ราชันเทพสงคราม[唐寅在异界] – ตอนที่ 477

บทที่ 477

นั่นไม่ใช่เรื่องของเขา!

แม้ถังหยินไม่อยากจะยุ่งด้วย แต่ก็ไม่อาจเก็บความสงสัยเอาไว้ได้ เขาสวมเสื้อแล้วกระโดดออกจากห้องเพื่อไล่ตามอีกฝ่ายไป

ถังหยินมีพลังปราณล้นเหลือ ทำให้สามารถใช้วิชาเท่าไหร่ก็ได้ ไม่นานนักเขาก็เห็นเงาดำอยู่บนหลังคากำลังมองไปรอบ ๆ จนต้องหยุดการไล่ตามเพื่อเว้นระยะห่าง

เงาดำนี้ไม่ปกติเอาเสียเลย อีกฝ่ายใช้แขนขาทั้งสี่ในการค้ำยันร่างกายราวกับเสือดาว และใช้วิชามืดเข้าไปในห้องด้านล่าง เพียงพริบตาเดียวเงาดำก็กลับมาที่หลังคาพร้อมด้วยผ้าห่มในมือ

ถังหยินรู้ทันทีเลยว่านี่คือเด็กที่เพิ่งเกิดใหม่ไม่นานมานี้ เงาดำนี่คือโจรลักพาตัวเด็กจริง ๆ เสียด้วย เมื่อครุ่นคิดก็รู้สึกว่าเรื่องนี้มันช่างแปลกประหลาด เขารู้ว่าพลังของอีกฝ่ายนั้นห่างชั้นกับเขามาก แต่ไม่อาจเข้าใจได้ว่าทำไมอีกฝ่ายต้องทำเช่นนี้

ระหว่างที่กำลังคิด เขาก็ได้ยินเสียงผิวปากพร้อมด้วยคบเพลิงที่ติดไฟ จากนั้นพลันมีคนสี่คนพุ่งเข้ามาห้อมล้อมเงาดำที่อยู่บนหลังคา

ทั้งสี่ใส่เกราะปราณและถือดาบไว้ในมือ บรรดากลุ่มคนตรงหน้านั้นเป็นชายสามหญิงหนึ่ง ถังหยินหัวเราะอยู่ห่าง ๆ แล้วลอบฟังบทสนทนาทั้งหมด ทำให้รู้ว่าทั้งสี่คนนี้เป็นผู้ฝึกยุทธ์จากแคว้นที่ถูกส่งมาจัดการเรื่องนี้!

ถังหยินมองดูเหตุการณ์ตรงหน้าอยู่เงียบ ๆ เพียงพริบตาหนึ่งในทหารก็ชี้ดาบออกไป “วันนี้เป็นวันตายเจ้า เจ้าโจรใจทราม! วางเด็กคนนั้นลงเสียแล้วยอมจำนนซะ จะได้ไม่เจ็บตัว!”

ชายชุดดำตกใจที่เห็นเช่นนี้ หันหน้าไปมาเผื่อหาทางหนีทีไล่ จริงอยู่ว่าตนเป็นผู้ใช้ศาสตร์มืดที่สามารถหลบหนีได้อย่างง่ายดาย แต่เพราะยามนี้มีเด็กในมือทำให้ไม่สามารถใช้ได้!

คิดได้แล้วจึงชักดาบออกมาแล้วดึงไอปราณเข้ามาหลอมรวมกับดาบในมือ พร้อมกับฝีเท้าพุ่งทะยานไปเบื้องหน้าหมายตั้งใจจะต่อสู้

พวกทหารตวัดดาบเข้าแทงชายคนนั้นจากด้านหลัง หากแต่ชายชุดดำก็หลบมันอย่างง่ายดายแล้วจึงฟันเข้าใส่อีกฝ่ายกลับทันที

รู้ตัวอีกทีไอความตายก็มาเยือนตรงหน้าเสียแล้ว พวกทหารตกตะลึงแต่ยังยกดาบขึ้นป้องกันทัน เสียงโลหะปะทะกันดังสนั่นกัมปนาท ชายคนนั้นเหวี่ยงคมดาบออกมาเต็มแรงจนทำให้ขาเสียการทรงตัว ถอยหลังไปหลายก้าวจวนเจียนจะตกจากหลังคา เห็นเช่นนั้น ชายชุดดำก็ปรี่เข้าใส่อีกฝ่ายทันที

ทั้งสามที่เหลืออยู่กำลังจะใช้วิชาปราณแต่ทว่าก็ห่วงความปลอดภัยของเด็กน้อย จึงทำให้พวกเขาจำเป็นต้องใช้แค่หนามปราณสกัดกั้นเอาไว้

หนามปราณถูกยิงออกไปอย่างรุนแรงและรวดเร็ว ชายชุดดำที่อยู่กลางอากาศไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ เมื่อเห็นเช่นนั้นเจ้าตัวจึงได้โยนเด็กน้อยออกไป ก่อนจะใช้วิชาศาสตร์มืดหนีออกมา

หนึ่งในสามทหารเห็นภาพทั้งหมดที่เกิดขึ้น คนที่เป็นหญิงพลันพุ่งเข้าไปรับตัวเด็กมาทันที ชายชุดดำที่อยู่ห่างออกไปจึงได้แต่หันกลับมามองด้วยความผิดหวัง

แม้ว่าทั้งสามจะได้ตัวเด็กมา แต่พวกเขาก็ยังไล่ล่าตัวคนร้ายต่อไป ส่วนชายชุดดำเองก็ใช้วิชาของเขาหนีออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว

หลังจากที่ไล่ล่ากันไปสักพัก ชายชุดดำก็หนีออกมาได้และมุ่งหน้าลงใต้ตลอดทางไปจนถึงชายป่าของเมือง ก่อนที่เขาจะมองไปบริเวณรอบกายแล้วหายตัวเข้าไปในความมืด เมื่อได้หยุดพักก็พิงหลังกับต้นไม้อย่างเหนื่อยล้า

“ข้าว่าเจ้าเสียแรงในการลักพาตัวเด็กมากไปนะ” ไม่นานนักเขาก็ได้ยินเสียงเหนือหัวของตัวเอง

ชายชุดดำสะดุ้งตัวโหยงแล้วกลิ้งออกมาจากที่เดิม “ใคร!?”

ชายชุดดำไม่รู้ตัวเลยว่าถังหยินได้ปรากฏตัวในชุดเกราะสีดำพร้อมกับนัยน์ตาสีเขียว ชัดเจนเลยว่าเขาถูกสะกดรอยตามมา!

ชายชุดดำรีบตะโกน “ผู้ใช้ศาสตร์มืด!” ไม่มีทางที่อีกฝ่ายจะตามเขาทันต่อให้เป็นผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูงแค่ไหนก็ตาม นั่นหมายความว่าอีกฝ่ายก็เป็นประเภทเดียวกันกับเขา

ถังหยินกระโดดลงมาจากข้างบนแล้วพูดกับอีกฝ่าย “ไม่ต้องตกใจไป เรามันพวกเดียวกัน”

คำพูดนี้ทำให้ชายชุดดำถึงกับหน้าซีด เขาสามารถหนีจากสามทหารเหล่านั้นได้ แต่ไม่อาจหนีจากถังหยินได้!

ชายชุดดำไม่กล้าประมาท เขาชักดาบออกมาพร้อมกับจิตสังหารที่แผ่กระจายไปทั่ว ก่อนจะตวัดดาบฟาดฟันเข้าใส่ชายหนุ่ม

ถังหยินหลบมันอย่างง่ายดายแล้วจึงพูดต่อ “มีอะไรก็คุยกันก่อนสิ อย่าเพิ่งรีบร้อนไป”

ชายชุดดำหาฟังไม่ ยังคงเงื้อดาบฟันต่อและไม่คิดหยุดจนกระทั่งถังหยินเริ่มหมดความอดทน

“หากเจ็บตัวก็อย่าโทษข้าก็แล้วกัน!” เขาเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายด้วยมือเปล่า ทว่าเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะซัดคมดาบใส่อย่างเต็มแรง…

ถังหยินพลันก้มตัวลงหลบคมดาบ ก่อนจะอาศัยจังหวะดังกล่าวต่อยสวนกลับไปเต็มแรง ส่งผลให้อีกฝ่ายกระเด็นออกไป พร้อมกับกระอักเลือดออกมา

และเพราะถังหยินใช้แรงเกือบเต็มกำลัง เกราะบริเวณอกของชายชุดดำจึงแตกละเอียดในทันที!!

…นาทีนี้ชายชุดดำรู้เลยว่าถังหยินมีระดับขั้นสูงกว่าเขาไปไกลลิบ!

เมื่อรู้แบบนี้ ชายชุดดำไม่รอช้า เขากัดฟันแล้วขว้างดาบใส่ถังหยิน

ทว่าชายหนุ่มก็สามารถใช้หลังมือปัดมันออกไป! …ก่อนที่จะพบว่าชายชุดดำที่เคยอยู่ตรงหน้าได้หายตัวไปแล้ว!!