สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1036 สาวใช้ตัวแสบ 940

ตอนที่ 1036 สาวใช้ตัวแสบ 940
“ก็คือหนังสือเล่มนี้นะ” เซี่ยชีหรั่นดึงหนังสือนิยายที่ขายดีที่สุดในตอนนี้ออกมา1เล่ม ข้างๆฝั่งโน้นที่จังหวัดไคเฟิงข้าราชการปรากฏอยู่ตรงหน้าเซี่ยชีหรั่นอย่างรวดเร็ว เป็นข้าราชการดูก็ดีนะ เซี่ยชีหรั่นดูบัตรของตัวยังพอมีเงินอยู่ ถ้าหากเวลานี้ตั้งใจในการเรียน ไม่แน่ตอนปลายปีรับสมัครสอบเธออาจสอบติดก็ได้
ใช่ นี่คือวิธีที่ดี ถ้าหากเธอสอบติดข้าราชการ ค่อยๆเธอก็จะปกป้องตัวเองได้ ปกป้องลูกในท้องได้  นึกถึงตอนเธอจากมาบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป หุ้นลดลงเยอะมาก เซี่ยชีหรั่นคิดตลอดหรือว่าจงหวีฉวนแอบทำอยู่ลับๆ ถ้าเธอมีความสามารถ ก็คงจะต่อต้านคุณพ่อได้ ไม่ให้ท่านทำเรื่องไม่ดีอีก นึกถึงเรื่องการตายของเย่เฮ่าหรัน เซี่ยชีหรั่นตัดสินใจจะต้องเป็นข้าราชการให้ได้ เดี๋ยวสักพักจะถามสวีเห้าเซิงมีความคิดเห็นที่ดีกว่านี้มั้ย
“เสี่ยวอ้ายลงเสร็จแล้วรีบมานี่นะ”เซี่ยชีหรั่นเอาหนังสือในมือวางเข้าที่ชั้นวางหนังสือ แต่หยิบหนังสือการเป็นข้าราชการที่จังหวัดไคเฟิงออกมาด้วย
“มาฉันจะแนะนำให้เธอทำยังไงถึงจะผ่านด่าน”สวีเห้าเซิงรับหนังสือเซี่ยชีหรั่นมาวางข้างๆคอมพิวเตอร์ เริ่มอธิบายให้เซี่ยชีหรั่น
เซี่ยชีหรั่นเป็นนักเรียนที่ดีแน่นอน ขนาดที่สวีเห้าเซิงอธิบายให้เธอ  เธอตั้งใจฟังมาก ถึงแม้จะเป็นแค่เกม เธอก็ทุ่มเททั้งกายใจ
สวีเห้าเซิงในใจเริ่มรู้สึกชื่นชมสาวน้อยคนนี้ เป็นคนนิสัยดี ทำงานตั้งใจ เมื่อลงมือทำแล้วก็จะไม่มีบ่น
เดินไปถึงด่านที่5 เซี่ยชีหรั่นแพ้ละ เธอพูดอย่างฝืนยิ้ม “ฉันผ่านด่านที่5แล้ว”
“สู้ๆ เธอยังสามารถผ่านด่านข้างล่างได้”สวีเห้าเซิงกำมือให้กำลังใจเซี่ยชีหรั่น สายตาเขามองไปเห็นหนังสือเล่มนั้น  เสี่ยวอ้ายทำไมถึงเอาหนังสือเล่มนั้นมาที่นี่
สวีเห้าเซิงมองข้าราชการอย่างละเอียด เด็กคนนี้คงไม่ใช่จะไปสอบข้าราชการนะ? แต่ก็ดีเหมือนกัน สอบข้าราชการเดี๋ยวนี้ตั้งใจขยันเรียน วันข้างหน้าทำงานก็จะสบาย สถานการณ์เธอเวลานี้ก็หางานทำไม่ได้อยู่แล้ว
เห็นท่าทีที่จริงจังของเซี่ยชีหรั่น สวีเห้าเซิงเชื่อว่าสิ่งที่สาวน้อยคนนี้คิด เธอก็สามารถประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน
“ฉันผ่านแล้ว พี่สวีพี่เยี่ยมจริงๆ” เซี่ยชีหรั่นตะโกนเสียงดัง ลืมเรื่องไม่สบายใจในช่วงนี้ไปเลย ลืมเรื่องความลำบากตอนที่เธออยู่ตงเจียง สายตาเต็มไปด้วยความดีใจ
“เสี่ยวอ้ายเต็มตัวสอบข้าราชการ？สวีเห้าเซิงถามอย่างตรงไป รอยยิ้มบางๆ ที่มุมปากของเขา ทำให้คนดูแล้วสบายใจ
เซี่ยชีหรั่นยิ้มแล้วพยักหน้า”พี่สวี พี่รู้ได้ไงคะ?” เธอพึ่งนึกได้ ทำไมเขาถึงรู้ความคิดของเธอ?
สายตาสวีเห้าเซิงมองหนังสือที่วางอยู่บนโต๊ะพูดว่า”เธอเอาหนังสือมาด้วย แผนทะเยอทะยานของซือหม่าใครๆก็รู้”
เซี่ยชีหรั่นแลบลิ้น ชัดเจนขนาดนั้นเชียว? ท่าทางที่ธรรมชาติไม่เสแสร้งของเธอ แต่กับทำให้ตะลึงไปสักพัก
เขาหยิกมือตัวเอง ให้ตายสิ นี่มันเหตุการณ์อะไร เสี่ยวอ้ายตั้งครรภ์อยู่ แค่เห็นเธอแลบลิ้นยังรู้สึกเซ็กซี่ สวีเห้าเซิงสงสัยตัวเองเป็นเพราะเก็บตัวนานเกิน
ใช่แล้ว ต้องเป็นแบบนี้แน่ สวีเห้าเซิงแต่ไหนแต่ใดก็เป็นคนเปิดกว้างอยู่ เลยไม่ได้ยึดติดปัญหานี้
“พี่สวี พี่ว่าฉันสอบข้าราชการดีมั้ย?
เซี่ยชีหรั่นวางเกมลงถามอย่างจริงจัง เธอไม่มีประสบการณ์ด้านนี้  ดูแล้วสวีเห้าเซิงมากด้วยประสบการณ์ ก็ดูจากหลายวันนี้ที่พูดคุยกับเขา เซี่ยชีหรั่นยอมรับว่า  สวีเห้าเซิงความรู้กว้างขวางจริงๆ
“เสี่ยวอ้ายผมรู้สึกว่านี่เป็นวิธีที่ดีมาก ถึงยังไงเดี๋ยวนี้เธอก็หางานไม่ได้”สวีเห้าเซิงพยักหน้าเห็นด้วย
“ฉันก็รู้สึกว่าดี ก็ดี อย่างน้อยเวลานี้ยังเหลือเงินเก็บบ้าง”เซี่ยชีหรั่นยิ่งพูดยิ่งเสียงเบา  
“มา ในเมื่อจะสอบข้าราชการ พวกเราไปเลือกข้อมูลพื้นฐานกัน ” สวีเห้าเซิงเปิดappออกมา พิมพ์ตัวหนังสือการเข้าสอบข้าราชการอย่างรวดเร็ว
พริบตาเดียวก็เห็นหนังสือเยอะแยะไปหมด
“หนังสือเยอะมาก ทั้งหมดนี้ก็คือหนังสือที่จะถึงพรุ่งนี้”เซี่ยชีหรั่นดีใจมาก
“พรุ่งนี้เธอก็ไม่ต้องไปหางานทำ อยู่นี่อ่านหนังสือเถิด! “สวีเห้าเซิงเน้นเสียง เขาลงทะเบียนหมายเลขซื้อให้ทันที
“พี่สวี ฉันจะจ่ายให้พี่แน่นอน”เซี่ยชีหรั่นพูดด้วยความเกรงใจ
“ก็ถึงว่าพี่ให้ของขวัญเธอนะ หลายวันนี้เธอเป็นคนทำกับข้าวมาตลอด ยังช่วยทำความสะอาดบ้าน “สวีเห้าเซิงยิ้มอย่างเบิกบานใจ
เซี่ยชีหรั่นเห็นสวีเห้าเซิงจะจ่ายเงิน เธอถอยไปหลายก้าว เห็นนิตยสารหนึ่งเล่ม เมื่อวานเก็บของทำไมดูไม่ออก หญิงสาวในนิตยสารเหมือนจิ่วจิ่วมาก ในใจเซี่ยชีหรั่นรู้สึกคิดถึงจิ่วจิ่วขึ้นมา ไม่รู้ว่าจิ่วจิ่วเด็กคนนี้เป็นยังไงบ้าง
จิ่วจิ่วกับเหยนชิงเหยียนมีหน้าที่ปฏิบัติเย่เชินหลิน พาฝู้เฟิ่งหยีท่องเที่ยวทุกแห่ง เย่เชินหลินจะจัดการจงหวี
ฉวนยังเงียบๆ เขาเกลียดเด็กในท้องของเซี่ยชีหรั่น แต่ฝู้เฟิ่งหยีไม่รู้เรื่อง เย่เชินหลินไม่อยากให้คุณแม่ตัวเองดำเนินชีวิตอยู่ท่ามกลางความแค้น ท่านควรมีแต่ความสุข มีชีวิตอยู่อย่างไร้ก็กังวล อีกอย่างการตายของเย่เฮ่าหรันทำให้ท่านสะเทือนใจมากพอแล้ว  เย่เชินหลินไม่อยากให้ฝู้เฟิ่งหยีรู้ว่าในท้องของเซี่ยชีหรั่นมีเลือดของคนที่ทำให้เย่เฮ่าหรันตายไหลเวียนอยู่
จิ่วจิ่วกับเหยนชิงเหยียนและฝู้เฟิ่งหยีสามคนอยู่ที่ปักกิ่งปีนกำแพงเมืองจีน
“ไม่ถึงกำแพงเมืองจีนไม่ถือเป็นลูกผู้ชาย แม่ เราเก่งกว่าผู้ชายพวกนั้นเยอะ “จิ่วจิ่วโบกมือพูดไป ลักยิ้มบนใบหน้ายิ่งมองเห็นชัดขึ้น
“จิ่วจิ่วสาวน้อยคนนี้ไม่ยอมนิ่งสงบ “ฝู้เฟิ่งหยีพูดกับเหยนชิงเหยียน “เธอดูสิ ทั้งกระโดดล่อเต้น เหมือนกระต่ายทีมีชีวิต
เหยนชิงเหยียนสายตาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่รักและเอ็นดู เธอเป็นกระต่ายของเขา ชีวิตนี้เอาแค่กระต่ายนี้ตัวเดียว ไม่รู้จะได้ตลอดชีวิตหรือเปล่า เหยนชิงเหยียนเริ่มกังวลกับอนาคต
“เสียดายเซี่ยชีหรั่นไม่มา ไม่รู้พี่ชายพาชีหรั่นไปที่ไหน”จิ่วจิ่วพูดอย่างผิดหวัง “ถ้าหากชีหรั่นอยู่ก็ดี”
นานขนาดนี้ก็ยังไม่มีข่าวของเซี่ยชีหรั่น จิ่วจิ่วเริ่มรู้สึกคิดถึงเธอ คิดถึงเมื่อก่อนตอนเธอสองคนอยู่ด้วยกันสบายใจมาก หลังจากพ่อของชีหรั่นปรากฏตัว การเป็นอยู่ของพวกเขาก็เริ่มพลิกผันไปมา
“เด็กโง่พูดอะไรล่ะ ชีหรั่นถึงอยู่ก็มากับพวกเราไม่ได้ เธอนึกว่าเดี๋ยวนี้เขาเหมือนเธอเหรอ สามารถกระโดดโลดเต้นได้”ฝู้เฟิ่งหยีพูดด้วยรอยยิ้ม นึกถึงในบ้านที่เธอเตรียมชุดเสื้อผ้ากับถุงเท้าเล็กๆไว้ใบหน้าของฝู้เฟิ่งหยีก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม  เธอจะได้อุ้มหลานแล้ว
ทำให้ความเจ็บปวดการตายของเย่เฮ่าหรันลดลงไม่น้อย
“ยังไงฉันก็คิดถึงชีหรั่น”จิ่วจิ่วหลุดปากพูด 
กลับไปก็ได้เห็นแล้ว”ฝู้เฟิ่งหยีสบายใจไม่น้อย อย่างน้อยจิ่วจิ่วกับเซี่ยชีหรั่นความสัมพันธ์ดีมาก
เธอไม่ต้องกังวลปัญหาเรื่องสะใภ้พี่สะใภ้น้องคู่นี้
“หรือลองโทรหาชีหรั่นดู? เหยนชิงเหยียนเห็นการรอคอยของจิ่วจิ่ว  รู้สึกเห็นใจเลยเสนอ
“เบอร์ชีหรั่นระงับการใช้แล้วไม่ใช่เหรอ? ฝู้เฟิ่งหยีนึกได้ว่าครั้งที่แล้วเธอคิดถึงหลานในท้อง โทรไปหาเซี่ยชีหรั่น ผลลัพธ์คือเบอร์ระงับการใช้แล้ว
“หลังจากนั้นชีหรั่นก็เอาเบอร์ใหม่ให้ฉัน”จิ่วจิ่วดีใจมาก หยิบมือถือออกมารีบค้นหา “หาเจอแล้ว”จิ่วจิ่วไม่รอช้ารีบโทร ทันที
เหยนชิงเหยียนมองจิ่วจิ่วส่ายศีรษะแล้วยิ้ม นี่ก็ใกล้จะแต่งงานแล้วยังเป็นแบบนี้
“เป็นยังไง?ฝู้เฟิ่งหยีถาม ท่าทีความผิดหวังบนใบหน้าของจิ่วจิ่วไม่ได้รอดพ้นสายตาอันฉลาดของฝู้เฟิ่งหยี
“โทรศัพท์ชีหรั่นปิดเครื่องตลอด” จิ่วจิ่วไม่ยอมแพ้ โทรใหม่อีกครั้ง
ไม่ว่าเธอจะโทรไหม่กี่ครั้งก็ยังปิดเครื่องอยู่
“หรือจะโทรหาคุณชายเย่?จิ่วจิ่วก็ยังไม่คุ้นเคยที่จะเรียกเย่เชินหลินว่าพี่
“ไม่ต้องแล้วมั่ง พวกเราเที่ยวต่อเถิด”เหยนชิงเหยียนรู้สึกเรื่องมันไม่ธรรมดาละ เขาไม่อยากให้จิ่วจิ่วผิดหวังในเวลานี้”กลับไปก็ได้เห็นแล้ว”
ฝู้เฟิ่งหยีก็พยักหน้าเห็นด้วย ไปที่จตุรัสเทียนอันเหมินเถิด”
จิ่วจิ่วในใจก็ยังเป็นห่วงเซี่ยชีหรั่น ทำไมโทรยังไงก็ปิดเครื่อง เธอหยิบมือถือออกมาฝากข้อความเสียงให้เซี่ยชีหรั่น
ชีหรั่นได้เห็นข้อความอย่าลืมตอบฉันด้วย
ใช่ จิ่วจิ่วเป็นห่วงเซี่ยชีหรั่น!
เสี่ยวจุน ชีหรั่นเป็นไรเหรอ? “ไห่ฉิงฉิงนึกขึ้นมาได้ ช่วงนี้โม่เสี่ยวจุนไม่ได้ไปเยี่ยมเซี่ยชีหรั่น ในใจสงสัยมาก
“ไม่รู้  เธอบอกจะออกไปเดินเล่น ลูกไม่สบายผมเลยไม่ได้สนใจเธอ!โม่เสี่ยวจุนไม่อยากให้เซี่ยชีหรั่นเกิดเรื่อง เช่นเดียวกันเธอก็คงไม่อยากให้ลูกตัวเองเกิดเรื่อง  เขาติดค้างพวกเขามากเกิดไป
“เสี่ยวจุน พวกเราไปเยี่ยมเซี่ยชีหรั่นกันนะ ไห่ฉิงฉิงรู้ว่าโม่เสี่ยวจุนแคร์ตัวเอง ในใจเธอดีใจมาก  เป็นธรรมชาติรักเขาก็รักคนที่เขารักด้วย อยากดูแลเซี่ยชีหรั่น
โม่เสี่ยวจุนพยักหน้า ทางที่ดีโทรหาเซี่ยชีหรั่นก่อนดีกว่าถามดูว่าเธออยู่ที่ไหน 
แต่กลับโทรไม่ติด โม่เสี่ยวจุนสังหรณ์ใจ ต้องมีเรื่องไม่ดีแน่
ไห่ฉิงฉิงเห็นความห่วงใย ในแววตาของโม่เสี่ยวจุน เธอรักเขา เธออยากช่วยเขาแบ่งเบา
พวกเราไปดูที่ตระกูลหลี่ ไม่แน่ชีหรั่นกลับมาแล้ว ไห่ฉิงฉิงแนะนำไปบ้านตระกูลหลี่ โม่เสี่ยวจุนคิดอะไรไม่ออกในทันที ก็เลยลองไปบ้านตระกูลหลี่ก่อนแล้วค่อยคิดหาหนทาง
โม่เสี่ยวจุนกับไห่ฉิงฉิงมาถึงบ้านตระกูลหลี่สองคนก็ต้องผิดหวัง ดูจากดินหน้าประตูก็รู้แล้ว เซี่ยชีหรั่นจากไปได้ระยะหนึ่งแล้ว
ชีหรั่น ตกลงเธอไปไหนกันแน่? โม่เสี่ยวจุนเหมือนมดที่อยู่บนกองไฟ เขานั่งไม่ติด ในใจเป็นห่วงเซี่ยชีหรั่น ออกไปจะถูกคนรังแก
“ไม่มีอะไร? เสี่ยวจุนชีหรั่นต้องไม่เป็นไร หรือจะถามพี่เชินหลินดูว่าเขารู้หรือเปล่า” ไห่ฉิงฉิงปลอบใจโม่เสี่ยวจุน เธอทำไมถึงลืมเรื่องนี้ไปได้ ไม่เจอชีหรั่นก็ต้องถามเย่เชินหลิน
“ฉิงฉิง อย่าถามเย่เชินหลิน “โม่เสี่ยวจุนพูดอย่างดื้อรั้น เย่เชินหลินเกลียดชีหรั่นแทบอยากให้เธอไปตาย ถามเขาก็เท่ากับหาเรื่องให้เขาด่า
ไห่ฉิงฉิงไม่รู้ว่าทำไมโม่เสี่ยวจุนถึงไม่ให้เธอถามเย่เชินหลิน ในเมื่อเสี่ยวจุนบอกไม่ถามเธอก็ไม่ถามดีกว่า
โม่เสี่ยวจุนกำลังหาเซี่ยชีหรั่น เช่นเดียวกันคนอีกกลุ่มก็กำลังหาเซี่ยชีหรั่น พวกเขาทำได้มิดชิดมาก ส่งคนจับตามองบ้านตระกูลตลอด เห็นโม่เสี่ยวจุนมาหลังจากนั้นก็ส่งคนตามโม่เสี่ยวจุนอีก พอโม่เสี่ยวจุนหาเซี่ยชีหรั่นเจอ พวกเขาก็ถึงว่าหมดหน้าที่แล้ว
โม่เสี่ยวจุนกับไห่ฉิงฉิงคุยเรื่องหวานชื่นอยู่หน้าประตูหลายประโยคแล้วก็เดินจากไป คนที่สะกดรอยตามมองดูหัวหน้าอย่างงงๆ คล้ายๆอยากถามว่าหาผิดคนรึเปล่า!
โม่เสี่ยวจุนหันศีรษะกลับมาตลอด แทบหวังอยากให้สิ้นสุดถนนก็คือเซี่ยชีหรั่น
“เสี่ยวจุน ไปเถิด ชีหรั่นไม่อยู่”ไห่ฉิงฉิงจับมือโม่เสี่ยวจุน เห็นท่าทางที่อาลัยอาวรณ์แต่ก็ไม่ยอมพูดออกมา ในใจไห่ฉิงฉิงเจ็บปวดเล็กน้อย คิดไปแล้วในเมื่อโม่เสี่ยวจุนยอมตัดใจจากเซี่ยชีหรั่น พาลูกวิ่งเข้าไปโรงพยาบาลกับในบ้าน สามีของเธอให้ความสำคัญครอบครัวขนาดนี้ เธอยังจะเรียกร้องอะไรอีก