สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 2 การลงโทษ

ตอนที่ 2 การลงโทษ
เขาเดินไปถึงประตูทางเข้า ประตูห้องอาบน้ำก็ถูกสาวใช้ที่มีชื่อว่าฟางลี่น่าดึงเปิดออกมา ส่วนสาวใช้ที่เหลือก็ยืนขนาบข้างทั้งสองฝั่งของประตู โดยมีท่านพ่อบ้านที่ยืนรออยู่ไม่ไกล
ทันใดนั้นเย่เชินหลินก็หันหน้ากลับมา สายตากวาดมองไปยังเซี่ยชีหรั่นอย่างเย็นชา เอ่ยเสียงเรียบออกมา “ต่อไปก็ไม่ต้องมายั่วยวนฉันอีก!”
เหล่าสาวใช้ก็เงยหน้ากันขึ้นมา สายตาคมกริบมองจ้องมาที่หน้าเธอ และเรือนร่างที่โค้งเว้าที่เผยออกมาของเธอ
ท่านพ่อบ้านก้าวเข้าไป แล้วสั่งออกมา “หล่อนมานี่เดี๋ยวนี้!”
เซี่ยชีหรั่นมองเย่เชินหลินอย่างประหลาดใจ ยังคงไม่เชื่อหูตัวเอง ว่าเขาจะกล้ากลับขาวเป็นดำได้อย่างนี้ กล้าพูดออกมาได้ยังไงว่าเธอยั่วยวนเขากัน
ใบหน้าที่ไร้อารมณ์ของเย่เชินหลิน ท่านพ่อบ้านเห็นเธอที่มองคุณชายของเขาอย่างผู้หญิงที่กำลังตกอยู่ในห้วงความรัก เดิมทีเขาก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้อย่างจริงจัง จากนั้นก็เค้นเสียงออกมา
“เซี่ยชีหรั่น! หล่อนมาหาฉันเดี๋ยวนี้!”
เพียงไม่นาน เธอก็เข้าใจขึ้นมาว่าเรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องที่เขาจงใจให้มันเกิดขึ้น
เขาดึงเธอลงไปในน้ำ ก็เพื่อให้สาวใช้ทุกคนเชื่อว่าเธอจงใจจะยั่วยวนเขาจริงๆ เพื่อให้สาวใช้ทั้งหมดมองเธอเป็นศัตรู
เธอโดนสายตาที่จ้องกลับมา แล้วเดินก้มหน้าก้มตาเข้าไปหาท่านพ่อบ้าน กล่าวเสียงค่อยออกมา “ขอโทษค่ะ ต่อไปนี้หนูจะไม่ยั่วยวนคุณเย่อีกแล้ว”
“หน้าไม่อายเลยจริงๆ! นึกไม่ถึงเลยว่าจะกล้ายอมรับออกมาได้”
ฟางลี่น่าอดไม่ได้ที่จะพูดแทรกออกมาอย่างเหลืออด
เย่เชินหลินกวาดตามองเซี่ยชีหรั่นอย่างเหนื่อยหน่าย ด้วยใบหน้าที่ยังคงไร้ความรู้สึกแบบนั้น มองไม่ออกเลยว่าเขาคิดยังไงกับการที่เธอยอมรับผิด
“หล่อนยังคิดว่าจะมีครั้งต่อไปอีกหรอ? คืนนี้ฉันให้หล่อนเก็บ…..”ท่านพ่อบ้านยังพูดไม่ทันจบประโยค ทันใดนั้นเองก็มีเสียงกระแอมเบาๆของเย่เชินหลินดังแทรกขึ้นมา
เขารีบหันไปมองเย่เชินหลินโดยทันที เห็นเขาที่กำลังจ้องตนอยู่ด้วยใบหน้าเย็นยะเยือก
หรือว่าเขาจัดการไม่ถูกต้องรึยังไงกัน?
เมื่อก่อนตอนมีสาวใช้วางแผนเข้ามายั่วยวนคุณเย่ ก็โดนไล่ออกไปตั้งแต่ครั้งแรกเลยนี่นา
หรือว่าแท้จริงแล้วครั้งนี้มันไม่เหมือนกับครั้งอื่นๆ คุณเย่เองเขาก็ยังไม่ได้พูดออกมาเลยว่าเป็นสาวใช้คนไหนที่ยั่วยวนเขา ตายแน่ๆ ดูเหมือนว่าเขาจะต้องคิดหาทางใหม่อย่างรอบคอบซ้ำอีกที
“หล่อนสำนึกผิดแล้วใช่มั้ย?” ท่านพ่อบ้านเปลี่ยนคำพูดออกมา
“หนูสำนึกผิดแล้วค่ะ ต่อไปหนูจะไม่ทำผิดแบบนี้อีกค่ะ” เซี่ยชีหรั่นพูดออกมาอย่างตั้งอกตั้งใจ ราวกับว่าเธอได้ทำผิดไปจริงๆ
“ต่อไปไม่ทำผิดอีก แต่ครั้งนี้ก็ยังจะต้องโดนลงโทษอยู่ดี” ท่านพ่อบ้านพูดออกมาอย่างระมัดระวัง แล้วหันไปสบตากับเย่เชินหลิน แต่เขาหันหลังเดินออกไปแล้ว
“ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป นอกจากงานเดิมของหล่อนแล้วในทุกๆวันหล่อนยังจะต้องเอาผ้ามาเช็ดห้องโถงนี้ให้ครบวันละสามรอบด้วยกัน แล้วก็ต้องทำไปจนครบครึ่งเดือน เข้าแล้วหรือยัง?”
“เข้าใจแล้วค่ะ หนูจะทำมันให้ดีค่ะ”
เพื่อเก็บเศษหน้าที่เสียไปก่อนหน้า จึงสั่งให้เหล่าสาวใช้ทั้งหมดกลับไปยืนเหมือนเดิม
“จำเอาไว้ ใครก็ตามห้ามทำแบบเซี่ยชีหรั่น อย่าพยายามที่จะยั่วยวนคุณเย่อีก คุณเย่เองก็ไม่อยากเห็นคนแบบนี้อีก พวกเธอต้องเจียมตัวบ้าง”
หน้าแดงร้อนของเซี่ยชีหรั่น เมื่อวานก่อนคิดว่าจะต้องเป็นสาวใช้ มากสุดก็แค่ลำบากนิดหน่อย แต่ใครจะไปรู้ว่ายังจะต้องยอมรับผิดในสิ่งที่ไม่ได้ทำอีกด้วย
ท่านพ่อบ้านพูดพร่ำสั่งสอนอยู่นาน จนทุกคนก้มหน้าลงอย่างละอายใจ เขาถึงจะพอใจแล้วจึงจะเปลี่ยนเรื่องคุย
“ตอนนี้ก็แบ่งห้องพักกันสักหน่อย ฟางลี่น่ากับหลิวเสี่ยวเจียวพักห้องเดียวกัน จ้าวเทียนอั้ยกับเซี่ยชีหรั่นพักห้องเดียว ส่วนซุนเหมิงเหมิงกับจิ่วจิ่วก็พักห้องเดียวกัน ตอนนี้ก็ตามฉันไปเอากุญแจ แล้วไปดูห้องกันได้”
ท่านพ่อบ้านนำพวกเธอออกมาจากคฤหาสน์หรู เดินออกไปประมาณห้าร้อยเมตร ก็ถึงเขตคนงาน
สาวใช้และเหล่าการ์ดทุกคน รวมถึงคุณหมอ พ่อครัว คนรับจ้างทั่วไป ทั้งหมดล้วนพักกันอยู่ที่นี่
ตามที่ได้แบ่งห้องกันเสร็จแล้ว ท่านพ่อบ้านให้กุญแจห้องที่มีหมายเลขห้องให้กับทุกคน
“พรุ่งนี้ต้องตื่นนอนตอนหกโมงเช้า แล้วไปรวมตัวกันที่หน้าประตูบ้านพักคนงาน ตอนนี้แยกย้ายกันได้!”
เซี่ยชีหรั่นเปิดประตูเข้าไป พอเข้าไปแล้วก็ได้ยินฟางลี่น่าแผดเสียงเข้ามาหาเธอ “เซี่ยชีหรั่น หยุดอยู่ตรงนั้นนะ! แกมันหน้าไม่อายไปยั่วยวนคุณชายใหญ่ พลอยทำให้พวกเราทั้งหมดซวยไปกับแกด้วย แกมันสาระแนหาเรื่องจริงๆ แล้วนี่คิดจะหนีกลับไปนอนหรอ? ไม่มีทางซะหรอก!”
เซี่ยชีหรั่นหันหลังกลับมา มองฟางลี่น่านิ่ง “แล้วเธอคิดว่ายังไง?”
“ฉันคิดยังไงน่ะหรอ? แกลองดูสิ ผู้หญิงแบบนี้ ยังมียางอายอยู่อีกมั้ย? ทำไมเธอไม่รู้สึกผิดต่อพวกเราเลยสักนิด?”
จ้าวเทียนอั้ยและซุนเหมิงเหมิงพูดเสริมออกมา “ใช่ หน้าไม่อายเกินไปแล้ว ที่แท้โดยพื้นฐานก็ไม่มียางอายอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นจะยอมกระโดดลงน้ำ เพื่อให้ร่างของตัวเองเปียกเพื่อยั่วยวนคนอื่นหรอ?”
พวกเขาสามคนพูดขึ้นมาโดยมีคนนึงเริ่มส่วนอีกคนจะคอยเสริมกันอย่างดี ส่วนสิ่งที่จิ่วจิ่วได้เอ่ยขอไว้ก่อนหน้านั้น พวกเธอก็ไม่ได้สนใจอะไร
หลิวเสี่ยวเจียวก็เอ่ยโน้มน้าวออกมาอย่างกล้าๆกลัวๆ “พี่ลี่น่า ฉันคิดว่าพี่เซี่ยคงไม่ได้ตั้งใจหรอกนะคะ…”
คำพูดของเธอยังไม่ทันเอ่ยจนจบ ฟางลี่น่าก็ยื่นแขนผลักเธอออกไป
“มันใช่เรื่องของเธอหรอ? ถ้าเธอช่วยพูดแทนมันอีก เธอก็ระวังตัวเอาไว้เลย!”
เดิมพวกเธอพูดอะไรมา เซี่ยชีหรั่นก็เพียงทำเป็นไม่ได้ยิน แต่หลิวเสี่ยวเจียวนั้นเป็นคนช่วยเธอแย้งกลับไป เธอก็ไม่อาจเงียบต่อไปได้อีก
เธอดึงมือของหลิวเสี่ยวเจียว เอาเธอมาหลบไว้ด้านหลัง พูดขึ้นเสียงออกมา “ที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องของเธอหรอก ถ้าเธอมีปัญหาอะไร ก็มาเคลียร์กับฉันนี่”
“คิดว่าฉันจะไม่กล้าจัดการกับแกหรอ?” ฟางลี่น่าพูดออกมา แล้วง้างมือขึ้น
เซี่ยชีหรั่นเพียงมองเธอด้วยสายตาเย็นยะเยือก “เก็บมือของเธอออกไป พรุ่งนี้คงได้โดนไล่ออกกันแน่ เธอลองดูสิ!”
ฟางลี่น่าอาจเป็นคนที่มายั่วยวนเย่เชินหลิน เนื่องจากเขาไม่เพียงจะเป็นประธานบริษัทพันล้าน แต่ยังเป็นลูกชายคนเดียวของประธานหอการค้าในมณฑลตงเจียง ผู้คนเรียกเขาว่าคุณชายใหญ่ ทุกคนเข้ามาสมัครเป็นแม่บ้าน มีใครไม่คิดจะปีนเตียงคุณชายใหญ่กันบ้าง?
คำพูดของเซี่ยชีหรั่นก็เตือนสติเธอขึ้นมาพอดี เธอทิ้งมือลงอย่างจำยอม
แล้วยิ่งไม่อยากให้ผู้หญิงคนอื่นมาดูถูกเธอ ดังนั้นจึงจ้องกลับไปด้วยสายตาเย็นชาและอวดดี “วันนี้ปล่อยมันไปก่อน ถ้าแกยังกล้าอ่อยคุณชายใหญ่อีกล่ะก็ คอยดูแล้วกันว่าฉันจะไม่กล้าถลกหนังแกออกมา”
พูดจบ เธอก็วางท่าแล้วเดินออกไป
เซี่ยชีหรั่นหันหลังกลับมามองหลิวเสี่ยวเจียว เอ่ยเสียงเบาออกมา “ขอบคุณเธอนะ เสี่ยวเจียว แต่ต่อไปเธอไม่ต้องออกมาแย้งเพื่อฉันแล้วนะ มันจะทำให้เธอเป็นเป้าหมายของพวกเขาไปอีกคน ฉันอยู่ด้วยก็ดีไป แต่ถ้าฉันไม่อยู่แล้วพวกเขาเข้ามารังแกเธอล่ะจะทำยังไง? แล้วยิ่งเธอยังอยู่ห้องเดียวกันกับฟางลี่น่าอีก”