หลังจากที่ได้เห็นลั่วหลิวเฟิงถอยร่นไป เซี่ยงเส้าหยุนถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความโล่งอก สถานการณ์ในตอนนี้ช่างเสี่ยงนัก หากคู่ต่อสู้ไม่ล่าถอยไปตัวเขาเองคงมิอาจสู้ลั่วหลิวเฟิงได้แน่
เซี่ยงเส้าหยุนไม่กล้าดึงลูกศรที่ปักไหล่ออก ในทางตรงข้ามเขาเดินกระเผลกไปหาเจ้าเสือน้อยทั้งที่มีลูกศรปักคาที่ไหล่
เจ้าหนู เจ้ายังไม่ตาย! เซี่ยงเส้าหยุนอธิษฐานในใจ
ไม่ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้นก่อนหน้า เขาปฏิเสธไม่ได้ว่าเจ้าเสือน้อยได้ช่วยชีวิตเขาไว้จากสถานการณ์วิกฤติ ด้วยความหวังว่าจะไม่เกิดสิ่งใดขึ้นกับมัน ก่อนที่จะเข้าใกล้มันเจ้าเสือน้อยเริ่มวิ่งเหยาะ ๆ มาที่เขาอย่างเชื่องช้า แม้มันจะดูไม่สบายตัวอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็มิได้รู้สึกลำบากเฉกเช่นเซี่ยงเส้าหยุนแม้แต่น้อย
“เยี่ยม เจ้าคู่ควรแก่การเป็นสัตว์อสูรแล้ว!” เซี่ยงเส้าหยุนทำได้เพียงสรรเสริญ
“เหมียว”
เจ้าเสือน้อยตอบกลับเซี่ยงเส้าหยุนด้วยท่าทีเป็นมิตร ก่อนจะวิ่งไปพันแข้งพันขาของเขาเพื่อแสดงความสนิทสนม
เซี่ยงเส้าหยุนรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นที่ชะล้างตัวเขา มันเป็นความอบอุ่นอย่างแท้จริง ในอดีตเขาถูกทรยศโดยเพื่อนรักทั้งสอง ดังนั้นความเจ็บปวดที่เกิดจากการถูกทรยศจึงก่อให้เกิดความระแวดระวังตัวโดยธรรมชาติต่อผู้ที่พยายามเข้าหา นับแต่นั้นเขาจะจดจำเพียงผู้ที่จริงใจอย่างแท้จริงเท่านั้น แม้ผู้ร่วมเดินทางในครานี้จะเป็นสัตว์อสูร แต่ก็มีความซื่อสัตย์กว่ามนุษย์อย่างมาก
“บางทีมารดาของเจ้าอาจจะจากไปแล้ว นับแต่นี้ไปเจ้าต้องติดตาม ข้า เซี่ยงเส้าหยุนผู้นี้ นับแต่นี้เราจะร่วมทุกข์ร่วมสุข และแข็งแกร่งไปด้วยกัน!” เซี่ยงเส้าหยุนกล่าวอย่างเคร่งขรึมกับเจ้าเสือน้อย พร้อมจับอุ้งเท้าของมัน เจ้าเสือน้อยกระโดดขึ้นไปในอากาศทันที และลงที่ไหล่อีกข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ
เซี่ยงเส้าหยุนขบฟันก่อนจะหยิบสัมภาระที่กองกับพื้นและหลบหนีไปอย่างรวดเร็ว เพิกเฉยต่อสิ่งของที่ติดตัวศพผู้เยาว์ เวลานี้เขาไม่สู้ดีนัก ไม่จำเป็นต้องสนใจสิ่งของระดับต่ำให้เสียเวลา โชคดีที่การปรากฏตัวของปีศาจระดับสูง ทำให้ปีศาจระดับต่ำและกลางจำนวนมากต่างหวาดกลัว มอบโอกาสหลบหนีแก่เซี่ยงเส้าหยุน
มิเช่นนั้น เขาคงตกอยู่ในความลำบากหากสัตว์อสูรหนึ่งหรือสองตัวโผล่ออกมา หลังจากเดินไปได้ซักระยะหนึ่ง เซี่ยงเส้าหยุนเริ่มรู้สึกเวียนหัว เป็นสัญญาณของการเสียเลือดมากอย่างรวดเร็ว
เซี่ยงเส้าหยุนดึงโสมเหลืองที่เพิ่งได้มาอย่างไร้ทางเลือก ก่อนจะยัดมันลงคอ โสมเหลืองมีค่าใกล้เคียงกับยาวิญญาณระดับต่ำ มันมีประสิทธิภาพทางการแพทย์อย่างน่ามหัศจรรย์ มันจะเข้าสู่กระแสเลือดโดยตรงและเติมพลังปราณที่สำคัญแก่ผู้ใช้ ด้วยการสนับสนุนของโสมเหลือง เขาเดินไปอีกเพียงเล็กน้อยก่อนจะนั่งลงในที่เปล่าเปลี่ยว
“เราจะต้องเอาลูกศรออกโดยเร็ว มิเช่นนั้นหากบาดแผลแย่ลงต้องเป็นปัญหาแน่” เซี่ยงเส้าหยุนกล่าวคำเบากับตนเอง ด้วยเหตุนี้เขาจึงรีบหยิบสมุนไพรบางอย่างออกจากกระเป๋า มีหญ้าที่ช่วยให้เลือดแข็งตัวซึ่งมีอายุถึงหนึ่งร้อยปีที่ได้จากตำหนักยุทธ์ เขาบดมันและเตรียมจะใช้มันทำให้เลือดแข็งตัว
บาดแผลด้านนอกสมานอย่างรวดเร็วหลังจากใช้ยา เมื่อเตรียมการเสร็จสิ้น เขาฉีกเสื้อผ้าท่อนบนออกเผยให้เห็นบาดแผลมากมายบนร่างกาย บาดแผลทั้งหมดซึ่งได้รับจากการต่อสู้กับสัตว์อสูรในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา กล่าวได้ว่าสิ่งที่คุกคามที่สุดที่ได้เจอคือพวกของลั่วหลิวเฟิง ซึ่งตัดเข้าไปถึงกระดูก
“ข้าจะจำความแค้นนี้ไว้” เซี่ยงเส้าหยุนพึมพำกับตนเองอย่างร้ายกาจ เขาจับที่ฐานของลูกศรซึ่งติดกับผิวหนังอย่างแน่นก่อนจะดึงออกในคราเดียว
“อ๊าก!”
หลังจากดึงลูกธนูออกในทันที เลือดเริ่มปะทุออกราวกับน้ำพุ ทำให้ร่างกายเต็มไปด้วยเลือดสดและสร้างความเจ็บปวดจนถึงขั้นเป็นลม
พรสวรรค์จินตภาพ!
เซี่ยงเส้าหยุนบังคับตนเองให้เข้าสู่สภาวะจินตภาพ เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจจากความเจ็บปวด มือข้างที่ว่างเอื้อมไปหยิบห่อยาที่วางบนพื้นแล้วป้ายมันลงไปที่บาดแผล
ฉ่า!
วินาทีที่ตัวยาสัมผัสกับบาดแผล เซี่ยงเส้าหยุนเริ่มหอบอย่างเย็นยะเยือก เหงื่อเย็นไหลอาบทั่วใบหน้าอย่างโกรธเกรี้ยว นับเป็นโชคดี ด้วยสภาวะจินตภาพช่วยเบี่ยงเบนความคิดต่อความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น และแบ่งเบาความเจ็บปวดที่เขารู้สึกได้มาก
ด้วยประสิทธิภาพทางการแพทย์ของสมุนไพรเป็นไปอย่างเชื่องช้า แต่ก็สามารถบรรเทาความเจ็บปวดของเซี่ยงเส้าหยุนได้ เขาจับลมหายใจ ก่อนจะหยิบยาฟื้นฟูออกจากกระเป๋าและกลืนในทันที เมื่อได้รับการเยียวยาทั้งภายนอกและภายใน ทำให้เขารู้สึกดีขึ้นอย่างมาก
หลังจากผ่านไปครึ่งวัน สถานการณ์ของเซี่ยงเส้าหยุนดีขึ้นกว่าก่อนหน้า ทว่าใบหน้ายังคงซีดเซียว เขาต้องการฟื้นฟูเลือดและพลังปราณก่อนที่จะสามารถจัดการกับปัญหาได้ เขาหยิบเนื้อออกมาเคี้ยวและแบ่งเศษเนื้อโยนให้เจ้าเสือน้อย เห็นได้ชัดว่ามันหิวโหยอย่างมาก มันกินเนื้อหมดในสองถึงสามคำเท่านั้น
เซี่ยงเส้าหยุนเองกินไปได้เพียงเล็กน้อย เขาแค่กินเพียงเพื่อให้รอดไปได้เท่านั้น และมอบเนื้อส่วนที่เหลือให้แก่เจ้าเสือน้อย ด้วยเป็นหนึ่งในราชันแห่งสรรพสัตว์ เป็นอีกครั้งที่เนื้อหมดภายในพริบตา หลังจากอิ่มท้องมันเดินเข้ามาใกล้มือเซี่ยงเส้าหยุนอย่างมีความสุขเพื่อแสดงความเสน่หา
“เจ้าหนู เจ้านี่กินจุเหมือนกัน! ดูเหมือนว่าข้าจะต้องเร่งฟื้นฟูให้เร็วกว่านี้ เพื่อหาอาหารเพิ่ม” เซี่ยงเส้าหยุนหัวเราะและเกาคางเจ้าเสือน้อย เขารู้สึกได้ว่าเจ้าเสือน้อยพิเศษมาก มันเข้าใจภาษามนุษย์ได้ตั้งแต่ยังเยาว์ สายเลือดของมันมิได้ใกล้เคียงกับเสือลาย ไม่ว่าอย่างไร เขาก็ได้ตัดสินใจจะดูแลเจ้าเสือน้อยให้เติบใหญ่และแข็งแกร่งไปพร้อมกัน
“เจ้าเล่นอยู่แถวนี้ก่อน อย่าไปไกลนัก!” เซี่ยงเส้าหยุนเตือนมันก่อนที่จะเริ่มเข้าสู่ช่วงต่อไปในการรักษา หลังจากเจ้าเสือจากไปอย่างเชื่อฟัง เซี่ยงเส้าหยุนหยิบโสมเหลืองอีกครึ่งหนึ่งและกลืนมันทั้งหมด
เขาทำจิตใจให้ผ่อนคลาย เซี่ยงเส้าหยุนเริ่มเปิดใช้งานตำราราชันพิชิตสวรรค์ ดูดซับคุณสมบัติทางการแพทย์ของโสมอย่างรวดเร็ว หลังจากต่อสู้และเข่นฆ่าสัตว์ร้ายมากมายในสองถึงสามวันที่ผ่านมา เซี่ยงเส้าหยุนได้บรรลุถึงจุดสูงสุดของระดับพื้นฐานขั้นเจ็ด ด้วยคววามช่วยเหลือของโสมเหลือง การบรรลุไปอีกขั้นไม่ได้เป็นปัญหาเลยแม้แต่น้อย
หลังจากดูดซับคุณสมบัติทางการแพทย์ของโสมเหลืองทั้งหมดแล้ว บาดแผลทั้งเล็กแหละใหญ่บนร่างกายหายสนิท นอกจากนี้พลังงานของเก้าดวงดาวยังปั่นป่วนและรุนแรง ทำให้บรรลุไปถึงระดับพื้นฐานขั้นแปดได้โดยพลัน เพียงโสมเหลืองอายุสามร้อยปีเพียงต้นเดียวจะช่วยให้ผู้ฝึกยุทธ์ระดับพื้นฐานทั่วไปสามารถบรรลุได้ถึงสองขั้นโดยง่าย
อย่างไรก็ตามเซี่ยงเส้าหยุนมีรากฐานที่ยอดเยี่ยมกว่าผู้ฝึกยุทธ์ระดับพื้นฐานทั่วไป ข้อเท็จจริงที่เก้าดวงดาวตื่นขึ้น โสมเหลืองเพียงต้นเดียวทำให้เขาบรรลุไปหนึ่งขั้นนั้นถือว่ามากโข ด้วยใช้ประสิทธิภาพทางการแพทย์เพียงครึ่งหนึ่งในการรักษาบาดแผล พลังงานเพียงเล็กน้อยผลักดันเขาให้เข้าสู่ช่วงเริ่มต้นของระดับพื้นฐานขั้นแปด
แม้ระดับยุทธ์จะเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อย เซี่ยงเส้าหยุนกลับรู้สึกได้ว่าความแข็งแกร่งนั้นเพิ่มขึ้นถึงห้าสิบกิโลกรัม ในความเป็นจริง มันมากกว่าคนปกติถึงสามในห้า
สิ่งนี้เป็นประโยชน์จากการตื่นของดวงดาว ด้วยความก้าวหน้า เซี่ยงเส้าหยุนอยู่ในสภาพที่ดีกว่าก่อนหน้า เลือดและพลังปราณของเขาแข็งแรงขึ้น รวมไปถึงความเร็วในการรักษาบาดแผลที่เพิ่มขึ้นด้วย
หลังจากนั่งสมาธิอีกครึ่งวัน เขารู้สึกได้ว่าบาดแผลนั้นดีกว่าตอนแรกมาก ในเวลานี้ดวงอาทิตย์กำลังจะลับของฟ้า นั่นหมายถึงสัตว์ร้ายมากมายกำลังจะออกล่า เจ้าเสือน้อยกลับมาหลบด้านข้าง ไร้ซึ่งความกล้าที่จะเดินไปมาโดยรอบ
“โฮก!”
ใกล้กันนั้นมีเงาดำโผล่ขึ้นจากหลังหิน ค่อยๆ ก้าวเข้ามาใกล้เซี่ยงเส้าหยุน เขาตั้งท่าป้องกันก่อนจะมองอย่างรวดเร็ว และอุทาน “สิงโตโลหิตดำ! แม้จะยังไม่โตเต็มที่แต่ก็น่าจะเป็นระดับสูงสุดของปีศาจชั้นต่ำ”
เมื่อรู้สึกถึงได้ถึงแววตาของเซี่ยงเส้าหยุน สิงโตโลหิตดำพุ่งตรงมาที่เขาทันที
