิ่งที่จางเหวินพูดข้างล่างตึกเมื่อกี้นี้
“ตระกูลฉู่นั้นไม่ใช่ตระกูลธรรมดาๆจริงๆนะ ผู้หญิงที่จะแต่งงานด้วยต้องมีหลักฐานก่อน ก็แค่สร้อยคอทองแดงเก่าๆ แต่ว่าด้านหลังมีตัวอักษรเขียนว่า“ฉู่”ก็ไม่ได้ดูมีค่าอะไรเท่าไหร่เลยนะ……”
จงจื้อหย่วนพลิกสร้อยเส้นนั้น มันมีตัวอักษร “ฉู่”อยู่จริงด้วย!
ดวงตาของเขาประกายมากขึ้น ความทุกข์คราวก่อนหายไปหมดสิ้น แล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “อันนี้แหละ ไม่ผิดแน่!”
“ พี่จง นี่มันเรื่องอะไรกัน?”
จงจื้อหย่วนเล่าเรื่องของสร้อยเส้นนี้ให้โจวซือฉินฟัง และบอกความคิดของตัวเองด้วย
“ตอนนี้ มีแค่ฉินซูเท่านั้นที่จะช่วยเราทำสิ่งนี้ได้!”
จงจื้อหย่วนจ้องไปที่สร้อยคอในมือของตัวเองด้วยแววตาสว่างวาบ
“เธอจะยอมเหรอ? อย่าลืมนะว่าเธอมีแฟนที่เธอรักอยู่น่ะ!”
ถึงแม้ว่าสร้อยคอเป็นสร้อยที่ฉินซูเอากลับมา แต่โจวซือฉินวางเดิมพันได้เลยว่า ยัยเด็กบ้านนอกคนนั้น ไม่มีทางรู้ความหมายของสร้อยเส้นนี้หรอก เธอไม่ได้มีความคิดที่ลึกซึ้งขนาดนั้น
พอได้ยินดังนั้น ดวงตาของจงจื้อหย่วนก็มืดลง “ยังไงก็ต้องมีวิธี……”
หลังจากกินอาหารเย็นเสร็จ ฉินซูก็กลับที่ห้อง แล้วก็สะสางกับเงินที่ตัวเองมีอยู่
บริษัทของพ่อบุญธรรมกำลังอยู่ยามทุกข์ เธอไม่สามารถยืนดูเฉยๆอยู่ได้
น่าเสียดายที่เธอเป็นแค่นักศึกษา ถ้าไม่นับเงินที่หลินมึ่งฟานยังไม่ได้คืนอีกแสนสอง ทั้งเนื้อทั้งตัวเธอมีเงินแค่แปดพันกว่า
เงินนิดเดียวไม่สามารถช่วยได้
ฉินซูถอนหายใจออกมา คิดจะไปหางานทำ
แม้ว่าสุดท้ายบริษัทของพ่อบุญธรรมเธอจะล้มละลาย แต่ว่าอย่างน้อยเธอก็ยังมีรายได้
พอให้เงินอุดหนุนที่บ้านได้ ซื้ออาหารเสริมให้ย่าได้
ตอนนี้เอง จงจื้อหย่วนก็เคาะประตูเข้ามา
พอเห็นว่าฉินซูกำลังหางานอยู่ เขาก็พูดอย่างปลื้มใจว่า “เสี่ยวซู พ่อรู้ว่าหนูเป็นเด็กดี แต่ว่าเรื่องที่บ้านลูกไม่จำเป็นต้องกังวลหรอก มา ดื่มนมหน่อย”
พอพูดจบ เขาก็ส่งแก้วนมในมือให้ฉินซู
“คุณพ่อคะ หนูก็แค่อยากช่วยพ่อแบ่งเบาบ้าง” พอฉินซูพูดจบ ก็ดื่มนมต่อหน้าจงจื้อหย่วน
จงจื้อหย่วนยิ้มอย่างพึงพอใจ “หลับให้สบายหน่อยเถอะนะ”
พอเห็นเขาเดินออกไป ฉินซูก็ปิดประตู
คืนนี้ เธอนอนไม่รู้เรื่องอะไรเลย
ตอนที่ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ก็พบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนโซฟานุ่มๆชิ้นใหญ่
ฉินซูกุมขมับและลุกขึ้นนั่ง ความรู้สึกนึกคิดหยุดอยู่ที่เมื่อวาน ทำไมเมื่อวานพอดื่มนมที่พ่อบุญธรรมเอามาให้ เธอถึงได้หมดสติไปล่ะ?
ในใจเธอมีความคิดหนึ่งขึ้นมา แต่เธอไม่อยากจะเชื่อ
มองไปรอบๆ มันเป็นห้องที่ไม่คุ้นเคย
ตกแต่งหรูหราแบบย้อนยุค หน้าต่างแกะสลักลายฉลุ ผ้าม่านสีน้ำเงินเข้ม ประดับพู่สีทอง
ที่นี่คือที่ไหนคะ?
ฉินซูงกำลังงงงวยอยู่ โทรศัพท์ที่วางอยู่ไม่ไกลนักก็ดังติ๊งขึ้นมา
เธอรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วกดเปิดข้อความที่โจวซือฉินแม่บุญธรรมส่งมาให้
“ฉินซู ตั้งแต่ตอนนี้ไปลูกคือคุณนายหญิงตระกูลฉู่ เชื่อฟังคำพูดของแม่ ไม่ว่าคนรอบข้างจะถามอะไร เธอแค่ต้องยืนยันว่าหลักฐานนั้นเป็นของลูก! จำไว้ ลูกต้องเป็นคุณนายหญิงของตระกูลฉู่ให้ได้!”
“ถ้าเกิดว่ามันถูกเปิดเผยแล้ว คนที่เธอทำร้ายไม่ใช่แค่ตัวเธอเอง แต่ยังมีย่าของเธอที่ยังนอนอยู่ในห้องผู้ป่วยหนัก! ครอบครัวของเรากำลังจะล้มละลายแล้ว ไม่สามารถจ่ายค่ารักษาที่แพงขนาดนั้นหรอก!”
“สุดท้าย แม่ต้องเตือนเธอ ต่อไปนี้อย่าคบกับหวังอี้หลินอีกแล้ว และไม่ต้องพูดว่ารู้จักเธอด้วย เพื่อป้องกันไม่ให้ใครมองออก!”
คุณนายหญิงแห่งตระกูลฉู่ หลักฐาน หวังอี้หลิน？
สามเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกันยังไง?
อ่านข้อความที่แม่บุญธรรมส่งมาให้ ฉินซูตระหนักถึงสถานการณ์ของตัวเองในขณะนี้แล้ว และรู้สึกชาขึ้นมาตั้งแต่ฝ่าเท้าจนถึงหัวใจ
เธอถูกขาย!
พ่อและแม่บุญธรรมส่งเธอมาให้ตระกูลฉู่ตอนที่เธอไม่รู้ตัว ให้เธอแต่งงานกับนายของตระกูลฉู่ที่เธอไม่เคยเจอแม้แต่ครั้งเดียว!
และเดิมพันที่พวกเขาใช้ในการบังคับให้เธอยอม ก็คือชีวิตของย่าเธอ!
